Fim 19-2010.pdf

OFIARY POLSKICH KSIĘŻY

PEDOFILÓW IDĄ DO SĄDÓW

INDEKS 356441

ISSN 1509-460X

ß Str. 3

http://www.faktyimity.pl

Nr 19 (531) 13 MAJA 2010 r. Cena 3,90 zł (w tym 7% VAT)

ß Str. 7

W katolickim Radiu Via, któ-

rym kierował, mówił o cha-

ryzmie i posłannictwie księ-

dza; uwielbiany przez mło-

dzież opowiadał jej o koniecz-

ności czynienia dobra i o ra-

dości wspólnoty. Dzieciom...

Nie, dzieciom nic nie mówił.

Wykorzystywał je seksualnie

w ciszy plebanii i na organi-

zowanych przez siebie wy-

cieczkach. Aresztowany przez

prokuraturę przyznał się

do zboczonych praktyk, ale

parafianie nadal nie wierzą,

bo „to taki dobry kapłan”.

ß Str. 25-26

ISSN 1509-460X

KSIĄDZ NAWRÓCONY

Nr 19 (531) 7 – 13 V 2010 r.

FAKTY

KOMENTARZ NACZELNEGO

Radio Maryja ujawniło, dlaczego Tusk nie ośmielił się star-

tować w wyborach prezydenckich. Otóż są jakoby dowody, że

statkiem Wilhelm Gustloff, zatopionym 30 stycznia 1945 ro-

ku przez rosyjski okręt podwodny (zginęło 9600 ludzi!), pły-

nęła ciotka Tuska z dwoma synami. Ponoć jeden z synów był

wśród 838 uratowanych osób. Według Rydzyjka, pasażerami

byli SS-mani z rodzinami; według faktów historycznych – głów-

nie niemieckojęzyczni cywile, w tym grupa Polaków. Ale sztu-

ka jest sztuka. To znaczy ciotka.

Efekty jo-jo

Milion podpisów pod hołdem dla Lecha Kaczyńskiego chce ze-

brać w internecie Ukrainiec Maksym Vysochansky. Mamy na-

dzieję, że to człek młody, bo w przeciwnym razie życia może mu

na realizację tego szczytnego zamiaru nie starczyć. Na razie ze-

brał ponad 5 tys. autografów, a akcja idzie jak krew z nosa.

zewem. Jedni gratulowali, inni krytykowali. Rzeczy-

wiście, ten felieton był zaskakujący, ale tylko dla tych, któ-

rzy nie wiedzą, że dla „FiM” liczy się uczciwość, uczciwość

i jeszcze raz uczciwość. Bez niej życie społeczne, gospo-

darcze i polityczne toczy choroba. Prawdą jest, że przez

ostatnie 20 lat III RP żaden redaktor naczelny ogólnopol-

skiego pisma publicznie nie ogłosił, że nie będzie głosować.

To przecież postawa antyobywatelska. Tyle że wszystko ma

swoje granice. Przynajmniej dla mnie. A w tym roku postę-

powo myślący Polacy po raz kolejny zostali postawieni

pod ścianą przez klasę polityczną, która klasy nigdy nie

miała. Mówi ona do nas z ironicznym uśmieszkiem i wła-

ściwie jednym głosem: Co prawda nie mamy dla was ofer-

ty programowej i tak naprawdę mamy was gdzieś, ale

– w imię demokracji – zagłosujcie! Przez 20 lat tej polskiej

katodemokracji antyklerykałowie, zwolennicy ideowej lewi-

cy, a także prawdziwi liberałowie nie mieli wyboru. Ow-

szem, zdarzały się interesujące oferty wyborcze, a dokład-

nie: słowa, słowa, słowa. Po raz pierwszy z ciekawym pro-

gramem wystartował Włodzi-

mierz Cimoszewicz w 1990

roku w trakcie wyborów

prezydenckich. 11 lat

później ten sam poli-

tyk nazwał Watykan

najważniejszym przy-

jacielem Polski,

a konkordat – do-

skonałą umową.

Mimo to Cimosze-

wicz byłby prezy-

dentem wymarzo-

nym, najlepszym z możliwych,

i – co najważniejsze – mógłby wybory wygrać. Była też

kampania SdRP i jej partnerów w 1991 i 1993 roku. Coś

ciekawego można było jeszcze usłyszeć podczas kampanii

prezydenckiej w 1995 roku od trzech lewicowych kandyda-

tów (A. Kwaśniewski, T. Zieliński, J. Kuroń). W pozosta-

łych kampaniach wątki dotyczące ekspansji klerykalizmu,

światłej edukacji, dostępności (refundowania) środków an-

tykoncepcyjnych i in vitro, praw mniejszości seksualnych

oraz samego modelu państwa – spychano na margines lub

zupełnie pomijano. Nie można zadzierać z Kościołem, bo to

nas kojarzy z PZPR-em – tłumaczono na szkoleniach szta-

bów wyborczych SLD w 2001 r. (wtedy to z SLD wystąpi-

łem). Później toczyła się kluczowa dla Polski gra o przystą-

pienie do UE i „głos biskupów był bardzo potrzebny”. Efekt

jo-jo tej transakcji znamy. Za bełkotliwy, niezwykle oszczęd-

ny i niejednoznaczny list z okazji referendum akcesyjnego

Episkopat dostał wszystko co chciał i obrósł w słoninę.

Politycy też uwielbiają takie pustosłowie i rozgrywanie

swoich spraw pod stołem. Ale do tego potrzebny jest im

jeszcze bezmyślny motłoch. Dlatego światłych, ambitnych

obywateli, w tym antyklerykałów, określają jako margines,

utrapienie, piąte koło u wozu. Prawica na nas pluje, a tzw.

lewica antyklerykałów uważa za chorych (cynik Kwaśniew-

ski). Czy my jednak wiecznie musimy znosić takie upoko-

rzenia? Można czasem przygryźć wargę i przeboleć, że ktoś

ma cię za skończonego idiotę, traktuje jak Cygana w skle-

pie jubilerskim czy Żyda za okupacji. Coś takiego można ewen-

tualnie zdzierżyć, ale tylko doraźnie i wyłącznie w imię ja-

kichś wyższych wartości, dobra ogólnego, wizji ostateczne-

go zwycięstwa. A co nas od lat spotyka za nasze potulne

stanie w drugim rzędzie, za życie nadzieją i ciągłe głosowa-

nie na mniejsze zło? Kolejne obiecanki, zawiedzione nadzie-

je i dalsze upokorzenia.

Potencjalnie jedyną liczącą się formacją, od której nale-

ży wymagać obrony postępowych wartości, jest tzw. lewi-

ca parlamentarna. Ale to, że SLD się (jeszcze) liczy, wcale

nie znaczy, że można liczyć na SLD. Na pewno, jak zwykle,

możemy liczyć na... słowa, słowa, słowa. I to wyważone,

bo wiadomo – polityka. Ale za same słowa nikt nie powi-

nien oczekiwać konkretnego poparcia w postaci głosów.

A Grzegorz Napieralski oczekuje. I ode mnie się nie docze-

ka, gdyż przekonałem się, ile jego słowa znaczą. Choć

w sumie nie do końca jest to wina Napieralskiego, że mło-

dy człowiek szybko się uczy także hipokryzji. A nauczycie-

li miał i ma znamienitych: Rakowski, Kwaśniewski, Miller,

Oleksy, Szmajdziński, Kalisz i wielu innych. Powiecie raz

jeszcze – taka polityka, takie uwarunkowania; przecież to

kraj katolicki, kler silny – trzeba ostrożnie, towarzysze. Ty-

le że proces wyzwolenia z watykańskiego klerykalizmu i zwią-

zanej z nim społecznej jełopizacji przeszły już wszystkie kra-

je europejskie – zarówno na zachodzie, jak i na południu

(ostatnio katolicka Hiszpania) – z wyjątkiem naszego rodzi-

mego Katolandu i Malty. I co, można było? Ano można.

Na Napieral-

skiego, a ra-

czej na SLD

w jego obec-

nej postaci, nie

będę głosował

choćby dlatego,

że winien on jest

grzechu najcięższe-

go: skutecznego

stopowania

zjednoczenia

polskiej lewi-

cy. A na dziś

tylko zjedno-

czona lewica

mogłaby uzyskać przy-

zwoity wynik w wyborach i dokonać konkretnych zmian.

Od pseudoliberałów z PO nie można się tego spodziewać.

Liderzy Sojuszu wiedzą też doskonale (i dobrze się z tym

czują), że obecnie nie ma właściwie szans na wejście na sce-

nę polityczną konkurencyjnych ugrupowań. Zapewnili to

sobie, przyjmując w 2001 roku opracowany przez Ludwika

Dorna system subwencji i dotacji z budżetu państwa dla

partii politycznych. Na przykład taka RACJA PL, mając pań-

stwowe miliony, którymi dysponuje SLD, uzyskałaby z pew-

nością lepszy od niego wynik wyborczy. Tylko niska fre-

kwencja i nikłe poparcie w wyborach mogą stać się dla sze-

fów SLD sygnałem ostrzegawczym, zmusić do szerszej ko-

alicji i powrotu do idei lewicowych; może pokonać ich strach.

A strach jest zawsze złym doradcą. Przerażenie wizją osie-

roconej po utracie „elit” ojczyzny, która już nigdy może nie

być solidarna (a kiedy była?!), od miesiąca nakręcają kato-

lickie media z TVP i Radiem Maryja na czele. PiS-owi udało

się od początku kampanię wyborczą z merytorycznej debaty

o przyszłości Polski zamienić w spór, kto jest godzien nieść

sztandar prezydencki po Lechu K. Któż, jeśli nie jego Wielki

Brat? Tymczasem strachliwy Napieralski – zamiast odważ-

nie zanegować tę schizofreniczną i szkodliwą koncepcję – wciąż

wzywa do wyciszenia, kultury politycznej i miłości bliźniego.

Jeśli ktoś uważa, że parę procent głosów więcej dla

SLD i jego przewodniczącego czemuś dobremu się przysłu-

ży, to proszę bardzo, niech na niego zagłosuje. Ja twierdzę,

że może tylko zaszkodzić. Naturalnie, jeśli wystąpi realne za-

grożenie wyborem Jarosława Kaczyńskiego, wówczas nikt

mnie w wyścigu do urny nie wyprzedzi. Jednak taką ewen-

tualność biorę pod uwagę raczej tylko w drugiej turze, choć

nie wiadomo, jak się jeszcze sytuacja rozwinie. Wówczas

zagłosuję na mniejsze zło, czyli Komorowskiego. Być może

jednowładztwo PO wyzwoli w jej elitach jakąś odrobinę pew-

ności siebie w stosunkach państwo–Kościół. Skoro wszyscy

zawodzą, tonący brzydko się chwyta. Niestety, jeszcze jakiś

czas przyjdzie nam chyba żyć marzeniami.

Najpierw w Poroninie dobrze miał niejaki Lenin, a teraz nie-

jaki (nijaki?) Kaczyński. W tamtejszym kościele proboszcz

zbiera podpisy poparcia na listach tego kandydata na prezy-

denta. W latach studenckich śpiewało się, że „w Poroninie

żyje dotąd taki baca, co Leninowi kwaśnym mlekiem leczył

kaca”. Teraz wystarczy tylko podmienić nazwiska.

W Nowej Soli też zbierane są prokaczyńskie podpisy. I też

w kościele. Zaprotestował przeciwko temu prezydent miasta

Wadim Tyszkiewicz, ale usłyszał od zbierających, żeby spa-

dał, i że na płotach mylnie go podpisują przez samo „H”.

No i kicha. Ukradziony przez zakonnicę pod Smoleńskiem ka-

wałek tupolewa, który miał zdobić sukienkę jasnogórskiej

Zawszedziewicy, wróci tam, skąd zginął. Zażądała tego rosyj-

ska komisja badająca przyczyny katastrofy. Przeor Jasnej Gó-

ry już wytoczył zdobyczną kolubrynę...

Uniwersytet Rzeszowski wozi wykładowców do Krakowa na grób

Marii i Lecha Kaczyńskich. I słusznie. Po co zdobywać wie-

dzę okrężną drogą? Można od razu u źródła – na Wawelu.

W wywiadzie prasowym (2009 rok) Doda stwierdziła, że „bar-

dziej wierzy w dinozaury niż w Biblię”, bo jej zdaniem „cięż-

ko wierzyć w coś, co spisał jakiś napruty winem i palący jakieś

zioła”. No i na posterunku znalazł się czujny specjalista od sekt

Ryszard Nowak. Powiadomił onże prokuraturę, że piosenkar-

ka zszargała jego religijne uczucia. Niestety, Doda może teraz

cienko śpiewać, bo prokurator grozi jej dwuletnią odsiadką.

A na etat w scholi kościelnej raczej jej kary nie zamienią.

Przed prokuratorem, a później pewnie przed sądem, staną tak-

że Wojewódzki i Figurski, którzy w Radiu Eska Rock odśpie-

wali song o Kaczyńskim Jarosławie, który „po trupach” zmie-

rza do prezydentury. Szefowa sztabu wyborczego PiS podej-

rzewa, że autorem słów piosenki jest PO. Możliwe, że obaj

panowie skończą w jednej celi z Dodą, bo też grozi im kara

2 lat pierdla. Nie zgadniecie, za co... Za obrazę hymnu naro-

dowego, bo w tekście są nawiązania do Mazurka Dąbrow-

skiego! Paragrafu na obrazę L.K. (na razie) nie ma.

Czy wiesz, co tak naprawdę trzymasz w tej chwili w ręce? Być

może egzemplarz ostatniego wolnego medium w Polsce. Ran-

king wolności słowa sporządzony przez prestiżową organiza-

cję „Reporterzy bez Granic” jest dla naszego kraju druzgocą-

cy. Większą swobodę wypowiedzi mają dziennikarze w Gha-

nie, Trynidadzie, Tobago, Mali i Namibii. I to po to Wałęsa

skakał przez płot?!

Kardynał Angelo Sodano wyraził opinię, że z beatyfikacją JPII

należy poczekać. Oficjalnie z tego powodu, że w kolejce do oł-

tarzy czekają inni papieże; nieoficjalnie, bo po ujawnieniu

skandalu z gwałcicielem i złodziejem Macielem w roli głów-

nej (serdeczny druh Wojtyły) świętość (i nieomylność) JPII

coraz częściej podawana jest w wątpliwość.

Gdy rzeczony ojciec zakonny Marcial Maciel umarł w prze-

pychu w willi na Florydzie, jego legioniści ogłosili światu, że

ich padre trafił do nieba. „Nie, ten człowiek nie poszedł do nie-

ba” – ogłosił w minioną sobotę Watykan, gdy okazało się, co

to za ptaszek. No to gdzie jest w końcu Maciel? Co gorsza,

nie wiadomo też, kto przejmie 25 miliardów euro, które wy-

łudził oszust na konto biedaków (patrz komiks).

Włoska policja wpadła na trop księdza, który umieszczał w sie-

ci i ściągał z niej materiały pedofilskie. Klecha okazał się przy-

byszem z Katolandu. Też nam sensacja! Gdyby ogłoszono, że

ksiądz z Polski dokarmiał głodne dzieci i żył w cnocie czysto-

ści oraz ubóstwa, to dopiero byłby news!

Ruszył pierwszy na świecie chrześcijański indeks giełdowy. Ko-

ściół gwarantuje, że w umieszczone w nim firmy można inwe-

stować z czystym sumieniem, bo działają zgodnie z zasadami

etyki katolickiej. Ciekawe, co to za firmy. Pewnie burdele, fa-

bryki broni, przedsiębiorstwa trudniące się stręczycielstwem

i handlem ludźmi oraz praniem brudnych pieniędzy. Skąd to

wiemy? Stąd, że przecież Watykan nieoficjalnie czerpał (i czer-

pie nadal!) krociowe zyski z takiego właśnie biznesu.

Jordan może zniknąć. Na zawsze. I nie chodzi tu o legendar-

nego koszykarza Michaela, tylko o rzekę, w której jeden pro-

rok ochrzcił pewnego mesjasza.

Jordan jest izraelsko-jordańskim ściekiem z całkowicie zamar-

łą florą i fauną. Teraz nawet i ten rynsztok wysycha. Za rok

nie będzie ani śladu po biblijnej rzece. Szkoda, bo cokolwiek

by mówić, to kawałek ludzkiej historii...

JONASZ

M ój ostatni komentarz spotkał się z bardzo żywym od-

Nr 19 (531) 7 – 13 V 2010 r.

KOŚCIÓŁ RZYMSKO-PEDOFILSKI

dawnia się po upływie

15 lat od jej popełnie-

nia, natomiast w prawie

cywilnym roszczenia z tytułu czynów

niedozwolonych będących przestęp-

stwami przedawniają się dopiero

po 20 latach. Ofiarom szukającym

sprawiedliwości, a niemającym

środków na sądową wojnę z wie-

lebnymi zboczeńcami, redakcja

„Faktów i Mitów” uroczyście de-

klaruje udzielenie bezpłatnej po-

mocy prawnej. Niektórzy już nam

zaufali...

W czerwcu 2009 r. Sąd Okręgo-

wy w Bydgoszczy uczynił prawomoc-

nym wyrok sądu I instancji skazują-

cy franciszkanina Krzysztofa P.

z klasztoru w Pakości (opiekun mi-

nistrantów bardziej znany jako brat

Seweryn – na zdjęciu) na 4,5 roku

więzienia za wykorzystywanie seksu-

alne lekko upośledzonego pod-

opiecznego. Haniebne praktyki mni-

cha już opisywaliśmy (por. „Bratnia

dusza” i „Gorycz słodyczy” – „FiM” 7,

50/2008), więc jedynie w skrócie przy-

pomnijmy, że wielebny:

rozpoczął deprawowanie

chłopca, gdy ten miał 10 lat;

na początku obiecywał dziec-

ku czekoladki, jeśli będzie posłusz-

ne, i pozwoli się nago fotografo-

wać oraz dotykać...

Te sceny rozgrywały się w za-

krystii kościoła, w położonym tuż

obok ośrodku powołań, a także

za klasztorną klauzurą, gdzie br. Se-

weryn bez trudu wprowadzał swoją

ofiarę, nie kryjąc jej przed konfra-

trami. Gdy matka dziecka dowie-

działa się o eksperymentach doko-

nywanych na synu, poszła z awan-

turą do gwardiana. Efekt? Nakazał

kobiecie milczenie, a zboczonemu

koleżce pozostawił nauczanie reli-

gii w gimnazjum oraz opiekę

nad dziećmi, które w przyklasztor-

nym ośrodku „miło i radośnie prze-

żywały spotkanie z Bogiem i św. Fran-

ciszkiem z Asyżu” (cyt. z plakatu

reklamowego). I tylko ostrzegł kon-

fratra, żeby działał nieco ostrożniej.

„Seweryn strasznie mnie skrzy-

czał, że to przecież miała być nasza

tajemnica i on teraz może mieć prze-

ze mnie duże kłopoty” – zeznał chło-

piec podczas utajnionego procesu.

„Jak długo brat Seweryn nie zo-

stanie skazany prawomocnym wyro-

kiem, tak długo uznajemy go za nie-

winnego” – twierdzili wówczas fran-

ciszkanie z poznańskiej centrali pro-

wincji św. Franciszka z Asyżu.

A co zrobili, gdy już został ska-

zany?

– Najpierw przysłali na przeszpie-

gi poczciwego Ozeasza , takiego bra-

ta łatę, który był kiedyś w Pakości

i cieszy się w mieście dużą sympa-

tią i zaufaniem. Naobiecywał rodzi-

com chłopca wszelką możliwą po-

moc oraz przyjazd różnych ważnia-

ków z władz prowincji, no i faktycz-

nie wkrótce przyjechali. Podobnie

jak brat Seweryn – z batonikami,

czekoladkami i cukierkami – zaalar-

mowała „FiM” nauczycielka z K.,

gdzie obecnie uczy się chłopak.

Spotkaliśmy się z nim w obec-

ności rodziców. Oto co nam po-

wiedzieli...

– Po wyroku w pierwszej instan-

cji pojawił się u nas nieoczekiwanie

ojciec Ozeasz. Powiedział, że do-

stał polecenie od prowincjała (był

nim wówczas o. Adrian Buchcik

– dop. red. ), który chciałby nas od-

wiedzić i zaoferować pomoc, a on

ma rozeznać, czego najbardziej po-

trzebujemy. Przyjechali obaj tuż

przed ubiegłorocznymi świętami

wielkanocnymi. Przywieźli kawę, cze-

kolady... całą reklamówkę słodyczy

i stroik wielkanocny. Za całe 60 zł,

jak później obliczyłam. Prowincjał

Wystarczyłoby, żeby tata dał mu

po ryju i przeniosłoby się go do in-

nego klasztoru – powiedział. Gdy

odparłem, że tata mógłby pójść za to

siedzieć, stwierdził: No i co z tego?

Chodzę teraz do szkoły w K. i le-

czę się, bo to, co robił mi Seweryn,

było straszne. Sam nie umiem się

z tym uporać – dodaje.

– Mnisi doskonale znają sytu-

ację materialną tej rodziny i wiedzą,

że nie stać jej na zawleczenie zako-

nu do sądu. Stąd też bierze się ich

lekceważący stosunek – ocenia na-

uczycielka z K.

24 kwietnia 2009 r. nowym szefem

poznańskiej prowincji franciszkanów

kilka miesięcy gwałcił 13-letniego Ada-

sia , późniejszego kleryka Wyższego

Seminarium Duchownego (por. cykl

„Tanie dranie” – „FiM” 4, 5, 6/2010).

„Gdy masturbował się, musia-

łem uklęknąć i czekać. Wytrysku do-

konał na moją twarz, a później ka-

zał mi iść się umyć” – to jedno z nie-

wielu nadających się do publikacji

wspomnień Adama, weryfikowanych

obecnie przez prokuraturę.

Dla dobra śledztwa (trzymamy

rękę na jego pulsie) nie chcemy

ujawnić więcej szczegółów, ale mo-

żemy zdradzić, że dzięki naszym pu-

blikacjom zgłosiły się jeszcze inne

ofiary księdza Zbigniewa R., które

Na portalu internetowym Kaszub-

skie Forum pojawiły się relacje o pe-

dofilskich sprawkach ks. Andrzeja

S. , byłego wikariusza parafii św. Ka-

zimierza w Kartuzach (diec. pelpliń-

ska), któremu ówczesny ordynariusz

bp Marian Przykucki (późniejszy

arcybiskup metropolita szczeciński)

pozwolił umknąć przed wymiarem

sprawiedliwości. Pewnie po to, żeby

mógł „po odbyciu rekolekcji i obiet-

nicy poprawy wylądować na posadzie

proboszcza w diecezji toruńskiej oraz

zająć bardzo wpływowe stanowisko

w obejmującym tę parafię dekana-

cie” – co ujawniliśmy niedawno w „Al-

fabecie mafii” („FiM” 17/2010).

W zamieszczonych na forum

wspomnieniach czytamy m.in.:

„Mój brat był w czasach ks.

Andrzeja S. ministrantem. Pewnego

dnia wrócił do domu i powiedział, że

nikt go nie zmusi do powrotu do mi-

nistrantury. Miał wtedy 15 lat. Ma-

ma dociekała dlaczego, co

się stało, ale on wstydził

się rozmawiać. Po 3 ty-

godniach przerwał mil-

czenie. Pamiętam, jak

razem z rodzicami po-

szli do proboszcza (ks.

Tadeusz M . – dop.

red. ). Niestety, pro-

boszcz zaczął zamia-

tać sprawę pod dy-

wan. Uważał, że

posadzenie sobie

chłopca na kola-

nach i wspólne

oglądanie z nim

zdjęć i dotyka-

nie jego krocza

wcale nie mu-

si oznaczać

molestowania” ;

„Pamiętam, jak plebania i biu-

ro parafialne św. Kazimierza było jesz-

cze u państwa K. (okres budowy no-

wego kościoła – dop. red. ), gdzie

odbieraliśmy kartki do spowiedzi. Ko-

ledzy ze szkoły często tam zachodzi-

li, ale zawsze sami. Dziwnie się póź-

niej zachowywali, nie umieli spoj-

rzeć w oczy. Mieli po wizycie różne

rzeczy. Ser żółty, twixy (batony cze-

koladowe – dop. red. ), a nawet bu-

telki ze smoczkiem dla dzieci” .

List dotyczący tego samego ks.

Andrzeja, ale nie sprzed lat, nade-

słał nam przed kilkoma dniami je-

go obecny parafianin: „Boję się ta-

ty, bo chyba by mnie zabił za to, że

ksiądz mnie obmacywał i nie tylko,

a ja komuś o tym powiedziałem. Ale

taka jest prawda. To samo robił jesz-

cze jednemu chłopakowi. Mówiłem

pani w szkole, ale powiedziała, że

zwariowałem. Najlepiej, żeby ktoś zgło-

sił na policję i podał mnie na świad-

ka, to wtedy wszystko bym opowie-

dział” – podpowiada 14-letni Woj-

tek ze wsi nieopodal Brodnicy.

Przypominamy więc rodzicom,

nauczycielom i opiekunom, że prze-

cież sam santo subito Jan Paweł II

w 1978 r., gdy wybrali go papie-

żem, wołał: „Nie lękajcie się!” i za-

pewniał, że „prawda nas wyzwoli”...

ANNA TARCZYŃSKA

tarczynska@faktyimity.pl

Nie lękajcie się!

Czternastoletni chłopiec napisał do nas:

„Tata by mnie zabił, że ksiądz mnie obmacywał

i nie tylko, a ja komuś o tym powiedziałem”...

zachowywał się bardzo lekceważąco.

„No, Ozeasz, mów co masz mówić,

bo nie mamy czasu!” – poganiał. Oze-

asz zapewniał, że w razie potrzeby

zakon udzieli synowi pomocy psy-

chologicznej, że prowincjał zrobi

z księżmi porządek, rozgoni po in-

nych klasztorach to całe towarzystwo,

które dopuściło do skandalu i...

na tym koniec. Zapytał jeszcze, jak

nam się wiedzie finansowo. Powie-

działam zgodnie z prawdą, że źle.

Pokiwali głowami, powzdychali, wy-

pili herbatę i poszli. Od tej pory nie

dają znaku życia, a gdy niedawno

zwróciliśmy się z sugestią, żeby ufun-

dowali choćby skromne stypendium

oraz wyprawkę szkolną, może jakiś

komputer, bowiem nas na takie eks-

trawagancje nie stać, a syn po tych

wszystkich przejściach musi się teraz

uczyć indywidualnie, odpowiedzieli

(patrz skan), że to problem Sewery-

na – relacjonuje matka.

– Ojciec Efrem ( Henryk Dzie-

miński , proboszcz administrowanej

przez franciszkanów parafii św. Bo-

nawentury w Pakości – dop. red. )

zrobił mamie i mnie na kolędzie

straszną awanturę, że zeznawałem

w prokuraturze. Kpił, że na pewno

podobało mi się to, co robił Sewe-

ryn – mówi nam chłopak. – Mogłeś

przecież niczego nie rozgłaszać.

został ojciec doktor

Filemon Tadeusz

Janka . Przesłaliśmy

mu przed kilkoma dniami smutną

informację: „Wielebny ojcze, w po-

rozumieniu z ofiarą przestępstwa oraz

jej rodzicami redaktor naczelny „FiM”

podjął decyzję o pokryciu wszystkich

kosztów pomocy prawnej w procesie

o wypłacenie przez Prowincję odszko-

dowania dla molestowanego przez

Waszego konfratra dziecka. Proszę

łaskawie pamiętać, że brat Seweryn

nie krzywdził go prywatnie, lecz jako

osoba, której władze zakonne powie-

rzyły instytucjonalną opiekę nad mi-

nistrantami. Uprzejmie doradzamy

w tej sytuacji podjęcie pilnych i wy-

miernych działań na rzecz ofiary” .

Zapomnieliśmy jedynie dopisać,

żeby wziął pod świątobliwą rozwa-

gę, że przegrany ewidentnie (choć-

by po odwołaniu w Strasburgu) pro-

ces niechybnie uruchomi lawinę po-

zwów (wzorem USA, Irlandii, Nie-

miec, Austrii, Holandii, Szwajcarii)

i mogą one okazać się zabójcze nie

tylko dla prowincji...

Trwa jeszcze śledztwo w opisy-

wanej przez nas niedawno sprawie

ks. Zbigniewa R. , proboszcza z Ko-

łobrzegu i pieszczocha koszalińsko-

-kołobrzeskich biskupów, który przez

podaliśmy prokuraturze

na przysłowiowej tacy. Adam chce

nie tylko ukarania złoczyńcy. Do-

maga się od diecezji choćby symbo-

licznego zadośćuczynienia finanso-

wego za to, że zmuszono go do odej-

ścia z seminarium, gdy ujawnił swo-

im przełożonym fakt molestowania

seksualnego przez ich kolegę po fa-

chu, a biskupi tolerowali i awanso-

wali ks. Zbigniewa, choć jego pre-

ferencje seksualne były powszech-

nie znane.

„Niech nienawiść cię nie znisz-

czy, modlimy się o to” – próbuje te-

raz przekabacić Adama (w liście

sprzed kilkunastu dni) prefekt WSD

ks. dr Jarosław Kodzia , który wcze-

śniej zarzucał klerykowi: „Nie mia-

łeś najmniejszego prawa i bardzo

źle zrobiłeś, osądzając kapłana! Po-

winieneś milczeć i nikomu nic

nie mówić o molestowaniu” .

Z wielebnym ks. Jarosławem

oraz jego szefami biskupami praw-

dopodobnie spotkamy się wkrótce

przed sądem cywilnym. Daliśmy

Adamowi słowo, że w razie potrze-

by dostanie od nas pomoc prawną.

On jest zdecydowany, żeby iść

na wojnę, a my nie rzucamy obiet-

nic na wiatr...

K aralność pedofilii prze-

Nie lękajcie się!

Z NOTATNIKA HERETYKA

Nr 19 (531) 7 – 13 V 2010 r.

POLKA POTRAFI

Matka Polka statystyczna

MYŚLI NIEDOKOŃCZONE

Lech Kaczyński po śmierci – tak jak za życia – głównie dzieli.

(prof. Magdalena Środa)

¹¹¹

Dzisiaj z kręgów PiS słyszymy, że ta prezydentura była wielka, największa.

A tak, niestety, nie było. Wszyscy to pamiętamy. (Grzegorz Schetyna)

¹¹¹

Kluzik-Rostkowska ze swoimi lewicowymi poglądami na sprawy obyczajowe

czasami nie pasuje do PiS. Ale zrobienie jej szefową sztabu ma sens. Media

lewicowo-liberalne będą miały problem z jej atakowaniem.

(Anonimowy polityk PiS dla „Rzeczpospolitej” o powołaniu posłanki

Kluzik-Rostkowskiej na szefa sztabu wyborczego Jarosława Kaczyńskiego)

¹¹¹

Praktyka wykazuje, że te partie, które usiłowały, bez zgody władz kościel-

nych zresztą, szukać instrumentalnego wykorzystania Kościoła, na przy-

kład przez podkładanie ulotek w świątyniach, już zniknęły z horyzontu

politycznego, przestały istnieć.

Jak statystycznej Polce żyje się

w państwie wyznaniowym?

Mam przed sobą publikację „Ko-

ściół, państwo i polityka płci” ze zbio-

rem tekstów traktujących o życiu ko-

biety w RParafialnej, Anno Domi-

ni 2010. Weźmy na tapetę raport

„Kościół, rodzina i prawa jednost-

ki” Izy Desperak – wielkie, smut-

ne, ale prawdziwe podsumowanie.

Jak wiemy, Kościół poświęca ro-

dzinie dużo uwagi. Musi być kato-

licka i tradycyjna, znaczy się – pa-

triarchalna. Uświęcony model to ma-

ma, tata i dzieci. Nie ma miejsca

na familie niepełne i jednopłciowe.

Mimo że Kościół jest orędowni-

kiem wielodzietności, przeciętna Po-

lka rodzi teraz jedno dziecko, za to

– według szacunków Federacji

na rzecz Kobiet i Planowania Rodzi-

ny – liczba nielegalnych skrobanek

waha się od 80 do 200 tys. rocznie.

Małżonkowie, jak niezmiennie na-

uczają kościelni moraliści, nie powin-

ni zapobiegać ciąży, nawet jeśli bę-

dzie dziesiątą z kolei. Praktykująca

katoliczka, która podczas spowiedzi

przyzna się do stosowania antykon-

cepcji, nie otrzyma rozgrzeszenia, chy-

ba że obieca natychmiastowe porzu-

cenie grzesznej drogi. W wioskach

i wioseczkach tuż przed spowiedzią

wielkanocną obserwuje się masowe

usuwanie spirali w gabinetach gine-

kologicznych (swoją drogą, to dopie-

ro dowód bogobojności – zainstalo-

wanie spirali w prywatnym gabine-

cie to koszt ok. 1000 zł).

To nie rodzice, ale Bóg decy-

duje, czy i kiedy jego „dzieci” będą

miały swoje własne. Kiedy małżon-

kowie mają problemy z poczęciem,

proponuje się im metody natural-

ne, pogodzenie się z wolą boską,

ewentualnie adopcję.

Aborcja traktowana jest jak lu-

dobójstwo. Rodzić musi też ofiara

gwałtu, dla której przewidziano moż-

liwość oddania dziecka do adopcji.

„Oczekiwanie od kobiety, która

ciąży nie chce i jej nie akceptuje, by

najpierw ją donosiła, następnie od-

była wielogodzinny poród, karmiła

niemowlę, a później je porzuciła,

wskazuje, że dla Kościoła kobiety są

jedynie żywymi inkubatorami”.

Kościelną inicjatywą są tzw. okna

życia, miejsca, gdzie anonimowo moż-

na zostawić nie-

mowlę. Mi-

mo to, tak-

że w miej-

scowościach,

gdzie „okna” funkcjonują, wciąż znaj-

dowane są martwe, niechciane no-

worodki.

O pozycji kobiety w Kościele de-

cyduje małżeństwo i macierzyństwo.

Feminizm w wydaniu katolickim to

docenienie kobiety w ramach stare-

go porządku, w jej „naturalnych” funk-

cjach – matka lub dziewica poświę-

cona Bogu. Kościół niechętnie patrzy

na sukcesy zawodowe kobiet. Według

sondaży, co trzecia osoba w Polsce

uważa, że żona powinna przedkładać

karierę męża nad własną.

Kampanie przeciwdziałające

przemocy w domu są dla Kościoła

atakiem na rodzinę. „Szukająca

wsparcia w konfesjonale ofiara do-

mowej przemocy otrzymuje najczęściej

poradę, by dalej niosła swój krzyż” .

Klerycy i księża często z lekce-

ważeniem odnoszą się do kobiet pra-

cujących w instytucjach kościelnych.

Temat molestowania w samym Ko-

ściele, rozdmuchiwany przez media,

traktowany jest jako atak na świę-

tą instytucję. „Ofiary molestowania

są oskarżane o to, że same swą nie-

czystą seksualnością sprawcę spro-

wokowały” . Tyle wyklęty już przez

Kościół raport.

Rozumiecie coś z tego? Z jed-

nej strony kult Maryi, Królowej Pol-

ski, Matki Niebieskiej, z drugiej – po-

strzeganie kobiety jako tworu drugo-

rzędnego. Jaki los miałaby taka Mat-

ka Boska, gdyby przyszło jej zamiesz-

kać na parafii w Pcimiu Dolnym?!

JUSTYNA CIEŚLAK

(abp Józef Życiński)

¹¹¹

Siły rozłamu nie uszanowały żałoby narodowej. Nie uszanowano bólu na-

rodu. Nad trumną ofiar wypadku prasowe hieny rozpoczęły swój niszczący

proces. Nowocześni propagandyści w pogoni za sensacją zagubili lub celo-

wo zapomnieli niepisaną zasadę, że o umarłych mówi się tylko dobrze. Eu-

ropa też o tym zapomniała.

¹¹¹

Podważanie osobistego autorytetu papieża Benedykta XVI, a także auto-

rytetu Kościoła jest wysoce niesprawiedliwe i nosi rysy prześladowania.

(kard. Stanisław Dziwisz)

¹¹¹

Biskupi i duchowni nie doniosą na księdza pedofila do prokuratury.

Przecież to są często koledzy z seminarium, znają się po 30 lat! Dlatego

tego rodzaju sprawami dyscyplinarnymi w Kościele powinni zajmować się

świeccy. (prof. Tadeusz Bartoś, były dominikanin)

¹¹¹

Jest kilka cech, które opisują dobrego księdza. Powinien być wierzący

i praktykujący. Ksiądz wierzący ma wewnętrzne przekonanie, że to, cze-

mu służy, jest prawdziwe i dobre. Nie można przekonywać innych do cze-

goś, do czego samemu nie jest się przekonanym. Ksiądz praktykujący to

taki, który gdy komuś o czymś mówi, to sam tak uczciwie czyni.

(ksiądz Roman J., były dyrektor katolickiego radia

aresztowany za pedofilię; przyznał się do winy)

¹¹¹

Kampania prezydencka będzie bardzo krótka. Partie wcześniej rozpisały sce-

nariusze działań. Zaplanowano na wiele miesięcy potyczki, bitwy i wojny.

Jeśli zapasy jadu, jakie przygotowano, wtłoczone zostaną w kilka tygodni

kampanii, czeka nas straszny spektakl.

(Andrzej Olechowski)

ści, talent organizacyjny, psychopatyczna oso-

bowość dążąca do podporządkowania sobie innych.

Kandydat w sam raz na katolickie ołtarze. Gdyby

nie te wścibskie media...

Kościół rzymskokatolicki nie wzbogaci się o jeszcze

jednego błogosławionego psychopatę, mimo że tak do-

brze się zapowiadał. To już postanowione. Po 12 latach

demaskowania w me-

diach barwna postać

Marciala Maciela De-

gollady („FiM” 17/2008)

została ostatecznie osą-

dzona przez specjalną

komisję watykańską. Nie

będzie cudów, jakie zmarły przed 2 laty Maciel mógłby

uczynić w drodze na ołtarze. 1 maja ogłoszono wyrok,

uznając twórcę jednego z najbardziej wpływowych orga-

nizacji katolickiego świata za niezwykłego oszusta.

Przyjaciel JPII , „prawdziwy wzór dla młodzieży”, jak

go określił z niewątpliwą dozą nieomylności przynależną

papieskiemu urzędowi nasz Wielki Rodak, okazał się

utalentowanym kanciarzem i gwałcicielem prowadzącym

nawet nie podwójne, ale potrójne, a może i poczwórne

życie. Całe życie. Bo wiadomo już, że Maciel nie zszedł

z „drogi świętości” na starość, ale przez dziesięciolecia wy-

korzystywał seksualnie, kradł i oszukiwał. Żyjąc tak jak żył

– na kościelnym świeczniku – odniósł niebywały sukces.

Oczywiście ukrywał swoje łajdactwa, ale sam fakt, że uda-

ło się przez dziesięciolecia trzymać w tajemnicy naduży-

cia takiego kalibru, daje wyobrażenie o tym, czym w isto-

cie jest Kościół rzymskokatolicki i jego przywódcy.

Dzisiaj, gdy „mleko się wylało”, panowie z Watyka-

nu przyznali, że Maciel „prowadził życie pozbawione

skrupułów, bez autentycznego zaangażowania religij-

nego”. I pomyśleć, że gdyby nie wieloletnia presja me-

diów, setki biskupów, kardynałów i innych duchownych,

z którymi Maciel miał do czynienia, nie zauważyłoby,

że mają do czynienia z oszustem! Coś podobnego jest

możliwe tylko w autorytarnej, zdemoralizowanej insty-

tucji, kompletnie ślepej

na sprawy ducha i zwy-

kłą ludzką przyzwoitość.

Afera Maciela po-

winna wywrócić do gó-

ry nogami Watykan

i cały Kościół rzymsko-

katolicki, ale nie wywróci, bo trudno, żeby perwersja

zburzyła system zbudowany na perwersji. Daje jednak

wiele do myślenia na temat Jana Pawła II i ludzi, któ-

rymi się otaczał. Watykan Wojtyły do końca umiłował

i chronił Maciela. Jego odsunięcia dokonał dopiero Be-

nedykt XVI .

„Fakty i Mity” od swojego powstania trzeźwo i bez

egzaltacji oceniały pontyfikat zmarłego papieża, tropi-

ły nadużycia, badały jego przeszłość. Robiliśmy tak,

mimo że niemal cała Polska manipulowana przez me-

dia oszalała na punkcie Jana Pawła. Zewsząd spadały

na nas gromy za nasz „obrzydliwy antyklerykalizm”

i „brak pokory”. Nawet niektórzy czytelnicy zarzucali

nam, że „podnosimy rękę na największy autorytet”. Cóż,

od uznanych autorytetów cenimy bardziej prawdę i ni-

gdy jeszcze nie zawiedliśmy się na wyborze takiej wła-

śnie opcji.

¹¹¹

Ja chcę być spalony, a popiół proszę rozrzucić. Jak ktoś sobie życzy, to mo-

że wziąć wcześniej moje organy, ale one się już do niczego nie nadają.

Na moim pogrzebie nie ma być wystąpień, że byłem dobry czy zły. Tylko

śpiewy, psalmy i modlitwy. Niech ludzie nie opowiadają głupot na moim

pogrzebie, a cała uroczystość nie ma trwać więcej niż 1–3 godziny. Taka

jest moja ostatnia wola.

(Lech Wałęsa)

RZECZY POSPOLITE

¹¹¹

Ja znam ludzi w PiS, którzy oczekiwali innej decyzji.

(Bartosz Arłukowicz o kandydowaniu Jarosława Kaczyńskiego)

¹¹¹

Jarosław Kaczyński zaczął swoją kampanię od rozminięcia się z prawdą;

sugerował, że nie wiadomo, czy wystartuje. Nie było to uczciwe, bo nie

było żadnej wątpliwości, że będzie kandydował. Już wcześniej PiS zbierał

podpisy za jego kandydaturą. Polacy nie lubią dwuznaczności, lubią uczci-

we postawienie sprawy.

Świętość pod lupą

(Stefan Niesiołowski)

¹¹¹

Oskarżanie Kościoła o pedofilię to zorganizowana akcja masonów, Ży-

dów-Bogobójców i syjonistów, od zawsze wrogów papieża i katolicyzmu.

(bp Giacomo Babini,

emerytowany ordynariusz Grosseto we Włoszech)

¹¹¹

Jarosław Kaczyński będzie miał za sobą nie tylko nastroje społeczne, ale

będzie miał swoisty immunitet. Przeciwnikom, z uwagi na pamięć jego

brata, nie będzie wypadało atakować go, przypominać lata obłędu IV RP.

PiS – oraz podporządkowane tej partii media – będą działać bez takich

skrępowań. Polsce grozi realne niebezpieczeństwo, że prezydentem zosta-

nie Jarosław Kaczyński. On sam w kampanii nikogo osobiście atakować

nie musi. Zrobią to jego pretorianie. On sam będzie ukazywał tylko cier-

piącą twarz na tle symboli narodowych i religijnych.

(Jan Widacki, poseł Stronnictwa Demokratycznego)

Wybrali: AC, OH, MarS, RK

ADAM CIOCH

(bp Kazimierz Ryczan)

K onserwatywny, ostentacyjny model pobożno-

Nr 19 (531) 7 – 13 V 2010 r.

NA KLĘCZKACH

ANI SŁOWA O ZOMO?

którzy powierzyli swoje pieniądze

pracownikom Caritasu organizują-

cym zajęcia. W nocy złodziej (?)

włamał się do budynku i ukradł ka-

setkę z pieniędzmi. Zniknęło po-

nad 6 tys. złotych uzbieranych

na wyjazd do Rzymu na grób JPII .

MaK

po przebadaniu ochotników, któ-

rym za pomocą impulsów magne-

tycznych „wyłączono” pewne rejo-

ny mózgu.

Prezes PiS przemówił do swo-

ich towarzyszy i poprosił o wstrze-

mięźliwość werbalną: „Trzymajmy

nerwy na wodzy. Oni tylko czeka-

ją, by wciągnąć nas w konflikt.

Apeluję do was i do siebie”. Jak

wiadomo, kiedy Jarosław Ka-

czyński przemawia publicznie, to

poparcie dla niego spada natych-

miast na łeb, na szyję.

Zatem pomysł PiS moż-

na uznać za trafiony. Tyle że Ja-

rosław nie wytrzyma. I za to go

kochamy!

Podpisów zebrano już masę, bo ca-

łe 750. Gdzie dokładnie miałaby

stanąć statua, jeszcze nie wiado-

mo. Naszym zdaniem, można by

zdjąć z kolumny tego nieudolnego

króla i...

Prokuratura łódzka chyba zdała so-

bie sprawę z idiotycznej sytuacji

i zdecydowała, że nie będzie ścigać

aktywistek SROM-u. MaK

CUD PAKISTAŃSKI

O prawdziwym szczęściu, co

tam szczęściu – cudzie! – może mó-

wić Hakimillah Mehsud , przy-

wódca pakistańskich talibów. Wy-

celowana w niego z bezzałogowe-

go amerykańskiego samolotu rakie-

ta zabiła wszystkie stojące przy nim

osoby, z wyjątkiem właśnie głów-

nego adresata wybuchowej „prze-

syłki”. Gdyby tak Mehsud zechciał

zeznać, że ostatnią osobą, o której

pomyślał przed atakiem, był

na przykład prezydent Kaczyński

(w końcu przywódca jednego z wro-

gich państw), można by mówić o cu-

dzie, który będzie pierwszym kro-

kiem do beatyfikacji zmarłego nie-

dawno prezydenta. MaK

ASz

MA NAJWIĘKSZEGO!

KSIĄDZ O ISLAMIE

CBA NIE OD KSIĘŻY

Po długich miesiącach przepy-

chanek w kwestii zgodności z pra-

wem budowy największego na świe-

cie pomnika Chrystusa Króla

w Świebodzinie ksiądz Sylwester

Zawadzki dostał w końcu od wła-

dzy zielone światło. Kolos (33-me-

trowa statua, nasyp i korona dadzą

razem prawie 50 metrów) ma być

gotowy jeszcze w tym roku. WZ

Uniwersytet Papieski im. Ja-

na Pawła II w Krakowie (dawniej

PAT) otwiera nowy kierunek – re-

ligie Bliskiego i Środkowego

Wschodu. W programie znajdą się

m.in. języki bliskowschodnie, histo-

ria i kultura islamu. Katolicka szko-

ła ma nadzieję, że nową specjal-

nością zainteresują się wojskowi wy-

syłani na misje do Iraku i Afgani-

stanu.

ASz

DOBRE ŁOBUZY

Od ponad 3 lat poważni poli-

tycy PiS, księża, historycy z IPN

oraz redakcja „Gazety Polskiej”

prowadzą kampanię sławienia ki-

boli, czyli stadionowych chuliga-

nów. Według nich, jest to patrio-

tyczna młodzież zwalczająca zło

w życiu publicznym.

Jak ustalił salezjanin Jarosław

Wąsowicz , niszczenie przez kibo-

li przystanków autobusowych

i dworców kolejowych w latach PRL

to nie były akty chuligaństwa, lecz

„słuszny protest przeciw komuni-

stycznej władzy”. Zdaniem prawi-

cowych polityków, na począt-

ku XXI wieku policja nadal, nie

wiadomo dlaczego, nęka kiboli. We-

dług posłów Pawła Poncyljusza

i Mariusza Błaszczaka , polega to

na bezpodstawnych zatrzymaniach

zorganizowanych grup idących

na mecze i stosowaniu wobec kibi-

ców przemocy fizycznej (bicie, uży-

wanie gazów łzawiących).

Do grona obrońców kiboli do-

łączyła redakcja ultrakatolickiego

kwartalnika „Fronda”. Pochwaliła

ona zorganizowany przez fanatycz-

nych zwolenników Lecha Poznań

bojkot publikacji spółki Agora

(„Gazeta Wyborcza”, „Metro”). Je-

go przyczyną były publikacje na te-

mat dziwnych związków tego klu-

bu z chuliganami. Większości czy-

telników „Frondy” spodobała się

szczególnie napaść na młodą kol-

porterkę „Metra” i zniszczenie

paczki gazet. Żal wywołało to, że

akcja nie zakończyła się ogoleniem

napadniętej.

MaK

WYTRZEŹWIELI?

ZA PÓŹNO

Wydawcy nowego prawicowe-

go miesięcznika „Europa” jako

pierwsi w swoim środowisku roz-

poczęli krytyczny osąd pontyfikatu

JPII . Piszą teraz o zmarłym papie-

żu, że „dał Kościołowi złudzenie po-

tęgi, zasłonił swoim urokiem poważ-

ne problemy, przesłanie papieża wszę-

dzie przegrało, walka z rewolucją

seksualną skończyła się kompletnym

fiaskiem, rechrystianizacja Europy

to porażka, epoka Wojtyły to czas

wielkiego pustoszenia kościołów, do-

robek teologiczny pozostawił wątły” .

O tym wszystkim „FiM” piszą od 10

lat. I zasłużyliśmy dzięki temu

na miano „radykałów”. Szkoda, że

niektórzy potrzebują dekady, żeby

przejrzeć na oczy. A wielu ślepymi

umrze...

„Niech się ujawni obrońca tego

zboczeńca” – postuluje na łamach

włoskiego dziennika „La Stampa”

Marco Tosatti . Znany włoski wa-

tykanista poprzez media zwraca się

do osoby (osób?), która przez lata

ukrywała prawdziwe oblicze zbo-

czeńca i oszusta Marciala Macie-

la – założyciela Legionu Chrystu-

sa. „Konieczne jest, by ten, kto wWa-

tykanie go chronił inie pozwalał uka-

rać, wystąpił i wziął na siebie za to

odpowiedzialność” – napisał publi-

cysta „La Stampy”. Niestety, Tosat-

ti spóźnił się o kilka lat. Ktoś, kto

jest za to osobiście i jednoosobowo

odpowiedzialny, zmarł 2 kwiet-

nia 2005 roku.

WULKAN BOŻY

Centralne Biuro Antykorupcyj-

ne odmówiło zajęcia się sprawą jed-

nego z pomorskich duchownych ka-

tolickich, który czerpie korzyści

z oszustw. CBA, któremu na księ-

dza doniósł jeden z biznesmenów,

przekazało sprawę do... urzędu skar-

bowego, bo uznało, że zawód księ-

dza nie jest funkcją publiczną.

Ksiądz prowadzi od lat obrót fik-

cyjną stalą oraz przyjmuje rzekome

darowizny. Duchowny prowadzi bu-

dowę kościoła, co ułatwia mu prze-

stępczy proceder.

ASz

Islandzki wulkan nie tylko spa-

raliżował ruch lotniczy na znacz-

nych obszarach świata, ale został

zaangażowany do propagandy po-

lityczno-religijnej w USA.

Od pewnego czasu konserwa-

tywno-religijne witryny internetowe

i inne media bacznie obserwują trzę-

sienia ziemi oraz inne zjawiska geo-

logiczne na naszej planecie, inter-

pretując je jako niechybne sygnały

nadchodzącego końca świata. Jed-

na trzecia Amerykanów sądzi, że

nastąpi on jeszcze za ich życia.

Prawicowy ekstremista republi-

kański Rush Limbaugh , którego

program radiowy ma miliony słu-

chaczy, ujawnił, że eksplozja wul-

kanu i zapylenie atmosfery są sy-

gnałem, iż Bogu nie podoba się re-

forma systemu ubezpieczeń zdro-

wotnych, którą – po ciężkich bo-

jach z republikanami i korporacja-

mi ubezpieczeniowymi – przefor-

sował niedawno prezydent Obama

przy poparciu Partii Demokratycz-

nej. „Ziemia się otwarła. Bóg prze-

mówił! – objaśnia Limbaugh w ra-

diowej egzegezie. – Nie wiem, czy

to odrodzenie, czy Armagedon.

Miejmy nadzieję, że odrodzenie

w bożym ujęciu...”.

MaK

UCHO MORALNE

KSIĄDZ ZABÓJCA

PAN JEZUS BYWA

NIEZDROWY

Źródłem prawdziwej moralno-

ści jest głęboka wiara – tak przy-

najmniej od wieków z uporem

twierdzi Kościół. A co na to na-

uka? Otóż okazuje się, że najpraw-

dopodobniej za nasze zasady mo-

ralne i tzw. uczucia religijne cał-

kiem banalnie odpowiada znajdu-

jący się tuż za prawym uchem kłę-

bek nerwów, umiejscowiony

na skrzyżowaniu skroniowo-poty-

licznym. Jak informuje „Wiedza

i Życie”, do takiego wniosku do-

szła doktor Liane Young z MIT

Nie ma szczęścia duchowny, któ-

ry po pijanemu doprowadził

do kraksy drogowej koło Malewic

(Podlasie). Jego ofiary mają się jesz-

cze gorzej. W wyniku wypadku ra-

ny odniosło 8 osób („FiM” 17/2010).

Jedna z ofiar zmarła i księdza spo-

tka cięższy zarzut – doprowadzenia

do wypadku ze skutkiem śmiertel-

nym. Duchowny hasa tymczasem

na wolności po wpłaceniu 50 tys.

zł poręczenia.

MaK

Czy to możliwe, że tzw. Pan

Jezus Eucharystyczny, czyli hostia

podawana katolikom w czasie ko-

munii, może być szkodliwy dla zdro-

wia? Nie tylko może, ale i jest szko-

dliwy, gdy wierzący choruje na ce-

liakię, czyli odrzucenie przez orga-

nizm glutenu, który znajduje się

w zwykłej mące. Dlatego Kościół

od tego roku wprowadza dla dzie-

ci pierwszokomunijnych w Polsce

specjalne hostie, udzielając certyfi-

katu specjalistycznej firmie z Opocz-

na. Teraz już dzieci z celiakią nie

będą musiały poprzestawać na pi-

ciu wina z kielicha, co często uzna-

wały za dyskryminujące i mówiły,

że do nich przychodzi „inny Pan Je-

zus”. Istnieją już w Polsce specjal-

ne msze bezglutenowe, gdzie wszyst-

kie komunikanty są „zdrowe”. A my

mamy problem – jak to jest z tą

transsubstancjacją, skoro wszystko

jest kwestią mąki?

MiC

„SOKÓŁ” NA COKÓŁ

SROM

NA WOJCIECHA

Powstała specjalna strona in-

ternetowa, która ma zmusić H.

Gronkiewicz-Waltz do budowy

pomnika Kaczyńskiego . Aby pa-

ni prezydent Warszawy nie przy-

szło do głowy wahać się, na stro-

nie zbierane są podpisy pod ape-

lem, w którym czytamy m.in.: „Ja-

ko Prezydent Rzeczypospolitej Pol-

skiej przywrócił nam Polakom pa-

mięć idumę zpolskości. Dzięki Nie-

mu Polacy zrozumieli wagę narodo-

wej tożsamości. Swoim oddaniem

naszemu państwu stanowił wzorzec

polskiego patrioty czasu pokoju” .

Donosiliśmy o tym, że anoni-

mowa grupa feministek SROM ob-

wiesiła Łódź plakatami informują-

cymi o możliwości dokonania legal-

nej aborcji w Wielkiej Brytanii. Ka-

tolicki Klub Świętego Wojciecha

uznał takie informowanie za prze-

stępstwo i doniósł na sprawczynie

do prokuratury. Sprawa stała się

głośna i do prokuratury zaczęły

się zgłaszać także różne, zapewne

przypadkowe, osoby donoszące sa-

me na siebie, że to one są spraw-

cami „przestępstwa”. Afera zamie-

niła się w ten sposób w happening.

MaK

I PO PIELGRZYMCE

Bardzo rozczarowali się niepeł-

nosprawni uczestnicy warsztatów te-

rapii zajęciowej w Białej Podlaskiej,

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: