WOJOWNIK BOŻY
1. Bóg jest Wojownikiem:
a) „Pan wojownikiem; Pan jest imię Jego” (Wj 15, 3),
b) „Jak bohater posuwa się Pan, i jak wojownik pobudza waleczność; rzuca hasło, okrzyk wydaje wojenny, góruje męstwem nad nieprzyjaciółmi” (Iz 42, 13),
c) „Ale Pan jest przy mnie jako potężny mocarz, dlatego moi prześladowcy ustaną i nie zwyciężą” (Jr 20, 11).
d) Nasz Bóg jest wojownikiem, potężnym i strasznym w boju i prowadzi wojska. Jesteśmy stworzeni na Jego obraz i podobieństwo.
e) Gdy Duch Pana opanował Samsona ten rozerwał powrozy i oślą szczęką zabił tysiące mężczyzn! Zobaczcie, co czyni Duch Boży gdy opanowuje człowieka!
2. Bóg jest wojownikiem, dlatego że w życiu są pewne rzeczy, o które warto walczyć, o które trzeba walczyć (MAŁŻEŃSTWO, RODZINA, PRZYJAŹŃ, CZYSTOŚĆ itp.). Bóg stworzył mężczyznę kobietę, by przyłączyli się do Jego bitwy.
3. Znajdź na ziemi wszystko co dobre, piękne, wartościowe i zadaj sobie pytanie: „CZY MOŻNA TO UCHRONIĆ BEZ WALKI?”
4. Zazwyczaj zło nie daje łatwo pola. Trzeba je zmusić do kapitulacji albo zniszczyć. Żyjemy na świecie, na którym toczy się wojna. Mamy walczyć. Nie możemy być bierni, wycofani, obojętni. Słowo Boże wzywa do ciągłe, wytrwałej walki: „Przeciwstawiajcie się diabłu” (Jk 4, 7).
5. W naszym życiu istnieją rejony, które są krainą kapitulacji i bierności. Jakie to tereny? Może unikanie konfliktu, może kompromisy ze złem, może przymykanie oczy na zło, może w domu, może w pracy. Nieraz szukamy drogi, która wiedzie po najmniejszej linii oporu. A rzadko jest to najwłaściwsza droga. JAKIE RZEZCY OSTATNIO ODDAŁEŚ BEZ WALKI? Najważniejsze jest byśmy pokonywali narastający w nas paraliż i chęć rezygnacji. Na bierność nie ma miejsca w twoim powołaniu!
6. Bóg wzywa cię byś się przyłączył do jego walki ze złem. Albo będziesz wojownikiem albo paralitykiem! Wewnątrz nas istnieje wrodzona agresywność, gniew, złość na zło!
7. Serce Bożego Wojownika mówi: „Nie pozwolę, by panoszyło się zło! Pewnych rzeczy nie wolno tolerować. Muszę coś zrobić. Będę się dla ciebie, dla was narażał. Będę żono, mężu, dzieci o was walczył”. Wojownik Boży traktuje trudności jako wezwanie do walki, do powstania. NIE ULEGNĘ, NIE ZREZYGNUJĘ – takie jest przesłanie Wojownika.
8. Czas Wojownika jest czasem uczenia się dyscypliny, koncentracji ciała, umysłu i ducha.
9. Wojownik musi się nauczyć, że jego serce nie powinno się niczemu poddawać. Nie wolno zabijać serce z lęku przed pokusą. Trzeba stawać i mówić wprost do pokusy: „W IMIĘ JEZUSA ROZKAZUJĘ CI ODEJDŹ”. Postaw się pokusie! Zdenerwuj się na grzech!
10. Serce Wojownika zostaje w nas zranione;
a) Kiedy mówi się mu, że agresywność jest czymś absolutnie złym. Często rodzice zabijają tę waleczną stronę naszego serca, gdy zakazują nam się gniewać i być uległymi. Gdy nic w dziecku nie budzi gniewu rodzi się powoli frustracja i zobojętnienie na swoją siłę. Staje się bierne wycofane, oddające się marzeniom i przyjemnościom,
b) Kiedy usiłuje być Wojownikiem i zostaje wydrwiony,
c) Kiedy doświadcza braku zwycięstw, znęcania się, popychania, bicia,
d) Kiedy chłopiec musi zbyt szybko stać się dorosłym i zaczął walczyć,
e) Kiedy ojciec jest bierny i gdy w dziecku rośnie brak szacunku do niego,
f) Kiedy chłopiec nie ma Króla ani sprawy, której mógłby służyć, o co miałby walczyć
11. MODLITWA WOJOWNIKA
Ojcze, pokaż mi, gdzie straciłem ducha jako Wojownik. Czego nie zauważyłem? Co zostało we mnie zranione? Z czego zrezygnowałem? Zabierz mnie do tych czasów i miejsc, kiedy Wojownik w moim wnętrzu został uśpiony. Obudź go i przywróć mi waleczne serce. Wyszkol mnie. Pokaż mi, czego się wyrzekłem, kiedy stałem się bierny. Naucz mnie, jak mieć serce nieustępliwe. Obudź mnie. Jestem gotowy. Amen
12. Każdy z nas ma przy sobie Boga Wojownika, który może nas wychować jeśli Mu na to pozwolimy. Bez względu na swoje życie wszystko można odnowić, uzdrowić, i ulepszyć.
13. Wychowanie Wojownika:
a) „Bóg, co mocą mnie przepasuje… On daje moim nogom rączość nóg łani i stawia mnie na wyżynach. On ćwiczy moje ręce do bitwy” (Ps 18, 32-34)
b) „Piszę do was młodzi, że zwyciężyliście Złego… napisałem do was, młodzi, że jesteście mocni i że nauka Boża trwa w was, a zwyciężyliście Złego” (1 J 2, 12)
14. Odwaga jest najważniejszą ze wszystkich cnót. Potrzeba odwagi, żeby kochać, ponieważ kochając narażamy się na zranienie. Potrzeba odwagi, by wierzyć, ponieważ wiemy, że wiara będzie boleśnie wystawiana na próbę. Potrzeba odwagi, by być uczciwym.
15. Duchowa odwaga rozwija się wtedy, gdy podejmujemy ryzyko wiary. Musimy bronić serca przed Oskarżycielem, przeciwstawiać się jemu, odpierać ataki, gdy jesteśmy osaczeni.
16. W jaki spsoć wychowuje nas Bóg na wojowników? PRZEZ TRUDY, WPROWADZAJĄC W TRUDNE SYTUACJE. Jak długo będziemy szli po linii najmniejszego oporu, fundowali sobie wygodne życie, tak długo będziemy odbierać próby i kłopoty jako niełaskę. Wojownika najlepiej wyszkolić w sytuacji, kiedy będzie musiał toczyć walkę po walce.
17. Życie dostarcza tysiąca okazji, by obudzić w nas Wojownika. Nastaw swój radar w ciągu dnia i świadomie, z rozmysłem unikaj najłatwiejszej drogi. Wybieraj tę rzadziej uczęszczaną. Jeśli boisz się konfliktów, wejdź w niego. Jeśli pojawi się kłopotliwy temat, podejmij go. Zadawaj niewygodne pytania. Broń swego stanowiska. Zaangażuj się – to jest kluczowe słowo.
18. Poszukaj sytuacji, której jesteś zazwyczaj bierny i spróbuj się zachować inaczej. Z czego w ostatnich dniach zrezygnowałeś? Idź i upomnij się o to.
19. W końcu w naszym życiu odkrywany, że musimy stawić czoło wrogowi, nie stosując uników. Jezus bezpośrednio i na głos przeciwstawia się szatanowi, posługując się Pismem św. Jezus dał nam władzę do wypędzania złych duchów! Mamy z tej władzy korzystać! Każdego dnia!
20. Rozeznaj, jaki demon cię atakuje: lęku, nieczystości, zniechęcenia, smutku, pychy, zazdrości, gniewu… Nie idź z nim na żadne ugody. Nie dawaj mu przystępu do swego serca. Następnie w Imię Jezusa rozkaż mu, by odszedł. Twoje życie jest ćwiczebnym poligonem. Gdy chodzi o duchową walkę są to zawsze ćwiczenia z użyciem ostrej amunicji.
21. PORADY Z POLA WALKI:
...
retroman23