Pasożytnictwo jest to forma współżycia między co najmniej dwoma osobnikami, w której jeden z nich – pasożyt (parazyt) osiąga widoczne korzyści kosztem drugiego – gospodarza (żywiciela), szkodząc mu i prowadząc niekiedy do jego śmierci. W pasożytnictwie dochodzi najczęściej do wydzielania przez pasożyta metabolitów, które dla gospodarza niejednokrotnie okazują się toksyczne.
Aby mógł powstać układ pasożytniczy (układ pasożyt-żywiciel), parazyt musi spełniać określone warunki:
• nawiązać bezpośredni kontakt z żywicielem, który jest odpowiedni pod względem przemiany materii i tym samym syntetyzowanych substancji – stąd wynika specyficzność pasożytów i ich żywicieli
• przejawiać większą aktywność od gospodarza; siły obronne żywiciela powinny być mniejsze niż siła aktywności napastnika
• cechy pasożyta muszą być kompetentne do żywiciela i warunków środowiska w jakim on żyje
Nicienie
Cechy
- Są rozdzielnopłciowe i mają dobrze wyrażony dymorfizm płciowy samice są zwykle większe od samców.
4. Nicienie jelitowe mogą żyć w organizmie żywiciela przytwierdzone torebką gębową do błony śluzowej jelita (Ancylostoma), zagłębione przednią częścią ciała w błonie śluzowej (Trichuris) lub utrzymywać się w świetle jelita (Ascaris, Enterobius).
5. Większość pasożytniczych nicieni ma rozwój prosty, który przebiega z udziałem jednego żywiciela.
6. Przykłady - owsik ludzki, węgorek jelitowy
everrgreen_