AGROTURYSTYKA
Wykład 22.04.2007 r., 12.05.2007 r.
rzkosini@cyf-kr.edu.pl
Kazimierz Kosiniak – Kamysz
012/634 12 69
0 602 850 488
1. Zagadnienia ogólne
- Pojęcia i definicje obiektów agroturystycznych.
- Geograficzne i przyrodnicze uwarunkowania rozwoju działalności agroturystycznej.
- Rozwój działalności agroturystycznej na terenach gmin uzdrowiskowych.
- Spójność usług turystyki rekreacyjnych i pro zdrowotnych na określonych terytoriach kraju.
2. Zwierzęta w agroturystyce
- Zwierzęta gospodarcze użytkowane w agroturystyce.
- Zwierzęta amatorskie prezentowane w agroturystyce.
- Modele zachowań zwierząt różnych gatunków w kontakcie z człowiekiem (zoopsychologia stosowana).
- Specjalne formy wykorzystania zwierząt w terapii ludzi (hipoterapia, dogoterapia).
- Przyjemnościowe użytkowanie zwierząt w turystyce i rekreacji (rajdy, zawody, gry, pokazy, obozy, szkółki jeździeckie).
3. Edukacja
- Elementy edukacji agroturystycznej w aspekcie wykorzystywania zwierząt.
- Szkolenia usługodawców obiektów agroturystycznych.
- Kursy dla instruktorów turystyki górskiej i nizinnej.
- Studia podyplomowe dla kadry inżynierskiej uprawniające do zdobycia kwalifikacji instruktora.
1. Psychologiczne, społeczne i praktyczne aspekty użytkowania zwierząt różnych gatunków w gospodarstwie agroturystycznym.
2. Podstawy budowy i funkcji organicznych zwierząt gospodarskich oraz użytkowanych rekreacyjnie i amatorsko.
3. Zachowania zwierząt różnych gatunków i ich reakcje na czynniki środowiska (porównania narządów zmysłów zwierząt i człowieka).
4. Użytkowanie koni w turystyce i rekreacji.
5. Różne formy użytkowania zwierząt gospodarskich i amatorskich w rekreacji i agroturystyce.
6. Prawne aspekty prowadzenia działalności agroturystycznej.
7. Edukacja agroturystyczna (szkolenia, kursy, studia podyplomowe, seminaria, wykłady monograficzne, demonstracje praktyczne).
1. Budowa anatomiczno – topograficzna zwierząt gospodarskich ze szczególnym podkreśleniem koni jako zwierząt użytkowanych w turystyce i rekreacji.
2. Reakcje zwierząt w bezpośrednim kontakcie z człowiekiem i grupami ludzi.
3. Zasady obchodzenia się ze zwierzętami różnych gatunków – podchodzenie, nawiązywanie kontaktu, oprowadzanie, prezentacja, informacja o gatunku i formach użytkowania.
4. Sprzęt i urządzenia wykorzystywane w realizacji usług agroturystycznych:
- Uprzęże, kiełzna, ogłowia, lonże, siodła, pasy do hipoterapii.
- Pojazdy konne (wozy, bryczki, sanie).
1. Modele gospodarstw agroturystycznych na przykładzie określonych gospodarstw.
2. Użytkowanie koni w turystyce:
- Wierzchowe – kiełznanie, siodłanie, przygotowywanie do jazdy, obozy, rajdy, szkółki, zawody.
- Zaprzęgowe – kompletowanie zaprzęgów konnych, bryczki, powozy, sanie.
- Amatorskie – prezentacja kuców i koni małych jako obiektów zainteresowania turystów.
3. Rekreacyjne użytkowanie koni:
- Konne sporty młodzieżowe – formy, zasady.
- Rekreacja konna dla osób starszych.
- Hipoterapia – terapeutyczne użytkowania koni dla osób z problemami motorycznymi narządu ruchu oraz adaptacyjnymi młodzieży – psychoterapia.
Agroturystyka
- Nowy kierunek studiów.
- Specjalność dydaktyczna, naukowo – badawcza o profilu upowszechnieniowym i wdrożeniowym.
- Obszar działalności.
- To wypoczynek na wsi w gospodarstwie rolnym w rejonie atrakcyjnym turystycznie.
Gospodarka rolna poza zakwaterowanie daje możliwość mieszkania wraz z rodziną wiejską, poznania jej zwyczajów i codziennych zajęć. Pozwala na bezpośredni kontakt ze zwierzętami gospodarskimi, uczy ich obrządków i poszanowania pracy. Mieszkając w gospodarstwie można poznać życie wiejskie. Każda wieś posiada odrębny charakter i własną osobowość. Gospodarstwo umożliwia zaopatrzenie w zdrową, świeżą żywność. Wypoczynek na wsi zapewnia bezpośredni kontakt z przyrodą, świeżym powietrzem i czystą wodą. Pozwala na jazdę konną, rowerową, biegi, spacery, łowienie ryb, zbieranie runa leśnego – lista nie ma końca. Najważniejsi są jednak ludzie – ich gościnność i serdeczność.
Wielofunkcyjny rozwój obszarów wiejskich:
- Idea wielofunkcyjnego rozwoju obszarów wiejskich zrodziła się w Unii Europejskiej, wraz z podjęciem w tych krajach przekształceń strukturalnych.
- Polega na tworzeniu nowych miejsc pracy na wsi poza produkcją rolną.
- Turystyka, usługi, rzemiosło, dobry przemysł przetwórczy to dziedziny działalności, które mogą przynosić dochód, co stanowi o rozwoju wsi.
Rozwój działalności pozarolniczej na obszarach wiejskich to szansa na:
- Tworzenie nowych miejsc pracy i ograniczanie bezrobocia.
- Proces uprzemysławiania rolnictwa, stosowania przemysłowych środków produkcji i przemysłowych technologii wytwarzania żywności, urbanizację wsi.
- Zmiany struktury agrarnej wskutek powiększenia gospodarstwa.
- Podejmowanie zajęć pozarolniczych.
Rodzaje działalności pozarolniczej:
- Związane bezpośrednio z rolnictwem.
- Zaopatrzenie w materiały i środki produkcji, maszyny i urządzenia.
Agroturystyka cieszy się zainteresowaniem na obszarach o specyficznych uwarunkowaniach geograficznych. Tempo rozwoju gospodarczego agroturystyki w skali 10 ostatnich lat rośnie niewspółmiernie do rozwoju innych form turystyki. Warunkiem jest obszar o specyficznych uwarunkowaniach turystycznych.
Agroturystyką jest wszystko, co świadczy usługi na terenach wiejskich. Społeczne zainteresowanie obiektami agroturystycznymi wzmacniają obiekty fizjoterapeutyczne i odnowy biologicznej. Tempo wzrostu obiektów tych rośnie 30% rocznie. Najczęściej z agroturystyki korzystają mieszkańcy z dużych aglomeracji miejskich. Jest ona alternatywą źródeł dochodów dla rolników.
Definicja agroturystyki:
Jeden z elementów turystyki składający się z wielu różnych składników, świadczących usługi dla turystów na obszarach wiejskich.
Obiekt agroturystyczny – obiekt, który prowadzi 2 formy działalności. Działalność ta jest komplementarna.
Stowarzyszenie „Galicyjskie Gospodarstwa Gościnne”:
- Założone w 1993 roku.
- Powstało w ramach realizacji programu „Tourin” przez Krajowe Centrum Edukacji w Krakowie przemianowane obecnie na Krajowe Centrum Doradztwa Rozwoju Rolnictwa i Obszarów Wiejskich oddział w Krakowie.
- Obecnie stowarzyszenie działa na terenie województwa małopolskiego.
- Na początku 1999 roku wyodrębnił się oddział w Lesku (Bieszczady) i w Krakowie.
Charakterystyka turystyki wiejskiej:
- Powinna być organizowana tam, gdzie jest zainteresowanie, na obszarach wiejskich i odosobnionych.
- Powinna wiązać się z niepowtarzalnymi miejskimi atutami, polegającymi na małej skali przedsiębiorstw, otwartej przestrzeni, kontakcie z przyrodą lub jej bliskości, a także z jej dziedzictwem opartym na tradycyjnym społeczeństwie i zwyczajach pracy.
- Powinna być wiejska w skali jeżeli chodzi o budynki, osiedla i organizację – i dlatego też zazwyczaj na małą skalę.
Powinna powoli rozwijać się w powiązaniu z rodzimymi przedsiębiorstwami.
Ćwiczenia terenowe 02.06.2007 r.
Produkt turystyczny – zestaw składników materialnych i niematerialnych opartych na możliwościach spędzania czasu w miejscu docelowym, postrzegany przez turystów jako przeżycia dostępne na miejscu.
Składniki materialne produktu:
- Ludzie zaangażowani w proces świadczenia usług(władający językami, zaznajomieni z historią miejsc, znający ciekawe trasy wycieczkowe, potrafiący opowiadać o zabytkach). Ważna będzie ich forma wysławiania się, ubierania i zachowania, bo rzutować będzie na jakość produktu.
- Przedmioty związane ze świadomością usług jak budynki, wyposażenie wnętrz, wyżywienie, sprzęt i urządzenia do rekreacji, pomoc dydaktyczna, urządzenia dodatkowe, zwierzęta, a także drogi dojazdowe i otoczenie – jego estetyka i cechy charakterystyczne.
Składniki niematerialne produktu:
- Wszystkie efekty emocjonalne – przeżycia i doznania, których doświadczy turysta, zarówno te pozytywne (zachwyt nad pięknem krajobrazu czy zabytku), jaki i negatywne (odrzucenie na widok brudu), których powinno się unikać.
Produkt podstawowy – ma charakter niematerialny, są to przeżycia, zabawa, przygoda, odpoczynek, zdrowie, itp.
Produkt rzeczywisty – konkretna oferta sprzedaży o odpowiedniej jakości, którą klient otrzyma za swoje pieniądze, są to noclegi, wyżywienie, przejazdy, wycieczki, urządzenia do rekreacji itp.
Produkt wzbogacony – dodatkowe korzyści, które zachwycą klienta i zwiększą jego zadowolenie, czyli bonusy, upusty, bezpłatny transport, rezerwacja internetowa lub upominek, np. bochenek chleba domowego wypieku.
Charakterystyczne w agroturystyce:
- Specjalizacja gospodarstw.
- Przekazywanie sobie klienta.
- Przygotowywanie i promowanie turystyki aktywnej.
- Odrębne wymagania klienta:
§ Różna sprawność fizyczna i psychiczna.
§ Różny wiek.
§ Różny stopień przygotowania do czynnego uprawiania proponowanej aktywności.
§ Osoby niepełnosprawne.
Zazwyczaj większość ludzi chce tak odpoczywać, aby rekreacja była inna od dnia codziennego.
Korzyści z agroturystyki:
- Niska cena.
- Zdrowy tryb życia.
- Ucieczka do natury, obcowanie z przyrodą.
- Poznawanie dziedzictwa kulturowego.
- Ekologicznie czysty produkt turystyczny.
Formy turystyki aktywnej:
- Turystyka przyrodnicza.
- Turystyka dydaktyczna.
- Turystyka piesza.
- Turystyka wodna i przywodna.
- Turystyka górska.
- Turystyka rowerowa.
- Turystyka konna.
- Turystyka narciarska.
- Inne formy.
Aktywne formy rekreacji w obrębie oferty gospodarstwa agroturystycznego:
- Spacery:
§ Organizacja.
§ Plany dróg i ścieżek.
§ Mapka okolicy.
§ Orientacyjny czas przejścia trasy.
§ Informacje dodatkowe.
- Ścieżki dydaktyczne:
§ Okazy flory i fauny.
§ Ciekawe zjawiska.
§ Przystanki z zadaszeniem.
§ Tablice informacyjne.
§ Dodatkowe urządzenia.
- Wycieczki piesze jedno- lub wielodniowe:
§ Mapy własne lub kupione.
§ Szlaki turystyczne.
§ Lokalne atrakcje na trasie.
...
gajda05