DAVID WINGROVE
CHUNG KUO
KSIĘGA II
ZŁAMANE KOŁO
I. Sztuka wojenna
Przełożył Marek Obarski
<S>
REBIS
DOM WYDAWNICZY REBIS POZNAŃ 1994
Dla Rosę i łan
„Trzymaj się z dala od ostrego miecza,
Nie zbliżaj się do pięknej kobiety.
Ostrze miecza zrani cię w rękę,
Piękna niewiasta zada ranę twemu życiu.
Niebezpieczna droga nie musi być długa,
Wystarczy dziesięć kroków, by złamać koło.
Niebezpieczna miłość wcale nie oznacza
Wielu związków miłosnych;
Jeden jedyny wieczór może pozostawić ranę na duszy".
— Meng Chiao: Impromtu, VIII w. n.e.
Wstęp
Chung Kuo. Słowa te znaczą „Państwo Środka" i od roku 221 p.n.e., kiedy pierwszy cesarz Chin, Ch'in Shih Huang Ti, zjednoczył siedem Walczących Królestw, tak właśnie „czarnowłosi", Han, czyli Chińczycy, nazywają swój ogromny kraj. Państwo Środka stanowiło dla nich cały świat; na północy i zachodzie ograniczony potężnymi łańcuchami górskimi, na wschodzie i południu — morzem. Za nimi była tylko pustynia i barbarzyńcy. Tak było przez dwa tysiące lat, przez szesnaście wielkich dynastii. Chung Kuo naprawdę stanowiło Państwo Środka — centrum świata — a jego cesarz był „Synem Nieba", „Jedynym Człowiekiem". Jednak w osiemnastym wieku nastąpiła inwazja młodych, agresywnych mocarstw Zachodu, dysponujących doskonałą bronią i niezachwianą wiarą w postęp. Ku zaskoczeniu narodu Han, pokonanego w nierównej walce, wszechmoc Państwa Środka okazała się złudna. Mit o jego potędze i samowystarczalności upadł. Na początku XX wieku Chiny — Chung Kuo — nazywano „umierającym starcem Wschodu". Karol Marks uważał je za „troskliwie zakonserwowaną mumię w hermetycznej trumnie". Okazało się jednak, że olbrzymi naród chiński podźwignął się ze zniszczeń tego stulecia i odbudował swoją niegdysiejszą potęgę, stając się zdolnym do rywalizacji z Zachodem i ze swymi azjatyckimi konkurentami — Japonią i Koreą. W XXII wieku Chung Kuo, Państwo Środka, stało się jeszcze potężniejsze. W sto lat później Cesarstwo Han objęło cały świat, całą nadmiernie przeludnioną Ziemię, liczącą trzydzieści sześć miliardów ludzi, żyjących w olbrzymich, przypominających ule miastach o trzystu poziomach, które obejmowały wszystkie kontynenty. Władzę sprawowała Rada Siedmiu, złożona
7
z chińskich władców, T'angów, potężniejszych niż starożytni cesarze, która rządziła Chung Kuo żelazną ręką. Twarde rządy powstrzymały Zmianę i obrót Wielkiego Koła. Jednak wbrew złudnej wierze, że wojna, głód i brak politycznej stabilizacji należą już do przeszłości, plagi te powróciły do Chung Kuo.
Nowe pokolenie prężnych młodych kupców — Rozproszeń-ców — wywodzących się głównie z Hung Mao, białych spadkobierców kultury Zachodu, rzuciło wyzwanie władzy Siedmiu, domagając się unieważnienia Edyktu Kontroli Technologii, który stanowił kamień węgielny potęgi Han, i powrotu do zachodniego ideału nieskrępowanego postępu. W wyniku zbrodniczego zamachu, jakiego dokonali najemni mordercy, uległ zniszczeniu statek Rozproszeńców „Nowa Nadzieja" i rozpoczęła się „wojna-która-nie-była-wojną". Bratobójcze walki wybuchły na wszystkich poziomach Miasta. Siedmiu władców wygrało tę wojnę, ale za zwycięstwo zapłaciło straszliwą cenę. Wyszli z walki osłabieni jak nigdy dotąd w całej historii. Czterech najbardziej doświadczonych członków Rady Siedmiu zmarło w czasie niespełna sześciu lat. Ich miejsca zajęli młodzi T'angowie, którzy nie mieli doświadczenia. Tymczasem starsi władcy utracili na zawsze szacunek i zaufanie narodu, które stanowiły o ich sile.
W ciągu długich lat pokoju wydawało się nieprawdopodobne, by można pokonać Siedmiu. Jednak teraz...
Ale również Rozproszeńcy ponieśli ogromne straty w tej wojnie. W trakcie pięcioletnich walk zginęło wielu przywódców, a ponad dwa tysiące stracono w egzekucjach. Sto osiemnaście wielkich kompanii zaprzestało handlu — ich cały majątek skonfiskowała Rada Siedmiu — a setki tysięcy innych obniżyło znacznie poziom obrotów, gdyż popierało Rozproszeńców.
Jednak ta wojna stanowiła zaledwie zapowiedź wielkich niepokojów, które wybuchły na najniższych poziomach Miasta, w rejonach, gdzie nie przestrzegano prawa, pod Siecią, a także na przeludnionych piętrach w pobliżu przegrody. Właśnie tam ferment przybrał najbardziej żywiołowy .charakter. Zamieszki były gwałtowniejsze i okrutniejsze niż podczas wojny.
Stąd, zrodzone w walce milionów pragnących zrzucić jarzmo nieustannie rosnących obciążeń, rozprzestrzeniły się prądy, które zagroziły Chung Kuo podziałem.
GŁÓWNE POSTACI
Ascher, Emily — z wykształcenia ekonomistka. Na przełomie wieku przyłączyła się do partii rewolucyjnej Ping Tiao, stając się jednym z członków Rady Pięciu, ciała określającego politykę partii. Namiętna bojowniczka o sprawiedliwość społeczną, była także kochanką przywódcy Ping Tiao, Benta Gesella.
DeVore, Howard — ongiś major w Służbie Bezpieczeństwa T'anga, stał się wiodącą postacią w walce przeciw Siedmiu. Ten niezwykle inteligentny, chłodny i logiczny przywódca jest reżyserem wszystkich wydarzeń, w chwili gdy w „Wielkiej Wojnie Dwóch Kierunków" następuje nowy zwrot.
Ebert, Hans — syn Klausa Eberta i spadkobierca ogromnej korporacji GenSyn. Awansowany do stopnia majora w Służbie Bezpieczeństwa T'anga jest ogólnie podziwiany i cieszy się zaufaniem swoich przełożonych. Ebert jest skomplikowanym, młodym człowiekiem; odważny i inteligentny oficer, jest także samolubny i ma skłonność do rozwiązłości oraz okrucieństwa.
Fei Yen — „Lecąca Jaskółka", córka Yin Tsu, głowy jednej z „Dwudziestu Dziewięciu Rodzin Mniejszych" — największych arystokratycznych rodów Chung Kuo. Niegdyś żona Han Ch'ina, zamordowanego syna Li Shai Tunga, poślubiła następnie jego brata, Li Yuana. Ta obdarzona klasyczną urodą kobieta wygląda delikatnie i krucho, ma jednak silną wolę i ognisty temperament.
Haavikko, Axel — porucznik Haavikko, zbrukany fałszywym oskarżeniem innych oficerów, przez prawie dziesięć lat oddawał się rozpuście i dążył do autodestrukcji. Ten dobry i uczciwy do szpiku kości człowiek podniesie się jednak z upadku w wyniku sprzyjających okoliczności.
Kao Chen — niegdyś kwai, najemny morderca z Sieci, najniższego poziomu wielkiego Miasta. Mimo skromnego po-
8
chodzenia wzniósł się wysoko i obecnie jest kapitanem Służby Bezpieczeństwa Tanga. Jako przyjaciel i pomocnik Karra Chen jest jednym z szeregowych żołnierzy w wojnie przeciwko DeVore'owi.
Karr, Gregor — obecnie major w Służbie Bezpieczeństwa Tanga, do której został zwerbowany przez generała Tolone-na. Podobnie jak Kao Chen także pochodzi z Sieci i w młodości był „krwawym" zawodnikiem w walkach na śmierć i życie. Karr, olbrzymi mężczyzna, jest jastrzębiem", którego Li Shai Tung planuje rzucić przeciw swemu przeciwnikowi, DeVore'owi.
Lehmann, Stefan — albinos, syn byłego przywódcy Rozpro-szeńców Piotra Lehmanna, stał się bliskim współpracownikiem DeVore'a. Zimny, nienaturalnie beznamiętny wydaje się prawdziwym archetypem nihilisty, a jego jedynym celem jest doprowadzenie do upadku Siedmiu i ich wielkiego Miasta.
Li Shai Tung — z górą siedemdziesięcioletni Tang Europy i jeden z Siedmiu, Rady rządzącej Chung Kuo. Przez długi okres był centralną postacią Rady i nieoficjalnym przewodniczącym Siedmiu. Jednakże zabójstwo jego następcy, Han Ch'ina, osłabiło go i skruszyło jego ongiś zdecydowane przekonanie, iż za wszelką cenę należy zapobiec Zmianie.
Li Yuan — drugi syn Li Shai Tunga. Po zabójstwie starszego brata został spadkobiercą Miasta Europa. Chociaż jest ponad wiek dojrzały, jego chłodny i rozważny sposób bycia skrywa namiętną naturę, której dowiódł, żeniąc się z ognistą Fei Yen, żoną swego zmarłego brata.
Shepherd, Ben — syn Hala Shepherda, głównego doradcy Tanga i praprawnuk wielkiego architekta Miasta Ziemia. Shepherd urodził się i wzrastał w Domain (Dziedzinie) — sielankowej dolinie w południowo-zachodniej Anglii. Nie chcąc pójść w ślady ojca i zostać doradcą księcia Li Juana, idzie za głosem serca i zostaje artystą, który rozwija nową dziedzinę sztuki — Muszlę, która ostatecznie wywrze katastrofalny wpływ na społeczeństwo Chung Kuo.
Tolonen, Jelka — córka marszałka Tolonena, którą po śmierci matki wychowano w bardzo męskich warunkach. Jednakże autentyczne zainteresowanie sztukami walki i bronią przesłania zupełnie inną, bardziej kobiecą stronę jej natury, tę, która ujawniła się po nieudanym ataku terrorystów Ping Tiao.
Tolonen, Knut —marszałek Rady Generałów, niegdyś generał Li Shai Tunga. Jest wielkim, twardym mężczyzną i najbardziej zagorzałym zwolennikiem wartości oraz ideałów głoszonych przez Siedmiu. Gwałtowny i nieustraszony, nie powstrzyma się przed niczym, aby chronić swoich panów. Jednak długie lata wojny nawet u niego osłabiły przekonanie o konieczności zastoju.
Tsu Ma — Tang Azji Zachodniej i jeden z Siedmiu, Rady rządzącej Chung Kuo. Odrzucił swoją rozpustną przeszłość, aby zostać w Radzie jednym z najbardziej zdecydowanych sojuszników Li Shai Tunga. Silny, przystojny mężczyzna po trzydziestce, ulega słabości, która niemal doprowadza go do zguby.
Wang Sau-leyan — czwarty i najmłodszy syn Wang Hsiena, Tanga Afryki. Od czasu mordu popełnionego na swym ojcu, porzucił swoje dawne poglądy, stając się inteligentnym i przebiegłym przeciwnikiem Li Shai Tunga oraz starej gwardii w łonie Siedmiu. Irytujący, wyrachowany człowiek o sybaryckich zamiłowaniach jest zwolennikiem Zmiany w Radzie Siedmiu.
Ward, Kim — urodzony w Glinie, ciemnym pustkowiu pod wielkimi fundamentami Miasta, ma błyskotliwy i niezwykle chłonny umysł, który wyróżnił go jako potencjalnie największego naukowca w Chung Kuo. Jego sformułowana w ciemnościach wizja gigantycznej, rozciągającej się do gwiazd sieci, pchnęła go do tego, by dążyć do światła Góry. Teraz, po długim procesie rekonstrukcji osobowości, został umieszczony w zespole opracowującym Projekt Kontroli Myśli Li Yuana.
SIEDMIU I RODZINY
Yin Sung — Książę z Rodziny Yin, syn Yin Tsu Yin Tsu — głowa Rodziny Yin (jednej Dwudziestu
Dziewięciu Rodzin Mniejszych) Yin Wu Tsai — Księżniczka z jednej z Rodzin Mniejszych,
kuzynka Fei Yen
An Liang-chou — Książę z Rodziny An
An Sheng — głowa Rodziny An (jednej z Dwudziestu
Dziewięciu Rodzin Mniejszych) Chi Hsian —T'ang Australii Chung Wu-chi — głowa Rodziny Chung (jednej
z Dwudziestu Dziewięciu Rodzin Mniejszych) Fu Ti Chang — Księżniczka z jednej z Rodzin Mniejszych Hou Tung-po — Tang Ameryki Południowej Hsiang K'ai Fan — Książę z Rodziny Hsiang; najstarszy
syn Hsiang Shao-erha Hsiang Shao-erh — głowa Rodziny Hsiang (jednej
z Dwudziestu Dziewięciu Rodzin Mniejszych) i ojciec
Hsiang K'ai Fana oraz Hsiang Wanga Hsiang Wang — Książę z Rodziny Hsiang Lai Shi — Księżniczka z jednej z Rodzin Mniejszych Li Feng Chiang — brat przyrodni i doradca Li Shai Tunga Li Shai Tung — Tang Europy
Li Yuan — drugi syn i następca tronu w Mieście Europa Mień Shan — Księżniczka z jednej z Rodzin Mniejszych Pei Ro-hen — głowa Rodziny Pei (jednej z Dwudziestu
Dziewięciu Rodzin Mniejszych) Tsu Ma — Tang Azji Zachodniej Wang Hsien — Tang Afryki Wang Sau-leyan — czwarty syn Wang Hsiena Wang Ta-hung — trzeci syn Wang Hsiena i dziedzic
Miasta Afryka Wei Chan-Yin — najstarszy syn Wei Fenga i dziedzic
Miasta Azja Wschodnia Wei Feng — Tang Azji Wschodniej Wu Shih — Tang Ameryki Północnej Yi Shan-ch'i — książę z jednej z Rodzin Mniejszych Yin Chan — książę z Rodziny Yin, syn Yin Tsu Yin Fei Yen — „Lecąca Jaskółka", Księżniczka
z Rodziny Yin, żona Li Yuana
PRZYJACIELE, DWORZANIE I WSPÓŁPRACOWNICY
SIEDMIU
Auden, William — kapitan Służby Bezpieczeństwa
Chang Li — Naczelny Lekarz Miasta Europa
Chang Shih-sen — osobisty sekretarz Li Yuana
Ch'in Tao Fan — kanclerz Tanga Azji Wschodniej
Chu Ta Yun — minister edukaq'i w Mieście Europa
Chuang Ming — minister Li Shai Tunga
Czuła Wierzba — służebnica Wang Hsiena
Ebert, Berta — żona Klausa Eberta
Ebert, Hans — major Służby Bezpieczeństwa i spadkobierca
GenSynu Ebert, Klaus Stefan — właściciel GenSynu (Genetic
Synthetics) i doradca Li Shai Tunga Errki — strażnik Jelki Tolonen Fang Liang-wei — malarz pałacu Li Shai Tunga Fest, Edgar — kapitan Służby Bezpieczeństwa Fischer, Otto — dowódca Osobistej Służby Bezpieczeństwa
w pałacu Wang Hsiena w Aleksandrii Haavikko, Axel — porucznik Służby Bezpieczeństwa Haavikko, Vesa — siostra Axela Haavikko Heng Yu — minister Transportu Miasta Europa Hua — osobisty lekarz Li Shai Tunga Hung Feng-Chan — główny stajenny w Tongjiang Hung Mien-lo — kanclerz Tanga Afryki Kao Chen — kapitan Służby Bezpieczeństwa Lautner, Wolfgang — kapitan Służby Bezpieczeństwa
w Bremie Lung Mei Ho — sekretarz Tsu Ma
Karr, Gregor — major Służby Bezpieczeństwa
Nan Ho — ochmistrz Wewnętrznej Komnaty Li Yuana
Nocenzi, Vittorio — generał Służby Bezpieczeństwa
Miasta Europa Panszin, Anton — pułkownik Służby Bezpieczeństwa Perłowe Serce — dziewczyna Li Yuana Russ — kapitan Służby Bezpieczeństwa Sanders — kapitan Służby Bezpieczeństwa w Zbrojowni
Helmstadt Scott, Anders — kapitan Służby Bezpieczeństwa Shepherd, Ben — syn Hala Shepherda Shepherd, Beth — żona Hala Shepherda Shepherd, Hal — doradca Li Shai Tunga i głowa Rodziny
Shepherdów Shepherd, Mey — córka Hala Shepherda Słodki Deszcz — służąca Wang Hsiena Słodka Róża — służąca Li Yuana
Sun Li Hua — ochmistrz Pałacu Cesarskiego w Aleksandrii Tolonen, Helga — żona marszałka Tolonena Tolonen, Jelka — córka marszałka Tolonena Tolonen, Jon — brat marszałka Tolonena Tolonen, Knut — marszałek Rady Generałów Wang Ta Chuan — ochmistrz Pałacu Wewnętrznego Li Shai
Tunga Wu Ming — sługa Wang Ta-hunga Ying Chai — asystent Sun Li Hua Ying Fu — asystent Sun Li Hua Yu — lekarz Li Yuana
ROZPROSZEŃCY
Berdyczów, Soren — dyrektor Sim Ficu (Symulowane Fikcje)
i przywódca Rozproszeńców Czerski, Stefan — były zamachowiec Służby Bezpieczeństwa
i przyjaciel DeVore'a DeVore, Howard — były major w siłach Bezpieczeństwa Li
Shai Tunga Douglas, John — dyrektor Kompanii
Kubinyi — porucznik DeVore'a
Lehmann, Stefan — albinos, syn byłego przywódcy
Rozproszeńców Piotra Lehmanna i porucznik w siłach
DeVore'a Reid, Thomas — porucznik w siłach DeVore'a Wiegand, Max — porucznik w siłach DeVore'a
PING TIAO
Ascher, Emily — ekonomistka, członek Rady Pięciu Gesell, Bent — nieformalny przywódca Ping Tiao i członek
Rady Pięciu Mach, Jan — urzędnik w Ministerstwie Surowców Wtórnych
oraz członek Rady Pięciu; założyciel frakcji o nazwie Yu Mao Liang — Księżniczka z jednej z Rodzin Mniejszych
i członek Rady Pięciu. Shen Lu Chua — specjalista w dziedzinie komputerów,
członek Rady Pięciu Yun Ch'o — zastępca Shen Lu Chua
INNE POSTACI
Barycz, Jiri — oficer łączności przy Projekcie Kontroli Myśli
Beattie, Douglas — pseudonim DeVore'a
Boden, Michaił — pseudonim DeVore'a
Chan Wen-fu — przyjaciel Heng Chian-ye
Chuang Liang — żona ministra Chuanga
Ebert, Lutz — przyrodni brat Klausa Eberta
Ellis, Michael — zastępca dyrektora Projektu Kontroli Myśli
Enge, Maria — kelnerka w herbaciarni „Smocza Chmura"
Ganz, Joseph — pseudonim DeVore'a
Złote Serce — młoda prostytutka, którą kupił Hans Ebert
Hammond, Joel — starszy technolog przy Projekcie Kontroli
Myśli Herrick — nielegalny producent implantów Kao Ch'iang Hsin — córka Kao Chena i Wang Ti
Kao Wu — średni syn Kao Chena i Wang Li
Kung Wen-fu — główny adwokat z Marsa
Ling Hen — stronnik Herricka
Loehr — pseudonim DeVore'a
Lotte — studentka w Oksfordzie, siostra Wolfa
Lo Wen — osobisty sługa Hansa Eberta
Lu Cao — amah, służebnica Jelki Tolonen
Lu Ming Shao — szef Triady
Lu Nan Jen — „Garncarz"
Lu Wang-pei — podejrzany o morderstwo
Mi Feng — Pszczółka, służebnica Wang Hsiena
Mu Chua — madame „Domu Dziewiątej Ekstazy", burdelu
Nowaczek, Lubos — kupiec; zaufany Ministra Henga
Nowaczek, Siergiej — student w Oksfordzie i rzeźbiarz
Reynolds — psedonim DeVore'a
Schenck, Hung-li — gubernator kolonii marsjańskiej
Słodki Flet — mui tsai (niewolnica) Hansa Eberta
Spatz, Gustaw — dyrektor Projektu Kontroli Myśli
Tai Cho — opiekun Kima Warda
Tarrant — właściciel jednego z wielkich towarzystw
przemysłowych Tissan, Catherine — studentka w Oksfordzie Tong Chou — pseudonim Kao Chena Tsang Yi — przyjaciel Heng Chian-ye Tung Tan — starszy konsultant w klinice Melfi Turner — pseudonim DeVore'a Wang Ti — żona Kao Chena
Ward, Kim — urodzony w Glinie sierota i naukowiec Wolf — student w Oksfordzie, brat Lotte
PROLOG — LATO 2206
JADEITOWY DZWONECZEK
„O brzasku dnia złożyliśmy ofiarę Bogu Wiatru,
Kiedy pierwszy blask zajaśniał na niebie.
Orszak dworzan. Jeźdźcy na czele pochodu
Zawiedli nas na pustkowie za miastem,
Gdzie mgła nad rzeką opada jak deszcz,
A płomienie ognisk na wzgórzu sięgają wyżej niż gwiazdy.
Wtem przypomniałem sobie poranne przyjęcie w Pałacu,
Kiedy galopowaliśmy po Purpurowym Dziedzińcu.
Gdy przebyliśmy Drogę Smoczego Ogona,
Odwróciliśmy się, by spojrzeć na zieleń Południowych Wzgórz.
Postarzeliśmy się tak bardzo od naszego rozstania,
Tyle przeżyliśmy trosk,
Jednak nawet dziś w moich uszach rozbrzmiewa głos
Jadeitowego dzwoneczka, który dzwonił u twych strzemion".
— Po Chu — I: Do Li Chiena (819 r.)
Była noc i księżyc błyszczał jak matowe oko na ciemnej, atłasowej wstędze Nilu. Wang Hsien, który stał na balkonie swojego pałacu, czuł na twarzy powiew wiatru, ciepły jak oddech śpiącej kobiety. Westchnął głęboko i oparł ręce na chłodnej kamiennej balustradzie, spoglądając na północ, w kierunku wysokiej latarni, która rzucała ogromny snop światła na deltę. Przyglądał się jej przez chwilę, czując się równie pusty jak przestrzeń, którą musiało przebyć światło, potem odwrócił się i patrzył już tylko na księżyc. Jakże czyste noce były tutaj, jakie wyraźne gwiazdy! Zadrżał. Ogarnęła go znowu gorycz. Gwiazdy...
Czyjś głos zakłócił jego zadumę.
— Czy możemy wejść, Chieh Hsicfl
Ochmistrz Sun Li Hua stał w drzwiach z pochyloną głową. Jego dwóch asystentów oczekiwało pokornie z tyłu. Wang Hsien odwrócił się i skinął głową w geście przyzwolenia. Potem odwrócił się, spoglądając znowu w nieboskłon.
Wspominał letni pobyt ze swymi najstarszymi synami, Chang Ye i Lieh Tsu, na wybrzeżu Mozambiku. Czuwał tak długo w noc, wpatrując się w jasno rozgwiażdżone niebo nad głową. Siedzieli wówczas przy ognisku, nazywając gwiazdy i konstelacje, obserwując Wielką Niedźwiedzicę na czarnym aksamicie nieba — aż ogień wygasł i nastał nowy dzień. Ostatni raz przebywał wtedy z synami. To były ich ostatnie wspólne wakacje.
Dzisiaj jego synowie nie żyją. Obaj spoczywają w trumnach, martwi i zimni, głęboko pod ziemią. Lecz gdzie przebywają ich dusze? Czy tam, pośród odwiecznych gwiazd? Czy też istnieje jedna tylko dusza, hun, uwięziona w ciele i gnijąca w ziemi? Zazgrzytał zębami, walcząc z goryczą i żalem. Stał się twardy, ale gorycz nie opuszczała go. Czy tak jest? — pytał siebie. Czy dusza ludzka — p'o — idzie do Nieba, jak mówią, czy też
11
istnieje tylko to —ta ziemia, to niebo i człowiek pomiędzy nimi? Przeszły go ciarki. Lepiej nie zadawać takich pytań. Lepiej nie dopuszczać takich myśli do głowy, żeby nie odpowiedziała ciemność.
Zadrżał, zaciskając kurczowo ręce na kamiennej balustradzie. Bogowie, jakże brakowało mu synów! Tęsknił za nimi tak, że nie sposób tego wysłowić! Czas wypełniały mu sprawy państwowe, a jednak nie mógł przestać myśleć
0 swoich ukochanych synach. Gdzie jesteście? — pytał,
kiedy się budził ze snu. Gdzie jesteś, Chang Ye, który
uśmiechałeś się tak słodko? A gdzie ty, Lieh Tsu, mój ying
tao, brzoskwiniowy chłopcze, mój ulubieńcu? Gdzie jesteś
teraz?
Zamordowany! — odpowiadał brutalny głos w jego duszy.
1 tylko popiół i gorycz pozostały w sercu.
Odwrócił się gniewnie, zły na samego siebie. Teraz nie będzie mógł zasnąć. Zmęczony jak pies, będzie czuwać bezsennie, bezbronny wobec prześladujących go wspomnień.
— Sun Li Hua! — zawołał niecierpliwie, odciągając ręką przejrzystą zasłonę.—Przynieś mi coś na sen! Może ho yeh albo tou chi.
— W tej chwili, Chieh Hsia\
Ochmistrz pokłonił mu się uniżenie i odszedł, by spełnić pokornie, czego odeń zażądano. Wang Hsien przyglądał się słudze, gdy wychodził, a potem odwrócił się, by spojrzeć na olbrzymie niskie łoże w odległym końcu komnaty. Słudzy już je posłali. Zmieniono jedwabną pościel, wstawiono świeże kwiaty do wazonu na stojącym obok stoliczku. Pokojówki przygotowały jego nocne szaty.
Wezgłowie ozdabiał wyrzeźbiony w drewnie krąg Ywe Lung, Księżycowego Smoka, symbolu Siedmiu Władców. Siedem smoków tworzyło wielkie koło. Ich królewskie paszcze spotykały się w środku, ich potężne gibkie ciała formowały szprychy koła, ich ogony — obręcz. Wang Hsien spoglądał przez chwilę na symbol swej władzy, a potem skinął głową, jakby z zadowoleniem. Ale gdzieś głęboko, na samym dnie duszy, wciąż odczuwał ból. Wojna i zabójstwo synów sprawiły, że nie był już tym samym człowiekiem. Odtąd, spoglądając na Ywe Lung, zawsze pytał siebie, co uczyniono w ciągu ostatnich pięciu lat w ich imieniu.
Odwrócił gniewnie wzrok. Pięć lat. Tylko tyle? Ten czas minął jak z bicza strzelił. A jednak czuł się tak, jakby minął już cały sześćdziesięcioletni cykl, odkąd zestrzelono „Nową Nadzieję" i wypowiedziano wojnę. Zamyślił się, podpierając głowę ręką. To była podstępna, brudna wojna; wojna, podczas której przyjaciel i wróg mieli tę samą uśmiechniętą twarz. Pokonali buntowników, ale było to pirrusowe zwycięstwo, które zburzyło odwieczny porządek panujący w Państwie Środka.Walka zmieniła najgłębsza naturę — samą istotę — Chung Kuo. Nic już nie będzie tak jak przedtem.
Zaczekał, aż wyjdą słudzy, którzy wycofali się w ukłonach, zgięci w pół, nie odrywając wzroku od twarzy pana, a potem podszedł do wielkiego lustra, które zajmowało całą ścianę.
— Jesteś już starym człowiekiem, Wang Hsien —mruknął
do siebie, dostrzegając szorstką skórę i głębokie bruzdy wokół
ust i oczu, pożółkłych jak kość słoniowa. —Twarz jak księżyc,
mówią o tobie. Może i mają rację. Ale ten księżyc przybywał
i ubywał tysiące razy, od nowiu do pełni, tracąc i odzyskując
swoje ciało, a ja wciąż nie widzę wyraźnie w jego świetle. Kim
jesteś, Wang Hsien? Jakim jesteś człowiekiem?
Odwrócił się, wyczuwając instynktownie czyjąś obecność i słysząc jakiś hałas w sieni. Odprężył się jednak i uśmiechnął.
Trzy prześliczne dziewczyny ukłoniły się głęboko i weszły do komnaty.
Mi Feng, Pszczółka, podeszła do Wang Hsiena, a Czuła Wierzba i Słodki Deszcz zajęły się swoimi sprawami w głębi komnaty.
Pszczółka uklękła przed T'angiem i podniosła wzrok, uśmiechając się słodko do swojego pana i władcy, co poprawiło mu nastrój. Radość wypełniła mu serce, przywracając młodzieńczą werwę.
— Jak się dzisiaj czujesz, dobry ojcze?
— Świetnie! — skłamał, wzruszony jej ciepłem, oddanym spojrzeniem. — A ty, Mi Feng?
— Znacznie lepiej, widząc ciebie w dobrym nastroju, mój panie.
Roześmiał się cicho. Potem schylił się i pogładził ją z czułością po głowie. Minęło już sześć lat, odkąd Pszczółka, wówczas dziesięcioletnia dziewczynka, zamieszkała w jego pałacu. Była dla niego jak własna córka.
12
13
Odwrócił się, ciesząc oczy widokiem pięknych dziewcząt, przygotowujących się, by umilić mu wieczór. Jego zły nastrój prysł na chwilę, zapomniał niemal o ciemności, która wypełniała jego duszę i cały świat. Zgodził się, by Pszczółka zdjęła zeń pau i posadziła go, nagiego, w fotelu. Przymknął oczy i odchylił łowę, kiedy dziewczyna poczęła nacierać jego pi...
cac666