Najwierniejszy przyjaciel człowieka od 14 tysięcy lat.pdf

Najwierniejszy przyjaciel człowieka od 14 tysięcy lat

Najwcześniejsze świadectwo udomowienia psa pochodzi sprzed ponad 14 tys. lat -

informują naukowcy. W roku 1873 w szwajcarskiej jaskini Kesslerloch odkryto fragment

górnej szczęki należącej prawdopodobnie do psa. Od tego czasu trwa spór, czy rzeczywiście

jest to kość psa, czy może wilka.

Najnowsze analizy anatomiczne i datowanie, przeprowadzone przez zespół naukowców z

Uniwersytetu w Tybindze w Niemczech, dowodzi, że kość należała do psa i pochodzi sprzed

14 100 - 14 600 lat.

Naukowcy w tym samym artykule dowodzą, że znaleziska z innych stanowisk

archeologicznych, które uważano za starsze, są kośćmi wilków.

Autorzy badań Hannes Napierala i Hans-Peter Uerpmann argumentują, że kość różni się

budową od fragmentów kostnych należących do wilków, które odnaleziono w tej samej

jaskini. Zdaniem badaczy, podczas początkowych stadiów udomowienia, pyski psów

skracały się na tyle szybko, że zęby początkowo miały nieregularne ułożenie, które

stopniowo nabierało regularności wraz ze zmniejszaniem się rozmiarów zębów.

Według interpretacji ewolucjonistów, skracanie się psich pysków miało istotne znaczenie

podczas udomowienia. Dzięki temu psy mogły skupiać wzrok na punkcie znajdującym się

na wprost, czyli np. na ludzkiej twarzy.

Badacze z Tybingi odkryli również podobne przypadki w Niemczech. Na stanowisku w

Bonn-Oberkassel, wśród pochówków prehistorycznej kultury, natrafili na fragmenty kości

psa.

Naukowcy dowodzą zarazem, że kilka znalezisk datowanych jako starsze, m.in. kości sprzed

31 700 lat, które odnaleziono ponad sto lat temu w grocie Goyet w Belgii, należały do

wilków. W 2009 r. ogłoszono, że znalezisko z Goyet to najstarsze świadectwo udomowienia

psa.

Ich wnioskom sprzeciwia się Susan Crockford z kanadyjskiego University of Victoria. Jej

zdaniem, w jaskini Kesslerloch znajduje się zbyt wiele kości wilków. Nie wiadomo, czy i

jak udomowione psy mogły przeżyć wśród dzikich wilków.

Według niektórych badań genetycznych, do udomowienia psa mogło dojść w południowo-

wschodniej Azji. Inni genetycy uważają, że nastąpiło to w Europie Wschodniej lub na

Bliskim Wschodzie.

(PAP)

2010-07-28 (09:50)