Bhaktivedanta Swami Prabhupada C. - Bhagavad-gita Taka jaka.odt

Bhagavad-gita
A.C. Bhaktivedanta Swami Prabhupad

Prolog
Słowo wstępne
Wprowadzenie
Sukcesja uczniów

Rozdział 1 Obserwacja wojsk na Polu Bitewnym Kuruksetra— 46 wersetów

Rozdział 2 Treść Gity w skrócie— 72 wersety

Rozdział 3 Karma-yoga— 43 wersety

Rozdział 4 Wiedza Transcendentalna— 42 wersety

Rozdział 5 Karma-yoga - Działanie w Świadomości Kryszny— 29 wersetów

Rozdział 6 Dhyana-yoga— 47 wersetów

Rozdział 7 Wiedza o Absolucie— 30 wersetów

Rozdział 8 Osiąganie Najwyższego— 28 wersetów

Rozdział 9 Wiedza Najbardziej Poufna— 34 wersety

Rozdział 10 Bogactwa Absolutu— 42 wersety

Rozdział 11 Forma Kosmiczna— 55 wersetów

Rozdział 12 Służba Oddania— 20 wersetów

Rozdział 13 Natura, Podmiot Radości i Świadomość— 35 wersetów

Rozdział 14 Trzy Siły Natury Materialnej— 27 wersetów

Rozdział 15 Yoga Najwyższej Osoby— 20 wersetów

Rozdział 16 Natury Boskie i Demoniczne— 24 wersety

Rozdział 17 Rodzaje Wiary— 28 wersetów

Rozdział 18 Doskonałość Wyrzeczenia— 78 wersetów

Prolog

Chociaż Bhagavad-gita była wielokrotnie publikowana i jest powszechnie czytana jako osobne dzieło, oryginalnie pojawiła się jako epizod Mahabharaty, epickiej historii w sanskrycie z czasów starożytnych. Mahabharata opowiada o wydarzeniach wiodących do obecnego wieku Kali. To właśnie na początku tego wieku, jakieś pięć tysięcy lat temu, Pan Kryszna przekazał Bhagavad-gitę Swemu przyjacielowi i wielbicielowi Arjunie.

Ich rozmowa jeden z największych filozoficznych i religijnych dialogów znanych człowiekowi – miała miejsce tuż przed rozpoczęciem walki, wielkiego bratobójczego konfliktu pomiędzy setką synów Dhritarastry po jednej stronie, a ich kuzynami Pandavami, synami Pandu, po drugiej.

Dhritarastra i Pandu byli braćmi zrodzonymi w dynastii Kuru, wywodzącej się od króla Bharaty – dawnego władcy świata – od którego imienia Mahabharata przyjęła swą nazwę. Ponieważ Dhritarastra, starszy brat, był od urodzenia ślepcem, tron, który w innym wypadku należał się jemu, przekazano jego młodszemu bratu, Pandu.

Pandu zmarł w młodym wieku, a pięciorgiem jego dzieci – Yudhisthirą, Bhimą, Arjuną, Nakulą i Sahadevą – zaopiekował się Dhritarastra, który w rezultacie został też – na pewien czas – królem. Tak więc synowie Dhritarastry i Pandu wychowywali się w tym samym pałacu. Wszyscy byli szkoleni w sztuce militarnej przez doświadczonego Dronę, otrzymując też rady czcigodnego ’dziadka’ rodu – Bhismy.

Jednakże synowie Dhritarastry – szczególnie najstarszy, Duryodhana – byli pełni nienawiści i zawiści wobec Pandavów. A ślepy i złośliwy Dhritarastra pragnął, aby jego synowie, a nie synowie Pandu, odziedziczyli królestwo.

Tak więc Duryodhana – za przyzwoleniem Dhritarastry – snuł plany zabicia synów Pandu, którym udało się – dzięki troskliwej opiece ich wuja Vidury i ich kuzyna Pana Kryszny – ujść z życiem.

Pan Kryszna nie był zwykłym człowiekiem, ale Samym Najwyższym Osobowym Bogiem, który zstąpił na tę Ziemię i grał rolę księcia w ówczesnej dynastii. W roli tej był On również bratankiem żony Pandu, Kunti, czyli Prithy, matki Pandavów. Więc Kryszna sprzyjał prawym synom Pandu i chronił ich, zarówno jako ich krewny, jak też jako wieczny obrońca religii. W końcu jednakże sprytny Duryodhana wyzwał Pandavów do wzięcia udziału w grze hazardowej. W tym zgubnym turnieju Duryodhana i jego bracia zawładnęli Draupadi, wierną i oddaną żoną Pandavów, i znieważyli ją poprzez usiłowanie obnażenia jej przed zgromadzeniem książąt i królów. Ocaliła ją przed tym boska interwencja Kryszny, ale w tej oszukańczej grze hazardowej Pandavowie zostali podstępem pozbawieni królestwa i skazani na trzynastoletnie wygnanie.

Po powrocie z tułaczki Pandavowie poprosili Duryodhanę o zwrot swego prawowitego królestwa, jednakże ten bezceremonialnie odmówił im. Będąc zobowiązanymi – jako członkowie porządku książęcego – pełnić administracyjne funkcje społeczne, Pandavowie poprosili, aby oddano im chociaż pięć wiosek. Ale Duryodhana butnie odpowiedział, że nie odstąpi im nawet takiego kawałka ziemi, w który mogliby wbić szpilkę.

Do tego czasu Pandavowie cierpliwie znosili wszystko, ale w tym momencie wojna zdawała się być nieuniknioną.

Niemniej jednak, kiedy książęta całego świata podzielili się już – niektórzy stając po stronie synów Dhritarastry, a inni biorąc stronę Pandavów – Kryszna osobiście przyjął rolę posłańca synów Pandu i udał się do pałacu Dhritarastry, aby pertraktować w sprawie pokoju. Jednakie Jego prośba została odrzucona, i teraz wojna była pewna.

Pandavowie, osoby o najwyższych zasadach moralnych, rozpoznali w Krysznie Najwyższego Osobowego Boga, podczas gdy niepobożni synowie Dhritarastry – nie. Jednakże Kryszna zgodził się wziąć udział w wojnie odpowiednio do pragnienia przeciwnika. Jako Bóg, nie wziąłby udziału w walce osobiście. Ale ktokolwiek pragnął, mógł skorzystać z armii Kryszny – podczas gdy strona druga mogła mieć Samego Krysznę, który wystąpiłby w roli doradcy i pomocnika. Duryodhana, geniusz polityczny, złakomił się na siły wojskowe Kryszny, podczas gdy Pandavowie zgodnie pragnęli mieć po swojej stronie samego Krysznę.

Tak więc Kryszna został woźnicą Arjuny, zgodziwszy się kierować bajkowym powozem łucznika. To doprowadza nas do momentu, w którym rozpoczyna się Bhagavad-gita: dwie armie ustawione w szyku bojowym, gotowe do stoczenia walki, a Dhritarastra niecierpliwie pyta swego sekretarza Sanjayę, ’Cóż uczynili oni?’

Zatem czytelnik jest już pokrótce zaznajomiony z wydarzeniami prowadzącymi do bitwy na Polu Kuruksetra, konieczna jest jedynie krótka uwaga odnośnie do tego tłumaczenia i komentarza.

Ogólnym wzorem, którego przestrzegali dotychczasowi tłumacze prezentujący Bhagavad-gitę, było odsuwanie na bok Osoby Kryszny, aby zrobić miejsce na swoje własne koncepcje i filozofie. HistoriaMahabharaty jest uważana za malowniczą mitologię, a Kryszna staje się poetycznym środkiem wykorzystywanym do przedstawienia idei jakiegoś bezimiennego geniusza, albo w najlepszym razie jest pomniejszą osobowością historyczną.

Ale osoba Kryszna – przynajmniej w opinii Samej Gity – jest zarówno celem, jak i istotą Bhagavad-gity.

To tłumaczenie jednak, jak i jego komentarz, kieruje czytelnika ku Krysznie, a nie odsuwa go od Niego. Pod tym względem Bhagavad-gita Taka Jaką Jest jest wyjątkowa. Również rzeczą wyjątkową jest to, iż dzięki temuBhagavad-gita staje się całkowicie jednolitą i zrozumiałą. Jako że Kryszna jest mówcą Gity, jak również jej ostatecznym celem, jest to niewątpliwie jedyne tłumaczenie, które prezentuje to wielkie pismo święte w jego prawdziwej wymowie.

Od Wydawcy

Słowo wstępne

Dedykuję Śrila Baladevie Vidyabhusanie
który tak wspaniale zaprezentował komentarz
Govinda-bhasya do filozofii Vedanty

Początkowo napisałem Bhagavad-gitę Taka Jaką Jest w postaci, w jakiej prezentowana jest obecnie. Kiedy po raz pierwszy opublikowano tę książkę, oryginalny rękopis skrócono na nieszczęście do około 400 stron, pozbawiono go i ilustracji tłumaczenia większości oryginalnych wersetów Śrimad Bhagavad-gity. We wszystkich moich pozostałych książkach – Śrimad-Bhagavatam, Śri Iśopanisad itd. – stosuję następujący system: przedstawiam oryginalny tekst, daję jego łacińską transliterację i ekwiwalenty angielskie dla każdego słowa w sanskrycie, tłumaczenie i następnie wyjaśnienie tekstu. To czyni książkę bardzoautentyczną, naukową i przejrzystą. Toteż nie byłem bardzo szczęśliwy, kiedy musiałem pomniejszyć oryginał. Jednak później, kiedy znacznie wzrósł popyt na Bhagavad-gitę Taka Jaką Jest, wielu naukowców i wielbicieli prosiło mnie o przedstawienie tej książki w jej pierwotnej postaci. Tak więc obecnie próbujemy zaprezentować tę wielką księgę wiedzy w niezmienionej postaci, z pełnym tłumaczeniem parampara, w celu głębszego i progresywniejszego rozpowszechnienia ruchu świadomości Kryszny.

Nasz ruch świadomości Kryszny jest prawdziwy, historycznie autoryzowany, naturalny i transcendentalny, dzięki temu, że oparty jest na Bhagavad-gicie Taka Jaką Jest. Stopniowo staje się on najbardziej popularnym ruchem. szczególnie wśród młodszego pokolenia. Staje się on również coraz bardziej interesującym dla pokolenia starszego. Ludzie starsi wiekiem zaczynają interesować się nim tak bardzo, że ojcowie i dziadkowie moich uczniów udzielają nam poparcia, zostając dożywotnimi członkami naszego wielkiego towarzystwa, Międzynarodowego Towarzystwa Świadomości Kryszny. Wielu rodziców zwykło odwiedzać mnie, aby wyrazić swoje uczucie wdzięczności za zapoczątkowanie ruchu świadomości Kryszny wśród tych, którzy nie są rodowitymi mieszkańcami Indii. W rzeczywistości pierwotnym ojcem tego ruchu jest Sam Pan Kryszna i zapoczątkowany on został bardzo dawno temu, a w społeczności ludzkiej przekazywany jest poprzez sukcesję uczniów. Jeśli mam w związku z tym jakąś zasługę, nie należy ona do mnie osobiście, ale do mojego wiecznego mistrza duchowego, Jego Boskiej Miłości Om Visnupada Paramahamsy Parivrajakacaryi 18 Śri Śrimad Bhaktisiddhanty Sarasvatiego Gosvamiego Maharajy Prabhupady.

Jeżeli ja mam jakiś udział w tej sprawie, to jedynie taki, że spróbowałem przedstawić Bhagavad-gitę Taką Jaką Jest, bez zafałszowań. Przed obecną edycją Bhagavad-gity Taką Jaką Jest, prawie wszystkie wydania Bhagavad-gity w języku angielskim miały na celu zaspokojenie czyichś osobistych ambicji. My, prezentując Bhagavad-gitę Taką Jaką Jest, staramy się przedstawić misję Najwyższego Osobowego Boga, Kryszny. Naszym interesem jest ukazanie woli Kryszny, a nie woli jakiegoś światowego spekulanta-polityka, filozofa czy naukowca, gdyż ci mają bardzo niewielką wiedzę o Krysznie, pomimo całej swojej wiedzy innego rodzaju. Kiedy Kryszna mówi: man-mana bhava mad-bhakto mad-yaji mam namaskuru itd., my – w odróżnieniu od tzw. naukowców – nie mówimy, że Kryszna i Jego wewnętrzny duch są różne. Kryszna jest absolutem i nie ma różnicy pomiędzy imieniem Kryszny, Jego formą, jakościami, rozrywkami itd. Tę absolutną pozycję Kryszny niełatwo zrozumieć tym wszystkim osobom, które nie są Jego wielbicielami w systemie parampara (sukcesji uczniów). Na ogół, tzw. naukowcy, politycy, filozofowie i svami nie posiadający doskonałej wiedzy o Krysznie, próbują skazać Go na banicję albo zabić swoimi komentarzami do Bhagavad-gity. Takie nieautoryzowane komentarze do Bhagavad-gity znane są jako Mayavada-bhasya i Pan Caitanya mówi wyraźnie, że zbłądzi każdy, kto próbuje zrozumieć Bhagavad-gitę z punktu widzenia Mayavadi. W ...