Fakty i Mity 2008-44.pdf

CZY JEST ŻYCIE PO ŚMIERCI?

INDEKS 356441

ISSN 1509-460X

http://www.faktyimity.pl

Nr 44 (452) 6 LISTOPADA 2008 r. Cena 3,00 zł (w tym 7% VAT)

Â Str. 20

Blisko 13 milionów mieszkańców miast

i gmin, które mają to „szczęście”

i „zaszczyt”, że JPII jest ich

honorowym obywatelem,

będzie musiało wyłożyć po

złotówce na „Dom miast

papieskich” w Krakowie.

TY, CZYTELNIKU „FAKTÓW

I MITÓW”, TEŻ!

Â Str. 3

ISSN 1509-460X

KSIĄDZ NAWRÓCONY

Nr 44 (452) 31 X – 6 XI 2008 r.

FAKTY

KOMENTARZ NACZELNEGO

Już w listopadzie mają wejść w życie nowe zasady przyznawa-

nia Watykanowi polskiej ziemi (niby za należne mienie, utra-

cone w czasach PRL). Podczas posiedzeń tzw. Komisji Ma-

jątkowej mają być obecni wszyscy zainteresowani gruntem (po-

mysł PO), a jego wycena powinna zostać sporządzona

w oparciu o wartość rynkową. Nawet wierzący w to nie wie-

rzą. Niewierzący tym bardziej.

Łowcy skór i dusz

Ale to nie koniec informacji w tej sprawie. Wkrótce Trybu-

nał Konstytucyjny orzeknie, czy zabieranie gruntów gminom

na rzecz Kościoła było zgodne z prawem, czy też bezprawne.

Jeżeli bezprawne, to państwo polskie (bo przecież nie Kościół)

będzie musiało zwrócić samorządom ok. 25 miliardów zło-

tych (tyle wyłudzone grunty są warte!). Tego żaden budżet

nie udźwignie. I bardzo dobrze! Niech wreszcie pensje i eme-

rytury zacznie nam płacić ten, kto ma najwięcej. Czyli Glemp.

wach ważnych, poruszać to, czym w danej chwili ży-

je naród. Nasz tygodnik zajmuje się społeczeństwem

i Kościołem, religią; ma więc charakter narodowo-katolic-

ki... Co zatem najbardziej zajmuje w te dni Polaków? Kry-

zys, zakup zniczy, przygotowanie świąteczno-zaduszkowe-

go weekendu, czyli w sumie wydawanie pieniędzy. Dla

kleru – odwrotnie, jest to czas skrzętnego zbierania kasy

za „wypominki” i msze „za dusze”. Cmentarne dochody

księży w październiku czasem przewyższają nawet te ze

styczniowej kolędy. Ma rację polski rząd, że

„pewnych sektorów gospodarki kryzys w ogó-

le nie dotknął”.

Już chyba każde dziecko wie, że aby in-

teres wypalił, potrzebny jest skuteczny marke-

ting. I tak we wszystkich katolickich i państwo-

wych mediach co najmniej od tygodnia trwa

zmasowana akcja reklamowa pod hasłem:

nie pożałujesz dla księdza, po śmier-

ci nie spotka cię nędza. A w da-

nej chwili możesz znacząco

ulżyć w cierpieniach swoim

zmarłym krewnym, tym

strasznym grzesznikom

(inaczej nie potrzebowaliby

pomocy z zaświatów).

Stawki nie są wygórowa-

ne – poważne skrócenie

lub złagodzenie jakościo-

we mąk czyśćcowych

kosztuje ok. 100 zł. To

stawka za wymienienie

na długiej liście nazwiska

duszy – raz na cmentarzu

i co tydzień w niedzielę. Za mszę kolejną stówą się nie

opędzisz. Ale cóż to jest 200 zł wobec wieczności?! Co

prawda Biblia mówi: „ Darmo otrzymaliście, darmo dawaj-

cie“ (Mt 10. 8). Ale kto by się przejmował opinią sprzed

paru tysięcy lat w sytuacji, gdy tu i teraz mamy do czy-

nienia z dużym popytem i jeszcze większą podażą?

À propos marketingu. W sztandarowej broszurze re-

klamowej watykańskiej firmy – tygodniku „Niedziela”

– autorka o wdzięcznym imieniu Milena zachęca do prze-

żywania Wszystkich Świętych i Zaduszek po katolicku.

Wtedy, jej zdaniem, te dni niosą w sobie nadzieję i ukry-

tą radość z perspektywy zmartwychwstania. I bardzo pięk-

nie. Podobnie pięknie będzie też za dwa dni na cmenta-

rzach, w kazaniach księży. Kościół w temacie wieczności

– inaczej niż na przykład w kwestiach moralności seksu-

alnej – wychodzi naprzeciw pragnieniom i oczekiwaniom

swoich wiernych klientów: chcecie mieć życie po życiu?

Proszę bardzo! I nie może być inaczej, bo wyobraźmy so-

bie, że papież pisze encyklikę, w której orzeka, iż nauka

Kościoła o przemijaniu nie jest już dogmatem, tj. można

w nią wierzyć lub nie. Co się wówczas dzieje? Ano przy-

chody firmy Krk spadają o jakieś 50 procent z dnia na

dzień. „Jak bowiem uczy Kościół – pisze p. Milena – po

śmierci człowiek idzie albo na potępienie, al-

bo zostaje zbawiony. Zbawiony, to znaczy,

że trafia od razu do nieba lub najpierw do

czyśćca, gdzie cierpi, gdyż musi odpokutować

swe winy (...). Nasze modlitwy mają moc skró-

cenia czyjegoś cierpienia w czyśćcu” . I tak

być musi. W innym przypadku wszelkie płat-

ne modlitwy, odpusty i inne msze za zmarłych

nie miałyby najmniejszego sensu. Po co się

bowiem modlić za kogoś, kogo już nie ma

i kto dopiero – według Biblii – zostanie wskrze-

szony z martwych przy końcu świata? Autor-

ka co prawda sama we wstępie przyznaje,

iż pierwsi chrześcijanie wierzyli, że zmarli „zasnęli w Pa-

nu, by obudzić się w momencie zmartwychwstania” , ale

kilkanaście wierszy dalej sama temu zaprzecza! Ponadto

Biblia w wielu miejscach mówi też o „końcu zasług” czło-

wieka z chwilą jego śmierci i o niemożności przenikania

się świata żywych i umarłych. Ani słowem nie wspomi-

na o istnieniu czyśćca, potępia kupczenie modlitwą i obiet-

nicami zbawienia (szerzej pisze o tym Bolesław Parma na

str. 20). Tym gorzej dla Biblii.

Kościół i księża, którzy oficjalnie w Pismo

Święte wierzą na zabój, znają je i kochają,

uznali, że nauki te są nieżyciowe i w ogó-

le im się nie opłacają. Pani Milena też

uwierzyła (nie ma innego wyjścia, bo

inaczej przestałaby być katoliczką),

że natchniona ponoć przez Ducha

Świętego Biblia kompletnie się

myli: „Wierzę, że ta modlitwa

jest dwukierunkowa. Zmarli bo-

wiem mogą też modlić się za

żywych (...). My natomiast mo-

żemy pomóc im naszą modli-

twą, Mszą św. i Komunią.

I właśnie modlitwa za du-

sze zmarłych w tych dniach

jest najważniejsza (...). Po

przejściu na »drugi brzeg«

wychodzi po człowieka Pan

Jezus. A zaraz potem zja-

wiają się bliscy, którzy

kochali nas tutaj na

ziemi” . Przyznajmy, ja-

kie to miłe i jakie ludz-

kie mieć świadomość

– kiedy jeszcze żyję – że tak-

że po śmierci moi bliscy są tuż obok, że są ze sobą ra-

zem, tęsknią za mną, i wreszcie, że mogę im pomóc,

a oni mnie wspierają. No kurczę, przecież tak właśnie

być powinno! A jak nie, to może da się coś zrobić... I da-

ło się. To jeden z największych cudów dokonanych przez

papieży, porównywalny tylko z cudem stworzenia. Gwoli

ścisłości i uczciwości mogliby jednak nadać swoim na-

ukom tytuł „Platonizm” i wszystko byłoby OK. Zamiast te-

go podpięli się pod Biblię i chrześcijaństwo, z którym nie

mają prawie nic wspólnego.

Ludzie wybierają różne drogi w swoim życiu. Czasem

z nich zawracają, bo są omylni. Wybór drogi – wiary

i poglądów na świat – to kwestia rozumu i wolnej woli.

Kiedyś sam odprawiałem msze, czytałem wypominki, re-

klamowałem katolicyzm i papieża. Dziś jako były ksiądz

i antyklerykał uważam, że trzeba mieć niezły tupet, aby prze-

konywać kogoś do takiej czy innej wiary. Aby wypowia-

dać się o rzeczach niewidzialnych i niesprawdzalnych jak

o nieomylnych dogmatach. Dlatego dziś na łamach „FiM”

przekonuję tylko: wybierz wiarę, niewiarę lub zostań agno-

stykiem – nieważne, to Twoja decyzja. Tylko potem nie

oszukuj i nie zarabiaj na swoim oszustwie. JONASZ

W kościołach archidiecezji poznańskiej odczytano list arcybi-

skupa Gądeckiego, który można streścić tak: potrzeba nam

co najmniej dziesięciu nowych świątyń, a wredne władze ocią-

gają się z przekazaniem gruntów – np. w Śremie, Kamionkach,

Plewiskach, Kiekrzu, nie mówiąc już o kilku działkach w sa-

mym Poznaniu.

Racja! W poznańskiej archidiecezji jest 400 kościołów. Skan-

dalicznie mało! Bibliotek zaś niecałe 200. Przesadnie dużo!

Tenże Gądecki stwierdził podczas watykańskiej mszy dla

pielgrzymów z archidiecezji poznańskiej, że „żadna instytucja

nie zrobiła w historii tyle dla Polski i Europy, co Kościół ka-

tolicki”. Święte słowa! Tyle zła nie wyrządził nikt.

Następne sześć zgromadzeń zakonnych i jedna parafia doma-

gają się od Krakowa gruntów i kamienic. Wartość roszczeń

to kolejne 100 milionów złotych. Kolejne, bo sami tylko do-

minikanie wyszarpnęli do tej pory od miasta ziemię wartą bli-

sko 300 milionów!!! Końca nie widać – biadolą rajcy. Niesłusz-

nie. Koniec żądań Krk nastąpi wraz z końcem świata. Z tym,

że nie na pewno.

Kolejne diecezje ogłaszają kategorycznie, że na śluby, chrzty,

komunie, pogrzeby i inne religijne celebry nie będzie wpusz-

czany nikt z aparatem fotograficznym czy kamerą, kto nie

ukończy specjalnego kościelnego kursu, jak się zachowywać,

aby nie przeszkadzać celebransowi w ornacie. Koszt kursu:

100 złotych. Wszystko jasne?

W Słupsku pogoniono jednego Żyda. Fakt, że od lat nie ży-

je, nie stanowił dla radnych PiS żadnej przeszkody. Słupsz-

czanin, rabin Max Joseph (znany naukowiec i autorytet mo-

ralny), nie zostanie patronem jednej z ulic, bo... leży przy niej

katolicki cmentarz, więc coś podobnego byłoby obrazą wy-

znawców papieża. Tak argumentował Kaczy rajca Tomasz Ro-

siński. Ten sam, który sprzeciwiał się wystawieniu w miejsco-

wym teatrze sztuki „O dwóch takich, co ukradli księżyc”.

Trzy lata więzienia – tyle może dostać mieszkaniec Bielska,

który specjalnym, autorskim programem „wypozycjonował”

w internecie stronę prezydenta RP. I to na pionowo. Co to

oznacza? A to, że po wpisaniu w wyszukiwarkę słowa „kutas”

raz-dwa pojawiała się prezydencka witryna. Trzy lata za uży-

cie cytatu z „Pana Tadeusza” lub za przytoczenie nazwy mia-

steczka na Węgrzech? Lekka przesada.

Profesor Andrzej Romanowski, znany filolog z Uniwersytetu

Jagiellońskiego, jest samobójcą. Bo jak inaczej wytłumaczyć

jego oficjalną wypowiedź: „Polacy stawiający Janowi Pawłowi

II setki pomników zachowują się jak poganie i bałwochwal-

cy”. Zanim go wyrzucą z UJ, zlinczują i zlustrują, profesor

dorzuca, że prezydent RP, biorąc udział w odsłonięciu niele-

galnego pomnika JPII na Wawelu, podeptał polskie prawo.

W miejscowości Recz (woj. zachodniopomorskie) kościelny

poczuł nagłe powołanie. Łaska, która nań spłynęła jak grom

z jasnego nieba, objawiła się tym, że wywalił księdza z ambo-

ny, zajął jego miejsce i palnął wiernym kazanie o kłamstwach

Kościoła. Grożą mu nawet dwa lata odsiadki. I to za co?! Za

zdradę wielkiej tajemnicy wiary!

Nie mogąc sprostać rosnącej w Polsce popularności święta

Halloween, Kościół wymyślił podróbkę w postaci „Nocy Świę-

tych” (coś jak noc świętojańska zamiast nocy kupały). Odbę-

dzie się ona 1 listopada w katedrze w Gnieźnie. Też ma być

strasznie, bo wniesione zostaną truchła św. Wojciecha, bł.

Radzyma Gaudentego i bł. Jolenty. I tylko błogosławionej Dy-

ni ze świeczką w środku – nie będzie.

„Problemy globalizacji i światowego kryzysu finansowego na-

leży podjąć, powracając do etyki” – powiedział w Watykanie

kard. Oscar Andrés Rodríguez Maradiaga. My to już dawno

mówiliśmy: tylko etyka; religia won ze szkół!

John Thattungala – jeden z indyjskich biskupów – adoptował

26-letnią kobietę. Trzeba przyznać, że 26-letnie, a więc nie

najmłodsze już dziecko jest śliczne. Watykan wściekł się z po-

wodu skandalu i zawiesił hierarchę w czynnościach. „Za co?

– żali się bp John. – Ten związek daje mi duchowe orzeźwie-

nie”. Ech, poszukałby sobie lepiej biskup jakiegoś fajnego kle-

ryka i byłoby „po bożemu”. Czyli po cichu.

F elietonista ogólnopolskiej gazety powinien pisać o spra-

GORĄCE TEMATY

kowskiego Cen-

trum Jana Pawła

II Jan Kabziński łeb ma

nie od parady. Zamiast

żebrać na budowę kra-

kowskiego Centrum Ja-

na Pawła II „Nie lękaj-

cie się”, wymyślił spo-

sób finansowania in-

westycji.

Poznania). Panowie wystosowali

apele do samorządów grodów pa-

pieskich, by uruchomili strumień

kasiory. W zamian Centrum JPII

obiecuje wznieść dziwoląg o na-

zwie „Dom miast papieskich”. Aby

w pełni usatysfakcjonować funda-

torów, na elewacji tego obiektu

umieszczone zostaną herby owych

miast, a może i nazwisko prezy-

denta się zmieści...

miasta: Wrocław powinien wpłacić

ponad 635 tys. zł, Łódź – 767 tys.

zł, Poznań – ponad 567 tys. zł,

Szczecin – 411 tys. zł, Bydgoszcz

– 366 tys. zł, Częstochowa – ponad

245 tys. zł, Kielce – prawie 210 tys.

zł i Legnica – 105 tys. zł.

Kwoty, jak widać, są niemałe

i niejedno miasto mogłoby za te

pieniądze rozwiązać sporo róż-

nych problemów: od podniesienia

Podatek papie ski

Udało mu się

przeforsować swo-

isty podatek papie-

ski. Mają go płacić

wszyscy mieszkań-

cy (!) wszystkich

miast i gmin, któ-

re JPII nadały

honorowe oby-

watelstwo. No

bo jak zaszczyt,

to zaszczyt. Ini-

cjatywę księdza

prezesa poparł

drugi prezes

– tym razem

Związku

Miast

Polskich,

Ryszard

Grobelny

(prezydent

Jak ma wyglądać wspomniany

„podatek”? Ksiądz prezes propo-

nuje, by wynosił on 1 złotówkę od

każdego obywatela z gminy czy po-

wiatu, który nadał JPII honorowe

obywatelstwo. A zatem z 302 pa-

pieskich samorządów powinno

wpłynąć, lekko biorąc, ponad 12,5

miliona zł (na razie jednorazowo...).

Prezydenci, burmistrzowie i wój-

towie, a także radni znaleźli się te-

raz w nie lada kłopocie, tym bar-

dziej że budowę Centrum JPII fir-

muje sam kardynał Stanisław Dzi-

wisz . Nie wypada mu przecież od-

mówić kasy na tak „święty” cel,

a to oznacza, że niejako poza bu-

dżetem miasto Kraków będzie mu-

siało wyłożyć na stół ponad 750 tys.

zł. Nie sprzeciwi się także Warsza-

wa, której mieszkańcy mają wyasy-

gnować aż 1,7 mln zł, ani kolejne

nauczycielskich płac po wyżywie-

nie tabunów głodnych uczniów. Cóż

zatem robią samorządy? Zaciska-

ją zęby i płac(z)ą! Jedni – według

taryfy księdza prezesa, inni rozkła-

dają daninę na raty, jeszcze inni

ustalają jednorazowe kwoty ryczał-

towe, na ogół mniejsze od propo-

nowanego „podatku”.

Najgorsze w tym wszystkim jest

jednak to, że ów podatek ma za-

płacić każdy mieszkaniec miast

i gmin papieskich – zarówno wie-

rzący, jak i niewierzący, buddysta,

muzułmanin czy antyklerykał.

To jest kolejny przykład nie tyl-

ko dalszej klerykalizacji Katolan-

du, ale i poważnego nadużycia.

Przyklepanego mocą samorządo-

wych uchwał i autorytetu organi-

zacji jednoczącej polskie miasta.

BARBARA SAWA

ROZMOWA Z JANEM NOWAKIEM

wówczas nieco żartobliwie, że mam już przy-

gotowaną butelkę z benzyną. Podczas kolej-

nych spotkań Niemcy cały czas drążyli tego

typu tematy, sporządzali notatki, widać było,

że bardzo poważnie traktują sytuację w Pol-

sce. Atmosfera była u nas rzeczywiście bar-

dzo napięta, jako że mieliśmy do czynienia

z rozbuchaną „Solidarnością”.

– A jak było z Rosjanami stacjonują-

cymi wówczas w Polsce w pobliżu zachod-

niej granicy?

– Niejednokrotnie zapraszałem na nasze

uroczystości żołnierzy z Północnej

Grupy Wojsk Radzieckich ze

Świętoszowic, ale oni o nic nie

pytali, zachowywali się bardzo

powściągliwie. Za to do monta-

żu krosien w miejscowych zakła-

dach przyjeżdżali inżynierowie

ze Związku Radzieckiego,

którzy o włókiennictwie

nie mieli zielonego

pojęcia. Jak się

okazywało, byli

to przedstawiciele GRU. Kiedyś jeden z nich

zapytał mnie: „Kto to jest ten Wałęsa, bo my

przez niego od pół roku śpimy w butach?”.

– Co działo się na Pana terenie bez-

pośrednio przed stanem wojennym?

– Dwunastego grudnia wezwano nas do

Zgorzelca na spotkanie z I sekretarzem Ko-

mitetu Wojewódzkiego partii z Jeleniej Gó-

ry. Wysłuchaliśmy przemówienia... prymasa

Glempa. O stanie wojennym nic nie mówio-

no, powiedziano nam jedynie, że gdyby były

jakieś niepokoje, będzie telefon z hasłem: trzy

szóstki. Nocą powróciłem do domu.

– Czy w tym czasie Niemcy z NRD

robili jakieś przygotowania na granicy?

– W okresie poprzedzającym wprowa-

dzenie stanu wojennego Niemcy wciąż ofe-

rowali nam swoją pomoc, np. przy powie-

laniu różnorodnych materiałów partyjnych.

W dniach poprzedzających 13 grudnia

zbierali różne informacje, np. ad-

resy aktywu partyjnego. Gdy zdu-

mieni pytaliśmy, po co im takie

dane, odpowiadali, że mają za-

danie – jakby co – zadbać o na-

sze bezpieczeństwo. „Jakby co?”

– zapytałem. „No... gdyby do-

szło do wojny”.

– Zdecydował się pan napi-

sać list do „Faktów i Mitów”, bo...

– Bo za waszym pośrednictwem

chcę zgłosić się jako świadek w pro-

cesie Generała. Mam dużo do opo-

wiedzenia i udowodnienia na pod-

stawie dokumentów. Rozmawiał

RYSZARD PORADOWSKI

Fot. Autor

W obronie Generała

Po opublikowanym w „FiM” tekście pt. „Pol-

ska racja stanu” otrzymaliśmy obfitą kore-

spondencję. Autorzy listów i e-maili „dawa-

li świadectwo” z własnych obserwacji,

twierdząc, że w przededniu stanu wojen-

nego mogło dojść w Polsce do obcej inter-

wencji, czyli tzw. bratniej pomocy. Z auto-

rem jednego z najbardziej interesujących li-

stów przeprowadziliśmy krótką rozmowę.

gospodarze zabrali nas na zwiedzanie miasta,

a potem do parku, w pobliżu którego znajdo-

wało się boisko sportowe. Tu zobaczyliśmy

niemieckich żołnierzy i dużo broni artyleryj-

skiej, m.in. haubice. Naliczyłem ich ze czter-

dzieści. W pewnej chwili usłyszałem słowa tłu-

maczki: „Jeszcze nie ochłonęliśmy po wojnie,

a już może być następna”. Dowiedziałem się

także, że w NRD trwa mobilizacja poboro-

wych i rezerwistów.

– Co miały oznaczać te zgromadzone

działa, które wam pokazano?

– To nie było nic innego, tylko pokaz si-

ły, próba zastraszenia nas. Ale były i inne

namacalne dowody przygotowań do ewentu-

alnej inwazji na Polskę. W lip-

cu 1981 roku, w lesie w rejo-

nie przygranicznego Stojanowa,

w ciągu jednej nocy wycięto drze-

wa i powstało 5–6 kilometrów drogi.

Można się domyślać, dla kogo...

– Nie wydaje się to Panu dziwne?

Przecież do stanu wojennego było jeszcze

daleko...

– Spotykaliśmy się z Niemcami z Zittau

jeszcze niejednokrotnie. Podczas rozmów pa-

dały z ich strony różne pytania, np.: „Co zro-

bicie, jeśli armia niemiecka wkroczy do Pol-

ski, żeby ratować socjalizm?”. Odpowiadałem

– Z „faktów”, które ujawniają obecnie

historycy, wynika, że Związek Radziecki

nie decydował się w grudniu 1981 roku na

pośpieszenie Polsce z „bratnią pomocą”.

– Osobiście byłem świadkiem przygoto-

wywania się do interwencji ze strony nasze-

go zachodniego sąsiada.

– Zachodniego?! Nie wschodniego?

– Od 28 maja 1981 roku byłem I sekre-

tarzem Komitetu Miasta i Gminy PZPR

w Bogatyni, a na moim terenie znajdowała się

wówczas kopalnia węgla brunatnego i elek-

trownia „Turów”, gdzie pracowało kilka tysię-

cy ludzi. Wkrótce po wyborze na to stanowi-

sko pojawił się u mnie burmistrz Bogatyni Zbi-

gniew Czop i przywiózł mi zaproszenie swo-

jego odpowiednika z niemieckiego przygra-

nicznego Zittau (Żytawy), z którym współpra-

cowaliśmy od lat. Pojechaliśmy. Po śniadaniu

Jan Nowak – rocznik 1932. W 1939 r. deportowa-

ny z rodziną na Ural. Jak tysiące Polaków poznał

wówczas głód i poniewierkę. Do Polski powrócił

w 1946 r. W latach pięćdziesiątych pracował w ko-

palni Turów. Dziś – emeryt, mieszka w Chodzieży

K siądz prezes kra-

Z NOTATNIKA HERETYKA

Nr 44 (452) 31 X – 6 XI 2008 r.

ŚWIAT WEDŁUG RODANA

Demolka w kopanej

Prowincjałki

Ksiądz Józef K. , były proboszcz gli-

wickiej parafii ormiańsko-katolickiej,

miał pociąg do nie swojej gotówki. Za przywłaszczenie pieniędzy (po-

nad 600 tys. złotych) ze sprzedaży parafialnej kamienicy sąd skazał go

na cztery lata i dwa miesiące paki. Wyrok, ku rozczarowaniu wiernych,

nie jest prawomocny.

„Trzej przyjaciele z boiska, skrzy-

dłowy, bramkarz i łącznik. Żyć

bez siebie nie mogą, dziarscy

i nierozłączni...”. I co teraz z ni-

mi? Ano, już mają postawione pro-

kuratorskie zarzuty.

Cytowana wyżej piosenka Marii

Koterbskiej była hitem śpiewanym

przed laty na stadionach. Dalej jej

tekst informował, że „niejeden mecz

już przegrali” , ale dzisiaj szlagwort ten

powinien mieć inne brzmienie: „Nie-

jeden mecz już sprzedali”. Bardzo

proroczy film o korupcji w polskiej

piłce nożnej nakręcił Janusz Zaor-

ski („Piłkarski poker”, premiera:

31.03.1989 r.) z udziałem tak wybit-

nych aktorów jak Gajos , Englert ,

Opania , Pawlik , Pieczyńska , Bie-

drzyńska . Już wtedy, 20 lat temu,

reżyser Zaorski mówił: „Polska pił-

ka nożna toczy się po równi pochyłej.

Wyniki i jakość gry są uzależnione od

wartości pieniądza. Na trybunach sie-

dzi kilka lub kilkanaście tysięcy na-

iwnych kibiców. Czekają na wynik, nie

wiedząc, że ustaliło ten wynik wcze-

śniej kilka osób” . My również, kiedy

aresztowano tzw. Fryzjera, który bez-

problemowo i za szmal ustawiał wy-

niki meczów, proroczo stwierdzili-

śmy, że jest to dopiero wierzchołek

góry lodowej („Golono, strzyżono”

– „FiM” 28/2006), co dzisiaj, niestety,

potwierdza się w całej rozciągłości.

Nie dziwota więc, że blady strach

padł na działaczy, trenera, zawod-

ników, a nawet kapelana naszej wiej-

skiej drużyny Barcelona Mokre Py-

ski. No bo jak się nie bać? Wiemy

przecież, że 52 kluby z polskiego

związku piłki kopanej są zamiesza-

ne w proceder korupcyjny. Zarzuty

postawiono już 150 trenerom, sę-

dziom, obserwatorom, zawodnikom

i działaczom, a drugie tyle czeka

w kolejce do przesłuchania. Lista

oczekujących ciągle się powiększa

i jest równie długa jak lista nie-

spełnionych obietnic braci Kaczyń-

skich i Donalda Tuska . Były tre-

ner reprezentacji Polski i były sena-

tor z ramienia Samoobrony – Ja-

nusz W. – wyszedł z prokuratury

bez paszportu i zostawił 150 tysia-

ków poręczenia majątkowego. Zdzi-

sławowi K. , sekretarzowi general-

nemu PZPN, postawiono 2 zarzuty

o charakterze prawnogospodarczym.

Prezio Listkiewicz na przesłucha-

nie się nie zgłosił, bo przezornie wy-

jechał do Szwajcarii. Także świet-

nym ongiś piłkarzem Grzegorzem

Lato interesuje się prokurator. Pro-

cesy w toku. Ludzie, zapowiada się

kompletna demolka w kopanej

i zjazd PZPN w niczym nie pomo-

że, bo po zjeździe zaczną się nowe

szmery, bajery, damskie swetery, sta-

re rowery i dzikie węże. Nasza uko-

chana (s)kopana nadal będzie to-

nąć w oparach absurdu i korupcji.

Ale my w Mokrych Pyskach nie

obcyngalamy się jak minister spor-

tu Mirosław Drzewiecki . Natych-

miast daliśmy prikaz majorowi Gien-

kowi, żeby postawił bramkarzowi

Chelsea Suchy Las trzy browarki

i ten pijus wpuścił dwie bramki dla

naszej Barcelony. No, niby przegra-

liśmy 4:2, bo trzech naszych zawod-

ników ledwo trzymało się na no-

gach, i to wcale nie ze zmęczenia,

ale przynajmniej poza boiskiem za-

chowujemy się jak pierwsza liga. Wy-

waliliśmy także z funkcji kapelana

drużyny ks. Eustachego (ksywka:

Belzebub), bo chciał zmienić nazwę

naszego klubu na: „Matka Boża Fa-

timska” – Mokre Pyski. Doceniamy

wartości religijne i nie pozwolimy,

aby bezczelnie mieszać je do tak

zbrukanej polskiej piłki kopanej.

ANDRZEJ RODAN

www.arispoland.pl

13-latek z Nowej Rudy najpierw po-

szedł się pomodlić w jednym z tam-

tejszych kościołów, a chwilę później – duchowo umocniony – zakosił

stojące przed świątynią auto. Przejażdżka zakończyła się dachowaniem

w przydrożnym rowie. Boża Opatrzność jednak czuwała, bo amatorowi

cudzej kierownicy nic nie jest.

Trzej mieszkańcy Olesna sprzeda-

wali ropę po niezwykle konkuren-

cyjnej cenie. Do czasu, kiedy szczęśliwi właściciele diesli zorientowali

się, że ich maszyny jakoś jeździć nie chcą. I nic dziwnego, bo zakupio-

ny przez nich olej napędowy był niczym innym, tylko zabarwioną na

odpowiedni kolor wodą.

Właścicieli lubelskiej firmy przewo-

zowej odwiedza niezidentyfikowa-

ny ksiądz. Po to, żeby wypożyczyć samochód do przewozu zagranicz-

nych gości. Od kierowców aut podstawionych na wyznaczone miejsce

pożycza pieniądze i... znika jak kamfora. Wiedzie mu się znakomicie.

W końcu sutannowemu – nawet jeśli fałszywy – nikt jeszcze w tym

kraju nie odmówił.

Że rolnik sieje i patrzy, jak mu ro-

śnie – wiadomo. Tylko czasem uro-

śnie nie to, co trzeba. Rolnik z okolic Dołhobyczowa wyorał ze swoje-

go pola reklamówki, a w nich osiem pełnych magazynków do kałasz-

nikowa. Karabinu nie znalazł.

Opracowała WZ

MYŚLI NIEDOKOŃCZONE

Kościół nigdy nie wyciągał ręki po nie swoje. (abp Tadeusz Gocłowski)

Widok Donalda Tuska w chińskim Pałacu Ludowym przyprawił mnie

o mdłości.

(Paweł Piskorski)

W edług najnowszego raportu OECD, Polska przy-

przyjęły model latynoamerykański. Sprawia on, że

w społeczeństwie powstaje ogromna podklasa ludzi żyją-

cych na granicy biedy czy nawet nędzy, którzy są źle

opłacani i nie mają szansy na wyrwanie się z kręgu chro-

nicznego niedostatku, lichej edukacji, wykluczenia z dóbr

kultury. Ich społeczne upośledzenie dziedziczą dzieci. Pol-

ska ma największy w Unii

odsetek biednych dzieci (za

to najwięcej kościołów...),

większy nawet niż Rumunia!

Wykluczenie społeczne pro-

wadzi do frustracji, apatii,

rozwoju patologii społecz-

nych, do kompletnej beznadziei milionów ludzi. Padają

oni ofiarami nałogów, kościołów i populistów.

Ciekawe jest to, że w całym OECD mimo spektaku-

larnego wzrostu ekonomicznego ostatnich lat przybywa

biednych, zwłaszcza wśród najmłodszych. Jeśli to nie sys-

tem jest chory, to gdzie tkwi błąd? Jeśli to nie system jest

chory, to dlaczego mamy teraz taki wstrząsający kryzys?

Nasi krajowi dyżurni głupcy zdążyli już zbagatelizo-

wać alarmującą wymowę raportu. W internecie pojawi-

ły się rady zachęcające biednych do bardziej wytężonej

pracy. Problem w tym, że w wadliwym systemie owoce

pracy biednych będą przejęte przez ich zamożnych pra-

codawców i przepaść tylko się pogłębi. Zawodowy opty-

mista profesor Janusz Czapliński stwierdził nawet, że

różnice w Polsce wynikają ze... wzrostu gospodarczego.

Czyżby na Słowacji i w Czechach go nie było?

ADAM CIOCH

Pan Brudziński zacny chłopak, ale czasami ma trudności, taką pewną cięż-

kość wysłowienia się i krótką pamięć.

(Ludwik Dorn)

pomina bardziej kraj latynoamerykański niż eu-

ropejski. I nie chodzi bynajmniej o przywiązanie do ka-

tolicyzmu i skłonność ludności do wiary w zabobony.

Organizacja Współpracy Gospodarczej i Rozwoju,

skupiająca kraje o rozwiniętych gospodarkach oraz kil-

ka krajów pretendujących do

tego, ogłosiła raport o róż-

nicach dochodów w krajach

członkowskich. Okazuje się,

że Polska wśród europejskich

członków OECD ma naj-

większą przepaść w docho-

dach pomiędzy 10 procentami ludności o największych

dochodach i 10 procentami o najmniejszych. W Polsce

stosunek jednych do drugich wynosi 13,5. Innymi słowy

– szeroko rozumiana polska elita dochodowa ma 13 ra-

zy większy dochód od osób najmniej w naszym kraju za-

rabiających. To prawdziwa przepaść, rzadko spotykana

w krajach cywilizowanych.

Z raportu wynika, że w rozpiętości dochodów bliżej

nam do egzotycznej Turcji (różnica wynosi tam 17) niż np.

do Francji (7) lub sąsiednich Czech – 5,5 (!). Czesi mają

zresztą wynik porównywalny z najbardziej egalitarnymi

krajami rankingu – Danią i Szwecją, które uzyskały wy-

nik poniżej 5. Polska odstaje też od innych sąsiadów – na

Słowacji współczynnik wynosi 6, a na Węgrzech – 7.

Społeczeństwo powoli rozpada się na obce sobie świa-

ty. Piszemy o tym od lat, wskazując na to, że nasze eli-

ty, miast prowadzić kraj ku rozwiązaniom europejskim,

Ja tam swoje dzieci zrobiłem normalnie.

(Marek Suski w wypowiedzi na temat in vitro)

Demokracja to jest pryszcz na zdrowym ciele ludzkości, to jest jeden procent

historii ludzkości, nawet mniej. Zawsze się kończy tragicznie i teraz się skoń-

czy tak samo.

RZECZY POSPOLITE

(Janusz Korwin-Mikke)

W czarnej teczce miałem nieudolnie podrobione dokumenty opatrzone pie-

czątką z kartofla, które miały świadczyć o kontaktach Lecha Wałęsy z SB.

Była to próba sprowokowania mnie do pokazania fałszywych dokumentów,

które miały mnie ośmieszyć.

Polska przepaść

(Stan Tymiński)

Obserwujemy wysiłki zmierzające do ciemiężenia chrześcijaństwa i wszystkie-

go, co dobre, szlachetne, piękne (...). Na pierwszym miejscu przedmiotem ata-

ku zła jest życie. Wojny, obozy zagłady to miejsca, gdzie giną ludzie. Ale ta-

kimi miejscami są też szpitale, gdzie zabija się ludzi jako niechciane płody

i osoby nieprodukcyjne. Jest wielkie parcie na ustanowienie nowych ustaw do

dokonywania aborcji.

(kard. Józef Glemp)

Jestem stuprocentowym kobieciarzem. (Andrzej Urbański, prezes TVP)

Chodziłem po reżyserach, żebrałem i nic. No, prawie nic. Dali mi zagrać Pa-

na Samochodzika, czyli kolejną pozytywną postać typu Wujek Dobra Rada.

Nie o taką rolę chodziło. Zagrać szmatę. Słabego faceta, który się ześwinił.

Pijaka, złodzieja, cwaniaczka. Albo agenta obcego wywiadu, którego na koń-

cu łapią. Marzyłem o takich postaciach.

(Stanisław Mikulski)

Wybrała OH

ZBRODNIA I KARA

W IMIĘ BOŻE

TANIOCHA

NA SUTANNĘ

WYKOPKI

Nr 44 (452) 31 X – 6 XI 2008 r.

NA KLĘCZKACH

PROBLEM

KOŚCIOŁA...

Uśmiech natomiast wzbudza „Cen-

trum Pogrzebowe Raj sp. z o.o”,

„Arkadia” lub „Eden”. Podobnie jak

„Apokalipsa”, „Concordia” czy „Sle-

ep time”.

Turystyczno-Krajoznawczego w Cheł-

mie nowa ogólnopolska odznaka

dla amatorów turystyki kwalifiko-

wanej. Celem akcji jest zapoznanie

turystów z posiadającymi obrazy

maryjne obiektami sakralnymi na

terenie Polski, których jak dotych-

czas jest 175. Odznakę można zdo-

bywać indywidualnie lub zbiorowo

w dowolnym czasie. W stopniu po-

pularnym przysługuje po zdobyciu

potwierdzenia (stosowna pieczątka

w specjalnej kronice) obecności

w 15 koronowanych sanktuariach

maryjnych. Brąz wymaga nawiedze-

nia 20 z nich, srebro – 25, a złoto

– 30. Po udokumentowanym od-

wiedzeniu minimum 80 koronowa-

nych miejsc świętych należy się od-

znaka w stopniu honorowym. Za-

liczane sanktuaria nie mogą się jed-

nak powtarzać.

...to nie szerząca się plaga pe-

dofilii, to nawet nie zataczająca co-

raz większe kręgi apostazja i pu-

stoszejące świątynie, tylko... zła ko-

lejność czytań mszalnych!

Poznański metropolita Stani-

sław Gądecki przebywał – jak 252

innych biskupów – na synodzie

w Rzymie. Stamtąd blogował, bo

to nowoczesny eminencja. Dzięki

jego blogowi uzyskaliśmy bezcen-

ną możliwość wejrzenia w umysł

polskiego hierarchy. I dowiedzieli-

śmy się, co w jego opinii jest naj-

większą bolączką Kościoła.

Pustoszejące seminaria i kościo-

ły? Skandale pedofilskie i finanso-

we? Skądże znowu! Problemem

Kościoła jest nieprawidłowa litur-

gia. Tak! I właśnie tę kwestię emi-

nencja Gądecki przedstawi na sy-

nodzie jako polski wkład w refor-

mowanie Kościoła.

Jeśli dokona się zmian w litur-

gii, wszystko ułoży się samo. Gdy

drugie czytanie zamieni się miej-

scami z ewangelią, księża przesta-

ną gwałcić ministrantów, a odcho-

dzące z Kościoła owieczki zawró-

cą w pół drogi. Gdyż „przesunięcie

czytań stworzyłoby porządek chro-

nologiczny odzwierciedlający życie

Kościoła, gdzie Ewangelia znajduje

się – po czytaniu ze Starego Testa-

mentu – w centrum czytań, a po niej

następują pisma apostolskie, które

są echem Ewangelii”.

Nie wiadomo tylko, jak podob-

ną rewolucję przyjmą konserwatyw-

ni katolicy. Może dojdzie do nowej

reformacji, gdy nagle – miast dru-

giego czytania – usłyszą ewangelię?

Choć my obstawiamy, że pogrąże-

ni w mszalnej senności wierni za-

pewne w ogóle nie zauważą, że coś

jest nie po kolei.

podczas gdy adwokaci twierdzą,

że poniżej 0,5. Sąd uwzględnił wnio-

sek obrony. Opinia z Krakowa mo-

że być gotowa najwcześniej w mar-

cu przyszłego roku.

Do wypadku doszło na gorzow-

skiej Trasie Nadwarciańskiej, gdy

kapucyn, pędząc fiatem stillo z szyb-

kością 115 km/godz. i rozmawia-

jąc jednocześnie ze znajomą przez

telefon komórkowy, zjechał nagle

na lewy pas i zderzył się ze skodą

felicją. Na miejscu zginął 29-letni

kierowca i jego ojciec.

STRZELNICA

PLEBANA

ZAKAZANE RÓŻE

Mamy kolejną odsłonę wojny

o osiedle Maltańskie w Poznaniu.

Gnębieni przez parafię św. Jana Je-

rozolimskiego za Murami miesz-

kańcy odkryli stare dokumenty,

z których wynika, że w latach dwu-

dziestych ubiegłego stulecia, a za-

pewne także znacznie wcześniej

(w czasach zaboru pruskiego), na

obszarze dzisiejszego osiedla miesz-

kaniowego znajdowała się strzelni-

ca wojskowa. Potwierdza to przy-

puszczenia, że tereny te nigdy nie

należały do Kościoła, jako że ar-

mia pruska nie lokalizowała swo-

ich obiektów na obcych gruntach.

Parafia przedstawia jednak doku-

menty, z których wynika, że jest

właścicielką tutejszych działek od

1883 r. Kilkadziesiąt rodzin z osie-

dla Maltańskiego nie uznaje wła-

sności kościelnej i nadal broni swo-

ich domów. Niestety, ani władze

miejskie, ani wojewódzkie nie ro-

bią nic dla rozwiązania wieloletnie-

go konfliktu.

Parafia w Śmiłowie informu-

je wiernych, że projekt każdego

stawianego na kościelnym cmen-

tarzu pomnika (włącznie z napi-

sami) powinien – jeszcze przed

jego wykonaniem – uzyskać za-

twierdzenie w biurze parafialnym.

Tak dzieje się w większości para-

fii. Ks. Tadeusz Miłek przestrze-

ga też przed nielegalnym umiesz-

czaniem na krzyżu kłosów lub róż

zamiast Pana Jezusa. I zapowia-

da, że każdy kamieniarz, który

ośmieli się umieścić na nagrobku

„znaki gnostyckiej sekty różokrzy-

żowców”, będzie musiał dokonać

zmian na własny koszt.

Dla ułatwienia wyboru „właści-

wych” tekstów na pomniki ks. Mi-

łek przygotował listę 49 wzorów. Pa-

rafianie mogą wybierać spośród 48

formułek typu: „Prosi o Zdrowaś

Maryjo” ; „Gdy jestem z Tobą, nie

cieszy mnie ziemia” albo „Kto spo-

żywa ten chleb, będzie żył na wieki”.

Numer 49 ma jedna jedyna nieka-

tolicka sentencja: „Cokolwiek czy-

nisz, czyń roztropnie i patrz końca”

autorstwa Owidiusza – poganina

i autora słynnej „Ars Amandi”.

Jak widać, duch katolickiej cen-

zury tchnie kędy chce. AK

KOŚCIÓŁ ZAMIAST

STOCZNI

KATO-BIG BROTHER

We Francji prawdziwą furorę

robi cykl reality show pt. „Akade-

mia księży”, pokazujący codzienne

życie trzech katolickich duchownych.

Franck Ruffiot , Michel Je-

anpierre i Christophe Bazin

– to właśnie oni stali się najbar-

dziej znanymi księżmi nad Sekwa-

ną. Diecezja Besançon, która wpa-

dła na ten genialny i dochodowy

pomysł, trafiła w dziesiątkę. W czte-

rech odcinkach można było zoba-

czyć ich podczas modlitwy, przy-

gotowywania posiłków, spotkań

z młodzieżą i radą parafialną, oraz

w chwilach codziennych zmagań

i pokus.

DYREKTOR

DUCH ŚWIĘTY

Wiemy nareszcie, jaki powinien

być najlepszy dyrektor. Według

o. Macieja Zięby , wzorem sze-

fów jest... Duch Święty dyrektoru-

jący od lat Kościołowi. „Mało firm

potrafi przetrzymać tyle kryzysów”

– mówi dominikanin. A nam się

wydaje, że o. Zięba rozmija się

z prawdą, bo takiemu o. Tadeuszo-

wi Rydzykowi Duch Święty nie do-

rasta do pięt...

Okazuje się, że kilka tysięcy wy-

pasionych pomników niedostatecz-

nie upamiętnia w Katolandzie po-

stać JPII . Zarząd Fundacji „Cen-

trum Solidarności” wraz z Kościo-

łem zamierzają wznieść kolejną

świątynię w hołdzie polskiemu pa-

pieżowi, tym razem w kolebce „So-

lidarności”, czyli na historycznych

terenach Stoczni Gdańskiej. Pomysł

budowy nowej świątyni dla JPII po-

piera m.in. Lech Wałęsa , a także

abp Tadeusz Gocłowski . Metro-

polita gdański abp Leszek Sławoj

Głódź zaoferował nawet gotowy

projekt autorstwa włoskiego archi-

tekta. Miasto zobowiązało się po-

szukać miejsca pod kościół. BS

PRIORYTETY

PPr

W całej Polsce z pieniędzy sa-

morządowych lub funduszy na ra-

towanie zabytków odnawia się ka-

pliczki przydrożne, krzyże i figury.

Na przykład na Warmii wydano 250

tys. złotych na odnowienie 40 świąt-

ków. Nikt dotąd nie słyszał, aby do

renowacji katolickich przecież sym-

boli dołożył się jakiś proboszcz lub

kuria. Na samej Warmii, jednym

z najuboższych zakątków Polski, jest

jeszcze 160 takich kapliczek do wy-

remontowania.

HOMOPRAWICA

W Austrii nie gaśnie skandal

po tragicznej śmierci Jörga Heide-

ra , przywódcy miejscowej skrajnej

prawicy. Okazało się, że Heider

podczas spowodowanego przez sie-

bie wypadku był pijany, a ostatnie

godziny życia spędził w jednym

z barów gejowskich, co udokumen-

towali inni klienci lokalu fotkami

z telefonów komórkowych. Jakby

tego było mało, wybrany po pogrze-

bie nowy przewodniczący partii Ste-

fan Petzner przyznał w mediach,

że jest byłym kochankiem Heide-

ra, po czym... koledzy partyjni zmu-

sili go do dymisji. Jakże krętymi

drogami chadzają czasem obrońcy

tzw. tradycyjnych wartości! AC

MAH

HADES KONTRA RAJ

ZAKONNY BEZKARNY

Właściwa nazwa firmy to poło-

wa sukcesu. A jak nazwać zakład

pogrzebowy?

W katolickiej Polsce przedsię-

biorcy pogrzebowi, nie wiedzieć cze-

mu, za obowiązujący w tej branży

standard przyjmują zapożyczenia

z mitologii. Królują więc „Hadesy”,

„Charony”, „Minosy” „Styksy” czy

„Lety”. Tu i ówdzie trafia się rów-

nież „Orfeusz”, „Hermes”, „Zeus”

a nawet... „Cerber”. Sporadycznie

za to pojawiają się nazwy chrześci-

jańskie – „Calvaria”, „Bethania”,

„Amen”. Modna jest natomiast ła-

cina – „Omnis”, „Memento”, „Ca-

pulus” (grób, trumna), „Exitus”,

„Sacrum”, „Credo”, „Lacrima”,

„Terra levis” (niech ci ziemia lek-

ką będzie). Konkuruje z nimi „Pri-

mus”, „Absolut” i „Enigma”.

Prawdziwe wyjątki stanowią na-

zwy polskie typu „Ostatnia posłu-

ga”, „Orszak”, „Niebo”, „Wieczność”

lub „Łezka”. Znacznie większą po-

pularnością cieszy się „Karawan”,

„Tren”, „Nokturn” i „Epitafium”.

Mieczysław L. , kapucyn, spo-

wodował w Gorzowie Wielkopol-

skim tragiczny wypadek. Pijany, ja-

dąc z nadmierną prędkością, zde-

rzył się czołowo z innym pojazdem,

w wyniku czego śmierć poniosło

dwóch mężczyzn. Zakonnik za

wszelką cenę usiłuje uniknąć od-

powiedzialności. Najpierw poma-

gali mu w tym przełożeni, propo-

nując ukaranie zakonnika pokutą

w klasztorze. Temida nie zgodziła

się na to, więc adwokaci szukają

kruczków prawnych, aby odwlec za-

kończenie procesu. Jeden z obroń-

ców domaga się sporządzenia po-

wtórnej opinii przez krakowski In-

stytut Medycyny Sądowej. Chodzi

o stwierdzenie, czy jego klient był

w stanie nietrzeźwości (do 12 lat

więzienia), czy po spożyciu alko-

holu (do 8 lat). Od wypadku do

pobrania krwi upłynęła ponad go-

dzina. Z wyliczeń biegłego wynika,

że we krwi sprawcy wypadku było

co najmniej 0,6 promila alkoholu,

MaK

PTTKOŚCIELNE

RELIGIA ALBO ETYKA

„Szlakiem Koronowanych

Sanktuariów Maryjnych w Polsce”

to ustanowiona przez Oddział

Wojskowy Polskiego Towarzystwa

Wrocławska kuria zabroniła jed-

nej z katechetek nauczania jedno-

cześnie religii i etyki. Zdaniem Ko-

ścioła, pomiędzy tymi dwoma

przedmiotami zachodzi – uwaga!

– nieusuwalna sprzeczność. Okre-

ślono, że „to tak, jakby ktoś z prze-

mysłu spirytusowego brał udział

w kampanii antyalkoholowej”. Mi-

ło zauważyć, że chociaż raz zgadza-

my się z kurią – straszenie nieka-

tolickich dzieci osobą reprezentu-

jącą Kościół to głupi pomysł. No

i porównanie Kościoła do instytu-

cji produkującej środki odurzające

też nam się podoba. MaK

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: