Asasyn.pdf

Asasyn

Przekonania

- Zabijanie pachołków i sług nie osłabia wroga. Uderzam

w serce - w najwyższych dowódców i mistrzów.

- Mą tarczą jest cień, mym orężem cisza.

- W obliczu śmierci wszyscy jeśteśmy równi. Królowie czy

żebracy, wolni czy splugawieni - tak samo broczą z żył.

- Zabijanie pachołków i sług nie osłabia wroga. Uderzam

w serce - w najwyższych dowódców i mistrzów.

- Mą tarczą jest cień, mym orężem cisza.

- W obliczu śmierci wszyscy jeśteśmy równi. Królowie czy

żebracy, wolni czy splugawieni - tak samo broczą z żył.

Asasyni wywodzą się z hanzyckich rodów, społeczeństwa

pogrążonego w nierozsupłanej sieci zależności i niepewnych

sojuszy. Role zmieniają się tam jak w kalejdoskopie - dawni

sprzymierzeńcy często okazują się nowymi wrogami. Wieczne

tkanie intryg wykształciło zapotrzebowanie na kastę dyskretnych

zabójców, wyrachowanych mistrzów kamuflażu i cichego kroku,

którzy potrafili przeniknąć do domów wielmożów i uśmiercić

niewygodnych rywali lub już niepotrzebnych przyjaciół.

Asasyni nie są wolnymi strzelcami, zakony nienawidzą takich

samotnych wilków i tępią ich. W zakonach zaś, dumni mistrzowie

szkolą akolitów, jak obłaskawić ciemności

i uderzać w najdogodniejszej chwili. Do zakonu może przystąpić

każdy klanyta, który zapłaci Hołd - pokaźną sumę pieniędzy.

Utarła się też na swój sposób odwrotna tradycja Daru Losu -

rodzice mogą przekazać swoje dziecko na nauki do zakonu

otrzymując w zamian sowitą zapłatę.

Zakony asasynów teoretycznie działają nielagalnie, wbrew

prawom Unii, jednak pater familias tolerują ich istnienie. Nawet

najzacniejsi justycariusze wierni Tradycji sięgają czasem po

pomoc ze strony asasynów, czyniąc z nich zbrojne ramię

Inkwizycji. Tacy asasyni wysyłani w celu egzekwowania praw

bywają nazywaniu Egzekutorami. Wśród legend opowiadanych

przez skrybów i kronikarzy znana jest opowieść o siódemce

asasynów, którzy zostali wysłani, by zgładzić Cesarza. Ponoć

udało im się dojść dalej niż komukolwiek przedtem - aż do

komnaty dzwonów, lecz żaden z nich nie dopełnił swej misji. Ich

dusze zostały uwięzione w trzewiach cesarskich Cieni a imiona,

choć owiane chwałą, zapomniane.

pater familias

Jednak mimo cichego przyzwolenia ze strony władz Unii, zakony

skazane są na trwanie w ukryciu. Zwykle skupiają się w interior-

ach, wzniesionych siłą woli zakonnego śniącego na obrzeżach

cywilizowanych obszarów. Kontakt z klientem następuje

poprzez pośredników rezydujących w miastach.

Asasyni nie są mordercami, bezmyślnymi maszynami do

młócenia mieczem takim jak żercy i siepacze (przynajmniej tak

twierdzą). Bez względu na to komu służą, asasyni to kaci,

wymierzający śmierć bez cienia pogardy, nienawiści czy lęku. Dla

nich niesienie śmierci, jest sztuką, którą wrodzone talenty karzą

im praktykować. To artyści a każde ich zabójstwo jest na swój

perwersyjny sposób dziełem sztuki. Niektórzy tak obnoszą się

z własnym kunsztem, że na miejscu zamachu zostawiają swoje

wizytówki - czerwoną rękawiczkę, srebrną różę, kwiat grobnika.

To artyści a każde ich zabójstwo jest na swój

perwersyjny sposób dziełem sztuki. Niektórzy tak obnoszą się

z własnym kunsztem, że na miejscu zamachu zostawiają swoje

wizytówki - czerwoną rękawiczkę, srebrną różę, kwiat grobnika.

110

Przekonania

Asasyni wywodzą się z hanzyckich rodów, społeczeństwa

pogrążonego w nierozsupłanej sieci zależności i niepewnych

sojuszy. Role zmieniają się tam jak w kalejdoskopie - dawni

sprzymierzeńcy często okazują się nowymi wrogami. Wieczne

tkanie intryg wykształciło zapotrzebowanie na kastę dyskretnych

zabójców, wyrachowanych mistrzów kamuflażu i cichego kroku,

którzy potrafili przeniknąć do domów wielmożów i uśmiercić

niewygodnych rywali lub już niepotrzebnych przyjaciół.

Asasyni nie są wolnymi strzelcami, zakony nienawidzą takich

samotnych wilków i tępią ich. W zakonach zaś, dumni mistrzowie

w surowej dyscyplinie szkolą akolitów, jak obłaskawić ciemności

i uderzać w najdogodniejszej chwili. Do zakonu może przystąpić

każdy klanyta, który zapłaci Hołd - pokaźną sumę pieniędzy.

Utarła się też na swój sposób odwrotna tradycja Daru Losu -

rodzice mogą przekazać swoje dziecko na nauki do zakonu

otrzymując w zamian sowitą zapłatę.

w surowej dyscyplinie

Zakony asasynów teoretycznie działają nielagalnie, wbrew

prawom Unii, jednak tolerują ich istnienie. Nawet

najzacniejsi justycariusze wierni Tradycji sięgają czasem po

pomoc ze strony asasynów, czyniąc z nich zbrojne ramię

Inkwizycji. Tacy asasyni wysyłani w celu egzekwowania praw

bywają nazywaniu Egzekutorami. Wśród legend opowiadanych

przez skrybów i kronikarzy znana jest opowieść o siódemce

asasynów, którzy zostali wysłani, by zgładzić Cesarza. Ponoć

udało im się dojść dalej niż komukolwiek przedtem - aż do

komnaty dzwonów, lecz żaden z nich nie dopełnił swej misji. Ich

dusze zostały uwięzione w trzewiach cesarskich Cieni a imiona,

choć owiane chwałą, zapomniane.

Jednak mimo cichego przyzwolenia ze strony władz Unii, zakony

skazane są na trwanie w ukryciu. Zwykle skupiają się w interior-

ach, wzniesionych siłą woli zakonnego śniącego na obrzeżach

cywilizowanych obszarów. Kontakt z klientem następuje

poprzez pośredników rezydujących w miastach.

Asasyni nie są mordercami, bezmyślnymi maszynami do

młócenia mieczem takim jak żercy i siepacze (przynajmniej tak

twierdzą).

Bez względu na to komu służą, asasyni to kaci,

wymierzający śmierć bez cienia pogardy, nienawiści czy lęku. Dla

nich niesienie śmierci, jest sztuką, którą wrodzone talenty karzą

im praktykować.

Rozdzia ∏ VI: Bohater

Nikt nie zna tożsamości tych legendarnych asasynów, dlatego

przedmioty te stają się ich przydomkami, pod którymi

przechodzą do świadomości ludzi i pod którymi zapisują się

w opowieściach klanowych kronikarzy i w balladach

trubadurów.

prowadząca do celu jest właściwa. Asasyni lubią kierować się

tą prostą logiką i działać według precyzyjnego planu. Każdy

zamach, który im zlecono poprzedza wnikliwe rozpoznanie

i gromadzenie informacji. Dopiero potem określają czas

i miejsce wykonania wyroku, tak aby zminimalizować ryzyko.

Działają szybko ale nigdy nie impulsywnie ani pochopnie.

Nimb tajemniczości oraz towarzyszące im przesądy, spra-

wiają, że w oczach pospolitego ludu skrytobójcy ci wzbudzają

uzasadniony lęk połączony jednak z nabożnym szacunkiem.

Samotność wynikająca z konieczności oraz obcowanie ze

śmiercią czynią z nich cyników o milczącym sercu. Zdarza się

jednak, że porzucają swoje zakony i szukają szczęścia w

świecie, prawdy o sobie. Dobrowolnie przyłączają się do

wędrownych harcowników lub oferują im usługi zamian za

złoto, jednak dla zakonów są już tylko sprzedajnymi najmi-

tami, którzy kalają ich dobre imię. A o dobre imię trzeba dbać.

Mimo wyobcowania ze społeczeństwa asasyni znają się na

etykiecie i przestrzegają dobrych manier, chcą w ten sposób

udowodnić swą wyższość i rangę swojego zawodu. Nie

uważają bynajmniej, że wbijanie sztyletu w plecy lub podaw-

anie trucizny są ujmą na honorze, bowiem każda droga

Asasyn

Umiejętności :

blef +2

czujność +3

krycie się +3

obycie +2

parkour +2

strzelectwo +1

uzdolnienia techniczne +2

walka bronią +1

zimna krew +1

dowolna inna umiejętność +1

Zagrywki: raz w czasie opowieści możesz skorzystać z Zagrywki “Nie zauważy”.

Niewidzialny zabójca: Jeżeli uda ci się niepostrzeżenie podkraść do wroga i zaatakować z zaskoczenia, możesz uśmiercić go

jednym ciosem, nie wywołując żadnego hałasu. Jednak z uwagi na trudność tego manewru twojej ofierze przysługują 3 dodatko-

we kości do przeciwstawnego testu czujności opartej na jej przeciwko twojemu kryciu się . Jeśli uzyskasz tyle samo przebić, co

twoja niedoszła ofiara, nadal zabijasz ją jednak czynisz wiele hałasu. Nie możesz zabijać z zaskoczenia stworzeń, których budowa

anatomiczna lub noszony pancerz wyklucza śmierć od pojedynczego ciosu (np. Smok, operator Egzopancerza) . Narrator może też

przedstawić ci specjalne warunki dotyczące zabicia wyjątkowo ważnej postaci (np. zamachu musisz dokonać podczas balu

maskowego itp..).

Przedmioty: Kusza pistoletowa “Pieszczocha” wraz z 10 bełtami do niej (zasięg bliski, obrażenia +1, magazynek 1), dwa

karwasze z czerwonej stali (0,2 Ochrony każdy), pierścień z emblematem zakonu, zestaw wytrychów, falkonik z silną

trucizną (dolanie jej do wina lub innego napoju powoduje błyskawiczną śmierć, tego który wychyli czarę).

Model odgrywania

1. Otwarta walka niesie za sobą zbyt wiele ryzyka. Zawsze szukaj mniej oczywistych rozwiązań, uciekaj się do podstępu

i działań przeprowadzonych z ukrycia. Obcowanie ze śmiercią nauczyło cię być cynicznym wobec entuzjazmu i odwagi.

2. Bądź zawsze czujny, wchodząc do karczmy omiataj ściany wzrokiem i zapamiętuj twarze. Siadaj w najciemniejszym

zakamarku i obserwuj z powagą rubasznych bywalców. Chłodno kalkuluj ludzkie emocje, planuj sobie postępowanie i

drogę ucieczki. Jesteś zawsze spięty i gotowy ataku. Takie nieustanne trzymanie nerwów na wodzy czasami cię przerasta.

3. Dyskrecja jest twoją siłą, zasłona tajemnic, jaką roztaczasz wokół swojej osoby wprawia twoich wrogów w niepokój -

im mniej o tobie wiedzą tym lepiej, wykorzystasz tą niewiedzę przeciwko nim. Mów oszczędnie i podniośle, jakby każde

twoje słowo było ciężkie niczym sztaba ołowiu, tylko głupcy paplają co im ślina na język przyniesie, ty nie strzępisz języka.

Pozwól psom szczekać a sam odezwij się w odpowiedniej chwili, by je skarcić, gdy już zabraknie im sił.

111