OSTERMARK:
Nazwa oficjalna prowincji: Liga Ostermarku (Ostermark to w tłumaczeniu dosłownym „Wschodnia Marchia”, czyli „Wschodni Okręg Nadgraniczny”, „Wschodnie Pogranicze”). Nazwa ta podkreśla jej federacyjny charakter jako związku autonomicznych okręgów (Księstwo Bechafen, Marchie czy Margrabstwa Heffengen, Fortenhaf, Remer, Eisental, Essen, hrabstwo Nagenhof, Baronia Bissendorf) – mówi się o tej prowincji często „Imperium w miniaturze”. Wprawdzie wszystkie prowincje Imperium składają się z podobnych okręgów administracyjnych zarządzanych przez arystokratyczne rody, lub przedstawicieli książąt - elektorów, ale w Ostermarku ten federacyjny charakter prowincji jest bardzo silnie zaznaczony. Powodem tego jest z pewnością przede wszystkim pograniczny charakter tej dość dzikiej krainy i duże znaczenie lokalnej arystokracji, na barkach której spoczywa trudne zadanie zapewnienia bezpieczeństwa zarówno przed zewnętrznymi, jak i wewnętrznymi zagrożeniami.
Władca prowincji: Jego Wysokość Książę – Elektor Ostermarku, Kanclerz Ligi Ostermarku, Książę Bechafen, Strażnik Rubieży Wolfram Hertwig. Jest on nie tylko formalnym władcą prowincji, jej najwyższym urzędnikiem i naczelnym dowódcą jej sił zbrojnych, ale i władcą jej najważniejszego i najludniejszego okręgu – Księstwa Bechafen. W rządach Księciu – Elektorowi pomaga Rada Szlachecka złożona z arystokratów władających poszczególnymi okręgami prowincji – zatwierdza ona również jednogłośnie nowego Kanclerza Ligi Ostermarku, która to godność pozostaje dziedziczna w rodzie Hertwigów, książąt Bechafen. Każdy Kanclerz Ligi jest jednocześnie, na mocy dekretu Imperatora, Księciem - Elektorem Ostermarku. Jako Strażnik Rubieży Kanclerz Ligi Ostermarku odpowiada również za obronę wschodniego pogranicza Imperium, otrzymując pokaźne subwencje na ten cel z imperialnej kasy. Kanclerzowi jako księciu Bechafen podlega garnizon miasta Bechafen złożony z 310 żołnierzy. W rządach zastępuje go jako zarządca miasta i księstwa jego młodszy brat margrabia Matteus Hertwig.
Władcy okręgów:
1. Margrabia Heffengen Richard Dornier – władca rozległych równin zajmujących centrum prowincji, słynnych z hodowli doskonałych i cennych koni. Ośrodkiem jego władztwa jest zamek i osada Heffengen, z garnizonem złożonym z zaledwie 18 żołnierzy.
2. Margrabia Fortenhaf Konrad Rontgen – władca północno – wschodnich równin, czyli regionu zwanego Veldt, również słynącego z hodowli koni. Ośrodkiem jego władztwa jest stanica wojskowa Fortenhaf, w której stacjonuje mały garnizon złożony z 18 żołnierzy.
3. Margrabia Remer Oswald Cranach – władca wschodniej części Lasu Gryfa. Ośrodkiem jego władztwa jest miasteczko Remer, w którym stacjonuje 115 żołnierzy.
4. Margrabia Eisental Hermann Mach – władca pogórza Gór Krańca Świata. Ośrodkiem jego władztwa jest miasteczko Eisental, w którym stacjonuje 130 żołnierzy.
5. Margrabia Essen Gotthold Schurz – władca Martwego Lasu. Ośrodkiem jego władztwa jest osada Essen, w której stacjonuje zaledwie 10 żołnierzy.
6. Hrabia Nagenhof Edmund von Blucher – ośrodkiem jego władztwa jest miasto Nagenhof, w którym stacjonuje 130 żołnierzy.
7. Baron Bissendorf Stefan Husserl – ośrodkiem jego władztwa jest osada Bissendorf, w której stacjonuje 18 żołnierzy.
Zarządzający marchiami margrabiowie mają większe uprawnienia i znaczną autonomię - mogą np. utrzymywać znaczne siły zbrojne w postaci przybocznych gwardii czy straży (zwanych tez nadwornymi hufcami) w celu prowadzenia ograniczonych działań wojennych i zapewnienia bezpieczeństwa w regionach nadgranicznych – tych oddziałów nie wlicza się do garnizonów ich miast czy osad, złożonych bądź to z lokalnych, przeszkolonych wojskowo ochotników, bądź to najemnych żołnierzy. W skład oddziałów przybocznych wchodzą zarówno jednostki kawalerii, jak i piechoty – w kawalerii służą miejscowi rycerze, lub najemnicy, w piechocie głównie najemnicy, lub ludzie pochodzący ze sporadycznych poborów. Organizacyjnie takie oddziały dzielą się na kompanie piechoty, łączone czasem w regimenty (co najmniej dwie kompanie) i szwadrony czy chorągwie kawalerii. Ich liczebność można szacować mnożąc przez 10 liczebność garnizonów danego okręgu (a zatem w przypadku Heffengen ok.240 – 250 żołnierzy, w Fortenhaf ok.340 – 350 żołnierzy, w Remer ok.1200 żołnierzy, w Eisental ok.1400 żołnierzy, w Essen ok.100 żołnierzy; razem ok.3300 żołnierzy – razem z oddziałami Bechafen – 3440 – 3450 żołnierzy, daje to ok.6750 żołnierzy tworzących w razie potrzeby armię prowincji). Władcy dwóch okręgów o statusie odpowiednio hrabstwa i baronii mają mniejsze uprawnienia i znaczenie. Nie znaczy to jednak, że nie utrzymują oni zbrojnych straży przybocznych – można je szacować na ok.715 żołnierzy w przypadku Nagenhof i ok.120 żołnierzy w przypadku Bissendorf – razem ok.825 zbrojnych. Łącznie zatem maksymalna liczebność armii Ostermarku to jakieś 7575 ludzi. Naturalnie w pole nie zawsze wyrusza aż tylu.
W miastach działają obieralne rady miejskie pod przewodnictwem burmistrza, na wsiach zarząd należy do wójtów lub starszych wiosek. Najważniejszą rolę odgrywają jednak przedstawiciele władców okręgów, czyli komendanci, czy dowódcy garnizonów, sprawujący nie tylko władzę wojskową, ale i administracyjno - sadowniczą. Rezydują oni w osadach i wioskach nie zarządzanych bezpośrednio przez władców okręgów, w których stacjonuje jakikolwiek garnizon. Urząd zarządcy (dorfrichtera) w Ostermarku w zasadzie nie występuje. Nielicznymi miastami zarządzają bezpośrednio władcy okręgów, za pobór podatków i ceł odpowiadają wyznaczani przez nich poborcy i mytnicy, za bezpieczeństwo zaś komendanci, czy dowódcy garnizonów, którym podlega też ewentualnie straż miejska. Tylko w Nagenhof funkcjonuje namiastka normalnej, cywilnej administracji w postaci mianowanego przez hrabiego dorfrichtera, któremu podlega straż miejska i miejscy poborcy podatkowi i który nadzoruje tamtejszą radę miejską i cechy. Kanclerze Ligi Ostermarku jako książęta Bechafen mają swych zarządców, noszących tytuł margrabiów, co akcentuje ich wysoką pozycję i znaczenie militarne – zostają nimi, na czas ich nieobecności, członkowie ich rodzin (obecnie brat księcia, często syn itd.). Zasadniczo prowincja jest silnie zmilitaryzowana jeżeli chodzi o administrację. Każdy władca okręgu dysponuje naturalnie własnymi urzędnikami nadwornymi takimi jak np. dowódca staży przybocznej, skarbnik, przełożony służby, koniuszy, łowczy itd.
Wymiar sprawiedliwości należy do sędziów miejskich, podróżnych sędziów Księcia – Elektora i władców okręgów oraz komendantów garnizonów i oczywiście samych władców okręgów, będących w zasadzie sędziami najwyższej instancji (teoretycznie najwyższa władza sadownicza należy do Księcia – Elektora, ale nie zajmuje się on wszystkimi sprawami). W Ostermarku nie ma raczej tradycji powoływania ław przysięgłych.
Najwyżsi urzędnicy prowincji: są to mianowani przez Księcia – Elektora, jako Kanclerza Ligi Ostrmarku, tacy urzędnicy jak Kanclerz Skarbca odpowiedzialny za finanse prowincji, Szambelan Dworu odpowiedzialny za dwór Księcia – Elektora, Sekretarz Księcia – Elektora, kierujący jego kancelarią, a więc odpowiedzialny za politykę i kwestie prawne oraz Marszałek Ligi Ostermarku, mianowany w razie potrzeby zastępca Kanclerza Ligi do spraw wojskowych. Każdy z nich dysponuje do pomocy zespołem wykwalifikowanych pisarzy czy skrybów.
Naturalnie Kanclerz Ligi Ostermarku ma jako Książę Bechafen, podobnie jak i inni władcy okręgów, własnych urzędników – dowódcę staży przybocznej, skarbnika, przełożonego służby, koniuszego, łowczego itd. Każdy z nich ma zespół pomocników – czy to skrybów, czy to wykwalifikowanych służących do pomocy.
Liczba ludności: można ją szacować na jakieś 115 – 120 tysięcy ludzi (a zatem góra 2400 szlachty, czyli ok. 480 dorosłych przedstawicieli tej warstwy). Dla porównania populacja spustoszonego przez wojnę Middenlandu wynosić może szacunkowo ok. 416 tysięcy ludzi, populacja Reiklandu ok.1,6 – 1,7 miliona, populacja sąsiedniego, również dotkniętego przez wojnę Ostlandu ok.61 – 62 tys. Naturalnie to tylko szacunki – wg. nich populacja Hochlandu spadła do 16 - 17 tys, co wydaje się mocno zaniżoną liczbą…Niemniej jednak w Bechafen, stolicy Ostermarku mieszka 7600 ludzi – w Altdorfie, stolicy Imperium stacjonuje 8500 żołnierzy…Daje to pewne pojecie o różnicach w potencjale demograficznym prowincji Imperium.
Niegazowany28