Fakty i Mity 2009-47.pdf

Prowokacja „Faktów i Mitów”

NASZ CZŁOWIEK W RADIU MARYJA

ß Str. 9

INDEKS 356441

ISSN 1509-460X

http://www.faktyimity.pl

Nr 47 (507) 26 LISTOPADA 2009 r. Cena 3,90 zł (w tym 7% VAT)

Gdyby ktoś wpadł na pomysł wy-

dania ilustrowanej Konstytucji RP,

to do jej art. 25 – (...) Władze pu-

bliczne w Rzeczypospolitej Polskiej

zachowują bezstronność w spra-

wach przekonań religijnych, świa-

topoglądowych i filozoficznych (...).

Stosunki między państwem a ko-

ściołami i innymi związkami wyzna-

niowymi są kształtowane na zasa-

dach poszanowania ich autonomii

oraz wzajemnej niezależności (...)”

– taki oto proponujemy obrazek.

ß Str. 2, 26

ISSN 1509-460X

KSIĄDZ NAWRÓCONY

Nr 47 (507) 20 – 26 XI 2009 r.

FAKTY

KOMENTARZ NACZELNEGO

W odpowiedzi na wyrok strasburskiego Trybunału polskie

organizacje katolickie domagają się umieszczenia krzyża w go-

dle RP i w herbach wszystkich polskich miast! Całkiem

poważny projekt takiej ustawy trafi za kilka dni do laski mar-

szałkowskiej. Krzyż miałby być na orle. Naszym zdaniem,

powinno być odwrotnie: orzeł na krzyżu.

Krzyż na drogę

CBOS po raz enty zbadał religijność Polaków. Tendencja spad-

kowa jest stała. To cieszy, ale raduje znacznie bardziej fakt,

że odsetek młodych Polaków (18–24 l.) deklarujących się ja-

ko „osoby głęboko wierzące” w ciągu 10 lat (2000–2009) spadł

aż o połowę. Ciekawa zbieżność dat – zauważcie... Zbieżność

z powstaniem i rozkwitem „Faktów i Mitów”!

w urzędach i szkołach oraz dziurawe drogi czy brudne

klatki schodowe? Otóż bardzo wiele.

Tak naprawdę symbole religijne w państwowych i samo-

rządowych instytucjach to tylko zewnętrzny objaw ciężkiej

choroby, jaka toczy Polskę. Choroby, która nazywa się bra-

kiem poszanowania dla prawa i demokratycznie uzgodnionych

zasad postępowania. Jednocześnie trudno powiedzieć o krzy-

żu bezprawnie zawieszonym w sali sejmowej, że jest tylko

objawem. O ile widok ukrzyżowanego Chrystusa powinien

przypominać chrześcijaninowi o ofierze Boga dla człowieka

(choć w historii krzyż był częściej znakiem cierpienia człowie-

ka niż Boga), to krzyż sejmowy ma przekaz zupełnie

inny. On wyraźnie mówi: prawo, któ-

re stanowimy w tej sali, nic nie

znaczy, można je łamać i jeszcze się

tym chełpić. To m.in. dzięki temu krzy-

żowi, zatkniętemu niczym zwycięski

sztandar przez katooszołomów w 1997

roku, prezydent RP mógł w dniu Świę-

ta Niepodległości, 12 lat później, po-

grozić palcem tym, którzy chcieliby

korzystać z postanowień Konstytu-

cji RP, podstawowego aktu prawn-

ego w Polsce. Artykuł 25 ust. 2

konstytucji przewiduje, że „wła-

dze publiczne w Rzeczypospolitej

Polskiej zachowują bezstronność

w sprawach przekonań religijnych,

światopoglądowych i filozoficznych

(...)”. A skoro w ten sposób trak-

tuje podstawowe prawo pierwsza

osoba w państwie, która ma stać

na jego straży, to – jak to się mó-

wi – nic nie rządzi! Dlaczego na przy-

kład ja – Jan Kowalski – mam sprzątać po

swoim psie albo respektować „zakaz wywozu śmieci” do

lasu? Patologia gładko schodzi na doły, a jeszcze zanim tam

zejdzie, skutkuje kiepską jakością prawa tworzonego na ko-

lejnych szczeblach państwa – od sejmu poczynając, a na

uchwałach rad gmin kończąc. Bo po co przykładać się do two-

rzenia dobrego prawa, które i tak nie będzie respektowane?

Taka mentalność nieustannie zatruwa i osłabia szanse rozwo-

jowe Polski – jest jak kij w szprychach postępu.

Socjologowie od wielu dziesięcioleci debatują, dlaczego

my, Polacy, mamy tak indyferentny stosunek do prawa? Bo

przecież krzyż sejmowy to naprawdę tylko taki krzyż przydroż-

ny, na pewnym etapie polskich dróg. Zazwyczaj mówi się, że

nie szanujemy i nie przestrzegamy ustalonych reguł, gdyż przez

ponad 100 lat żyliśmy pod obcym reżymem, gdzie przestrze-

ganie prawa zaborcy było formą kolaboracji. O dziwo, szuka-

jąc przyczyn zniknięcia Polski z mapy Europy, mało kto sięga

do czasów sprzed zaborów. A dlaczego taka Wielkopolska,

która funkcjonowała pod ciężkim zaborem i restrykcyjnym pra-

wem pruskim, gospodarzy się o wiele lepiej niż Podkarpacie,

które pod Austriakiem cieszyło się dużą wolnością? Niestety,

nigdzie nie usłyszycie i nie przeczytacie (poza „FiM”) odpo-

wiedzi oczywistej: tam, gdzie Kościół rzymski wywiera więk-

szy wpływ na wychowanie i codzienne zachowania ludzi,

tam zawsze panuje mniejsza lub większa pogarda dla prawa

świeckiego; bieda jest na porządku dziennym, a dobro pań-

stwa i narodu na miejscu podlejszym. Są bowiem zawsze in-

ne priorytety (czyt. wartości), np. krzyż w instytucjach pań-

stwowych, ochrona prawna embrionów, budowa nowych

kościołów i pomników, zwrot mienia niegdyś wyłudzonego

itp. Nie mówiąc o całej ideologii Krk, która przecież zakłada,

że wszystko pochodzi od Bozi, życie na tej ziemi jest guzik

warte, więc nie trzeba się troszczyć o jego dobrą organiza-

cję, a prawo kościelne stoi nad świeckim, podobnie jak Pan

Bóg i wszyscy święci nad głową państwa i parlamentem.

Już młody człowiek, który żyje w społeczności, gdzie

przewagę mają katolicy, uczy się, że: 1 – inny niż katolik zna-

czy obcy i gorszy; 2 – nasz los zależy nie od naszych decy-

zji, ale od woli Boga (więc po co się starać); 3 – silniejszy

ma prawo łamać prawo i dlatego np. proboszcz rządzi w pań-

stwowej szkole, a krzyże wiszą w urzędach; 4 – hipokryzja

jest cnotą itd.

Współczesny, cywilizowany świat oparty jest jednak na

innych podstawach. W państwach o demokracji świeckiej

(inaczej niż w Polsce – wyznaniowej) podstawową troską wła-

dzy jest wyrobienie w społeczeństwie szacunku dla prawa

oraz włączanie obywateli do pracy na rzecz dobra wspólne-

go, bez względu na ich przekonania religijne, kolor skóry

czy orientację seksualną. I dlatego nie wiesza się

w obiektach publicznych żadnych sym-

boli religijnych, bo miejsce, w którym

obywatel spotyka się z państwem,

musi być przyjazne dla każdego.

A przecież nie każdy musi być ka-

tolikiem czy buddystą. W konsty-

tucjach państw demokratycznych

(również w Polsce w 1997 r.) za-

pisano regułę świeckości państwa.

Ale tylko w naszym Katolandzie się

jej nie przestrzega.

Wielki wrzask polskich bisku-

pów i ich świeckich podnóżków,

który rozległ się po wyroku Euro-

pejskiego Trybunału Praw Człowie-

ka w Strasburgu w sprawie bez-

prawnego wieszania krzyży w szko-

łach publicznych, jest dowodem

na to, że katoliccy talibowie się

boją. Boją się, że zbliża się ko-

niec demolowania przez nich pol-

skiego porządku prawnego, co

może oznaczać początek końca bi-

skupich rządów. Dotąd trzymali oni władzę dzięki bezczel-

ności i przemocy psychicznej. Rodzi to największe spusto-

szenie w relacjach społecznych. Jedna grupa pokazuje resz-

cie: my nie musimy przestrzegać tej a tej przez siebie wy-

branej regulacji prawa (tu: świeckości państwa). Ale też

inni – wobec takiej postawy – czują się zwolnieni od regu-

lacji, która im z kolei nie odpowiada. W życie państwa/gmi-

ny/parafii wdziera się chaos. Nawet jej mało znaczący

członek konstatuje, że pewnie i reszta przepisów to nic nie-

warta sieczka. Jako młody ksiądz byłem kiedyś świadkiem

rozmowy proboszcza z kandydatami do ołtarza. Była to wieś,

więc pleban się nie certolił: – A czystości przedmałżeńskiej

dochowali? – zwrócił się do młodych w trzeciej osobie.

– A księża to żyją w czystości? – wypalił mu rezolutnie chło-

pak. – A co to ma do rzeczy! – ryknął na niego mój przeło-

żony. Ryknął, bo argumentów nie miał żadnych. W ten m.in.

sposób (ale też na przykład poprzez instytucję spowiedzi, po

której ma się znowu czyste konto) Kościół uczy swoich

wiernych życia w hipokryzji. Uczy również, że przynależność

do większości oznacza przywileje i bycie lepszym, a także

tego, że mój interes prywatny jest ważniejszy od idei

(np. celibatu) czy dobra wspólnego. W końcu, jeżeli proboszcz

nie płaci podatków, to dlaczego ja – katolik – mam być fra-

jer. Potem sumienie pierze się już samo. Mogę więc także

oszukiwać pracodawcę „krwiopijcę” i okradać miejsce pra-

cy, a dla własnego widzimisię czy wygody niszczyć dobro

wspólne – klatki schodowe w blokach, windy, autobusy,

pociągi, malować graffiti. A władza? Ona pochodzi z ludu.

W stolicy 40-milionowego państwa są duże osiedla, do któ-

rych prowadzi polna, gliniasta droga. Zagadują o to urzędni-

ka gminy, a on mówi, że gmina nie musi budować dróg do

prywatnych osiedli. Ale jego oczy mówią coś innego: a co

mnie to obchodzi, ja tamtędy jeździć nie będę! JONASZ

Księża z 10 tys. parafii policzyli w niedzielę wiernych. Racho-

wania dokonano 11 października i zanotowano dalszy spadek

o ok. 5 proc. Dalszy, bo w ubiegłym roku spadek wynosił niemal

4 procent. Za jakieś 20 lat po Kościele zostanie tylko spadek.

3,5 tysiąca małżeństw składa co roku wnioski o unieważnienie

sakramentu (ponad 2,5 tys. skutecznie). Ten swoisty rekord

świata to gdzie? W Holandii? Nie, w katolickiej Polsce!

Gdyński prałat Jerzy Więckowski okazał się tajnym i nieźle

płatnym agentem Służby Bezpieczeństwa. Teraz, gdy się

wydało, uciekł ze swojej parafii. Jeśli IPN nie zaprzestanie

polowania na księży, to za rok, góra dwa okaże się, że nie

donosiło tylko dwóch kapłanów. Obaj mają być w przyszłym

roku beatyfikowani za heroiczność cnót.

Katolicki obrońca wartości i moralności Jan Pospieszalski prze-

grał proces z dziennikarzem, którego kłamliwie pomówił.

Wyrokiem sądu miał go przeprosić na swoim blogu. I tak

zrobił. W nocy. Tekst przeprosin wisiał na stronie kilka se-

kund, po czym został przez „Warto rozmawiać” wykasowany.

Ale internauci byli szybsi i porobili zrzuty z ekranu... Teraz

Katonowi katolowi grozi proces o próbę oszukania sądu, ale

co mu tam – przecież o takim grzechu nikt nie słyszał.

„Będziecie mieć najsmutniejsze Boże Narodzenie, jakie mogli-

ście sobie wyobrazić. Opieka społeczna zabierze wam dzieci”

– takimi słowy skłaniał pewną rodzinę do spłaty zaległej raty

pracownik Eurobanku, którego reklama brzmi: „Co jeszcze

możemy dla ciebie zrobić?”. Odpowiadamy: A walcie się!

11 listopada – podczas manifestacji ultranarodowców z ONR

i kontrmanifestacji antyfaszystów – okazało się, że wznosze-

nie w Polsce okrzyków nazistowskich i rasistowskich jest le-

galne, zaś sprzeciw wobec takich praktyk może być srogo ka-

rany. Wysoka grzywna grozi aż siedmiu antyfaszystom zatrzy-

manym przez policję.

Do Radia Maryja zadzwoniła pani Genowefa z Buska-Zdro-

ju i na antenie wykrzyknęła: „W wodzie z kranu płyną środ-

ki poronne! I dlatego mężczyźni tracą impotencję ! Uczeni

szwajcarscy to zbadali!”. Po tych rewelacjach do Buska cią-

gną całe pielgrzymki panów po sześćdziesiątce. W kranach

zaczyna brakować wody.

Kościół Afryki Południowej protestuje przeciwko Mundialo-

wi 2010. Tamtejsza Konferencja Episkopatu przestrzega, że

mistrzostwa piłki kopanej w RPA doprowadzą do intensyfi-

kacji prostytucji i handlu żywym towarem. „Bądźmy szczegól-

nie wyczuleni na ludzką krzywdę” – apelują biskupi. Słusznie.

Bądźcie! Chociaż raz na cztery lata.

Obrońcy życia w Dallas są w szoku. Pastor Curtis Boyd otwo-

rzył ośrodek aborcyjny w stolicy stanu Teksas. „Owszem, za-

bijam nienarodzone dzieci, ale zaraz potem żarliwie modlę

się, aby dusze tych ciąż wróciły do Boga z miłością i zrozu-

mieniem” – oświadczył demon. A może jednak święty jakiś?

Lloyd Blankfein, szef bankowego giganta „Goldman Sachs”,

oświadczył zdumionym dziennikarzom CNN i BBC, że „ban-

ki krzewią dzieło boże”. Nas nie dziwi to ani trochę. Od 2 ty-

sięcy lat wiadomo, że dzieło boże w wydaniu jego sług pole-

ga na łupieniu ludzi.

„W obozach koncentracyjnych umarło ok. 200 tysięcy Żydów,

jednak ani jeden w komorze gazowej” – za te słowa biskupo-

wi lefebryście Richardowi Williamsonowi grozi nawet 5 lat

więzienia. Sąd w Ratyzbonie najpierw skazał kłamcę na 12 ty-

sięcy euro grzywny, ale ten odmówił zapłaty. Wobec tego

proces sądowy został wznowiony.

„Jesus, Queen of Heaven” (Jezus, Królowa Nieba) – sztukę pod

takim tytułem wystawił teatr w Glasgow. Spektakl opowiada

o Jezusie, który bardzo chce zostać kobietą, więc zmienia płeć.

Premierę bojkotował tłum homofobów z transparentami: „Bóg:

Mój syn nie jest zboczeńcem!” To bodaj pierwszy od czasów

gorejącego krzaka przypadek, by Stwórca odezwał się do ludu.

Carrie Prejean, miss Kalifornii, została świętą katolicką za

życia po tym, jak oświadczyła, że brzydzi się gejami i najbar-

dziej na świecie kocha Świętą Panienkę. Tymczasem do me-

diów przedostała się taśma wideo, na której Carrie uprawia

seks. Sama z sobą. I jest wniebowzięta. Jak to święta!

Matka Boska sexy? Nie wiadomo, czy była, ale przecież mogła

być. Do takiego wniosku doszli madryccy wydawcy kalendarza na

rok 2010. Na jego kartach śliczne jak marzenie modelki wystę-

pują m.in. w roli Madonny – dyskotekówki, Marii – nagiej blond

laski, a nawet Marii Murzynki z czarnym Dzieciątkiem na ręku.

C o mają ze sobą wspólnego krzyże nielegalnie wiszące

Nr 47 (507) 20 – 26 XI 2009 r.

GORĄCE TEMATY

rian Minkiewicz ,

syn Józefa , objął we

władanie Delegatu-

rę Agencji Bezpieczeństwa We-

wnętrznego w Białymstoku. Doświad-

czeni fachowcy nie mieli przy nim

żadnych szans, bowiem Minkiewicz

od wielu lat koleguje się z Krzysz-

tofem Bondarykiem , który dwa

kierował tu UOP-em w latach ko-

alicji AWS-UW. Mieliśmy nadzie-

ję, że człowiek trochę dojrzał po

okresie karencji wynikającej z nie-

korzystnego układu politycznego,

ale skończyło się na nadziejach...

– mówi „FiM” oficer ABW.

Minkiewicz rozpoczął urzędo-

wanie od zwyczajowego wywiesze-

nia na ścianie gabinetu krzyża,

rav4. Później załatwił sobie u Bon-

daryka mitsubishi lancera – super-

maszynę „dla klientów szukających

ponadczasowej elegancji i dynamicz-

nych właściwości jezdnych”, jak twier-

dzi japoński koncern. Żeby zaś służ-

bowo-prywatnej błyskotki nie prze-

męczyć, do znajdującego się w ta-

borze ABW fiata doblo kazał zamon-

tować hak holowniczy.

wód” w Krynicy Górskiej (1135 km

w obie strony). Oczywiście, kierow-

ca musiał po kuracji dostarczyć ja-

śniepana z powrotem do domu.

– To jeszcze nic, bo pamiętam,

jak w latach 90. pojechał w Wigilię

do małżonki wypoczywającej na wcza-

sach w Krynicy. Zaangażował za kół-

ko dwóch funkcjonariuszy, żeby

– prowadząc samochód na zmianę

pracy w ABW kandydatów nazbyt

wykształconych (m.in. przypadek wy-

bitnego fachowca z kilkoma unikal-

nymi specjalizacjami, którego spła-

wiono, bo... „nie spełniał kryteriów

intelektualnych”);

potrafi się odwzajemnić za

trzymanie mordy na kłódkę, czego

niezbitym dowodem jest przyjęcie do

pracy syna swojego osobistego kie-

rowcy, mimo że chłopiec legitymuje

się tylko średnim wykształceniem;

troszczy się o kolegów, za-

trudniając w ABW kumpli z podla-

skiego oddziału SG i powierzając

im najbardziej odpowiedzialne sta-

nowiska, nierzadko kosztem kom-

petentnych i uczciwych oficerów ma-

jących czelność myśleć nieco inny-

mi kategoriami niż szef;

jest pryncypialny, czemu dał

wyraz, wykopując z roboty kierow-

nika sekcji organizacyjno-kadrowej

delegatury, który ośmielił się odmó-

wić panu Marianowi przyjmowania

do pracy jego znajomych ze Straży

Granicznej bez wymaganych usta-

wą specjalistycznych badań psycho-

logiczno-psychiatrycznych;

dba o porządek i estetykę po-

mieszczeń służbowych, poświęca-

jąc wiele czasu na sprawdzanie czy-

stości taboru samochodowego oraz

troszcząc się, by usytuowanie me-

bli w pokojach funkcjonariuszy nie

raziło jego poczucia smaku.

No i jeszcze jedno – kto wie, czy

nie najważniejsze – w kłopotliwych

dla siebie sytuacjach Minkiewicz jest

niesłychanie małomówny. Gdy zwró-

ciliśmy się doń na piśmie z prośbą

o skomentowanie podnoszonych

w niniejszej publikacji kwestii, na-

brał wody w usta...

ANNA TARCZYŃSKA

Wszystko złoto, co się świeci

Układy, prywata, nepotyzm, a nawet fałszerstwa

– dygnitarze z ABW prezentują „ponadczasową

elegancję”.

– Co woził i dokąd jeździł fiatem

– nie wiadomo, w każdym razie po-

trafił przejechać nim jednorazowo

w dniach wolnych od pracy nawet

400 km – ujawnia mechanik z ABW.

W Agencji obowiązuje żelazna

zasada (uregulowana zarządzeniem

dyrektora Biura Administracyjno-

-Gospodarczego ABW), że każdy

ruch pojazdu służbowego musi zo-

stać udokumentowany w jego książ-

ce kontroli pracy, do której wpisu-

je się m.in. godziny i cel użytkowa-

nia, nazwisko dysponenta oraz licz-

bę przejechanych kilometrów. Oka-

zuje się, że ta zasada obowiązuje

wszystkich... oprócz Minkiewicza.

Z nad wyraz wiarygodnego źró-

dła uzyskaliśmy informacje, że szef

specsłużb na Podlasiu:

W dniach 25–30 czerwca 2009

roku wyjechał wraz z rodziną na wy-

poczynek w Bieszczady. Skorzystał

ze służbowego seata alhambry, na-

bijając na liczniku 1485 km i nie pła-

cąc za przejazd ani grosza;

16 września 2009 r. kazał się

zawieźć samochodem ABW „do

– zdążyli wrócić na Święta Bożego

Narodzenia do Białegostoku. Dzi-

siaj natomiast bywa tak, że ludzie

tłuką się do Warszawy w ważnych

sprawach służbowych pociągiem, bo

pan dyrektor nie pojedzie przecież

do domu prywatnym autem. Jest

w tym również aspekt kryminalny,

bowiem w książce żadnego samo-

chodu użytkowanego przez Minkie-

wicza nie ma jego wpisów, a ludzie

odpowiedzialni materialnie za te po-

jazdy zmuszeni są do rozpisywania

przejechanych przez szefa „kilo-

metrów” w fikcyjnych celach ope-

racyjnych, dopuszczając się w grun-

cie rzeczy oszustwa – ujawnia nasz

rozmówca.

A jak wygląda u Minkiewicza

polityka kadrowa? Na plus zapisu-

jemy mu fakt, że:

jako gorliwy katolik bardzo

dba o politykę prorodzinną – w pod-

laskim ABW pracuje już jego szwa-

gierka, a od kilku miesięcy również

szwagier (personalia znane redakcji);

nie toleruje żadnych nierów-

ności i odwala zgłaszających się do

miesiące wcześniej został główno-

dowodzącym ABW. Służył pod je-

go rozkazami jeszcze w białostoc-

kiej ekspozyturze Urzędu Ochrony

Państwa, by w listopadzie 1997 r.

osiedlić się w gabinecie swojego pa-

trona, gdy ten dostał posadę w rzą-

dzie Jerzego Buzka .

Okres rządów lewicy i IV Rzecz-

pospolitą Jarosława Kaczyńskie-

go Minkiewicz przeczekał w Naj-

wyższej Izbie Kontroli na etacie

wicedyrektora delegatury w Białym-

stoku, a ledwie tylko do władzy do-

szła Platforma Obywatelska, znowu

się zmilitaryzował, przechodząc na

kilka miesięcy do Podlaskiego Od-

działu Straży Granicznej (dali mu

tam stopień majora), skąd miękko

wylądował w ABW.

– Na firmę padł blady strach, bo

starsi koledzy opowiadali o jego apo-

dyktyczności i amatorszczyźnie, gdy

a następnie zażądał dla siebie do-

datkowego apartamentu, gdzie

mógłby się w wolnych chwilach re-

laksować, koniecznie przy filiżance

aromatycznej kawy. Agencja ma for-

sy jak lodu, więc niezwłocznie za-

kupiła szefowi ekskluzywny zestaw

wypoczynkowy, nie zapominając

oczywiście o ekspresie za 2500 zł.

Gdy pan Marian już odpoczął,

oddał swoje prywatne auto synowi,

po czym zapragnął, aby służbowy

peugeot 307 HDI pozostawał do je-

go wyłącznej dyspozycji przez 24

godz. na dobę i siedem dni w tygo-

dniu. Polecił zamontować w aucie

czujniki cofania oraz CB Radio, no

i oczywiście nawigację satelitarną, że-

by przypadkiem nie zabłądzić w dro-

dze z pracy do domu. Po kilku mie-

siącach centrala ABW przydzieliła

delegaturze nowe samochody, więc

Minkiewicz przesiadł się do toyoty

Caritas oszukuje...

Ksiądz Słowik nie ukrywa, iż nie uznaje

związku zawodowego powstałego w Domu

Kombatanta, a „oszczerstwa, które padły

z jego strony pod adresem Caritasu, nie uj-

dą płazem”. Księżulo zapowiedział skiero-

wanie sprawy do sądu i nie wyklucza dalszych

konsekwencji.

Na pierwszy ogień poszedł oczywiście prze-

wodniczący Aksamit, który za tzw. „destruk-

tywny wpływ na pracowników” został odde-

legowany do pracy w ośrodku Caritasu w od-

ległym o 40 km Sędziszowie. Wielebny zaka-

zał mu też wstępu do Domu Kombatanta.

Sprawa została zgłoszona do Państwowej

Inspekcji Pracy w Krakowie, której rzecznik

Anna Majerek powiedziała, że „ksiądz nie

powinien zakazywać przewodniczącemu

związków zawodowych wstępu na teren za-

kładu. W ustawie o związkach zawodowych

jest mowa o utrudnianiu działalności związ-

kowej i przewidziane są za nią kary grzyw-

ny, a nawet pozbawienia wolności”.

Kolejną niepokojącą sprawą są tzw. dni

skupienia, organizowane dla wszystkich pra-

cowników Caritasu – każdy z pracowników

ma obowiązek uczestniczyć w nich minimum

raz w roku. Pracownicy Domu Kombatanta

w Miechowie, który jeszcze miesiąc temu był

placówką stricte publiczną, zapowiedzieli, że

nie będą brać udziału w żadnych takich szop-

kach. Jednak teraz ich nowy przełożony

– ksiądz Słowik – zapowiedział, iż każdy

oporny daje wyraz swojego stosunku wobec

pracodawcy... Tak więc są to de facto przy-

musowe katolickie rekolekcje. Zachodzi tu

ewidentne złamanie Konstytucji RP, która za-

kazuje jakiegokolwiek nacisku na obywateli

w celu uczestnictwa w praktykach religijnych.

Gdy Caritas przejmował DPS, pracow-

nicy nie kryli nadziei. Dziś mówią, że wpa-

dli z deszczu pod rynnę: – Jak byliśmy pod

starostwem, było do kogo się odwoływać,

a teraz co? Tylko modlitwa do Pana Boga

nam zostaje – mówi zwolniony przez księ-

dza Słowika Władysław Kucharski. W spra-

wę zaangażował się też Ogólnopolski Pra-

cowniczy Związek Zawodowy „Konfederacja

Pracy”, którego przedstawiciel, Michał Le-

wandowski , mówi: – Związkowcy z miechow-

skiego DPS-u działają w świetle prawa i są

zarejestrowani w strukturach OPZZ. Do Za-

rządu Głównego dotarły już sygnały o kon-

flikcie. Teraz czekamy na dostarczenie nam

pełnej dokumentacji w sprawie.

W całym konflikcie jest jeszcze trzecia

i zapewne najbardziej pokrzywdzona strona

– pensjonariusze Domu Kombatanta, któ-

rzy przecież płacą Caritasowi niemałe pie-

niądze za pobyt w ośrodku, a są narażani na

nieustające spory oraz namawiani do popar-

cia którejś ze stron konfliktu. „FiM” będą

śledzić rozwój wydarzeń.

MAREK PAWŁOWSKI

marek503@op.pl

...pracowników nie szanuje – transpa-

rent o takiej treści pojawił się niedawno

na Domu Pomocy Społecznej w małopol-

skim Miechowie. W miesiąc po tym, jak

nowym właścicielem placówki został Ca-

ritas archidiecezji kieleckiej.

Zaraz po wywieszeniu transparentu, przy-

była na miejsce ekipa interwencyjna złożona

z policjantów i... miejscowych zakonnic, któ-

re próbowały usunąć ,,reklamę” kościelnej fir-

my. Policja ze swej strony wezwała protestu-

jących pracowników DPS do zachowania spo-

koju, a jedna z funkcjonariuszek odczytała

im artykuł 212 kodeksu karnego: „Kto poma-

wia (...) osobę, grupę osób, instytucję (...) pod-

lega grzywnie, karze ograniczenia albo pozba-

wienia wolności do roku” . Jednak przewodni-

czący związku zawodowego pracowników DPS

Waldemar Aksamit stanowczo zaprotesto-

wał przeciwko oskarżeniom, mówiąc: ,,Niko-

go nie pomawiamy. Napisaliśmy całą praw-

dę. Caritas nas oszukał!”. A było tak...

Miesiąc temu Caritas Kielce wygrał kon-

kurs, zorganizowany przez zarząd powiatu mie-

chowskiego, na prowadzenie miejscowego

DPS-u, który oficjalnie nazwano Domem

Kombatanta . Caritas, przejmując placówkę,

obiecał, że utrzyma całe zatrudnienie 23-oso-

bowej załogi, jednak wkrótce swoje stanowi-

sko stracił Władysław Kucharski , przełożo-

ny pielęgniarek. – Dostałem wypowiedzenie

z powodu likwidacji stanowiska, a kilka dni póź-

niej dowiedziałem się, że moje miejsce zajmu-

je siostra Kinga – mówi oburzony Kucharski.

Innych pracowników przeniesiono na gorsze

stanowiska oraz pozbawiono premii. Płaca nie-

których wynosi 700 zł na rękę. Waldemar Ak-

samit powołuje się na artykuł 26 ustawy o związ-

kach zawodowych, z którego wynika, iż nowy

pracodawca i pracownik są związani treścią do-

tychczasowych umów o pracę. Ich zmiana mo-

że nastąpić tylko w trybie porozumienia stron.

– A tu żadnego porozumienia nie było, bo nikt

nie chce z nami rozmawiać – twierdzi.

Jedyną odpowiedzią Caritasu był list dy-

rektora księdza Stanisława Słowika do

związkowca: „Jeśli ma Pan w sobie cokolwiek

ducha chrześcijańskiego, to w imię miłości

bliźniego wzywam Pana do zaprzestania dzia-

łań na szkodę mieszkańców domu – ludzi star-

szych, schorowanych, często zasłużonych kom-

batantów. Życzę opamiętania. Szczęść Boże”.

W marcu 2008 r. Ma-

Z NOTATNIKA HERETYKA

Nr 47 (507) 20 – 26 XI 2009 r.

POLKA POTRAFI

Sekspertki

A propos seksu i biznesu...

Ostatnio w rodzimych mediach za-

reklamowała się najdroższa na tej

szerokości geogra-

ficznej kurtyzana:

niejaka Aurelia ,

44-letnia zdeklaro-

wana katoliczka, któ-

ra pod medialnym pa-

tronatem programu „Roz-

mowy w toku” sprzedaje to,

co ma najcenniejsze

– dziewictwo. Pi-

semnie poświad-

czone przez gine-

kologa. To, czego

nikt nie chciał na-

wet za darmo,

wyceniła na... pół

miliona złotych. Pie-

niędzy potrzebuje na

remont baru, w któ-

rym sobie pracuje.

Szczęśliwy deflorator,

poza posiadaniem żądanej

kwoty, musi spełniać je-

den tylko warunek – ma

być domyty. Interes ży-

cia! Pomyślcie, ile weź-

mie, dajmy na to, 88-let-

nia prawiczka? Jak nic ca-

łą bańkę!

Z zazdrości skręca się

ta, która z dobroci ser-

ca dała za darmo...

JUSTYNA CIEŚLAK

Prowincjałki

Poseł PiS z Zagłębia, Waldemar Andzel ,

dowiedział się, że opalanie w solarium mo-

że prowadzić do raka skóry. No to postanowił ludziom pomóc i wszystkich

korzystających ze sztucznych promieni rejestrować. Po co? Żeby – kiedy już

zachorują – mogli udowodnić przed sądem, ile godzin spędzili pod lampami

i wywalczyć odszkodowanie. Idąc tym tropem, proponujemy rejestrować

wszystkich palaczy i drinkujących. Czyli wszystkich.

Jeśli wierzyć medialnym donie-

sieniom, płci pięknej zachciało się

pracy w seksbiznesie.

Przekonanie, że kobiety nie lu-

bią pornosów, to mit – zapewnia-

ją seksuolodzy. „Nawet jeśli na co

dzień Polka nie używa wulgarnych

słów, stara się być stateczna i kul-

turalna, zmienia się, gdy siada do

komputera – świntuszy ile wlezie.

Trafiają do mnie pacjentki wystra-

szone tą drugą stroną swojej natu-

ry. Kiedy proszę, by powiedziały,

jakich używają określeń, odpowia-

dają: »Przez gardło mi to nie przej-

dzie«” – referował seksuolog, pro-

fesor Zbigniew Izdebski , kiedy ba-

dano seksualność naszych rodaczek

i okazało się, że na anonimowych

czatach internetowych ujawniają

swoją drugą, lubieżną naturę.

Doniesienia ze strony zachod-

nich sąsiadów zdają się te rewela-

cje potwierdzać. Na tegorocznym

festiwalu filmów pornograficznych

w Berlinie blisko połowę zaprezen-

towanych filmów wyreżyserowały

kobiety. Panie już zaangażowane

w porno-biznes przedstawiły swoje

plany na najbliższą przy-

szłość. I tak:

Kobiety mają czę-

ściej reżyserować por-

nosy. Dzięki temu sce-

nariusze będą uwzględ-

niać babskie potrzeby

i kłaść większy nacisk na

przyjemność kobiety. Po-

za tym – lepsze warunki

pracy dla aktorek, bez-

pieczny seks, więcej gry

wstępnej na ekranie, sce-

nariusz zakładający coś

więcej poza podglądem

penetracji i serią uda-

wanych jęków.

Ustanowiono nawet

nagrodę dla najlepszego

feministycznego filmu por-

no. Statuetka, którą otrzy-

ma laureatka, ma kształt

otwartej ostrygi.

Złośliwi twierdzą, że

z pornosów powstaną te-

raz komedie romantycz-

ne ze ślubem na końcu,

ale nie ma co przesą-

dzać sprawy.

Pod Chełmem zatrzymano 25-latka, który

skradł rolnikowi cztery prosiaki i paszę.

Funkcjonariuszom udało się odzyskać troje prosiąt, gdyż jedno złodziejowi

uciekło... 25-latek tłumaczył, że były mu one potrzebne na święta.

W Woli Idzikowskiej pod Krasnymstawem

doszło do domowej awantury. Kłócili się:

50-letni ojciec, jego 28-letnia córka i jej narzeczony. W pewnym momencie

mężczyźni wzięli się „za bary”. Interweniowała córeczka, która, chcąc ich

rozdzielić, uderzyła tatusia... maczetą. Ten z poważnymi obrażeniami ciała

trafił do szpitala.

Pięciu mężczyzn w wieku od 24 do 44 lat

zatrzymała w Dniu Niepodległości lubel-

ska policja. Chłopcy przebrani za ułanów wracali konno do stadniny w Pra-

wiednikach. Wszyscy jeźdźcy byli pijani. Konie były trzeźwe.

W miejscowości Sporniak nieopodal Lu-

blina dwaj nieletni młodzieńcy wdarli się

na posesję jednego z mieszkańców, pobili go, a z domu zabrali: dokumenty

gospodarza, radioodbiornik oraz... pralkę wirnikową „Frania”, którą dziecia-

ki ledwo wytaszczyły. Wkrótce policja wpadła na ślad jednego ze spraw-

ców – 15-letniego Grzegorza K. , u którego policja znalazła przedmioty po-

chodzące z innych kradzieży.

Opracowali: WZ, KC

wnętrza jakiegoś szkodliwego systemu ob-

naża go i krytykuje, aby przestrzec przed nim jego

ofiary. Kimś takim może być na przykład były ksiądz.

Albo wielki finansista.

Nic tak nie kompromituje danej instytucji albo da-

nego systemu, jak fakt, że tworzący go ludzie zwraca-

ją się przeciwko niemu i demaskują go. Przy tym naj-

istotniejsze są nie tyle motywy takich działań (choć nie

są one bez znaczenia), co raczej sam fakt udanego ob-

nażania wad danego sytemu. Tak zadziałał kiedyś „efekt

Lutra ”, czyli wolta wy-

bitnego teologa katolic-

kiego, który zwrócił się

przeciwko Kościołowi.

Tak też było w przypad-

ku Lwa Trockiego ,

współtwórcy państwa ra-

dzieckiego, który po wyjeździe z ZSRR obnażył stali-

nizm i wskazał przyczyny zdrady rewolucji przez rze-

komych komunistów z KPZR.

Trochę podobnie jest w przypadku George’a So-

rosa – węgiersko-amerykańskiego finansisty i multi-

miliardera (w 2007 roku miał ok. 8 mld dol.), który

– siedząc w samym środku zglobalizowanego kapitali-

zmu – niemiłosiernie go atakuje. Soros jest oczywiście

szczególnie kontrowersyjny, bo wściekle atakuje to, na

czym sam się dorobił (nadal na tym zarabiając) i z cze-

go hojnie łoży na działalność społeczną.

Jego wypowiedzi przeciw zdziczałemu kapitali-

zmowi nie są może jakoś szczególnie odkrywcze ani

specjalnie radykalne, ale cała ich wartość i smak pły-

ną z tego, że pochodzą właśnie od tej, a nie innej oso-

by: od kogoś, kto należy do elity finansowej świata, dla

dobra której cały ten system działa i z którego czerpie

ona niesłychane korzyści. Wypowiedzi Sorosa, choć sku-

piają się na krytyce sytuacji w USA, pozwalają lepiej

zrozumieć także sytuację w Polsce. Wszak współcze-

sna Polska jest pomyślana jako coś w rodzaju księży-

ca Ameryki, jest jej satelitą wzorującym się na niedo-

ścigłych ideałach zza oceanu i świecącym odbitym (choć

mizernym) blaskiem cudzej chwały.

Soros pokazuje podstawową sprzeczność, jaka ist-

nieje pomiędzy demokracją a rynkiem: to, co dla spo-

łeczeństwa jest najwyższą wartością, nie musi nią być

dla podmiotów gospodarczych działających na rynku.

Tym drugim chodzi o maksymalizację zysku, a społe-

czeństwu powinno zależeć na rozwoju wszystkich oby-

wateli. Soros podkreśla sprzeczność pomiędzy faktem,

że politycy mają reprezentować obywateli, a faktem,

że są oni sponsorowani przez wielkich rynkowych gra-

czy. Politycy są lojalni wobec sponsorów, a nie wobec

tych, którzy ich wybrali (patrz np. afera hazardowa

w Polsce). „Urynkowie-

nie” polityki i demokra-

cji jest początkiem ich

końca. Rynek korumpu-

je politykę i prowadzi do

uwiądu demokracji. Skut-

ki są takie, że polityka

nie służy obywatelem, a cały system staje się zniechę-

cającą grą pozorów. Brzmi znajomo?

Soros mówi wprost: „Podstawowym grzechem pa-

nującego fundamentalizmu jest to, że służy on po pro-

stu najzamożniejszym i że układa rynek według ich in-

teresów”. Finansista wykazuje, że ta grupa interesu ma-

nipuluje opinią publiczną za pośrednictwem mediów,

uciekając się do kłamstw i przekręcania danych staty-

stycznych. W efekcie ludzie popierają rozwiązania, któ-

re godzą w ich najbardziej podstawowe interesy. Soros

podaje przykład zwalczania prospołecznych reform zdro-

wotnych Obamy także przez biednych ludzi, ogłupio-

nych przez prawicowe media.

Mogę też podać przykład z Polski – ostatnio me-

dia na ogół wspierające PO przypuściły zdumiewające

ataki na tę partię. Powód – lobby bankowo-ubezpie-

czeniowe poczuło się zagrożone planem reformy cho-

rego systemu emerytalnego. PO – przyciśnięte do mu-

ru w związku z brakiem pieniędzy – chciało poprawić

najgłupsze i najbardziej marnotrawne rozwiązania te-

go systemu, ale to godzi w interesy funduszy emerytal-

nych, czyli ich właścicieli – banków. Dlatego ten wście-

kły i jednobrzmiący jazgot z ostatnich tygodni nie wy-

gląda na przypadkowy.

MYŚLI NIEDOKOŃCZONE

RZECZY POSPOLITE

Europa trzeciego milenium pozostawia nam tylko dynie, symbol święta

obchodzonego ostatnio 11 listopada, i odbiera nam nasze najukochańsze

symbole jak krzyż.

(Kard. Tarcisio Bertone, watykański sekretarz stanu)

¹¹¹

Nie ma żadnej możliwości zmuszenia nas do usunięcia krzyży z klas szkol-

nych. Nawet ateista musi się zgodzić z tym, że historia Włoch jest chrze-

ścijańska.

(Silvio Berlusconi)

¹¹¹

Chciałabym zasugerować przeniesienie krzyża do przestrzeni osobistej. Reli-

gia jest sprawą osobistą, zakorzenioną w osobie, choć prowadzi do wspól-

noty. W szkole najbardziej osobiste jest wnętrze plecaka. Tam może znaleźć

się miejsce na mały znak swojego wyznania, na święty tekst, coś, co o wie-

rze przypomina. Przyjaciół można dopuścić do obejrzenia takiego skarbu.

(Halina Bortnowska,

publicystka katolicka, działa w Helsińskiej Fundacji Praw Człowieka)

¹¹¹

Skaza współczesnej demokracji polega na tym, że stała się ona grą me-

dialną i PR-ową, w której się pierdoli wyborców. (Jarosław Gowin)

¹¹¹

Mówienie o Lechu Kaczyńskim, który zachował się po chamsku, że jest cha-

mem, jest dobre. To demokratyzuje urząd prezydenta. (Janusz Palikot)

¹¹¹

Każda złotówka dana na Kościół, jest najlepiej wydaną złotówką. Bo jest

największa szansa, że dzięki tej złotówce ktoś stanie się lepszym człowie-

kiem.

Jak nas ogrywają

(Stefan Niesiołowski)

¹¹¹

Dzisiaj polityka nie zwabia do siebie ludzi zbyt wielkiego formatu. Zwłasz-

cza w Polsce jest to kariera dla ludzi ze słabego rozdania, którzy widzą

w niej szansę na awans społeczny. Dwa lata temu odczułem wielką ulgę,

gdy PO wygrała wybory parlamentarne. Teraz odczuwam lęk, że Jarosław

Kaczyński i PiS może wrócić do władzy.

(Marek Kondrat)

¹¹¹

Moja wymarzona wizja jest taka, że Jarosław Kaczyński będzie prezesem

PiS do 2040 roku. I ja mu do tego czasu pozostanę wierny.

(Jacek Kurski)

Wybrali: OH, MarS, RK, DS, JC

ADAM CIOCH

SPIS POWSZECHNY

IDĄ ŚWIĘTA

ROMEO I JULIA

UŁANI ULANI

CZYŚCIOSZKI?

M iło jest czytać o tym, jak człowiek z samego

Nr 47 (507) 20 – 26 XI 2009 r.

NA KLĘCZKACH

LEWO-WIERNI

MODLITWĄ W A/H1N1

dozowniki na mydło w płynie w to-

aletach publicznych. Pomysł nam

się podoba i podpowiadamy jesz-

cze, w tym samym higienicznym du-

chu, automaty wrzutowe na ko-

munijne opłatki. Bo czy to higie-

niczne, aby jeść księdzu z ręki?

A jakie to poniżające... MaK

W dwóch sondażach zorganizo-

wanych ostatnio przez portal Inte-

ria internauci wypowiadali się na

temat zaufania, jakie żywią wobec

Kościoła oraz poglądów na kato-

lickie nauczanie w sprawach sek-

sualnych. Okazuje się, że Kościół

darzy zaufaniem i popiera jego na-

uczanie moralne od 22 do 24 proc.

respondentów. Oto kolejny dowód

na to, że prawowierni katolicy to

w Polsce mniejszość. MaK

MIASTO

SPECJALNEJ TROSKI

„aktualne intencje i ogłoszenia” na sa-

morządowym (!) portalu interneto-

wym Urzędu Gminy w Zaniemyślu.

Obywatele gminy Zaniemyśl na-

prawdę mogą czuć się dobrze po-

informowani. A swoją drogą, czcze-

nie narodowego Święta Niepodle-

głości poprzez organizowanie zbiór-

ki kasy na potrzeby Watykanu to

nader symboliczny przejaw polskie-

go patriotyzmu.

Dopadła cię grypa? Czym prę-

dzej sięgnij po „leczniczą moc Pi-

sma Świętego i modlitwy”, a „bę-

dziesz mógł cieszyć się zdrowiem

w Bogu” – zapewnia dr Don Col-

bert w książce „Biblia leczy: prze-

ziębienie i grypa” (do kupienia

w księgarniach katolickich). Jej au-

tor, lekarz medycyny, odkrył bo-

wiem, że grypa i infekcje grypopo-

dobne mają „silne korzenie ducho-

we”. Stąd opracowana przez niego

biblijna kuracja antygrypowa opie-

ra się na „wglądzie duchowym, sil-

nej wierze, naturalnej mądrości i me-

dycznej poradzie lekarskiej” . Na po-

czątek jako skuteczną szczepionkę

przeciw wirusom doktor Don Col-

bert reklamuje modlitwę: „Panie,

dziękuję Ci za to, że stworzyłeś mnie

bojaźliwym i wspaniałym (...). Jeśli

w nieświadomości dokonałem sabo-

tażu własnego systemu immunolo-

gicznego, proszę, otwórz oczy mego

rozumu i uczyń mnie mądrym”. Na-

stępnie w ramach terapii propo-

nuje ułożyć osobistą modlitwę do

Jezusa Chrystusa, żeby podzięko-

wać Mu „za uzdrowienie z przezię-

bienia, grypy, zapalenia zatok” .

A jeśli i to nie pomoże, pacjento-

wi należy zaaplikować na przykład

„żydowską penicylinę”, czyli gorą-

cy rosół, lub tzw. japoński chrzan,

czyli wasabi.

MIODOWA CELA

Ekonomiści zapewniają, że re-

cesję mamy już za sobą, ale nie wszy-

scy przyjmują to do wiadomości. Po-

licja stanu Tennessee aresztowała

parę młodą w noc poślubną.

Brian Dykes i Mindy McGhee

wzięli ślub w Kaplicy Anielskiego

Widoku w Sevierville, po czym uda-

li się na noc poślubną do domku

wynajętego w kurorcie Black Bear

Ridge. Zamiast jednak oddawać się

pobożnie aktowi defloracji, para

młoda wróciła do kaplicy... Nieste-

ty, kapliczny anioł stróż zauważył

ich o 1 w nocy, a potem spostrzegł,

że zniknęła kasetka z ofiarami. Po-

licja nakryła parę w restauracji. Przy-

znali się i oddali 500 dolarów. Noc

poślubna skończyła się dla oblubień-

ców w celach. Osobnych. TN

DARCZYŃCA

ZŁOCZYŃCA

KAPLICE

NA BULODROMY

Tadeusz M. , jeden z najbar-

dziej wpływowych prawicowych po-

lityków na Dolnym Śląsku, stanął

przed sądem za rozdawanie spo-

łecznych pieniędzy Kościołowi.

Prokuratura Okręgowa w Jele-

niej Górze postawiła politykowi (je-

den z byłych prezydentów Lubina,

parlamentarzysta AWS, a potem

PO) zarzut przekroczenia upraw-

nień. Grozi mu za to od roku do 10

lat więzienia. Według prokuratora,

M. złupił budżet gminy na kwotę po-

nad 1,6 miliona złotych. Śledztwo

w tej sprawie toczyło się od lat. Już

w 2003 roku M. mógł mieć przed-

stawione zarzuty. Wtedy jednak chro-

nił go immunitet parlamentarny.

W trakcie dochodzenia ustalo-

no, że gotówka od sponsorów, któ-

rzy chcieli wspierać finansowo mia-

sto, trafiała najpierw na specjalnie

wydzielone konto w Urzędzie Mia-

sta, a stamtąd była przekazywana

– zgodnie z poleceniami Tadeusza

M. – bezpośrednio do parafii, ko-

ścielnych fundacji albo innych or-

ganizacji związanych z Krk. ZK

Radni Działdowa słyną z nazy-

wania ulic imionami świętych ka-

tolickiego Kościoła („Radni para-

fialni” – „FiM” 46/2008). Tym ra-

zem w jednej uchwale połączyli

szczyt absurdu i upojenia dewocją.

W październiku postanowili, że do

patronki miasteczka, świętej Kata-

rzyny Aleksandryjskiej , dołączą

jeszcze dwaj błogosławieni koledzy

– biskupi Julian Nowowiejski

i Leon Wetmański . Do pomysłu

skłonił rajców fakt, że obaj pano-

wie zmarli w działdowskim obozie

koncentracyjnym (ich męczeństwo

nie znajduje potwierdzenia w źró-

dłach) oraz lobbing miejscowego

duchowieństwa.

W Kalonce koło Łodzi powstał

pierwszy w Polsce zadaszony bulo-

drom, czyli pole do gry w popular-

ne we Francji bule. Bulodrom mie-

ści się w dawnej kaplicy, nieużywa-

nej już przez miejscową parafię. Po-

mysł „rewitalizacji kaplic” zachwy-

cił nas i przewidujemy wielką karie-

rę sal gimnastycznych, skoczni nar-

ciarskich, a nawet basenów w bu-

dynkach pokościelnych. MaK

BISKUPI SZCZUJĄ

KRZYŻEM

LIBERAŁOWIE

Po wyroku Europejskiego Try-

bunału Praw Człowieka krzyż stał

się w RP tematem numer jeden.

Z okazji skorzystali biskupi san-

domierscy.

Miasto obiegł ostatnio specjal-

nie na tę okoliczność wydany ko-

munikat. Hierarchowie donosili

mieszkańcom na ich prezydenta

Andrzeja Szlęzaka , który najpierw

nakazał watykańczykom usunięcie

krzyża nielegalnie postawionego na

miejskim gruncie, a wobec braku

porozumienia skierował sprawę sa-

mowolki do sądu. Bo ów krzyż

– jak się szybko okazało – to zalą-

żek kościoła, który diecezja posta-

nowiła wybudować dla „właściwej

opieki duszpasterskiej” nad miesz-

kańcami osiedla Młodynie. „Idea

powstania kościoła nie ma niestety

poparcia ze strony obecnego prezy-

denta Stalowej Woli. Najbardziej za-

smuca jednak to, że po ustawieniu

tam przez wiernych krzyża pan pre-

zydent wystąpił na drogę sądową”

– skarżą się wiernym biskupi, ape-

lując o żarliwą modlitwę. I zagrze-

wają do walki z prezydentem:

„W przededniu procesu cywilnego

należy przypomnieć słowa Sługi Bo-

żego Jana Pawła II. Wołał on do

nas Polaków: »Brońcie krzyża, nie

pozwólcie, aby imię Boże było ob-

rażane w waszych sercach, w życiu

rodzinnym czy społecznym«”.

Prezydent konsekwentnie nie

ugina się pod naporem purpury

i tłumaczy spokojnie: „Tu nikt

z krzyżami nie walczy. Kościół za-

czął się rządzić na terenie miejskim

jak na swoim”. Rozprawa przed

niezawisłym sądem odbędzie się 24

listopada br.

Sąd Najwyższy Kuwejtu uznał

za sprzeczne z konstytucją prawo,

które wymaga podpisu męża na po-

daniu o paszport złożonym przez

żonę. Kuwejt, w którym kobiety ma-

ją czynne i bierne prawo wyborcze,

uchodzi za jeden z najliberalniej-

szych krajów nad Zatoką Perską.

MaK

DEFICYT

Ultrakatolicka Irlandia przez

dziesięciolecia eksportowała księ-

ży na wszystkie kontynenty. Tak by-

ło. Arcybiskup Diarmuid Martin

stwierdził, że „wkrótce archidiece-

zja dublińska może stanąć przed

problemem deficytu księży”. Obec-

nie jest tam 46 kapłanów powyżej

80 roku życia i tylko dwóch mają-

cych poniżej 35 lat.

o.P.

JAKI ZNAK TWÓJ?

BIBLIA

SKONFISKOWANA

ŚWIĘCI

NADE WSZYSTKO

Parafia bł. Karoliny Kózki

w Rzeszowie na swojej stronie in-

ternetowej przestrzega rodziców

przed pozwalaniem swoim dzieciom

na noszenie „symboli innych religii

i demonicznych mocy”. Chodzi m.in.

o krzyż celtycki, krzyż egipski, pen-

tagram, yin-yang, pierścień atlan-

tów, młot Thora czy talizmany is-

lamskie. Noszącym te symbole ma

podobno grozić „zaprzedanie się

złemu i szatanowi” oraz „sprowa-

dzenie uroków”. Aby temu zapo-

biec, oprócz rezygnacji z wyżej wy-

mienionych „szatańskich znaków”,

parafia poleca wiernym „zamanife-

stować przynależność do chrześci-

jan”. Na przykład poprzez nosze-

nie krzyża jerozolimskiego – sym-

bolu ludobójczych krucjat. AK

PPr

Władze Malezji skonfiskowały

w ostatnich miesiącach ponad 15

tys. egzemplarzy Biblii sprowadza-

nej z Indonezji, gdyż słowo „Bóg”

zastąpiono w nich słowem „Allach”

(co oznacza „Bóg” w języku arab-

skim), a takie tłumaczenie jest za-

kazane w tym w większości muzuł-

mańskim kraju. Muzułmanie nie

chcą, aby utożsamiano w ten spo-

sób Boga islamu z Bogiem Biblii.

PPr

Samorządowcy trwonią pienią-

dze obywateli na dywagacje o świę-

tych. A wszystko w czasie oficjal-

nych spotkań, które finansują po-

datnicy. Przedstawiciele Związku

Miast Polskich jako podstawowy

punkt obrad 18 i 19 listopada w Do-

lsku wyznaczyli temat: „Patroni pol-

skich miast – kult świętych w spo-

łecznościach lokalnych”. W boga-

tym programie spotkania zaplano-

wano wiele wystąpień poświęconych

świętym i świętości: „Dolsk – 650-

-lecie miasta św. Michała” – prele-

gent Henryk Litka , burmistrz Do-

lska; „Patronka dnia – bł. Karoli-

na Kózkówna” – ks. dr Wiesław

Piotrowski (Tarnów); „Św. Michał

Archanioł – patron Dolska (także

Strzelina, Strzyżowa i Żagania)”

– o. Stanisław Przepierski . Do-

piero po zrealizowaniu tych punk-

tów programu samorządowego spo-

tkania zajęto się planem polityki fi-

nansowej państwa na rok 2010

(w tym subwencją „szkolną”), sta-

nem prac nad ustawą o planowa-

niu przestrzennym itd. ZK

CUDEŃKA

DOZOWANE

Włoski Kościół katolicki, aby

przeciwdziałać rozprzestrzenianiu

się grypy, wprowadził w wielu świą-

tyniach dozowniki na wodę świę-

coną. Działają one podobnie jak

WATYKAN ŚWIĘTUJE

„W środę 11 listopada Święto

Niepodległości. Msze św. o 7.00

u sióstr, w kościele Matki Bożej o 8.00

i 11.00 a w kościele św. Wawrzyńca

o 8.30, 10.00 i 18.00. Taca przezna-

czona będzie na potrzeby Stolicy

Świętej” – oto jedna z informacji,

jakie można znaleźć w zakładce

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: