Carey Suzanne - Spadkobiercy.pdf - Carey Suzanne - halina21

Suzanne Carey

Spadkobiercy

Rozdział 1

Dzień był bardzo piękny. A jednak ani błękit nieba, ani rzadkie o tej porze roku

ciepło nie rozwiały ogarniającego Hattie Lawford niepokoju. Właściwie zawsze się

tak czuła, gdy miała rozpocząć pracę nad nowym projektem. A moŜe nie chodzi o

strach przed nowym zadaniem? – przemknęło jej przez myśl. MoŜe jestem

obieŜyświatem, który szuka domu?

JuŜ z mostu nad rzeką Ashley, który dopiero co minęła, widać było stare domy

Charlestonu. Jasne i lekkie, sprawiały wraŜenie mniejszych, niŜ zachowały się w

jej pamięci z okresu, gdy mieszkał tu jej ojciec. Od tej pory minęło jednak wiele

lat.

Dla kogoś, kto jak ona przybywał z tętniącej Ŝyciem Florydy, gdzie wszystko

ulegało ciągłym zmianom, te domy, których spora część pochodziła z osiemnastego

wieku, stanowiły niewiarygodne zjawisko. Fakt, iŜ wciąŜ tu stały i tworzyły

scenerię Ŝycia codziennego, był dla Hattie cudem trwałości.

Wiele mieszkających tu rodzin szczyci się historią równie dawną jak ich domy,

ostrzegał Charley Daniels, szef Hattie, kiedy rozmawiała z nim w biurze w St.

Petersburgu.

– Dziś w Charlestonie wiele się zmienia – wyjaśniał. – Ale nie wszystkim

starym rodzinom się to podoba. UwaŜają, Ŝe najwaŜniejszą sprawą jest ocalenie

własności i tradycji dla następnych pokoleń. Taka postawa jest typowa dla ludzi

takich jak Summerfieldowie... Ashe nazwał ich „braminami z Głębokiego

Południa”.

Paul Ashe sam był charlestończykiem i członkiem rodziny Summerfieldów.

– To po co właściwie mam tam jechać? – spytała. – Dlaczego myślisz, Ŝe w

ogóle zechcą słuchać moich rad, jak najlepiej przekształcić ich rodzinną plantację

w kompleks wypoczynkowy? Nawet jeŜeli rzeczywiście jest to dla nich najlepsze

rozwiązanie.

– Jedziesz tam, bo takie ci dałem zadanie, moja droga – uśmiechnął się

nieznacznie. – I dlatego, Ŝe spodobało mi się to, co usłyszałem od Ashe’a. Pewnie

masz zresztą rację, ale gdyby udało nam się ubić interes z Summerfieldami... –

przerwał, jego spojrzenie rozjaśniło się. – Shadows to skarb, nawet jeśli będziemy

musieli włoŜyć okrągły milion w remont domu. Otrzymanie tego zlecenia dodałoby

nam chwały.

Hattie wiedziała, Ŝe gdyby udało im się zdobyć prawo przebudowy posiadłości

Summerfieldów, standard, jaki osiągnęłoby to miejsce, nie miałby sobie równych.

Stara konstrukcja harmonijnie połączyłaby się z nową i historyczne miejsce

oŜyłoby.

A jednak, zagłębiając się w labirynt wąskich uliczek zabudowanych uroczymi

willami, Hattie nie była pewna, czy chce, aby jej misja się powiodła. Gdyby któryś

z tych domów naleŜał do mnie, myślała, zatrzymałabym go za wszelką cenę...

zwłaszcza gdyby był własnością rodziny od pokoleń. WyobraŜała sobie, jakiej

mocy nabierały podobne odczucia w przypadku plantacji – jak wielkie poczucie

więzi z historią i miłość do ziemi musieli odczuwać ich właściciele.

Parkując obok ogrodów White Point naprzeciwko hotelu, zaczęła rozmyślać o

rodzinie Summerfieldów. Paul Ashe, który parę tygodni wcześniej przyjechał na

Florydę, aby zaproponować Charleyowi pracę nad projektem, był jedynym, jak

dotąd, członkiem rodziny, którego poznała. Razem ze swym kuzynem Jayem,

trzydziestoośmioletnim pośrednikiem w sprzedaŜy nieruchomości i

sześćdziesięciotrzyletnią ciotką Sarą Summerfield Ra wis, był spadkobiercą

właścicielki Shadows. Mariah Ashe, młodsza siostra Paula, równieŜ uczestniczyła

w spadku, ale jedynie Jay miał prawo do mieszkania w posiadłości.

Podobnie jak Hattie, Paul Ashe był architektem. Trzydziestokilkuletni, średniej

budowy, miał lekko siwiejące ciemne włosy, wyraźne rysy i w sumie sprawiał

sympatyczne wraŜenie. Hattie nie mogła jednak nabrać do niego przekonania. Nie

zjednał jej usilnym pragnieniem dysponowania rodzinnym majątkiem jeszcze przed

śmiercią swej babki. Frances Summerfield bowiem wciąŜ Ŝyła, chociaŜ

prawdopodobnie niedługo juŜ miała walczyć z rakiem.

Świadom sytuacji, Charley prosił Hattie, aby działała ostroŜnie, mając wzgląd

na uczucia poszczególnych członków rodziny. Takie uwagi nie były jej potrzebne.

Tym, co najbardziej podobało jej się w firmie prowadzonej przez Charleya, była

stosowana przez niego Ŝelazna zasada: nie rozpoczynał on Ŝadnych prac, dopóki

wszystkie zainteresowane osoby nie czuły się zadowolone z projektu.

Sytuacja Summerfieldów była jednak wyjątkowo skomplikowana. Szalone

przywiązanie, jakim Frances Summerfield darzyła rodzinną siedzibę, nie dawało jej

jednak prawa do zakazania sprzedaŜy majątku po swojej śmierci. Ale zrobiła

wszystko, aby tę sprzedaŜ utrudnić.

Gdyby majątek pozostał w rodzinie, Jay Summerfield, najstarszy spadkobierca,

otrzymałby doŜywotnie prawo rezydenta. Gdyby jednak zdecydowano się na

sprzedaŜ, Jay musiałby się podzielić zyskiem z Sarah Rawls, Mariah i Paulem.

Pani Rawls była wygodnie urządzona, a rodzina oczekiwała, Ŝe poślubi

owdowiałego sędziego, który dotrzymywał jej towarzystwa. Nie potrzebowała

pieniędzy i prawdopodobnie podporządkowałaby się woli matki odnośnie

Shadows. Mogła jednak zostać przekonana, Ŝe sprzedaŜ leŜy w interesie plantacji;

Resorts America było w stanie przywrócić jej dawną świetność.

Siostra Paula, Mariah, nie osiągnęła jeszcze pełnoletności i nad jej majątkiem

sprawował nadzór brat. Prawdziwy problem stanowił Jay Summerfield; w

przypadku sprzedaŜy Shadows, on straciłby najwięcej.

Paul nieznacznie wzruszył ramionami, gdy Charley poruszył sprawę pozycji

Jaya.

– Nie mam pojęcia, jak on się zachowa. Nie jesteśmy... w bliskich stosunkach.

Jay to zagorzały konserwatysta, który zezwoli na zmiany tylko wobec braku realnej

alternatywy. Sądzi, Ŝe Bóg stworzył Shadows, a dopiero później resztę świata. Ale

kto wie? Jest prezesem zarządu Komitetu Odnowy Historycznej i nieraz

podejmował dość liberalne decyzje.

Nie w tym przypadku, o ile instynkt mnie nie myli, pomyślała Hattie, dźwigając

bagaŜe do hotelu. Postara się jednak spełnić polecenia Charleya. Po południu

spotka się z Paulem, a rano zwiedzi plantację. Za kilka dni telefonicznie przekaŜe

uwagi Charleyowi. Pragnęła przekonać go jednak, Ŝe gdyby zdecydował się

przyjąć projekt, rozmowy z rodziną powinien podjąć dopiero po śmierci Frances.

Hattie szybko rozpakowała się i stanęła przed lustrem, by poprawić makijaŜ.

Energicznie rozczesała kręcone, rozjaśnione słońcem włosy i spięła je w luźny

węzeł. Opalona słońcem Florydy twarz nie wymagała róŜu, Hattie wytuszowała

wiec tylko rzęsy okalające duŜe, zielone oczy i musnęła szminką wargi o lekko

opadających kącikach.

Daleko mi do piękności, pomyślała. Wyglądam wciąŜ dziecinnie, mimo

dwudziestu dziewięciu lat.

Wiatr rozwiewał włosy Hattie, gdy jechała wzdłuŜ East Battery, opuściwszy

dach swego mustanga. Zgodnie ze wskazówkami Paula skręciła w lewo na stary

rynek, który zdawał ciągnąć się przez kilka przecznic. Towary i sprzedawcy

znajdowali cień pod stiukowymi łukami.

Zdołała znaleźć miejsce naprzeciw Henry’ego, znanej charlestońskiej

restauracji. Paul czekał juŜ w barze. Na jej widok poderwał się z miejsca.

– Mam nadzieję, Ŝe miała pani dobrą podróŜ. Czego się pani napije?

Hattie zdecydowała się na gin z tonikiem. Obserwowała Paula, gdy składał

zamówienie i po raz kolejny ogarnęła ją myśl, Ŝe Paul niemal odpowiada jej

ideałowi męŜczyzny. Bogu dzięki za to „niemal”, pomyślała, patrząc na złotą

obrączkę na jego lewej dłoni. Nie zniosłabym myśli, Ŝe męŜczyzna moich marzeń

jest juŜ Ŝonaty.

Nietrudno było zauwaŜyć, Ŝe on teŜ uwaŜał ją za atrakcyjną dziewczynę.

Spojrzał na nią ciepło, zapalając papierosa i Hattie zaczęła się zastanawiać, czy

Paul zamierza ją poderwać.

– Jak się czuje pana babcia? – spytała. – Rozmawiał pan juŜ z rodziną o

projekcie?

– Najpierw drugie pytanie – uśmiechnął się. – Przygotowałem grunt w

rozmowie z ciocią Sulky, jak ją nazywamy, ale nie poruszyłem jeszcze sprawy

naszego projektu. Nie chcę o niczym mówić Jayowi, dopóki nie obejrzy pani

plantacji. Co do babci, koniec moŜe nastąpić w kaŜdej chwili. Niech pani nie myśli,

Ŝe jestem gruboskórny, ale to będzie dla niej najlepsze.

Nawet jeśli jest zgryźliwą, starą kobietą, troszczę się przecieŜ o jej dobro.

Czy moja dezaprobata była aŜ tak widoczna?

– pomyślała Hattie .

– Nie mam co do tego wątpliwości – odpowiedziała.

– I zgadzam się, Ŝe na razie lepiej jest trzymać nasz projekt w tajemnicy. DuŜo

myślałam o pańskim kuzynie. Z tego, co mówił pan w St. Petersburgu, wnioskuję,

Ŝe moŜe on przeszkodzić w realizacji naszych planów. Czy mogłabym coś więcej o

nim usłyszeć?

– Proszę bardzo. – Paul wzruszył ramionami. – Co chciałaby pani wiedzieć?

– Stan cywilny – odparła bez wahania. – Czy ma dzieci, które będą po nim

dziedziczyć. Osobowość... czego moŜna się spodziewać w kontaktach z nim.

– Jeśli chodzi o pierwsze pytanie, to Jay jest kawalerem. Typ samotnika. O ile

wiem, jedyną kobietą, której zaproponował małŜeństwo, była moja Ŝona.

Hattie spojrzała na niego ze zdumieniem. Nie umknęła jej uwagi duma Paula

związana z faktem, iŜ zdobył kobietę, o której względy zabiegał takŜe jego kuzyn.

Paul obserwował ją, jakby był ciekaw reakcji, jaką wywołała ostatnia

wiadomość. MoŜe spodziewał się, Ŝe Hattie zechce drąŜyć temat stosunków

rodzinnych. To jednak nie nastąpiło.

– Nie odpowiedział pan na moje kolejne pytanie – przypomniała. – Jaki jest

pański kuzyn? Spokojny? Rozsądny? Czy on w ogóle będzie chciał nas wysłuchać?

– Na wszystkie te pytania mogę odpowiedzieć: tak. Gdybym nie widział

moŜliwości przekonania go o celowości naszych planów, nie zaczynałbym całej

sprawy. Jeśli chodzi o Jaya, najwaŜniejszą rzeczą, jaką trzeba sobie uświadomić, to

fakt, Ŝe jest on arystokratą... poczynając od jaguara, a kończąc na kucykach do gry

Carey Suzanne - Spadkobiercy.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: