SPOSOBY MONTAŻU CHARAKTERYSTYCZNYCH ELEMENTÓW
Do elementów kładzionych zalicza się elementy pracujące poziomo lub pod niewielkim nachyleniem:
- płyty stropowe, balkonowe, spocznikowe i dachowe,
- belki
- dźwigary.
Montaż elementów kładzionych obejmuje:
- wyznaczenie położenia elementu,
- przygotowanie złącza, podwieszenie elementu do haka maszyny montażowej,
- montaż właściwy (czyli ustawienie elementu w położeniu projektowym),
- wykonanie lub wykończenie złącz.
Podstawowe zasady montażu elementów kładzionych:
- każdy element przed podniesieniem trzeba oczyścić z błota, śniegu i lodu,
- podnoszenie i opuszczanie prefabrykatu powinno odbywać się pionowo, powoli, bez wstrząsów i szarpnięć nie wolno odciągać prefabrykatu zawieszonego na haku maszyny montażowej,
- 30 cm nad poziomem powierzchni oparcia opuszczanie prefabrykatu wstrzymuje się, aby montażyści mogli naprowadzić go na właściwe miejsce,
- przed wykonaniem złączy trwałych należy sprawdzić prawidłowość wbudowania prefabrykatu.
Montaż fundamentów
Stopy i elementy ław fundamentowych prefabrykowanych układa się na warstwie chudego betonu, o konsystencji wilgotnej, którym uprzednio wyrównano dno wykopu.
Powierzchnia warstwy chudego betonu powinna być starannie wypoziomowana, a miejsca ustawienia prefabrykatu zaznaczone dwoma rozpiętymi linkami (drutami) wzdłuż projektowanego położenia wybudowanych ścian prefabrykatu. Po takim przygotowaniu podłoża zawiesza się elementy na haku maszyny dbając o to by ich powierzchnia wsporcza znajdowała się w poziomie. Każdy element jest przenoszony nad miejsce wbudowania i opuszczany na wysokość ok. 30 cm nad poziomem ustawienia, następnie montażyści naprowadzają go pomiędzy druty i łagodnie opuszczają na podłoża. Po ustawieniu sprawdza się, czy element rzeczywiście zajmuje projektowana pozycję. O ile wynik sprawdzenia jest negatywny element należy unieść, poprawić podłoże i od nowa ustawić.
Montaż płyt stropowych i dachowych
Przed przystąpieniem do montażu płyt należy w miejscu ułożenia płyt zaznaczyć krawędzie poszczególnych elementów.
Miejsca ułożenia (podpory) należy oczyścić z ewentualnych zabrudzeń betonem, poprzyginać zbyt występujące pręty.
Na podporach rozkłada się warstwę zaprawy grubości 15 ¸ 20 mm. Płyty unosi się wykorzystując zawiesia czterolinowe. Jedna para lin w takim zawiesiu powinna być nieco krótsza, aby pochylenie płyty do poziomu wynosiło około 50.
W czasie układania płyt stropowych i dachowych wykorzystuje się rusztowania i pomosty robocze.
Przed przystąpieniem do montażu belek i dźwigarów należ na nich i na ich podporach wyznaczyć punkty charakterystyczne.
- Belki unosi się zazwyczaj wykorzystując zawiesie dwulinowe zapewniające 50 pochylenie elementu w czasie przenoszenia. Poziom ułożenia belek reguluje się zazwyczaj za pomocą podkładek stalowych albo wykonuje się podlewki z betonu lub zaprawy.
- Smukłe dźwigary kratowe należy wzmacniać na czas montażu przez zamocowanie na nich specjalnej konstrukcji usztywniającej.
- Przy montażu dźwigarów o większych rozpiętościach, podatnych na podmuchy wiatru niezbędne jest stosowanie konopnych lin kierunkowych.
Biegi schodowe w czasie montażu należy zawieszać na zawiasach zapewniających pozycję zbliżoną do pozycji pracy w konstrukcji. Przy montażu biegów potrzebnych jest przynajmniej trzech montażystów. Dwóch przyjmuje prefabrykat stojąc na dolnym spoczniku. Trzeci (brygadzista) przyjmuje go na spoczniku górnym. Prefabrykaty schodów nie mogą podlegać późniejszej rektyfikacji dlatego przy wyznaczaniu ich położenia, punktów charakterystycznych elementu i samym montażu wymagają szczególnej dokładności.
Elementy stawiane to:
- słupy,
- ramy
- elementy ścian.
Montaż elementów stawianych składa się z następujących czynności:
- wyznaczenie położenia elementu w budowli,
- przygotowanie złącza,
- podwieszenie elementu na haku maszyny montażowej,
- ustawienie elementu,
- tymczasowe zamocowanie elementu,
- rektyfikacja położenia elementu,
- wykonanie złącza stałego.
Montaż słupów.
Obrót i nasuwanie
Ramy wykonywane w całości (najczęściej ramy H) montuje się podobnie jak słupy. Do przemieszczania tych elementów używa się zawiesi linowo – belkowych z uchwytami szpilkowymi, mocowanych w górnych odcinkach słupów ramy.
Podczas montażu najwygodniej jest nakładać konduktory na ustawione już i sterczące ze zmontowanego stropu końca słupów niżej kondygnacji i dopiero w nich osadzać słupy następnych montowanych ram.
Montaż płyt ściennych
- montaż swobodny
- montaż wymuszony
Stężenia montażowe można usunąć, gdy beton w złączach pionowych osiągnie 0,7 projektowanej wytrzymałości.
Podstawowe funkcje złączy:
- funkcje konstrukcyjne
- funkcje izolacyjne.
Funkcję konstrukcyjną spełniają połączenia w formie trzpieni betonowych lub żelbetowych i połączenia metalowe (stosowane obecnie najczęściej połączenie stalowe spawane).
Połączenia:
- betonowe niezbrojone - polega na wypełnieniu mieszanką betonową kanału powstającego na styku sąsiednich prefabrykatów.
- spawane
- klejone
Funkcje izolacyjne
Sposób ochrony złącz przed przenikaniem wilgoci zależy od ich konstrukcji i może polegać na:
- naklejeniu warstwy materiału nieprzepuszczalnego np. izofolii, którą naklejać należy równo bez załamań i pęcherzy,
- ułożeniu elastycznych uszczelek, które wciska się w spoinę używając specjalnych narzędzi, ponieważ szerokość szczeliny jest zazwyczaj mniejsza od szerokości uszczelki; Wykonując tę czynność dbać należy by uszczelka dokładnie przylegała do powierzchni prefabrykatu na całej długości złącza,
- wsunięcie w specjalne kanały (biegnące na całej wysokości spoiny) sprężystych wkładek metalowych; Wkładki te powinny krawędziami ściśle przylegać do powierzchni betonu,
- wypełnienie spoin kitem trwale plastycznym, co wykonuje się ręcznie lub mechanicznie pistoletami do spoinowania; Trzeba tu zwrócić uwagę by uszczelnione powierzchnie prefabrykatów były czyste i suche.
Izolacyjność cieplną złącz otrzymuje się zwykle wprowadzając w nie warstwę styropianu.
Zgodnie z obowiązującymi w Polsce przepisami okres zimowy zawiera się między 15 listopadem a 31 marcem.
Zgodnie z instrukcją ITB roboty montażowe są dopuszczalne, jeśli:
- temperatura nie spada poniżej – 50C, a prędkość wiatru nie przekracza 8 m/s,
- temperatura nie spada poniżej – 100C, a prędkość wiatru nie przekracza 4 m/s,
- temperatura nie spada poniżej – 150C, a prędkość wiatru nie przekracza 2 m/s.
Jeżeli mróz jest większy lub wiatr silniejszy to montaż jest zabroniony. Robót montażowych nie można również wykonywać podczas gołoledzi, opadów śniegu lub deszczu (do czasu usunięcia skutków opadów).
Montaż w temperaturze do – 100C jest dozwolony pod warunkiem zastosowania środków zapewniających wiązanie i twardnienie betonu i zapraw.
Montaż w temperaturze –100C ¸ – 50C wolno wykonywać tylko wyjątkowo i tylko pod specjalnym zabezpieczeniem przed zamarznięciem wszystkich fragmentów konstrukcji, które zawierają niezwiązany zaprawą lub mieszanką betonową.
Zabezpieczenia:
- okrywanie materiałami izolującymi (płachty brezentowe, maty słomiane itp.),
- domieszki chemiczne,
- nagrzewanie promieniami podczerwieni,
- nagrzewanie gorącym powietrzem,
- nagrzewanie parą,
- nagrzewanie prądem elektrycznym.
Spawanie elementów złącz jest dozwolone bez zastrzeżeń przy temperaturze nie mniejszej niż – 50C, przy temperaturze niższej, do – 100C trzeba stosować osłony od wiatru i zapewnić warunki, że wykonane spawy będą stygnąć powoli, co uzyskuje się ogrzewając otoczenie miejsc spawania.
Stosowanie dodatków chemicznych
- chlorek wapnia, pod wpływem którego następuje przyśpieszenie wiązania cementu i zwiększa się wydzielanie ciepła hydratacji; dodaje się go w ilości maksimum 2% masy użytego cementu i stosuje się do mieszanek betonowych i zapraw przeznaczonych do wypełnienia spoin i węzłów niezbrojonych lub zbrojonych wkładkami zabezpieczonymi antykorozyjnie, zabieg ten działa w temperaturach do – 50C.
- węglan sodu ma właściwości intensywnie przyśpieszając wiązanie cementu, dodawane w ilości 0,5 ¸ 2,0% mogą być stosowane w temperaturze do – 100C, nie powodują korozji stali zbrojeniowej; czasem stosuje się je z dodatkami uplastyczniającymi,
- azotan sodu – nie powoduje korozji stali; stosowany w zależności od temperatury otoczenia w ilości 4 ¸ 8 % masy użytego cementu.
Nagrzewanie gorącym powietrzem uzyskuje się stosując:
- agregaty i wytwornice gorącego powietrza czystego lub mieszaniny powietrza i spalin,
- nagrzewanie parą wodą,
- nagrzewanie elektryczne jest przeprowadzone za pomocą nieizolowanych przewodów (elektrod) ułożonych w betonie lub zaprawie złącza, spoiny lub wieńca,
- nagrzewanie promiennikami podczerwieni stosuje się do nagrzewania niezbyt dużych powierzchni np. dla zapewnienia wolnego stygnięcia połączeń spawanych.
Przygotowanie budowy i montaż konstrukcji betonowych prefabrykowanych w warunkach zimowych.
- składowiska prefabrykatów muszą posiadać odpowiednio przygotowaną powierzchnię pod względem utwardzenia i spadków zapewniający właściwy odpływ wód opadowych,
- stosy prefabrykatów muszą być ułożone szczelnie bezwzględnie na podkładach drewnianych i osłonięte od śniegu i wiatru plandekami, folią lub papa,
- w przypadku wystąpienia przymarznięcia prefabrykatów do podkładu lub między sobą trzeba je rozmrozić gorącym powietrzem lub parą wodną a dopiero po tym podnosić żurawiem,
- po krótkim opadzie (zwłaszcza przed odwilżą) należy zgarniać śnieg z plandek, papy, folii lub mat słomianych przykrywających elementy,
- przed montażem, każdy element należy starannie obejrzeć, oczyścić powierzchnie stykowe elementu i podłoże ze śniegu, lodu oraz wszystkich innych zanieczyszczeń,
- stanowiska montażowe oraz sprzęt pomocniczy do montażu należy przed rozpoczęciem pracy starannie oczyścić ze śniegu i lodu, a przejścia i chodniki posypać piaskiem lub popiołem,
- brygadom montażowym zapewnić lekką, ciepłą, nieprzemakalną i nie krępującą ruchów roboczych odzież,
- w pobliżu miejsc montażu umieścić grzejniki dla montażystów, lub jeszcze lepiej ustawić lekkie przystosowane do przenoszenia przez żuraw ogrzewane schrony.
anna2302