typologia instrumentów.pdf

(80 KB) Pobierz
8904636 UNPDF
Wprowadzenie do kultury muzycznej
15.11.2007
Typologia instrumentów muzycznych
Klasyfikacja Hornbostela-Sachsa
Instrument muzyczny : przyrząd wytwarzający dźwięk, przeznaczony do wykonywania muzyki.
Zasadnicza część to wibrator – źródło drgań (struna, membrana, sztabka, drgający słup powietrza
itp.), którego własności decydują o wysokości wzbudzonego dźwięku i mają wpływ na jego barwę.
Element pobudzający do drgań to incytator (smyczek, młoteczek fortepianu, pałeczka perkusyjna).
Rezonator (pudło rezonansowe, płyta rezonansowa itp.) stosuje się w celu uzyskania odpowiedniej
głośności dźwięku promieniowanego przez instrument – wpływa on jednocześnie na barwę dźwięku.
Klasyfikacja oparta na zasadach akustycznych została pierwszy raz opublikowana w czasopiśmie
Zeitschrift für Ethnologie w 1914 roku. Twórcami są E. Hornbostel i C. Sachs; bazowali na systema-
tyce V.-Ch. Mahillona z 1888r.;
Instrumenty muzyczne w zależności od rodzaju wibratora podzielone są na:
IDIOFONY – instrumenty
„samodźwięczne”, w których wibratorem
jest ciało stałe mające własną sprężystość
zderzane
uderzane pośrednio
uderzane bezpośrednio
potrząsane
typu tarła
szarpane
pocierane
AEROFONY – wibratorem – drgające
powietrze
instrumenty dęte
piszczałki
aerofony wolne
MEMBRANOFONY – wibratorem – napięta
błona – membrana;
materiał
kształt
membrany
umocowanie membran
pozycję instrumentu podczas gry
sposób gry
podział ze względu na :
CHORDOFONY – wibratorem – napięta
struna
cytra
lutnia
lira
harfa
ELEKTROFONY – źródłem drgań
pobudzających wibrator (membranę
głośnika) jest układ elektryczny
instrumenty elektromechaniczne
instrumenty elektroniczne
Bibliografia
Terminologia , [w:] Sachs C., Historia instrumentów muzycznych , PWM, Kraków, 1975.
Chodkowski A (red.), Encyklopedia muzyki, Wyd. Naukowe PWM, Kraków 2006
8904636.001.png 8904636.002.png 8904636.003.png
Zgłoś jeśli naruszono regulamin