Parfiniewicz Jerzy - Dwa wcielenia mordercy.pdf - Seria Labirynt - Narcyz1962

Jerzy

Parfiniewicz

DWA

WCIELENIA

MORDERCY

WYDAWNICTWO

MINISTERSTWA OBRONY NARODOWEJ

Okładkę projektowała

TERESA KAWINSKA

Redaktor

WANDA STEFANOWSKA

Redaktor techniczny

RENATA WOJCIECHOWSKA

Parfiniewicz Jerzy: Dwa wcielenia mordercy.

Wwa 1974

Wydaw. Min. Obrony Nar.

16° s. 160 ‒ Labirynt

Powieść polska ‒ XX w.

884‒31

Współczesna powieść sensacyjno-szpiegowska.

Pięć tysiącu czterysta sześćdziesiąta druga

publikacja Wydawnictwa MON

Printed in Poland

Wydawnictwo Ministerstwa obrony Narodowej

Warszawa 1974 r.

Wydanie I

Nakład 120 00C+343 egz.

Objętość 6,41 ark, wyd , 5,0 ark, druk.

Papier druk, sat. V kl. 65 g, format 61X86/32.

Zakłady Celulozowo-Papiernicze

im. J. Marchlewskiego we Włocławku.

Druk ukończono we wrześniu 1974 r.

Wojskowa Drukarnia w Łodzi.

zam, nr 565 z 5 marca 1974 r.

Cena zł 10.‒

C-6

ROZDZIAŁ I

Jestem już zmęczony... Czy to normalne? Mam przecież dopiero

czterdzieści pięć lat. Co jest tego powodem? Praca? Raczej nie...

Pracę mam trudną, odpowiedzialną, absorbującą. Nie wiem nigdy,

kiedy wrócę do domu, kiedy będę musiał wyjechać z miasta na kilka

dni, kiedy zaskoczy mnie niespodziewany telefon i przerwie zasłu-

żony wypoczynek. Mimo to jestem gotów stawić się na każde we-

zwanie i natychmiast przystąpić do pracy, która nigdy nie jest nudna

i jednostajna. Wiem, że dziś czy za dwa dni będę robił zupełnie co

innego, niż robiłem wczoraj... Czy taka praca nie męczy? Cóż za

pytanie! Wyczerpuje, zwala z nóg, ale mnie się podoba. Ani przez

chwilę nie mogę pozwolić sobie na lenistwo, na rozprzężenie uwagi.

Na odłożenie sprawy na później. Mój umysł musi pracować bez

przerwy... Muszę pamiętać o najdrobniejszych szczegółach... Potem

zestawiam je w misterną całość.

Po przeciwnej stronie biurka siedzi człowiek. Obserwuję twarz

bez wyrazu, każdy gest, każde drgnienie mięśni jego twarzy... Muszę

zwrócić uwagę nie tylko na to, co mówi, ale również na to, jak mó-

wi. Chwila nieuwagi z mej strony, przeoczenie jakiegoś gestu,

zmiany intonacji głosu może doprowadzić do zniweczenia wysiłku

wielu ludzi. A do tego nie mogą dopuścić. Mogłoby to pociągnąć za

sobą nowe ofiary... Taka praca szarpie nerwy, ale nie nudzi. Nie

zamieniłbym jej na żadną inną. Że ciągle obcuję z brzydotą, z ludz-

kimi ułomnościami? To prawda! Poznaję życie człowieka od jego

najgorszej strony. Alkoholizm i wynikające z niego konsekwencje:

degeneracja, nędza, upodlenie, zezwierzęcenie i zbrodnia ‒ to spra-

wy, które trafiają do mnie Zastanawiam się, dlaczego stykając się z

tym bez przerwy sam pozostaję nadal człowiekiem... Człowiekiem

uczciwym. Może na tej zasadzie, na jakiej ucieka się z zadymionego,

dusznego, zatłoczonego miasta na otwartą przestrzeń. Między drze-

wa, jeziora, kwiaty.. Im duszniej, tym większa tęsknota za wolną

przestrzenią, tym bardziej doceniamy ożywczy zapach łąk i lasów.

Od dzieciństwa natura ciągnęła mnie na swoje łono. Upłynęło 25

lat od dnia, w którym byłem na wycieczce. Organizacja młodzieżo-

wa, do której wówczas należałem, urządziła majówkę. Poznałem

wtedy studentkę Akademii Sztuk Plastycznych. Wydała mi się zjawą

nieziemską, nimfą, aniołem. Zakochałem się. Nie bez wzajemności.

Pobraliśmy się. Żona skończyła studia. Mamy dwoje dzieci: dziew-

czynkę i chłopca. Czy miałem jakiś wpływ na ukształtowanie swego

losu? Czy znając obowiązki wynikające z mojego zawodu mogłem

myśleć o założeniu rodziny? Czy postąpiłem słusznie? Teraz mam

wiele wątpliwości. Wówczas jednak był to jedyny cel, który pragną-

łem osiągnąć. Robiłem wszystko, aby zapewnić rodzinie dostatni

byt, by jak najlepiej wychować swoje dzieci. Pragnąłem otoczyć

Parfiniewicz Jerzy - Dwa wcielenia mordercy.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: