Fakty i Mity 2003-48(1).pdf

3 LATA WIĘZIENIA DLA

KSIĘDZA PEDOFILA

INDEKS 356441

ISSN 1509-460X

http://www.faktyimity.pl

Nr 48 (195) 4 XII 2003 r. Cena 2,40 zł (w tym 7% VAT)

Gwałcił dzieci na plebanii, a swoje wynaturzenia nagrywał na wideo

i umieszczał w Internecie. Biskup Orszulik skutecznie go ochraniał, przenosząc

na inne parafie. Przekupił rodziców, wpłynął na prokuraturę. Policja musiała od-

puścić, bo dobro Kościoła jest w Polsce ważniejsze od dobra małych chłopców.

Wymogliśmy na prokuraturze wznowienie śledztwa. Tropiliśmy zboczeńca prawie

dwa lata – w Polsce i na Ukrainie. Dziennikarze „FiM” wykryli, a następnie odna-

leźli i oddali w ręce policji, księdza pedofila – Wincentego Pawłowicza . Zapadł

pierwszy wyrok (20 miesięcy więzienia, z których w areszcie odsiedział 9), a oskar-

żony, mimo przyznania się do winy, złożył apelację.

W poniedziałek 24 listopada Sąd Okręgowy w Łodzi, rozpatrując apelację dewianta,

jeszcze mu dołożył. Wielebny dostał CAŁE 3 LATA! I pójdzie siedzieć, choć nie wia-

domo jeszcze, na jak długo. Niebywałe! Wyrok jest prawomocny. Sąd orzekł też

wobec niego zakaz wykonywania zawodu katechety przez 10 lat.

I tu musimy być nieskromni: po raz pierwszy w Polsce dziennikarzom udało się

wsadzić za kratki katolickiego kapłana oskarżonego o przestępstwa seksualne!

Szczegóły za tydzień.

JONASZ

W celi za murami

Ochrona środowiska...

panów urzędników

Koniec świata! Dziennikarze „FiM”, po-

dając się za żurnalistów katolickich mediów,

weszli w samą paszczę lwic – do zamkniętych

zakonów żeńskich. Rozmawiali z zakonnica-

mi o ich życiu wewnętrznym oraz... intymnym,

narobili zdjęć. Wrażenie jest jedno: I PO CO

WAM TO BYŁO?!

Str. 10, 11

Narodowy Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej to taki państwowy twór,

który za NASZE pieniądze ma ochraniać NASZE środowisko. Ale my udowadniamy, że

ochrania on głównie środowisko... portfeli swoich urzędników. Okazuje się bowiem, iż pie-

niędzy w biednej Polsce jest dużo za dużo i leżą one na ulicy, a dokładnie w gmachu

NFOŚiGW, który w 2003 roku zmarnotrawił co najmniej 5,5 miliona złotych.

Str. 8

Po naszym dziennikarskim śledztwie – prawomocny wyrok:

KSIĄDZ NAWRÓCONY

Nr 48 (195) 28 XI – 4 XII 2003 r.

FAKTY

KOMENTARZ NACZELNEGO

Projekcja

POLSKA Wizja panowania dynastii Kwaśniewskich wisi nad Ka-

tolandem. Scenariusz może być taki: Jola wygra wybory prezy-

denckie, a Olek (który przebąkuje o nowej partii) wygra wybory

parlamentarne, założy rząd i zostanie premierem.

Córkę – jedynaczkę – co prędzej kształcić wszechstronnie, ję-

zyków uczyć...!

Przyszły premier Kwaśniewski – w ramach ogólnonarodowych

oszczędności – postanowił wydać około 6 mln złotych na luksu-

sową rezydencję w Wiśle. Przyciśnięty przez dziennikarzy tłuma-

czył: „To nie dla mnie, tylko dla mojego następcy”.

Czyli dla Joli.

wać, podważać jego wątpliwy autorytet, nawet w imię

odnowy i reformacji. Tak było przez wieki i tak jest teraz. Ko-

ścielni inkwizytorzy musieli zrezygnować z tortur i stosów

dopiero pod naporem ludzkich umysłów i światłych władców.

Ich następcom pozostały jednak ekskomunika, szantaż, kłam-

stwo i... pióro.

W tym kontekście nie mogą dziwić ciągłe ataki na mnie,

odkąd zrzuciłem sutannę i – zamiast do końca życia przepra-

szać, że żyję – zacząłem spisywać swoje doświadczenia i prze-

myślenia. Moje trzy książki z serii „Byłem księdzem” są dla

Kościoła niczym trzy plagi egipskie, a po założeniu stowarzy-

szenia broniącego praw ludzi pokrzywdzonych przez kler zo-

stałem oficjalnie obłożony kościelną klątwą. Ze szczególną za-

jadłością atakowane są „Fakty i Mity”, i to również jest oczy-

wiste, gdyż uderzają one w żywotne interesy watykańskich

urzędników. Katolickie pisma „zaszczyciły” nas setkami zjadli-

wych i kłamliwych publikacji, a episkopat „uhonorował” na-

wet oddzielnym posiedzeniem, na którym oprotestował fakt

zarejestrowania (sic!) Antyklerykalnej Partii Postępu RACJA.

I ja to rozumiem, bo przecież biskup też człowiek, a to, co ma

na sumieniu, wolałby za-

chować dla siebie. Tyle że

redakcja „FiM” stoi

na straży i korzy-

sta z tzw. wolno-

ści wypowie-

dzi (istnieje w

tym kraju coś

takiego, pro-

szę księży), której

granicą jest prawo

cywilne i karne.

W imię tejże wolności

kościelni apologeci piszą

o mnie, a ja im po chrześcijańsku

daruję oszczerstwa i pomówienia

(do czasu!), tym bardziej że mam dzię-

ki temu darmową reklamę.

Właśnie padło hasło do zupełnie nowej krucjaty prze-

ciwko Jonaszowi, a rzucił je mój stary „przyjaciel” – ks.

dr Waldemar Kulbat, profesor ATK i łódzkiego seminarium.

Opublikował na stronie internetowej archidiecezji łódzkiej

długi i kąśliwy tekst pod tytułem: „Co warto powiedzieć

Jonaszowi” . Wiemy od naszych praktykujących Czytelni-

ków, że już niejeden ksiądz zrobił na podstawie tego arty-

kułu całkiem zgrabne kazanie.

Kulbat zaczyna tak: „Nie ustaje i wciąż budzi kontro-

wersje i protesty działalność »Jonasza«. Księdza odstęp-

cy Romana Kotlińskiego, założyciela antykościelnej orga-

nizacji, autora i pomysłodawcy wielu oszczerstw miota-

nych na łamach książek i czasopism przeciw Kościołowi.

Co mamy do powiedzenia temu fanatykowi?” . No właśnie.

Otóż poczciwy wykładowca nie wzywa do ciągania mnie

po sądach, nie wykazuje też (bo nie jest w stanie) żadnych

konkretnych przekłamań w moich tekstach. Ogranicza się

za to do epitetów powszechnie uznawanych za obraźliwe,

ale przede wszystkim apeluje o... nagłośnienie działalności

„agresora”: „Temat skandalicznej działalności kapłana-

-apostaty na pozór nie zasługuje na wylewanie atramen-

tu. (...) Ludzie bez honoru, czci, nie zasługują bowiem

na poświęcanie im uwagi. Jest też możliwość przyspo-

rzenia im popularności przez swego rodzaju nagłaśnia-

nie. Wydaje się jednak, że w przypadku »Jonasza« trze-

ba odstąpić od tej zasady. Istnieje bowiem spora rze-

sza ludzi, którzy wzięli do ręki utwory Kotlińskiego i być

może oczekują jakiejś odpowiedzi” . Innymi słowy, ksiądz

Kulbat uznał, że ciągle za mało się o mnie mówi i pisze, co

mi bardzo pochlebia i za co składam mu serdeczne bóg za-

płać. Moja skromna osoba musi naprawdę fascynować księ-

dza profesora, który przypisuje mi cechy i możliwości co

najmniej ojca reformacji – Marcina Lutra (też byłego księ-

dza): „Kim jest ten, który pragnie zniszczyć ten konkret-

nie istniejący Kościół w imię swojej utopii? (...) Odpo-

wiedź brzmi: upadły kapłan, odstępca, ten, który nie

umiejąc rozwiązać swoich osobistych problemów

w dziedzinie seksualnej czy finansowej, »rozwiązał« je

przez podeptanie złożonych świadomie i dobrowolnie

ślubów dozgonnej wierności Bogu i Kościołowi oraz

czerpanie korzyści finansowych z oszczerczej działal-

ności względem Kościoła. Kościoła, który umożliwił mu

ukończenie studiów i przez dziesięć lat go karmił jak

żmiję na własnej piersi” .

Zobaczmy, jakimi kategoriami rozumuje ks. Kulbat. Nie

przyjmuje on do wiadomości wyrażanych przeze mnie wie-

lokrotnie motywów zrzucenia sutanny. Tego, że nie chcia-

łem dłużej służyć instytucji i systemowi, w który na stałe

wpisana jest obłuda, zakłamanie, chorobliwy materializm

i żądza władzy. Gdzie człowiek jest wart tylko tyle, ile nosi

w portfelu, a na koniec – ile można wziąć za złożenie go do

grobu. To oczywiście krzywdzące dla wielu księży – porząd-

nych ludzi – uogólnienie, ale chlubne wyjątki potwierdzają

tylko smutną regułę. Kulbat mi nie wierzy, bo sam nie do-

strzega w swojej firmie żadnego problemu – zdążył się już

przyzwyczaić do tego, że naukę Chrystusa sprowadzono do

świetnie prosperującego interesu. Można

porzucić ten interes tylko dla jeszcze

większych korzyści albo z powodu sek-

su – to jedyne sensowne wytłuma-

czenie dla Kulbata. Na usta wprost

ciśnie się przysłowie: głodnemu

chleb na myśli! Mój sędzia zarzuca

mi wewnętrzny konflikt, który skut-

kuje psychologicznym me-

chanizmem kompensacji,

a dokładnie samousprawie-

dliwieniem poprzez wyle-

wanie pomyj na Kościół

– im więcej pomyj,

tym bardziej zagłuszo-

ne sumienie. Ja przy-

pisałbym mu osobli-

wy przypadek

projekcji.

Rzeczone pomyje to nic innego jak

rzetelne informacje dziennikarskie i konstruktywna, poparta do-

wodami, krytyka faktów oraz obalanie mitów. „FiM” mogły-

by co tydzień przelewać na papier wszystkie księżowskie bru-

dy, które szerokim nurtem spływają do redakcji, ale wówczas

musiałyby wychodzić w formie książkowej. Poza tym więk-

szość z tych „brudów” to jednak tylko zwykłe ludzkie upadki,

które po prostu odpuszczamy. Co innego poważne nadużycia,

godzące na dodatek w dobro innych ludzi. Oczywiście to

wielki pech dla całego stanu duchownego, że urodził się Jo-

nasz (tak powiedział proboszcz w mojej rodzinnej parafii) i że

powstała gazeta śledząca nadużycia w Kościele. Fakt, iż dzia-

ła ona w granicach obowiązującego prawa, jest dla współ-

czesnych inkwizytorów najmniej ważny. Tenże sam ksiądz Kul-

bat w dużym artykule na głośny temat licytacji parafii w Da-

likowie („Niedziela” 46/2003) sprzeciwia się prawomocnemu

wyrokowi sądu i pisze m.in.: „Kto wynagrodzi Księdzu Pro-

boszczowi i wiernym parafii Dalików doznane przykrości?” . Ani

słowem nie wyraża przy tym współczucia dla kalekiej dziew-

czynki; co więcej – oskarża ją i jej zbolałą matkę o próbę wy-

łudzenia pieniędzy od biednego Kościoła. No cóż, nie noszą

one habitów, więc nie ma powodu, by je bronić.

Człowiek ten nazywa mnie „sługą szatana” , który „zdra-

dził” . Tak dokładnie mówili kiedyś o Lutrze i innych prekur-

sorach reformacji na długo przed tym, zanim katoliccy księ-

ża zaczęli odprawiać nabożeństwa ekumeniczne z protestanc-

kimi pastorami. Tak również mówiono o Jezusie i wielu in-

nych świętych. Ich oskarżycielami byli najpierw faryzeusze,

a później kościelni sędziowie skazujący niewinnych ludzi na

spalenie żywcem. Poza tym, proszę Księdza Profesora, zdra-

dzić można też było Hitlera, Stalina, Pinocheta, Pol Pota oraz

systemy i ideologie przez nich stworzone. Zerwanie z kłam-

stwem służy prawdzie. Zdrada każdej złej drogi jest dobra

i nazywa się nawróceniem. Ci, którzy w ten sposób zdradza-

ją, powszechnie nazywani są bohaterami, a ich prześladow-

cy „sługami szatana”.

To właśnie warto powiedzieć księdzu Kulbatowi.

JONASZ

Na tajnym posiedzeniu Sejmu szef ABW Andrzej Barcikowski

mówił o powiązaniach obcych wywiadów, mediów i firm farma-

ceutycznych. Śledztwo rozpoczęto na początku br. po gwałtow-

nych atakach prasy i prywatnych telewizji na ministra Łapińskie-

go, po tym jak zmusił on firmy farmaceutyczne do obniżenia

cen leków o 600 mln złotych. Korporacje farmaceutyczne na na-

gonkę wydały podobno 10 mln zł. Według „GW”, Barcikowski

wymienił wśród lobbujących mediów: „Rzeczpospolitą”, „Nie”,

„Gazetę Prawną”, „Super Express” i „Gazetę Wyborczą”...

Im nie jest wszystko jedno?

Przemówił Andrzej Celiński, wiceprzewodniczący SLD i były dzia-

łacz Solidarności. Zwracając się do partyjnych kolegów, potępił

przymilanie się władz partii Kościołowi, zbyt zażyłe kontakty

z wielkim biznesem, brak ideowości i iracką awanturę.

Niedawno Celiński był za Kościołem i przeciw aborcji, wcześniej

w Unii Wolności. A że wyborcy SLD chcą teraz partii ideowej...

Federacja Młodych Socjaldemokratów, czyli młodzieżówka SLD,

poparła liberalizację ustawy aborcyjnej, legalizację jednopłcio-

wych związków partnerskich, opodatkowanie kościelnej tacy,

a nawet zalegalizowanie prostytucji i narkotyków miękkich, np.

marihuany. Jeszcze bardziej radykalna Federacja Młodych Unii

Pracy domaga się wprowadzenia kas fiskalnych w kościołach.

Oby to nie był tylko nabór młodych ideowców do Sojuszu po

tym, jak starzy odeszli podczas weryfikacji.

Projekt ustawy o związkach partnerskich został złożony do laski

marszałkowskiej. Jego autorce, prof. M. Szyszkowskiej, udało się ze-

brać aż 36 podpisów senatorów (wymaganych jest 10), w tym nie-

związanego z lewicą reżysera Kazimierza Kutza (Unia Wolności).

Klęska Kościoła w Senacie jest już więc przesądzona. W Sej-

mie natomiast Giertych na Kaczorze gotuje się do wojny.

Po opublikowaniu w „Trybunie” informacji, że rząd obiecał Ko-

ściołowi „wyciszenie” ustaw legalizujących aborcję i związki part-

nerskie w zamian za nieatakowanie przez biskupów programu

oszczędnościowego Hausnera, krzyk: – To nieprawda! – podnie-

śli we wspólnym komunikacie przedstawiciele rządu i episkopatu.

Faktem jest, że biskupi Hausnera nie atakują. Inna sprawa,

że nie mają za co.

Przywódcom PSL grozi proces, a nawet kryminał. Sąd Najwyż-

szy uznał, że partia złamała ustawę o finansowaniu partii poli-

tycznych (nielegalne dochody, fikcyjna sprzedaż majątku i po-

świadczenie nieprawdy w zeznaniu podatkowym).

Elita, chłopska czy miastowa, w Katolandzie kraść musi. I basta!

Jerzy Owsiak znękany „Jezusem” i procesami sądowymi (kon-

flikty z handlującymi nielegalnie na ostatnim Przystanku Wood-

stock) zapowiedział zawieszenie tej najpopularniejszej w kraju

imprezy muzycznej.

Tylko patrzeć, jak powstanie Woodstock-Jezus-Maryja Sacro-song.

Kościół prawosławny złożył w Europejskim Trybunale Praw Czło-

wieka skargę na państwo polskie. Z powodu braku odpowiednich

ustaw prawosławni nie mogą wejść w posiadanie 20 użytkowanych

przez siebie kościołów (dawnych unickich). Tymczasem Krk bez

problemu został prawnym właścicielem 100 byłych cerkwi. Trybu-

nał Konstytucyjny oddalił w kwietniu br. skargę prawosławnych.

Jak długo jeszcze Papa będzie znosił schizmatyków na pol-

skiej, katolickiej ziemi?

CZĘSTOCHOWA Biskupi zafundowali sobie dwudniowe reko-

lekcje na Jasnej Górze, po czym odbyli kolejną konferencję epi-

skopatu, na której rozmawiali o nowych przykazaniach kościel-

nych. Z tej okazji rzecznik episkopatu, Kloch, wezwał katolików

do większej dbałości o potrzeby Kościoła, czyli biskupów.

Im nawet na rekolekcjach tylko kasiora w głowie.

UNIA EUROPEJSKA Większością głosów (298 do 214) Par-

lament Europejski zaaprobował zwiększenie wydatków UE na ba-

dania nad tzw. nadliczbowymi embrionami powstałymi przy sztucz-

nym zapłodnieniu. Decyzja ta została natychmiast potępiona

przez Komisję Episkopatów Wspólnoty Europejskiej.

Embriony, jak wiadomo, to domena biskupów.

WŁOCHY W Belluno Kościół rozpoczyna diecezjalny proces beaty-

fikacyjny zamordowanego przez kardynałów papieża Jana Pawła I.

Z braku współczesnych męczenników Kościół sam ich sobie

tworzy, a potem wynosi na ołtarze. Czyż to nie piękne?!

BELGIA Smutkiem powiało po wizycie miejscowych biskupów u Pa-

py. Belgowie masowo odchodzą z Kościoła (do świątyń zagląda tam

jeszcze 10 proc. ludności), a ustawodawstwo zaczyna przypominać

bezbożną Holandię (eutanazja, związki gejowsko-lesbijskie, badania

prenatalne – tfu!). Jak podała prasa – papież martwi się Belgią.

Jakby ktoś jeszcze nie wiedział – cała ta ciemnota i wstecznic-

two Katolandu, to żeby papieżowi zmartwień nie przysparzać...

UKRAINA Rada Najwyższa wprowadziła całkowity zakaz pu-

blikacji i obrotu pornografią. Specjalna komisja ma orzekać, co

jest pornografią, a co tylko erotyką. W ustawie „O obronie mo-

ralności społeczeństwa” zabroniono także m.in.: poniżania ro-

dziców, a nawet bluźnierstwa.

Polska goni Zachód, Ukraina goni Polskę.

K ościół nigdy nie darował tym, którzy śmieli go krytyko-

Nr 48 (195) 28 XI – 4 XII 2003 r.

KTO TRZYMA WŁADZĘ

Europejskiej oceniający sy-

tuację w Polsce przed wstą-

pieniem do Unii zawierał m.in. takie

oto spostrzeżenie na temat naszego

wymiaru sprawiedliwości: „Immunitet

sędziów powoduje, że trudno jest okre-

ślić rzeczywisty poziom korupcji w sys-

temie wymiaru sprawiedliwości” .

Raport z roku 2003 jest niezwy-

kle krytyczny: „Zaufanie do wydajno-

ści i uczciwości sądów jest niskie, a po-

wszechne postrzeganie ich skorumpo-

wania wysokie” .

Zadziwiające jest to „powszechne

postrzeganie” skali niegodziwości po-

pełnianych przez urzędników Temi-

dy. Wszak w mediach niewiele słychać

(nie licząc nagłaśnianych postępowań

inicjowanych przez IPN) o procesach

karnych i wyrokach skazujących sę-

dziów czy prokuratorów. Dlaczego?

„Nim sprawa przedrze się przez etap

rozważań nt. odpowiedzialności dys-

cyplinarnej kolegi, a następnie przez

dwie instancje badające, czy koniecz-

ne jest uchylenie immu-

nitetu, na ogół mamy

zapomnienie pozwala-

jące przetrzymać do

przedawnienia kończą-

cego się w najgorszym

przypadku łagodnym

lądowaniem w stanie

spoczynku” – napisał

nasz Czytelnik, czynny

ławnik jednego z są-

dów, reagując na ar-

tykuł „Znajomi króli-

ka” („FiM” 46/2003).

Pogrzebaliśmy

w aktach, by tę opinię

zweryfikować i włos

nam się zjeżył. Oto po-

wody (dane reprezen-

tatywne dla dziesiątków innych, któ-

rymi dysponujemy):

Za kilka dni wróci do orzekania

sędzia Ewa S.-K. z Lubartowa po-

dejrzana o dwukrotne poświadczenie

nieprawdy. W 2001 r. zajmowała się

biznesmenem usiłującym wyłudzić

odszkodowanie za rzekomo skradzio-

ny samochód. Poleciła wydać mu to

auto z depozytu, choć było dowodem

w sprawie. Sfałszowała protokół po-

siedzenia, wpisując, że uczestniczył

w nim prokurator, który wręcz do-

o szybę. Wszyscy świadkowie zgodnie

twierdzili, że był w sztok pijany, ale...

dowodów zabrakło, bo odmówił pod-

dania się badaniu na trzeźwość.

Sąd dyscyplinarny uznał, że k...y

i ch...e, jakimi ich kolega hojnie ob-

Ewa S. , dyrektor departamentu

w Ministerstwie Sprawiedliwości, spo-

wodowała wypadek drogowy, w któ-

rym zostały ranne cztery osoby. Na-

wet jej nie przesłuchano, bo... immu-

nitet! Sąd apelacyjny w Łodzi, gdzie

kwestię ewentualnego uchylenia nie-

tykalności przekazano do rozstrzygnię-

cia, nie zgodził się na pociągnięcie

Ewy S. do odpowiedzialności karnej.

„Sąd nie uwzględnił wniosku proku-

ratury. Uważam, że tą wypowiedzią

wyczerpałem swój obowiązek udostęp-

niania informacji publicznej” – oznaj-

mił społeczeństwu rzecznik prasowy

łódzkiego sądu, Krzysztof Cesarz .

I jeszcze kilka przypadków

w skrócie:

– sędzia Jan B. z Białej Podla-

skiej podejrzewany (odmówił badania

alkomatem) o jazdę po pijanemu:

„Moja mowa wydawała się świadkom

bełkotliwa, bo miałem świeżo zało-

żony mostek” – jaja sobie robił przed

sądem dyscyplinarnym!;

– już ponad cztery lata ciągnie

się sprawa Marka T. , sędziego Sądu

Okręgowego w Lublinie, podejrzewa-

nego o fałszerstwo dokumentów;

– Krzysztofa P. z Sądu Rejono-

wego w Sieradzu w 1999 r. pozba-

wiono stanowiska przewodniczącego

wydziału za wielokrotne wykonywa-

nie czynności służbowych w stanie nie-

trzeźwym. Cztery miesiące temu je-

chał swoją hondą civic tak pijany, że

zapomniał o immunitecie: „wydmu-

chał” 3,58 promila;

– w czerwcu 2001 r. Janusz R.

(3 promile) z wydziału rodzinnego Są-

du Rejonowego w Chełmie wjechał

w latarnię. Postępowanie dyscyplinar-

ne trwa.

Żeby prokuratorzy nie po-

czuli się urażeni , o nich też pa-

miętamy:

– sąd dyscyplinarny dla proku-

ratorów nie uchylił immunitetu

Mirosława C. z Inowrocławia, na

którym od półtora roku ciąży 12

zarzutów o umarzaniu śledztw za

łapówki!;

– nietykalny jest wciąż Jacek T.

podejrzewany o to, że w 2001 r., peł-

niąc obowiązki zastępcy prokuratora

rejonowego w Toruniu (obecnie w Pro-

kuraturze Okręgowej), próbował do-

prowadzić do bezpodstawnego umo-

rzenia postępowania karnego;

– Mirosław B. (1,08 promila)

z wydziału nadzoru nad postępowa-

niem przygotowawczym Prokuratury

Okręgowej w Bydgoszczy w sierpniu

2002 r. uczestniczył w kolizji drogo-

wej. Zdążył przejść w stan spoczynku,

a postępowanie dyscyplinarne trwa;

– w czerwcu 2001 r. schwytano

na kłusownictwie Krzysztofa Ś. z wy-

działu ds. przestępczości zorganizo-

wanej Prokuratury Okręgowej w Po-

znaniu. Chroni go immunitet.

I tak dalej, i temu podobne...

„Nie wolno narażać nas na pro-

ces sądowy bez wystarczających do-

wodów winy, bo nawet jeśli zostanie-

my uniewinnieni, ucierpi nasz auto-

rytet konieczny do wykonywania za-

wodu” – przy każdej okazji zgodnie

powtarzają sędziowie i prokuratorzy.

Czy może ucierpieć coś, czego się

nie ma? ANNA TARCZYŃSKA

współpraca R.L.

Fot. Ryszard Poradowski

Święte krowy

Kradzieże, fałszerstwa, łapówki, jazda po pija-

nemu... uchodzą im na sucho, bo są chronieni

przez immunitet. „To gwarancja naszej niezawi-

słości” – mówią sędziowie i prokuratorzy.

magał się takiego rozstrzygnięcia.

– Przemęczona byłam, a do tego jesz-

cze migrena... – tłumaczyła się póź-

niej Ewa S.-K.

Od 27 października w X Wydzia-

le Grodzkim Sądu Rejonowego w To-

darzał policjantów, „należy traktować

jako przerywniki zdań, niemające żad-

nego konkretnego adresata”.

Sędzia Marek C. z lubelskiego

sądu rejonowego od 4 października

już zakłada togę. Trzy lata temu roz-

począł rozpra-

wę w stanie...

niebudzącym

wątpliwości.

Odprowadzo-

ny do prze-

wodniczącego

wydziału od-

mówił podda-

nia się bada-

niu alkoma-

tem. Został

zawieszony

w pełnieniu

obowiązków

i obniżono

mu wynagro-

dzenie. Przez

trzy lata sąd

dyscyplinarny nie mógł podjąć żadnej

decyzji, bo w każdym z wyznaczonych

terminów C. akurat chorował. Spra-

wa uległa przedawnieniu, więc wy-

zdrowiał. Odbierze 128 dni zaległego

urlopu oraz około 50 tys. zł z tytułu

wyrównania poborów.

Ale są też uczciwi i odważni. Oto skład orzekający w sprawie

księdza Pawłowicza

Z informacji Krajowej Rady

Sądownictwa na temat ak-

tualnej sytuacji w wymiarze

sprawiedliwości:

„Przypadki nagannego zachowa-

nia sędziów są nieliczne, doty-

czą znikomej liczby sędziów.

W środowisku sędziowskim obej-

mującym ponad 9000 osób, nie

da się całkowicie wyeliminować

nagannych zachowań, jednak-

że spotykają się one ze zdecy-

dowaną i odpowiednią reakcją

(włącznie z wydaleniem z zawo-

du sędziowskiego). Po uchwa-

leniu nowego Prawa o ustroju

sądów powszechnych postępo-

wania dyscyplinarne toczą się

zdecydowanie szybciej i spraw-

niej, z zachowaniem jawności”.

runiu znów pracuje sędzia Krzysztof

D. Przed dwoma laty usiłował we-

drzeć się do mieszkania konkubiny,

wybił okno balkonowe, a na ulicy wdał

się w bójkę z sąsiadami. Interweniu-

jących policjantów zwymyślał, w ra-

diowozie szarpał się i tłukł głową

GŁASKANIE JEŻA

W numerze 47 opublikowano list niejakiej

Ewy i otóż dowiadujemy się, że od tej Ewy

odszedł mąż (do innej baby), a ją samą zo-

stawił z dzieckiem. „Co mam robić?” – pyta

niewiasta.

My, niedouczeni antyklerykałowie, zakrzyk-

nęlibyśmy natychmiast: „Leć, kobieto, w te pę-

dy do adwokata i w najbliższym sądzie puść ło-

buza z torbami”. Otóż nie, Moi Kochani i Na-

iwni! Zanim się wyrwiemy z podobnymi rada-

mi, popatrzmy, jak to czynią zawodowcy z „GN”:

„Zacznijmy od najważniejszego. Bóg! On za-

wsze będzie z Panią” – radzi „Gość”, a popie-

przone życie kobieciny tłumaczy tak: „Jest to

pewnie wkalkulowane w plany Boga, by w taki,

a nie inny sposób wypalić w Pani jakieś wady” .

Ale Ewa nadal skarży się redakcji, że fa-

cet, odchodząc, nawymyślał jej od kurwiszo-

nów. Nawymyślał? – dziwi się „Gość” i twier-

dzi: „Proszę spojrzeć – gdy próbowała Pani roz-

mawiać z mężem, wyzwał Panią różnymi epi-

tetami. Z perspektywy Boga są to przecież po-

chwały Pani” . Od dziś już wiem, jak mam chwa-

lić żonę z „perspektywy Boga”, tylko czy Bóg

obroni mnie przed wałkiem do ciasta?

Ludzie, co wy pleciecie? „Przecież mój

mąż to jest kawał drania” – denerwuje się da-

lej kobieta. Nic podobnego, odpowiada

„Gość”. Pani mąż jest: „nieświadomym na-

rzędziem w ręku Boga do NAUCZENIA PA-

NI POKORY!” .

Jakiej pokory, jakiej pokory... wobec tej

zdziry, która mi go zabrała? – wścieka się Ewa.

„Powinna się Pani modlić i za tę kobietę” – ri-

postuje „Gość”.

Ale ja jestem jeszcze młoda, nie chcę być

sama, mam różne potrzeby – łka niewiasta.

„Sama? Od chwili Pani poczęcia jest z Panią

Trójca Przenajświętsza, Anioł Stróż, niezliczo-

ne zastępy aniołów i świętych...” .

Błagam... ale ja chcę mieć jeszcze dzie-

ci! „Co do samotności fizycznej, proponujemy

zainteresować się na przykład Adopcją Serca.

Dzięki tej akcji będzie Pani czuła, że gdzieś

w świecie jest człowiek, który zawdzięcza Pani

życie, a Pani w zamian nic nie chce. Doradza-

my w wolnej chwili czytać Pismo Święte. Zosta-

je jeszcze praca zawodowa (o ile Pani ma ta-

ką), w której dzięki swoim przeżyciom i wierno-

ści może Pani głosić orędzie Dobrej Nowiny” .

I to wszystko w naczelnym organie nowej

PZPR (Polskiej Zapyziałej Partii Rozmodleń-

ców) noszącym datę 23 listopada 2003 roku.

Nie ma co... konstatacja w dniu własnych

urodzin, że żyję w kraju, w którym wiele mi-

lionów ludzi podziela powyższy sposób myśle-

nia, nie jest najweselsza.

Już wiem... Gdyby nie „FiM” i Wy – na-

si Czytelnicy – już by mnie tutaj nie było. Wte-

dy ONI niechby sobie łby urywali, co już nie

raz czynili. Na chwałę Bożą ma się rozumieć!

MAREK SZENBORN

Już wiem!

Często się zastanawiam (a pewnie i WY też),

czy ONI to tylko taka banda żądnych władzy

cyników, czy może naprawdę wierzących w to,

co sami mówią, twardogłowych fundamentali-

stów z żywotów świętych i gotyckich powie-

ści rodem (nie obrażając Don Kichota).

Już wiem! I mam dla niektórych ONYCH

dobrą wiadomość: żądnymi władzy cynikami

zapewne nie jesteście... przynajmniej w więk-

szości. Z przerażeniem konstatuję, że ONI na-

prawdę wierzą w te brednie, które opowiada-

ją, ale cóż... zawsze lepiej (z punktu widzenia

etyki i chyba tylko jej) być rzetelnym głupcem

niż mądrym łobuzem.

Choć mądre łobuzy też się wśród ONYCH

trafiają. Oto dwa tylko przykłady z ostatnich

dni: 10 proboszczów z Ostrowa złożyło za-

wiadomienie o możliwości popełnienia prze-

stępstwa przez Dorotę Nieznalską (to ta

od słynnej „Pasji”), bo artystka chciała tam-

że pokazać ludziom swoją nową wystawę. Wy-

stawy sutannowi nie widzieli, ale co z tego?

Na Nieznalską, jak widać, istnieje już w Pol-

sce zapis cenzorski a priori (jak kiedyś np.

na Konwickiego), zaś rolę urzędników z uli-

cy Mysiej przejęli czarni okupanci. I przykład

numer 2: LPR zażądała zdjęcia z innej wy-

stawy plastycznej pracy Piotra Kurki , bo

obok psa artysta umieścił wizerunki księży.

Moim zdaniem, obrazić powinno się towarzy-

stwo kynologiczne, bo mój kundelek Grosik

już się wściekł, że jego kumpli pokazuje się

w takim gronie.

Paradoksalnie mądrzy są właśnie ci ONI,

gdyż doskonale wiedzą (jak cenzorzy z My-

siej), że tłamszenie wolnej myśli artystów prze-

dłuża byt władzy systemu o lata. I mają rację!

Jednak wróćmy do całej wielkiej rzeszy

ONYCH, którzy nie wiedzą, co czynią, a czy-

nią – i to dużo. Oto mam przed sobą sztan-

darowe pismo polskich twardogłowych spod

znaku Krk – „Gościa Niedzielnego”. Co je-

den artykuł to „lepszy” – to znaczy bardziej

wsteczny, bardziej ksenofobiczny, ciemnogrodz-

ki, ale prawdziwą perełkę znajduję na stronie

38. Tamże zamieszczane są listy czytelników,

którzy proszą o radę, a radzi światła redak-

cja oczywiście.

U biegłoroczny raport Komisji

Z NOTATNIKA HERETYKA

Nr 48 (195) 28 XI – 4 XII 2003 r.

ŚWIAT WEDŁUG RODANA

Wojna żydowska

oglądam już telewizyjnych przeka-

zów z przesłuchań bohaterów tej

wojny, bo jest to najbardziej efek-

towny popis hucpy politycznej, ja-

ki kiedykolwiek dano w Polsce. Cho-

robliwa miłość własna, brutalna żą-

dza szmalu, doprowadzone do per-

fekcji urabianie opinii publicznej,

kłamstwa, próba stworzenia mono-

polu w ciągle dziewiczej demokra-

cji. Toż już przecież Lenin ongiś,

jakże słusznie, napisał: „Jeśli już po-

wstanie monopol i dysponuje miliar-

dami, to spenetruje z absolutną nie-

uchronnością wszystkie dziedziny ży-

cia publicznego” .

No cóż, świat idzie do przodu.

Powstają prywatne stacje telewizyj-

ne, tworzą się koncerny medialne,

bogole ładują w nie szmal w myśl

rockefellerowskiej zasady: „włożę,

a potem wyjmę w czwórnasób”. Do

ubiegłego roku jedynym państwem

w Europie, które nie miało prywat-

nej telewizji, była Austria. Powsta-

ją nawet rozgłośnie gejowskie (Ho-

landia, USA, Szwecja), a w Polsce

już istnieje 16 czasopism dla osób

kochających inaczej.

A tak na marginesie anegdot-

ka: słynny Mark Hoppus z zespo-

łu Blink 182, gwiazda programów

telewizyjnych i radiowych, w tym

gejowskich, powiedział: – Wiem, że

nie jestem gejem, bo przespałem

się już ze 100 facetami i nie spra-

wiło mi to żadnej przyjemności.

ANDRZEJ RODAN

Prowincjałki

W Skarżysku-Kamiennej na ul. Tylżyc-

kiej rozpędzone auto wpadło na rowe-

rzystę. 49-letni mężczyzna zmarł na miejscu. Policja właśnie rozpoczęła poszu-

kiwania sprawcy wypadku, kiedy na komendę zgłosił się... ksiądz i oznajmił, że

dwie godziny wcześniej przejechał człowieka. Duchowny z rozbrajającą szcze-

rością stwierdził, że nie ma prawa jazdy, bo rok temu zabrano mu je za... jaz-

dę po pijaku.

W 1905 r. najbogatszy człowiek

Stanów Zjednoczonych, John

Davison Rockefeller , Żyd, ofiaro-

wał 100 tysięcy dolarów (równowar-

tość dzisiejszych 5 mln dolarów)

jednemu z Kościołów protestanc-

kich w Bostonie. Na spotkaniu 30

pastorów postanowiono jednak, że

należy pieniądze zwrócić Rockefel-

lerowi, jako zdobyte „niemoralny-

mi metodami”. Pastor z Ohio, dr

Gladden , oświadczył nawet, że „są

to pieniądze zbrukane”. 30 pasto-

rów odmówiło więc przyjęcia szma-

lu, ale próżny był ich protest, bo in-

ni duchowni wzięli tę kasę bez żad-

nych oporów moralnych i przezna-

czyli ją na rozwój kościelnej prasy.

William Randolph Hearst ,

magnat prasowy (pierwowzór „Oby-

watela Kane’a” Orsona Wellesa ),

głosił, że każdy człowiek jest łaj-

dakiem i można go kupić za pie-

niądze. I przez całe życie postępo-

wał zgodnie z tą zasadą. Łupił, prze-

kupywał, szantażował, prowadził

kampanie oszczerstw. Miał własne

powiedzenie: „Zasady moralne są

dla szarych ludzi”. Nie przeszka-

dzało to Kościołowi przyjmować od

niego milionowych darów.

Polski Krk, fetyszysta szmalu,

brał i bierze od możnowładców na-

szego kraju nasze – a więc stosun-

kowo czyste – pieniądze. Ale chcąc

jeszcze więcej, usiłował między in-

nymi stworzyć własne imperium me-

dialne. Przypomnijmy: najpierw po-

wstało Rydzykowe Radio Maryja.

Następnie katolickie, ogólnopolskie

(chociaż bez wymaganej koncesji)

Radio Plus, a później katotelewi-

zja. Telewizja Familijna (Puls) oka-

zała się niewypałem i utonęła w po-

wodzi długów, mimo że obie sta-

cje budowali „fachowcy” z Opus

Dei, a menedżerowie z przedsię-

biorstw państwowych (sic!) szczo-

drze sypali forsą. Do akcji wkroczył

więc Tadeusz Rydzyk , zwany oj-

cem, i przy dźwięku fanfar odpalił

Telewizję „Trwam”. Niebawem – za-

miast fanfar – Rydzykowej TV za-

grają żałobne werble.

Na pomysł stworzenia kolejne-

go monopolu prasowo-radiowo-te-

lewizyjnygo wpadł Adam Michnik ,

ale coś się zacięło w tej dobrze oli-

wionej maszynerii. W opinii społe-

czeństwa to targanie się bliskich

przyjaciół po szczękach określone

zostało jako „wojna żydowska”. Nie

A.R.

Stanisław B. (48 l.), lekarz pogotowia

w Lubawie (woj. warmińsko-mazurskie),

był w sztok pijany na dyżurze. Wezwani policjanci przebadali go alkomatem. Le-

karz miał... 3,07 promila alkoholu w wydychanym powietrzu i, naturalną koleją

rzeczy, dostał dyscyplinarkę. Okazało się jednak, że Stanisław B. tego samego

dnia po południu miał robótkę w innym ośrodku zdrowia. Zdążył tam przyjąć

4 pacjentów, zanim kierownik zorientował się, że jego podwładny nawalony jest

jak wrota od stodoły. Policjanci znów przebadali pechowca alkomatem, który tym

razem wykazał... 2,5 promila alkoholu. Lekarz wnerwił się ciutek, pobełkotał słow-

nie, uszkodził drzwi przychodni, dobierał się do okien, potargał policjantów, aż ci

musieli zabrać go na komendę. Noo, bez przesady, przecież doktor przyszedł do

pracy, podpisał listę obecności, otworzył gabinet, przyjmował pacjentów, a to

oznacza, że jest zdyscyplinowany i obowiązkowy.

A.R .

W wezwaniu Sądu Rejonowego

w Pszczynie dla Nicoli i Wiktorii Ś. na-

pisano „stawiennictwo obowiązkowe” i grożono grzywną w przypadku niesta-

wienia się. Obie dziewczynki miały być świadkami i złożyć zeznania w sprawie

o eksmisję ich babci. Dziewczynki stawiły się w towarzystwie rodziców. Z prze-

słuchania nic jednak nie wyszło, bo już na sali sądowej okazało się, że Nicola

ma 6 miesięcy, a Wiktoria jest o pół godziny starsza.

A.R.

Krakowski radny z Ligi Polskich Rodzin,

Bogumił Ścierko (34 l.), wpadł swo-

im autkiem na płot domu przy ul. Gałczyńskiego. LPR-owiec miał we krwi 2,6

promila alkoholu. Policjanci puścili pijaka wolno, no bo radny, w dodatku z LPR,

a w samorządzie jest specjalistą od... transportu samochodowego Krakowa.

W zamian aresztowali jego samochód. I słusznie, bo radny Ścierko jest mniej

wartościowy niż jego peugeot 206.

R ozwodzenie się w Polsce to czynność żmud-

że się kochamy, nikt nie każe przekonywać, że stać nas

na wychowanie dzieci, i wreszcie nie musimy wykazy-

wać, że jesteśmy wystarczająco dojrzali, by kochać i utrzy-

mywać siebie nawzajem i potomstwo. Na jakiej zatem

moralnej podstawie każe się nam dowodzić przed sąda-

mi, że pożycie się rozpadło, a sędziom z urzędu każe

się „ratować” nasz związek? W dodatku cały ten żało-

sny cyrk kosztuje. Ostatnio ktoś obliczył, że w Warsza-

wie nie obejdzie się bez minimum 7 tys. złotych, czyli

kwoty niebagatelnej nawet dla zamożnych. Cała proce-

dura trwa w niesprawnych sądach

stolicy kilka lat, a jak ma się pe-

cha, to nawet lat siedem!

Tę obłudną praktykę tłumaczy

się dobrem społeczeństwa, a szcze-

gólnie dzieci. Ale jaki pożytek ma

społeczeństwo z nieszczęśliwych

rodzin, a dzieci z zatrutej domo-

wej atmosfery? Czy dojrzewanie

w atmosferze goryczy, frustracji

i obłudy jest dla nich właściwym

posagiem, z jakim pójdą w doro-

słe życie? Czy naprawdę państwo

potrzebuje rosnącej liczby przypadków przemocy domo-

wej, wydawania przez ubogie często rodziny ostatnich pie-

niędzy na adwokatów?

Czy nie byłoby sprawiedliwie i rozsądnie rozwiązy-

wać małżeństwa tam, gdzie się je zawiera, czyli w USC,

za podobną opłatę i w podobnym tempie, a jedynie sy-

tuacje konfliktowe – na przykład brak porozumienia wo-

bec przyszłości dzieci lub majątku – pozostawiać decy-

zjom sądów? Czy małżeństwo musi być pułapką bez wyj-

ścia? I tylko dlatego, że tego właśnie życzy sobie Ko-

ściół? Czy nie po to płacimy podatki, aby państwo umoż-

liwiło nam szczęśliwe, zrealizowane życie?

„Co Bóg złączył, człowiek niech nie rozdziela” – po-

bożnie i ostrzegawczo mówi ksiądz na koniec ceremo-

nii ślubnej. Fakty są takie, że ślubu nie udziela Pan Bóg,

ale małżonkowie ślubują sobie nawzajem w obecności

duchownego lub urzędnika. Rozdzielanie „świętych wię-

zów” pozostawmy zatem także tym właśnie małżonkom,

a nie obcym ludziom, których to nic a nic nie powinno

obchodzić. Niestety, w Polsce hipokryzja (tu rozwodo-

wa) ma z reguły więcej popleczników niż zdrowy roz-

sądek.

A.R.

na, kosztowna, a przede wszystkim bardzo po-

niżająca. Najgorsze jest to, że żadne środowisko

polityczne nie chce tej kwestii ucywilizować. Ale

cóż w tym dziwnego? Przecież to ukochany, umi-

łowany kraj papieża, który jest wrogiem rozwo-

dów i przyjacielem nieudanych małżeństw.

Zdaniem księdza Wacława Oszajcy są powody do

dumy: ogłoszono właśnie, że wśród dziesięciu krajów kan-

dydujących do Unii – w Polsce jest najmniejszy odsetek

rozwodów. „Wypada się tylko

z tego cieszyć. Okazuje się, że war-

tości katolickie są dla nas ważne”

– wyrokuje jezuicki literat. Oczy-

wiście, gdyby niska ilość rozwo-

dów była dowodem wielkiej ilości

szczęśliwych małżeństw, to byłby

powód do radości. Wygląda jed-

nak na to, że nieudanych związ-

ków jest u nas więcej niż gdzie-

kolwiek indziej właśnie dlatego,

że trudno jest się rozwieść.

Skomplikowany i kosztowny

rozwód to jedna z największych polskich niedorzecz-

ności. 500 lat po reformacji, która przywróciła zachod-

niemu chrześcijaństwu starorzymską instytucję rozwo-

du, i 200 lat po ustanowieniu przez rewolucję francu-

ską świeckiego małżeństwa, w Katolandzie rozwód na-

dal nie jest traktowany jak normalna część życia, lecz

rodzaj wstydliwej choroby i grzechu. Ten nienormalny

stan rzeczy zawdzięczamy oczywiście Kościołowi rzym-

skokatolickiemu, który najchętniej rozwody zdelegali-

zowałby, tak jak w katolickim Chile. Zresztą głosy na-

wołujące do likwidacji instytucji rozwodu rozlegają się

od czasu do czasu na polskiej skrajnej prawicy. Aby

choć po części zneutralizować postępową opinię spo-

łeczną, na wniosek kręgów kościelnych Sejm usankcjo-

nował instytucję separacji – kolejne polskie kuriozum.

Doprawdy trudno pojąć, dlaczego Polacy mają się roz-

wodzić w sądach (i to okręgowych!) – w długoletnich

i kosztownych procesach. Przecież zanim zawrzemy „świę-

ty związek małżeński”, wnosimy zaledwie symboliczną

(w USC) opłatę, wypełniamy kilka papierków, zabieramy

dwóch świadków, wypowiadamy kilka zdań, potem pod-

pisy... i gotowe. Nikt nie każe nam sądownie udowadniać,

Do parafii w Cycowie (woj. lubelskie)

włamał się złodziej. Ze świętych po-

mieszczeń skradł zaledwie butelkę mszalnego wina, a potem udał się do pobli-

skiej szkoły. Tu obłowił się znacznie bardziej. Jego łupem padły – jak poinfor-

mowała policja – „pomoce naukowe”: aparat cyfrowy i... butelka whisky. T.I.

POMOC SZKOLNA?

Zarząd Cmentarzy Komunalnych w Słup-

sku otrzymał certyfikat jakości ISO 9001

jako dowód uznania dla najwyższej jakości usług. Już kilka dni po imprezce

z tej okazji, z cmentarza ktoś podprowadził 6 poniemieckich, zabytkowych płyt

nagrobnych. Ktoś? Władze cmentarne przy udziale policji błyskawicznie namie-

rzyły złodzieja, którym okazał się... właściciel jednego z zakładów kamieniar-

skich! Znaleziono u niego trzy płytki. Na pytanie, kto ma kolejne trzy, odpowie-

dział krótko: – Kolega. I wsypał kumpla kamieniarza. Każdy taki zabytek wart

był prawie 10 tysiaków!

Duszenie

świętymi

więzami

A.S.

MYŚLI NIEDOKOŃCZONE, UROJONE

Będziemy w przyszłości płacić słone rachunki za obecny katolicyzm uległy

wobec władzy, wspierający „dobre inicjatywy władz”, za ten współczesny model

powiązań tronu i ołtarza. Ja jestem przeciwny takiemu katolicyzmowi, bo on

zamyka ludziom usta i serca, wiąże ręce.

(ks. S. Musiał w wywiadzie dla „Gazety Pomorskiej”)

Życie bez komputera jest coraz trudniejsze, nie jest to jedyna różnica między

komputerem a rządem Leszka Millera. Inna polega na tym, że komputer jak

już się zawiesi, to nie działa, a rząd jak już działa, to nie da się go nijak

zawiesić.

(„Gość Niedzielny” 45/2003)

Żelazna logika rynku podpowiada, że TV TRWAM, Radio Maryja skazane

są na niebyt. Jeżeli fakty temu przeczą, tym gorzej dla faktów.

(„Nasz Dziennik” 270/2003)

To nie brak wychowania seksualnego w szkole, a obecność seksualnego

antywychowania i zgoda na nie społeczeństwa jest przyczyną tragedii wielu

młodych dziewcząt. (...) To nie brak antykoncepcji, lecz wciskanie dzieciom

prezerwatyw do tornistrów i proponowanie seksualnej swobody w każdym

miejscu i każdym czasie zbierają swe żniwo. („Nasz Dziennik” 265/2003)

Wybrała O.H.

ADAM CIOCH (kawaler)

SZCZERY JAK KSIĄDZ

PIJANY JAK LEKARZ

GRZYWNĄ W NIEMOWLAKI

RADNY NA PŁOCIE

ISO DLA CMENTARZA

Nr 48 (195) 28 XI – 4 XII 2003 r.

NA KLĘCZKACH

NIE RZUCĄ ZIEMI...

i nie byłoby w tym składaniu da-

rów nic dziwnego, gdyby nie fakt,

że grunt należy do innej szkoły

– publicznego liceum im. Marii

Konopnickiej . A więc opiekujący

się publicznym szkolnictwem prezy-

dent miasta rabuje ziemię swoim

podopiecznym i przekazuje ją ku-

rii! Swoją drogą, gdyby dyrekcja pań-

stwowego liceum była sprytniejsza,

zmieniłaby patrona z bezbożnej Ko-

nopnickiej na Jana Pawła II i nikt

nie odważyłby się ruszyć tam na-

wet piędzi gruntu.

romantyczny spacer. W ostateczno-

ści – paść przed nią na kolana i bła-

gać o wybaczenie. Jeżeli i to nie wy-

wrze wrażenia, to znaczy, że o czymś

zapomniałeś. „Zamiast robić z sie-

bie kretyna, mogłeś przecież poprosić

Najwyższego o wsparcie, a On popro-

wadziłby Cię zdecydowanie mniej wy-

boistą drogą” (...). „Przeprowadź ca-

łą procedurę od początku, dodając

punkt »0«– nie wiesz jeszcze, jaki? To

proste – leżenie krzyżem” . Ale on wo-

li na niej...!

Sąd Okręgowy w Elblągu orzekł,

że tamtejsza parafia pw. św. Jerze-

go ma oddać trójmiejskiemu przed-

siębiorcy 107 tys. dolarów, które wy-

łudził w latach 80. jej proboszcz,

prałat Jan Halberda , dyrektor go-

spodarczy kurii biskupiej w Elblą-

gu. Tamtejsza kuria oczywiście od-

cina się od „pożyczonej” kasy, któ-

ra poszła na budowę diecezjalnych

gmachów. W sprawie krętactw Hal-

berdy i jego sławnego pryncypała,

bp. Śliwińskiego , zapadły już czte-

ry wyroki nakazujące spłatę łącznej

kwoty 1,3 mln złotych. Nikt z oszu-

kanych przez Kościół nie doczekał

się ani grosza.

W czasie, kiedy sąd w Elblągu

nakazywał parafii, inny sąd – okrę-

gowy w Poznaniu – nakazał miastu

zapłacenie parafii Jana Jerozolim-

skiego za Murami 2,7 mln złotych

odszkodowania za „bezprawne użyt-

kowanie gruntu” (Jezioro Maltańskie

i okolice – 25 ha). I uwaga! – mia-

sto ma oddać wspomniane tereny

(centrum Poznania!) Kościołowi. Je-

żeli Kościół jest powszechny, to dłu-

gi niewypłacalnej parafii w Elblągu

powinny zostać pokryte przez aż za

bardzo (I NIESŁUSZNIE!) wypła-

calną parafię w Poznaniu.

usłyszeć, bo skończył się limit cza-

sowy radnego, co zresztą uczczo-

no burzą oklasków.

PaS

Większość twierdzi, że księża ich nie

rozumieją, gdyż należą do odrębne-

go świata; zaś uczniowie nie rozma-

wiają z duchownymi, bo im nie ufa-

ją. Z badań wynika, że młodzież za

autorytet uznaje tylko rodziców,

a na pewno nie księży i nauczycieli.

Z tego wszystkiego ksiądz rektor wy-

snuwa wniosek, że „chociaż młodzież

odrzuca niektóre formy manifesto-

wania religijności, to nie odrzuca

ewangelii”. No i ma rację... Ewan-

gelia i kler to przeciwieństwa! HJ

WSZYSTKO

NA SPRZEDAŻ?

A.K.

A.C.

PARYŻ WART MSZY

TO IDZIE MŁODOŚĆ?

Okazuje się, że co roku 11 listo-

pada ambasada RP w Paryżu... za-

mawia mszę w intencji ojczyzny

w polskojęzycznej parafii Wniebo-

wzięcia Najświętszej Marii Panny.

KAI nie zdradził nam niestety, ile

polskiego podatnika kosztują mo-

dły rzymskokatolickiego duchowne-

go (w tym roku był to sam Glemp !),

ani z jakiego funduszu placówka

MSZ krzewi pobożność.

Obradujący od kwietnia ubiegłe-

go roku synod diecezji opolskiej pro-

ponuje rewolucyjne zmiany: kaden-

cje proboszczów na parafiach oraz

obniżenie ich wieku emerytalnego

z 75 do 70 lat. Ponadto proboszczo-

wie będą uczyć religii w szkołach naj-

wyżej na pół etatu, kazania księży

nie mogą być wygłaszane dłużej niż

przez 10 minut, zaś komunia po-

winna być udzielana także „na rę-

kę”. Synod zastanawia się również

nad dobrowolnym opodatkowaniem

parafian. Propozycje synodu trafią

do parafii, potem rozpatrzą je spe-

cjalne komisje synodalne, by na Wiel-

kanoc 2005 r. mogło się odbyć gło-

sowanie za ich przyjęciem lub nie.

Idzie nowe, ale stare zostaje. RP

BYTY WIRTUALNE

Sąd Penitencjarny w Nisku po

raz drugi odmówił Bogusławowi

Bagsikowi warunkowego przedter-

minowego zwolnienia z 9-letniej ka-

ry pozbawienia wolności. Posiedze-

nie oraz uzasadnienie odmowy utaj-

niono, ale dowiedzieliśmy się, że sta-

nowczo oponował prokurator. We-

dług niego 5,5 roku w pace to zbyt

mało, by zresocjalizować megaafe-

rzystę. Innego zdania było grono zna-

nych osobistości, które zdecydowały

się udzielić Bagsikowi poręczenia:

aktorka, Beata Tyszkiewicz (na zdję-

ciu), prawosławny metropolita war-

szawski, arcybiskup Sawa , i prawo-

sławny ordynariusz diecezji lubelsko-

-chełmskiej, biskup Abel . Jak pamię-

tamy, Bagsik po ucieczce do Izraela

przeszedł na judaizm. Szuka też

wsparcia u prawosławnych. Ekume-

nizm ekumenizmem, ale człowiek

z taką głową do interesów powinien

wiedzieć, kto w Polsce rządzi. A.T.

Nadzór bankowy odkrył, że

w Polsce coraz więcej finansistów

pracuje za darmo. Pochodzący z Za-

chodu spece od rachunkowości, kre-

dytów czy inwestycji nie dostają za

swoją pracę ani złamanego euro. Pra-

cują od świtu do nocy. Jednak nie

podpisali żadnej umowy o pracę.

Zdaniem Wojciecha Kwaśniaka

(generalnego inspektora nadzoru

bankowego), kryje się za tym próba

ominięcia polskiego prawa. Według

niego, coraz częściej oficjalny zarząd

banku pełni jedynie rolę atrapy. Naj-

ważniejsze decyzje podejmują urzęd-

nicy przysłani z zagranicznej centra-

li. W wielu bankach polskim preze-

som wolno już tylko organizować

bankiety. Ale w przypadku wykry-

cia nadużyć czy nieprawidłowości in-

spektorzy nadzoru bankowego nie

będą mogli ukarać prawdziwych

sprawców zamieszania, lecz tylko pol-

skich figurantów. W Unii Europej-

skiej takie zachowania nie są dopusz-

czalne. Każdy, kto ma zamiar kie-

rować bankiem, jego oddziałem czy

spółką zależną, musi przejść długą

i uciążliwą procedurę uzyskiwania

stosownego zezwolenia. Państwa ro-

bią to, aby chronić miejsca pracy

dla swoich obywateli. Jak mówią zło-

śliwi, polski nadzór bankowy będzie

można niedługo zlikwidować, a przy

okazji zamknąć uczelnie ekonomicz-

ne. Po co mają kształcić przyszłych

bezrobotnych finansistów?

A.C.

MAGIA KAFELKÓW

A.C.

27 tys. dolarów kary muszą za-

płacić zakonnice z peruwiańskiego

klasztoru Santa Catalina w Arequ-

ipie za... remont kościoła. Siostry sa-

mowolnie wymieniły 400-letni zabyt-

kowy parkiet na terakotę, którą za-

fundował jeden z wiernych. Eksper-

ci Instytutu Kultury Narodowej orze-

kli, że zakonnice dokonały zbrodni.

Teraz muszą nie tylko zapłacić ka-

rę, ale na własny koszt wymienić te-

rakotę... na parkiet.

TU SĄ BISKUPI!

Delegacja Zarządu Wojewódz-

twa Świętokrzyskiego APP RACJA,

biorąca udział w kieleckich obcho-

dach Święta Niepodległości, pozo-

stała dla większości mieszkańców

anonimowa. A to dlatego, że urzęd-

nik zapowiadający przez głośnik

kolejne delegacje składające wień-

ce, gdy usłyszał rozwinięcie skró-

tu APPR odmówił „współpracy”,

argumentując: „Tu są biskupi”. Bi-

skupów akurat nie było, ale nie to

jest ważne. Ważne jest to, że „apo-

litycznemu” pracownikowi państwa

świeckiego słowo „antyklerykalna”

nie chciało przejść przez gardło.

Z drugiej strony... czy ktoś 20 lat

temu na podobnej uroczystości za-

anonsowałby np. partię antykomu-

nistyczną?

KUP PAN CZACHĘ

Gdy ujawniono, że na tablicy

ogłoszeń w Collegium Anatomicum

Uniwersytetu Medycznego w Łodzi

widnieją oferty sprzedaży ludzkich

czaszek, zrobił się straszny szum.

Okazuje się, że za 200–300 zł bez

problemów można kupić zarówno

ludzką czaszkę, jak i inne kości. Praw-

dopodobnie większość z nich pocho-

dzi z cmentarzy. Dziwi tylko oburze-

nie władz uczelni, które udają, że do-

piero teraz dowiedziały się o kary-

godnym procederze handlowania

ludzkimi szczątkami, za co grozi do

8 lat więzienia.

PaS

RAJ UTRACONY

Rabin Dawid Aharon z Tel Awi-

wu, być może po to, aby przebić kon-

kurencję, zaczął sprzedawać wiernym

wstęp do raju... ba, nawet specjalne

działki w niebie! Należność obliczał

na podstawie listy szczegółowo wy-

cenionych grzechów. Najwięcej

– bo aż 16 tys. dolarów – zapłaciła

córka, chcąca skrócić pobyt w pie-

kle wyjątkowo grzesznego tatusia. In-

nego interesanta (maniakalny cudzo-

łożnik) rabin początkowo skierował

do piekła na trzy dni kwarantanny,

jednak w wyniku pertraktacji zgodził

się zapewnić wiernemu bezpośredni

wstęp do raju za głupie 200 dolarów.

Rabin wpadł, gdy izraelska policja

zainstalowała w synagodze ukrytą ka-

merę i zarejestrowała rozmowy

z klientami. W kancelarii znalezio-

no plan zagospodarowania raju i ko-

pie podpisanych umów. Za oszustwo

i korupcję rabin posiedzi teraz w pie-

kiełku ziemskim.

WIARA CZY

NAIWNOŚĆ?

J.N.

Ksiądz biznesmen, Jacek

Stasiak , z Aleksandrowa Łódz-

kiego wpadł na kapitalny pomysł

wykorzystania stojącej w centrum

miasta starej ewangelickiej świą-

tyni. Chce w niej urządzić Cen-

trum Dialogu Religii i Kultur.

A że w skatoliczałej Polsce taki

dialog, wbrew deklaracjom Krk,

jest nadal czymś unikalnym, zy-

skał natychmiast poklask ewange-

lików i żydów. Ewangelicy za sym-

boliczną złotówkę sprzedali więc

świątynię pomysłodawcy i wierzą,

że w przyszłości będą mogli się

w niej pomodlić. Ewangelicy... cóż

za dziwna wiara.

BOSKO RADZĄ

Pokłóciłeś się z ukochaną i nie

wiesz, co robić? Katolicki serwis mło-

dzieżowy bosko.pl radzi wykazać się

inicjatywą. Aby naprawić zaistniałe

szkody, możesz napisać porywający

list, ułożyć wiersz, namalować por-

tret ukochanej (tu podany jest wa-

runek – musi być chudsza i ładniej-

sza niż w rzeczywistości), zaśpiewać

arię pod jej oknem, zrobić „napad”

na kwiaciarnię (minimum 12 czer-

wonych róż!) lub zaprosić ją na

ABERRACJA

ZDROWE PODEJŚCIE

Rocznicowa sesja krakowskiej

rady miasta była iście oryginalna,

a to za sprawą Piotra Döerre’a

z klubu LPR. Otóż przygotował on

14 interpelacji, bijąc tym rekord

obecnej kadencji. Najbardziej in-

teresowała radnego demonstracja

zorganizowana 11 listopada przez

APP RACJA. Oskarżył partię

o szerzenie dyskryminacji wobec

kleru i zobowiązał prezydenta,

Jacka Majchrowskiego , do zba-

dania, czy manifestacja odbyła się

zgodnie z prawem. Radny inkwi-

zytor szukał też sposobu oczysz-

czenia centrum miasta z agencji

towarzyskich, sugerując uznanie

ich działalności za „szczególnie

uciążliwą dla otoczenia”. Zbunto-

wał się również przeciw budowie

pawilonu ze szkła, proponując bu-

dowlę z... drewna. Pozostałych 11

pomysłów nikomu nie dane było

Były proboszcz rzeszowskiej pa-

rafii pw. Matki Boskiej Saletyńskiej

założył na dachu świątyni stację ba-

zową telefonii komórkowej. Zrobił

to co prawda zgodnie z przepisami,

ale w tajemnicy przed wiernymi. Pa-

rafianie z okolicznych bloków popro-

sili więc, by ksiądz zdjął anteny, gdyż

są szkodliwe. W odpowiedzi wierni

usłyszeli, że świat opiera się na eko-

nomii, a każdy i tak musi kiedyś

umrzeć. Święte słowa!

A.T.

DIALEKTYKA

PaS

Ks. Krzysztof Pawlina , rek-

tor Wyższego Seminarium Du-

chownego w Warszawie, przedsta-

wił wyniki badań przeprowadzo-

nych w 7 warszawskich liceach.

Z 520 ankietowanych tylko 20 od-

powiedziało, że ma „bliski, nie-

formalny kontakt z księdzem”

(strach pomyśleć, co to znaczy!).

WSZYSTKO,

CO NASZE...

Władysław Skrzypek , prawico-

wy prezydent lewicowego Włocław-

ka, postanowił obdarować ziemią ka-

tolicki ogólniak. Liceum im. ks.

Jana Długosza (dawniej szkoła pań-

stwowa) należy do kurii diecezjalnej

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: