KSIĘGA KOTA
&
KSIĘGA WALKI
"Księga Walki" pojawiła się w Polsce już w II połowie XIX wieku na fali romantycznego zainteresowania kulturą Wschodu. Wiadomość ta jest jedynie słownym przekazem w ramach historii jednej rodziny, która ten fakt odnotowała jako - nawiasem mówiąc - mało istotny dowód dziwactw swego członka. Inne okoliczności związane z obecnością "Księgi" w naszym kraju są nieznane. Nie wiadomo skąd zostały przywiezione, jak i czemu były nabyte. "Księga" była też widziana jedynie przez niewielką ilość par oczu.
Rękopis ten - bo mowa jest właśnie o rękopisie, a nawet o pliku rękopisów - przeleżał nieokreślony czas wśród innych szpargałów (będących zapewne zbiorem "ciekawostek tajemniczego Wschodu"). Potem, gdy stracono już zainteresowanie dla egzotyki, paczka zawierająca papiery i obwiązana sznurkiem, spoczęła w kufrze na strychu. Tak szczęśliwie przetrwała obie wojny.
Domniemywa się, iż "Księgi" związane są z wyodrębnioną "kocią" odmianą walki zawierającą w sobie "kocią filozofię" i "kocią technikę" czy "taktykę". Wprowadzeniem jest osiągnięcie Furty Pięciu Pytań, za nią zaś znajdują się (wspomniane jedynie) Próby Ośmiu Kamieni, Pięć Przemian, Ścieżki Trzech Smoków, na zakończenie zaś Wschód Słońca (Słońce na Wschodzie). Przez analogię można spodziewać się, że chodzi o osiem symboli: niebo, ziemię, wodę, ogień, wschód, zachód, południe i północ oraz o Pięć Przemian związanych z podstawowymi elementami: metalem, drewnem, wodą, ogniem i ziemią. Tak otwiera się droga, którą ma podążać „kot”.
Istotą NEKO DO - Drogi Kota (chin.: Mao Te) jest filozofia walki bez walki, czyli dążenia do uniknięcia niszczącego kontaktu fizycznego dzięki znajomości psychiki przeciwnika i przez stosowanie forteli. Aby to jednak było możliwe, „kot” musi być sprawny, spostrzegawczy, inteligentny, szybki i zwinny. W związku z tym rozwijać musi umiejętność stąpania - tak w fizycznym jak i psychicznym znaczeniu - skakania i przemykania się oraz bycia niewidocznym a wciąż obecnym. Neko-do zawiera w sobie elementy wiedzy bushi -wojowników, lecz wiadomo, że Droga Kota - jako sztuka specyficzna - była popularna wśród roninów. Byli to wojownicy wywodzący się spośród samurajów (jest to chińska nazwa dla kasty buke-wojowników), na rozmaity sposób pozbawionych swoich dayimo-panów. Mogło to polegać na najzwyklejszym uzyskaniu niezależności, na otrzymaniu takiej roli (np. dla wykonania aktu zemsty), na wykluczeniu samuraja z szeregu wasali, wreszcie na pozostaniu przy życiu po wygnaniu lub śmierci pana, co mogło również wiązać się jedynie z powierzonym zadaniem, bądź wyraźnym żądaniem pana, by wojownik żył. Ronin, "człowiek-fala" - jak go nazywano - płynący bez celu dokąd chce, był postacią złowieszczą, bowiem będąc pozostawionym samemu sobie, bez jakiejkolwiek opieki pana, musiał samotnie dawać sobie radę, a więc samemu decydować, samemu sobie podlegać.
Kiedy ronin nabywał pewnej życiowej mądrości i wchodził na wyższy poziom etyki, mógł stać się CZŁOWIEKIEM-KOTEM.
Zwykły ronin nauczał sztuk walki i przetrwania wszystkich, kto tego chciał i zapłacił. Ronin-KOT miał już ograniczone możliwości wyboru uczniów.
On szukał kogoś takiego, kto będzie nadawał się do bycia CZŁOWIEKIEM-KOTEM. Taki ktoś musiał wypełniać cały szereg warunków, a ich zasygnalizowaniem jest opis Furty Pięciu Pytań.
Ronin-KOT podlegał samemu sobie, ale też podlegał idei dobra, której musiał strzec. Ronin-KOT miał prawo własnej decyzji, ale wynikała ona z przywiązania do idei Dobra. Ronin-KOT dawał sobie radę samotnie, ale był związany - poprzez ideę Dobra i związki z innymi roninami-KOTAMI - z otaczającą go aurą potencjalnej pomocy i wsparcia. Wiedza z zakresu ryu-szkół walki sprowadzała się do umiejętności jujutsu (walka bez broni) i judo (droga walki), kyujutsu (łucznictwa) i kyudo (droga łuku i strzały), kenjutsu (tej i innych odmian walki białą bronią) i kendo (droga miecza), bajutsu (jeździectwa), torioi (polowania), także igaku (medycyna), reishiki (etykieta) oraz inne umiejętności, łącznie z shisaku (poezja). CZŁOWIEK-KOT zgłębiał również wiedzę yamabushi-ludzi z gór oraz walczących mnichów, którzy zajmowali się nie tylko sztukami walki, ale i magią. Shuken-do była drogą poszukującą wśród spraw nadprzyrodzonych, ale także wśród ziół, nauk medycznych, hipnozy i rozmaitych sztuk, które obecnie zaliczylibyśmy do SURVIVALU-sztuki przetrwania. Na koniec w postępowaniu CZŁOWIEKA-KOTA pojawiło się Tao.
N E K O D O
AFORYZMY:
==============================================
Jeden człowiek jak pająk życie swe przyczajony wiedzie,
drugi jak jaskółka za sprawami swymi goni,
trzeci jak niedźwiedź przez gąszcze, tak przez życie się swe przedziera.
Ty bądź jak kot - on wszystkie sztuki życia posiadł,
i przyczaić się potrafi, i gonić zwinnie,
a i wszędzie wlezie nie czyniąc takiego łoskotu jak niedźwiedź.
Patrz jak kot chodzi, śpi i poluje - tak żyj.
OMÓWIENIE:
Każdy człowiek dochodzi do tej drogi, która już poprowadzi go przez życie.
Mędrcy wskazują różne kierunki, opowiadają też o różnych warunkach, jakie można spotkać na tych drogach. Niektórych zwodzą drogi pokręcone dróżki, które prowadzą donikąd, inni czują niechęć do szerokich i ubitych dróg, którymi podążają tłumy; jeszcze inni nade wszystko ukochali skróty. Czasem dokonuje się wyboru lekceważąc czy się podoła, pomimo wiedzy, że szlak powiedzie wędrowca przez wąskie ścieżki górskie nad przepaściami. Aby być przygotowanym do samodzielnej wędrówki, dobrze jest wyćwiczyć ducha i ciało wybierając sobie Mistrza. Takim Mistrzem może być KOT.
Kot czeka
Tu zawiera się cała esencja kociej drogi. Każda sprawa znajdzie swoje spełnienie, każda sytuacja da się rozwiązać, każdy element da się wykorzystać.
Musi tylko przyjść właściwy czas. Pojęcie "właściwego czasu" jest pojęciem kluczowym w chińskim rozumieniu życia. Popatrz jak kot czeka. Cierpliwie. Nieruchomy, pozornie śpiący, ale czujny, czyli aktywny wewnętrznie. Wtedy, gdy przychodzi czas właściwy...
Kot woli zastąpić krwawy bój manifestacją swej nieustraszoności.
Biada tym, którzy to zlekceważą,
wszak jest on urodzonym wojownikiem!
Jest sprawą oczywistą, że życiowo bardziej opłacalne jest pokazywanie zębów, stroszenie się i prychanie (a często nawet ucieczka!), niż lizanie się z ran. Kot to świetnie rozumie, chociaż tchórzem nie jest.
Nie ufają kotu jedynie ci,
którzy nie są w stanie go pojąć
Samo sedno, jeśli chodzi o przyjaźń człowieczo-kocią. Musisz wiedzieć, że koty są bardzo wybredne w wyborze przyjaciół. Są ludzie, którzy przylepią się do każdego, byleby ten postawił wódeczkę na stół, byleby patrzał w oczy i mówił: "Ty jesteś fajny chłop!". Kotu prawdziwemu, i CZŁOWIEKOWI-KOTU,
nie wystarczy "byle-co", żeby już się zaraz zaprzyjaźniać. Ci wszyscy, którzy tego nie rozumieją i bratają się przy wódce z każdym - chętnie mówią o fałszu kotów.
Jeśli kot uznał cię za swego przyjaciela, bądź naprawdę dumny.
Przyjacielem psa może być każdy.
Pies jest plebejuszem,
kot - arystokratą
Nie sztuka zbliżyć się do drugiego człowieka, który jest bratem-łatą.
To żaden sukces znaleźć sobie kumpli do wódki, kolesi do łatwych interesów.
Tak samo łatwo jest zmoknąć, gdy deszcz pada, zmarznąć na mrozie, nasypać sobie piasku w buty na plaży.
Pies jest zwierzęciem stadnym i w genach ma zawartą przyjaźń z człowiekiem.
Kot jest samotnikiem starannie wybierającym sobie warunki życia.
Jest wielu ludzi wymagających od życia wyższych standardów
i nie dopuszczających do siebie wiatru, mrozu i deszczu,
a także niepożądanych ludzi.
Traktują życie wybiórczo.
Nie chcą przyjaźni z prostakami, natrętami, życiowo nieuczciwymi.
Zdobycie ich przyjaźni bywa zaszczytem.
Duże kocię biega razem z kociętami,
póki nie zobaczy, że jest tygrysem
Tygrys wychowany przez kotkę
nie zapomina wszakże o swych ubogich krewnych,
kieDy już rządzi lasem
Znam wiele przypadków wśród młodych chłopców (wśród dziewcząt po prawdzie także), kiedy jeden z nich szuka towarzystwa pozostałych, imponują mu oni, nie wyobraża sobie, by mogli go odrzucić. Jest nieszczęśliwy, gdy ktoś próbuje wybić z głowy to towarzystwo. Tymczasem akurat właśnie on dysponuje wszelkimi zaletami, które predestynują go do tego, by to inni szukali jego towarzystwa. A więc to oni powinni zabiegać o to, by on ich zaakceptował.
Takie są jednak wymogi by zostać przywódcą, że posiadając rozliczne zalety,
musi zdać sobie z nich sprawę, by móc zaimponować tym czymś, co jest uznaną wartością. Wiele przypadków, które znam, pokazują, że młode tygrysy jakoś nie potrafią czuć dumy z tego kim są, albo też wpadają w przeciwne nastroje i łatwo zapominają co komu zawdzięczają.
Twój Domowy Łowca Myszy
jest bliskim krewnym tygrysa -
pamiętaj o należnej mu czci
Czarno-żółte pręgi tygrysa widzisz już z daleka
i ogarnia cię strach
Nie okazuj strachu na widok tygrysa,
może uzna cię za równego sobie
Stajesz na przeciwko Kogoś i... potrafisz zaraz przegrać swoją sprawę.
Ze strachu przed autorytetem.
Nie, nie... nie doradzam Ci radosnego poklepywania Kogoś (KOGOŚ nawet!) po ramieniu.
Jest w naturze człowieka pewien lęk przed autorytetem.
W jego obecności - jakby miał czarno-żółte pręgi - nawet łotrzykowie milkną
i tylko czasem któryś z nich zakradnie się od tyłu, by chwalić się potem kogo to powalił.
Bo jest cechą łotrzyków i wszystkich ludzi-szczurów,
że nie potrafią się przeciwstawić tygrysowi patrząc mu w oczy.
Zauważ też, że nawet małemu kotkowi należny jest szacunek jako krewniakowi tygrysa
Człowiek poluje na tygrysy -
pchłami zajmuje się pies
Doskonałe hasło do przemyślenia dla tych, którzy reagują na każdy drobiazg, angażują swe emocje i siły, by przeciwstawić się sprawom nieistotnym.
Można zresztą takie sytuacje zaobserwować w świecie dookoła: robią to prostaczkowie, ale i rządzące elity. W ten sposób marnotrawi się czas, siły, czasem czyjąś cierpliwość, ale i dogodną sytuację. A przecież zgodność z "właściwym czasem" ma tu szczególne znaczenie. Odnosi się to także do wszelkich cwaniaczków znęcającymi się nad istotami słabszymi, bezradnymi, kalekimi, którzy to cwaniaczkowie czerpią zadowolenie i swą - pozorną - chwałę. Zazwyczaj są tchórzami i nędznikami.
Gdy tygrys odszedł,
trawa tak samo pochylała się na wietrze
CZŁOWIEK-KOT pojawia się w momencie, gdy zagrożone jest Dobro.
I nie pozostaje tam ani minuty nad to, co potrzebne,
zaś jego pobyt powinien być zapomniany, zagubiony wśród wydarzeń codzienności.
Kot łowi myszy dla samego siebie,
choć gospodarz sądzi, że robi to dla jego gospodarstwa.
CZŁOWIEK-KOT bywa co prawda najemnikiem, ale jego walka ze Złem bierze się z jego duszy. Bywa krzywdzony przez tych, którzy go wynajmują, bowiem oni sądzą, że o działalności CZŁOWIEKA-KOTA decydują ich pieniądze. Nie wiedzą - żałosni biedacy - że jest on bardziej wolny niż oni, i że to on sam decyduje, jakiego zadania się podejmie.
Nie do zwycięstwa,
lecz do końca walki dąż
Credo Drogi Kota.
Nieważne jest spojrzenie po polu walki wzrokiem zwycięzcy, widzenie powalonego wroga. Nieważny jest okrzyk tryumfu, nieważne są pełne uwielbienia spojrzenia tłumu. Ważne jest... znalezienie rozwiązania sytuacji.
Walcz po to,
abyś nie musiał walczyć.
(On) walczy po to, by zwyciężyć
Walcz tak (nie po to, by zwyciężyć, lecz),
by (On) nie zwyciężył
Porównaj z poprzednim aforyzmem. Niby chodzi o to samo, ale tu zawarta jest jakby zachęta do podejmowania walki. Walki, która ma prowadzić do pokoju. Rzecz z pewnością trudna do zrealizowania, jeśli nie rozumie się idei czynienia Dobra. Niektóre państwa szermowały tą ideą w sposób - jak się okazało ieudolny i wręcz obłudny. Obie myśli są bazą dla całej Księgi Walki. Gdyby ich nie było można by myśleć, że chodzi o "podręcznik dla chętnych do bitki", podczas gdy chodzi o coś wręcz przeciwnego. Pamiętaj o tym czytając to, co jest na dalszych stronach!
(On) walczy tak jak z wrogiem,
walcz tak jak z przyjacielem.
Jeśli (On) nie zwycięży - nie będziesz miał wroga.
Jeśli (On) zwycięży - nie będziesz miał wroga.
Uznajmy, że On chce po prostu wygrać i zniszczyć ciebie. Wiele doktryn wojennych wykorzystuje taki fakt do podburzenia opinii publicznej, a to wszak sprzyja szybkiej mobilizacji, by Go zniszczyć....
pitdog