Zmiana Biegunów - Lepiej Spójrzcie w Niebo.pdf - ► █ █ █ E-Booki - zielony10121

Zmiana biegunów? Lepiej spójrzcie w niebo!

W moim poprzednim artykule, „And They

March…”, nakreśliłem hipotezę, że masową śmierć kosów w rejonie Beebe w stanie Arkansas

spowodowała fala uderzeniowa, pochodząca z eksplodującego bolidu lub fragmentu komety. I choć

takie wyjaśnienie zdawało się pasować w tym konkretnym przypadku, to jak się okazało, podobne

wymieranie zwierząt stało się zjawiskiem globalnym, a eksplodujące w powietrzu komety nie są

przyczyną śmierci wszystkich tych zwierząt. Ponadto, zwierzęta te reprezentują różne gatunki: w

odległych od siebie miejscach masowo giną krowy, ośmiornice i świerszcze. Nawet gdyby za część

tych przypadków odpowiedzialne były choroby i wirusy, wyraźnie zachodzi tu jakiś większy

proces, którego mainstreamowa nauka nie może w pełni rozszyfrować.

Niedługo po opublikowaniu mojego artykułu Kniall napisał „Procession of the Damned…”, gdzie

wskazał na możliwość, że masową śmierć zwierząt wywołują zmiany magnetyczne. Zresztą nie

tylko jemu zmiany magnetyczne zaprzątają głowę. Otóż na wykresie wyników wyszukiwania dla

hasła „przesunięcie biegunów” (pole shift) w trendach Google za ostatnich 12 miesięcy (i nie tylko)

widać, że zainteresowanie poszybowało w górę tuż po Nowym Roku.

miesięcy.

Choć więc pole geomagnetyczne nie uległo jak dotąd znacznemu przesunięciu, zmiana dokonała się

w mentalności społeczeństwa, które otworzyło się na taką możliwość. Faktycznie, artykuł, który

niedawno zamieściliśmy na SOTT.net, „Shift of Earth’s Magnetic North Pole Impacts Tampa

Airport” (Lotnisko w Tampa ofiarą przesunięcia bieguna północnego Ziemi) był według naszego

webmastera i ku ogólnemu zaskoczeniu najpopularniejszym artykułem dnia. Dowiadujemy się z

niego, że władze lotniska w Tampa [Floryda] muszą przemalować jeden z pasów startowych,

ponieważ jego kierunek nie jest już zgodny z magnetyczną północą. Ot, taki drobiazg.

Gdy się nad tym zastanowić, skoro niewielka i najpewniej miejscowa zmiana magnetyczna

wystarczyła, by zdezorganizować tamtejszy ruch lotniczy, to wyobraźcie sobie, jaki zapanowałby

chaos, gdyby doszło do całkowitego przebiegunowania. Jak zobaczymy poniżej, uziemiony ruch

lotniczy będzie prawdopodobnie najmniejszym z naszych zmartwień.

Elektryczna planeta

Chociaż niewiele wiadomo o tym, jak zmiany w ziemskim magnetyzmie wpływają na ludzi i

zwierzęta, przypuszczalnie zależność ta jest znacząca i może obejmować nawet zmiany w

świadomości czy postrzeganiu. Pamiętamy z artykułu Knialla, że rejony magnetycznych anomalii

obfitują w obserwacje UFO oraz innych niewyjaśnionych zjawisk. Ten aspekt szczególnie

powinniśmy mieć na uwadze przy rozważaniu zmian, jakie może przynieść przesunięcie biegunów

magnetycznych.

Jako poważną hipotezę zaproponowano także, że

masowe wymieranie [zwierząt] albo zbiega się ze zmianami w magnetycznej orientacji Ziemi, albo

jest skutkiem tych zmian. Bez odpowiedzi jak dotąd pozostaje pytanie, czy wyłączną przyczyną

wymierania są zmiany magnetyczne, czy też odpowiedzialna jest za nie jakaś większa katastrofa, a

zmiany magnetyczne są tylko jednym z jej skutków. Zdaje się jednak istnieć pewien związek

między przebiegunowaniami, epokami lodowcowymi, obniżaniem się poziomu mórz oraz wieloma

innymi czynnikami, wskazującymi na zachodzenie jakiegoś katastroficznego procesu (patrz

wykres).

Jedna ze znanych teorii głosi, że podczas takich geomagnetycznych przebiegunowań pole

magnetyczne Ziemi na pewien czas zanika, co pozwala docierać do jej powierzchni wielkim

ilościom promieniowania słonecznego i kosmicznego, wyjaławiającego planetę z wszelkiego życia.

Mimo że teoria ta może wyjaśniać zjawisko wymierań, nie rozwiązuje ona kwestii zmiany poziomu

mórz, epok lodowcowych, śladów aktywności wulkanicznej ani nawet kometarnych katastrof. Aby

poradzić sobie ze wszystkimi tymi czynnikami, należy oddzielić skutki od przyczyny.

Skoro o promieniowaniu mowa, kilka dni przed zdarzeniem w Beebe doszło do otwarcia się

wielkiej dziury koronalnej na Słońcu, która wysłała w kierunku Ziemi masę naładowanych cząstek.

Mitch Battross z Earth Changes Media tak opisuje zjawisko:

Gdy taka [koronalna dziura otwiera się], pole magnetyczne Słońca także się otwiera, uwalniając

wiatr słoneczny (naładowane cząstki). Pierwsze uderzenie pochodzące od tego impulsu mogło

dosięgnąć Ziemię w ciągu od 8 minut do 24 godzin. Podążający za otwarciem dziury strumień

naładowanych cząstek dotarł do Ziemi wieczorem 2 stycznia 2011 roku.

Ten scenariusz pasuje idealnie do pasma zdarzeń, jakie zaczęły się 1 stycznia, kiedy to w Arkansas

padło około 5000 ptaków. Ptaki wędrowne podążają zgodnie z tzw. „magnetycznymi szlakami ley-

lines”, które prowadzą je w czasie sezonowych podróży. Podobnie wodne ssaki, takie jak wieloryby

i delfiny, także kierują się w swoich wędrówkach magnetyzmem

Ziemskie pole magnetyczne nie jest statyczną cechą planety.

Rozciąga się ono w przestrzeni na kilkudziesiąt tysięcy kilometrów, ma strukturę warstwową i jest

bardzo czułe na aktywność słoneczną. Podczas intensywnych burz słonecznych, takich jak ostatnia,

otaczające Ziemię pole magnetyczne może skurczyć się do niebezpiecznych rozmiarów,

umożliwiając dotarcie do powierzchni planety dużym ilościom promieniowania. Zdaniem jednego z

naukowców, który opisał takie koronalne wyrzuty masy (CME),

Słońce może również wyrzucić ważące miliard ton chmury plazmy wraz z ich polami

magnetycznymi. Przy prędkości ponad półtora miliona km/h część wyrzuconego materiału [...]

może dotrzeć do Ziemi już po kilku dniach.

Pod wieloma względami CME są bardziej szkodliwe niż typowe rozbłyski słoneczne. CME obijają

ziemskie pole magnetyczne niczym młot kowalski szeroki na ponad 1,5 mln km, naruszając

delikatną równowagę cząstek uwięzionych w pasach Van Allena oraz w całym zasięgu pola

magnetycznego Ziemi. [...]

Niektóre skutki burz słonecznych okazywały się poważnym problemem, zwłaszcza na wyższych

szerokościach geograficznych. Na przykład w czerwcu 1972 roku zmiany w polu magnetycznym

wywołały przepięcie 230000-woltowego transformatora w Kolumbii Brytyjskiej, prowadząc do

jego eksplozji. Z kolei 13 marca 1989 roku burza [słoneczna] zupełnie pozbawiła elektryczności

kilka milionów mieszkańców prowincji Quebec.

Podobne awarie, zależne od cykli słonecznych, od lat skutkują stratami rzędu setek milionów

dolarów.

Takie “młoty kowalskie” w postaci naładowanych cząstek spłaszczają ziemskie pole magnetyczne

od strony Słońca, wydłużając je po stronie przeciwnej. Następnie strumień ten przedostaje się do

ziemskiej atmosfery w rejonach polarnych, wzbudzając cząsteczki gazu w atmosferze, czego

efektem są zorze polarne, spektakularne zachody słońca i podobne zjawiska. Jednak w przeszłości,

kiedy Ziemia wielokrotnie padała ofiarą takich burz słonecznych, nie towarzyszyło temu masowe

wymieranie zwierząt. Wygląda więc na to, że do rozwiązania tej zagadki wciąż czegoś brakuje.

Pomimo problemów, jakie stwarza słoneczne i

kosmiczne promieniowanie, pozostaje faktem, że z elektromagnetycznymi rytmami Ziemi w

skomplikowany sposób powiązane jest działanie naszego mózgu oraz wiele procesów

zachodzących w ciele. Zależność tę odczuli pierwsi astronauci z amerykańskich i sowieckich

programów kosmicznych, gdy po powrocie na Ziemię objawiła się u nich nieznana dolegliwość. Jak

stwierdzono później, „choroba astronautów była skutkiem braku pól magnetycznych w przestrzeni

kosmicznej. W następnych lotach NASA umieściło magnesy w samym statku kosmicznym oraz w

skafandrach astronautów”. Jak widać, ludzkie ciało zdaje się być przyzwyczajone do życia w

optymalnym środowisku magnetycznym. (Co każe się zastanowić, jak nasza obsesja na punkcie

elektronicznych gadżetów wpływa na nasze zdrowie.)

Poza polem magnetycznym Ziemi, ważną rolę [w utrzymaniu życia] odgrywa też pewien rodzaj

promieniowania elektromagnetycznego o niskiej częstotliwości. Powstaje ono dzięki piorunom,

które między powierzchnią ziemi a jonosferą wytwarzają fale stojące. Zjawisko to określa się

mianem rezonansu Schumanna. Częstotliwość tych fal zależy od wysokości wnęki pomiędzy

powierzchnią ziemi a jonosferą. Krótkie wideo poniżej powinno wystarczyć do zrozumienia,

dlaczego te fale są tak ważne.

Wielu ludzi podejrzewa, że wysokością tej wnęki elektrycznej pomiędzy powierzchnią ziemi i

jonosferą można manipulować przy użyciu instalacji HAARP znajdującej się w Fairbanks na

Alasce, tworząc tymczasowe i lokalne zmiany w tych falach. Choć teoria ta z pewnością zasługuje

na uwagę, burza słoneczna może wywołać praktycznie ten sam efekt, tyle że na znacznie większą

skalę. Jak było do przewidzenia, pojawiają się głosy obwiniające HAARP lub podobne technologie

o wymieranie zwierząt. Jest to jednak mało prawdopodobne.

HAARP nie może się równać siłą z CME (“młotem kowalskim”), a tym samym jego działanie

zostałoby przyćmione dowolną tego typu aktywnością Słońca. Nie należy natomiast negować

zdolności HAARP do zmiany fal mózgowych na określonym obszarze – co zresztą może być jego

głównym zadaniem. Jak zobaczymy dalej, Słońce ze swoim strumieniem naładowanych cząstek

penetrujących Ziemię jest najpewniej czołowym sprawcą wielkich zmian zachodzących obecnie na

Ziemi, ze zmianami pogodowymi włącznie. Innymi słowy, zamiast doszukiwać się tu winy

człowieka, powinniśmy spojrzeć w górę – w stronę nieba i kosmosu.

Jeśli więc chodzi o wymieranie zwierząt, wciąż wracamy do pytania, co uległo zmianie, i czy ta

zmiana ma cokolwiek wspólnego z polem magnetycznym Ziemi, jak wielu podejrzewa?

Czas na nową teorię dynama

Częścią problemu może być wpływ mainstreamowej nauki na nasz sposób myślenia o ziemskim

polu magnetycznym. Mówi nam się, że źródło tego pola znajduje się gdzieś głęboko w jądrze

Ziemi, gdzie płynne gorące żelazo wytwarza prąd elektryczny, który z kolei ustala magnetyczny

dipol, przemieniając zasadniczo Ziemię w duży elektromagnes. Pole to następnie rozciąga się

daleko w przestrzeń kosmiczną, wpływając na ruch naładowanych cząstek, i tak dalej. Ta teoria

może i pomaga niektórym geologom i astronomom utrzymać posady, jest jednak z nią wiele

problemów. Przykładowo, jak się przekonamy, nie wyjaśnia ona w pełni natury pól magnetycznych

na gigantycznych gazowych planetach.

W niedawnym artykule na temat komety Elenin Laura Knight-Jadczyk wspomina o pracy Jamesa

McCanneya i jego elektrodynamicznej teorii Układu Słonecznego – a w szczególności o

elektrodynamicznej naturze komet. W latach 80. ubiegłego wieku McCanney prowadził badania i

wykładał na Cornell University, aż poddano go ostracyzmowi i wyrzucono za „heretyckie” –

chociaż oparte na solidnych podstawach – poglądy astronomiczne. Idea elektryczności w kosmosie

była chyba zbyt nowatorska dla ówczesnego establishmentu i nie wygląda na to, by cokolwiek się w

tej kwestii zmieniło. Mam tu na biurku książkę McCanneya Planet-X, Comets & Earth Changes i

muszę przyznać, że autor proponuje bardzo interesującą teorię pola magnetycznego Ziemi (między

innymi). Oto fragment tego, co ma do powiedzenia na temat pól magnetycznych planet:

Weźmy na przykład kwestię księżyców i pól magnetycznych planet. Już dawno stwierdzono, że

tylko planety posiadające księżyce mają wyraźne pola magnetyczne. Teraz można to zrozumieć

Zmiana Biegunów - Lepiej Spójrzcie w Niebo.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: