BHAGAWAD GITA .Wanda Dynowska.pdf

BHAGAWAD GITA

ROZMOWA PIERWSZA

Dritaraszta rzekł:

1. Na polu Dharmy, na świętym polu Kuru zgromadzeni, skorzy do

walki, co uczynili moi ludzie, oraz Pandu synowie, o Sandżajo?

Sandżaja mówi:

2. Ujrzawszy szyki zbrojne Pandów, książę Durjodhana zbliżył się

do Drony, nauczyciela swego, z tymi słowy:

3. "Spójrz o mistrzu, na potężne zastępy Pandawów, które w szyki

bojowe ustawił uczeń twój, w sztuce bojowej biegły, syn Draupadi.

4. Bohaterowie są wśród nich, łucznicy mocarni, Bhimie i

Ardżunie równi - Jujudhana, Wirata i Drupada, wozu bojowego mistrz;

5. Drisztaketu, Czekitana i dzielny król Kaszi, Purudzit,

Kuntibhodża i silny jako byk - Szajbia;

6. Judhamaniu potężny Uttamudżas chrobry, Subhadra, oraz Drupadi

synowie, wszyscy wielkich wozów bojowych mistrzowie.

7. Poznaj też, o najlepszy z dwakroć urodzonych,

najwybitniejszych spośród nas, dowódców mej armii; wymienię ci ich

imiona:

8. Ty sam, o Panie, oraz Bhiszma, Karna i Kripa zwycięski,

Aszweattaman, Wikarna i syn Somadatty,

9. oraz wielu innych dzielnych wojowników, w różny oręż

zbrojnych, a w sztuce wojennej wytrawnych, gotowych życie swe dla mnie

położyć w ofierze.

10. Ta armia nasza pod Bhiszmy dowództwem, zaiste ogromna jest ich

zaś wojsko, pod Bhimy wodzą niedostatecznym się zdaje.

11. Wszyscy, wedle rozkazów, na swoich stanowiskach trwając, i wy

dowódcy, Bhiszmę ochraniajcie z wszech stron".

12. Wówczas Bhiszma przesławny, z Kaurawów najstarszy, w swą konchę

potężnie uderzył, i rozniósł się dźwięk, jakoby ryk lwa, radując

Durjodany serce.

13. I wraz w odpowiedzi zagrzmiały muszle i rogi, bębny, piszczałki

i trąby wojenne, hukiem gromu napełniając powietrze.

14. A wtedy Szri Kriszna i syn Pandu, siedząc w swym rydwanie

bojowym, w białe zaprzężonym rumaki, w swe boskie uderzyli konchy.

15. Kriszna w Panczadżanię swą zadął, Ardżuna w Dewa-dattę, a

Bhima, o czynach straszliwych, w swą Paundrę potężną;

16. król Judisztira, syn Kunti, w swoja zatrąbił, zwaną -

"Zwycięstwo niezmierne", zaś Nakula i Sahadewa w "Słodko-brzmiacą" i

"Klejnoto-kwietną".

17. Podobnie król Kaszi, łucznik wspaniały, i dzielny Skandin,

wielkiego wozu bojownik, Drisztadiumna, Wirata i niezwyciężony Satiaki.

18. Drupada i Draupadi synowie i Saubhadra, w mocny oręż zbrojny,

wszyscy o królu, z wszech stron w swoje uderzyli konchy;

19. aż huk niezmierny rozniósł się po ziemi i napełnił niebiosa,

wstrząsając serca synów Dritarasztry.

20. Natenczas, widząc Kaurawów w szyku bojowym, z orężem już do

ataku dobytym syn Pandu - którego sztandar wizerunek Hanumana zdobi, -

ujął swój łuk, o królu,

21. i w te się słowa, do Kriszny, swego wozu boskiego Woźnicy.

Ardżuna rzecze: "W środku, pomiędzy dwoma szykami wojsk, zatrzymaj mój

wóz, o Nieśmiertelny,

22. abym przyjrzał się z bliska stojącym tu, żądzą walki ożywionym

wojownikom, z którymi zmierzyć się mam za chwilę w tym boju;

23. bym spojrzał na zgromadzonych tu w polu rycerzy, gotowych

walczyć za sprawę przewrotnego syna Dritarasztry."

Sandżaja mówi:

24. Usłyszawszy te słowa Ardżuny, o Bharato, Szri Kriszna zatrzymał

ów wóz przesławny w samym środku, pomiędzy dwoma szykami wojsk,

25. naprzeciw Bhiszmy i Drony i wszystkich książąt ziemi, i

rzekł: "Spójrz tedy synu Prity na zgromadzonych tu Kaurawów."

26. I ujrzał Parta ojców i dziadów, wujów, stryjów i braci, synów i

wnuków, towarzyszy i przyjaciół,

27. nauczycieli i teściów, stojących naprzeciw siebie w pośród

hufców obu, a widząc tych wszystkich bliskich i krewniaków, gotowych do

boju, syn Kunti,

28. tknięty litością, ozwał się w udręce głębokiej:

Ardżuna rzecze:

"O Kriszno, widząc tych moich bliskich po stronach obu, żądnych krwi

rozlewu,

29. nogi uginają się pode mną, a usta wysychają spalone; drżę całym

ciałem, a włosy stają mi dębem.

30. Gandhiwa wypada z mych rąk, a skóra ogniem płonie, ledwie ustać

mogę. Mąci się moja myśl.

31. Złowróżbne też widzę znaki, o Keszawo, a pożytku w tej

bratobójczej walce nie zdołam dojrzeć żadnego.

32. Nie chcę zwycięstwa, o Kriszno, ani królestwa, ani rozkoszy;

cóż nam po królestwie, Govindo, co po uciechach, a nawet życiu samym,

33. gdy ci, gwoli którym pragnąć możemy królestwa, uciech i

radości, stoją dziś oto powaśnieni ze sobą, swe dobra i życie oddać

gotowi -

34. nauczyciele, ojcowie, i syny, dziadowie i wuje, teściowie i

wnuki, stryjowie, dziewierze i inni krewniacy.

35. Na życie ich nie chcę nastawać, o demona Madhu Pogromco, choćby

głowę własną położyć mi przyszło; nie chcę! Nawet za cenę władzy nad

trzema światy, a cóż dopiero dla królestwa ziemi?

36. Jakąż radość, o Dżanaradano przynieść nam może uśmiercenie

synów Dritarasztry? Choć oto łuki ich w nas wymierzone, grzech jeno

stanie się naszym udziałem jeśli im śmierć zadamy.

37. Nie przystoi nam na życie tych zacnych Kaurawów, krewnych

naszych, godzić; zaprawdę pozbawiwszy życia naszych bliskich, jakże

byśmy mogli być po tym szczęśliwi, o Kriszno?

38. Jeśli oni, zaślepieni chciwością, nie widzą zła w niszczeniu

rodziny, ni zbrodni w niszczeniu przyjaciół,

39. czyż my, o Dżanardano, nie powinniśmy powstrzymać się od tego

grzechu, my, co widzimy jasno całe zło jakie idzie w ślad za upadkiem

rodu?

40. Bowiem wraz z upadkiem rodziny zatracają się odwieczne prawa,

obyczaje i tradycje rodowe, a gdy te zanikają, zaprawdę bezład i chaos

a-dharmy szerzy się wśród rodu.

41. A gdy bezprawie górę bierze wówczas i wśród kobiet rodu

zepsucie się wkrada, a to, o Warsznejo, do chaosu społecznego i Warn

pomieszania niechybnie prowadzi.

42. A to znów piekło gotuje całemu rodowi, jak i tym co się stali

jego upadku przyczyną; przodkowie ich bowiem, pozbawieni świętych

rytuałów i ofiar - kul ryżowych i wody, - cierpieć również muszą.

43. I tak przez ów pierwotny grzech, co niszczy rodzinę i ład

społeczny niweczy, oraz prastare narusza tradycje, zatraca się

odwieczne powołanie rodu i rasy, a prawo moralne upada.

44. A wszak mówiono nam zawsze, o Kriszno, iż ci co zatracą swą

Dharmę rodową, w piekle znaleźć się muszą.

45. Biada nam! oto jak szkaradny grzech popełnić dziś chcemy,

godząc na życie krewnych naszych, z żądzy uciech królewskich i władzy.

46. Lepiej zaiste byłoby dla mnie, gdybym bezorężny i wolny od

chęci odwetu, poległ w tej bitwie z ręki zbrojnych synów Dritarasztry."

Sandżaja rzekł:

47. Wypowiedziawszy te słowa na polu bitwy, Ardżuna odrzucił swój

boski łuk i kołczan i opadł w rozpaczy na siedzenie wozu.

Om! Hari Om! Tat Sat.

Tak brzmi przesławnych Upaniszadów

Bhawagad Gity - Pieśni Pana,

wiedzy o Wiecznym, Jedynym, nauki Jogi,

rozmowy Szri Kriszny z Ardżuną

Część Pierwsza, zwana:

JOGĄ ROZPACZY ARDŻUNY

PRZYPISKI DO ROZMOWY PIERWSZEJ

Strofa 1 - Dharma - obowiązek, powołanie, zadanie życiowe; również -

wewnętrzne prawo i wypływające zeń posłannictwo; zaś A-dharma - to co

jest Dharmie przeciwne, a więc bezład, bezprawie, nieład, nieprawość,

grzech, chaos, rozprzężenie, rozkład społeczny.

Strofa 4 - "mistrz wielkiego wozu" - przydomek nadawany najtęższym

wojownikom, którzy mogli samotrzeć stawić czoło dziesięciu tysiącom

łuczników.

Strofa 7 - "Dwakroć urodzonych" tytuł nadawany członkom trzech wyższych

kast, symbolizujący narodziny wewnętrzne do życia wyższego życia.

Strofa 12 - "W konchę uderzył" - znak gotowości do boju; konchy

wielkich wojowników były błogosławione specjalnie i bogato zdobne,

nieraz też bywały darami bogów jak Ardżuny "Dewata-datta", czyli "przez

bogi dana." Jego kołczan i słynny łuk - "Gandhiwa" były mu również

dane przez bogi na tę wielką i decydującą bitwę na polu Kuru.

Strofa 17 - Kaszi - dzisiejszy Banaras.

Strofa 26 - Parta tj. syn Prity czyli Ardżuna.

Strofa 31 - Keszawa (akcent na e) jedno z imion Szri Kriszny, dosłownie

"śpiący na wodach" - to jest symbol ducha bożego na wodach

nieskończoności.

Strofa 32 - Gowinda - jedno z niezliczonych imion Szri Kriszny,

dosłownie - "pasterz krów", symbol dusz ludzkich.

Strofa 36 - Dżanardana imię Szri Kriszny, dosłownie - "pogromca ludów",

czyli bojownik o sprawiedliwość, który wszędzie o nią walczy i niweczy

zło.

Strofa 40 - Tradycje rodu tj. rodowe Dharmy (liczba mnoga) to społeczne

i religijne obowiązki; podstawy ładu, harmonii i zdrowia społeczeństwa;

a odwrotność - A-dharma. A że "Słowem" całej hinduskiej kultury była

zawsze Dharma, sprzeniewierzenie się jej jest uważane za największe

zło, odstępstwo wobec jedynej własnej Prawdy i wewnętrznego prawa.

Strofa 41 - Warszneja - imię Szri Kriszny, potomek rodu Wriszni;

dosłownie - silny, potężny

Strofa 41 - Warna - dawny, na wewnętrznych wrodzonych zdolnościach i

cechach opierający się, podział klas społecznych, czyli kast; gdzie

zajęcie i fach odpowiadały skłonnościom i tendencjom każdego; gdy te

się zmieniały przejście z jednej kasty (Warny) do drugiej było możliwe;

co spaczyło się i zakrzepło z biegiem wieków. Obszerniejsze wyjaśnienie

na końcu.

Strofa 42 - symboliczne ofiary kul ryżowych i wody podczas ceremonii

podobnej do naszych dawnych "Dziadów", gdzie przy modlitwach i

pieśniach wzywa się duchy zmarłych i wita miłością i błogosławieństwem,

ofiarowując ryż (jak u nas chleb) i wodę. Do rytuału tego przywiązuje

religia Hinduizmu ogromne znaczenie.

Strofa 43 - Powołanie i posłannictwo - synonimy Dharmy.

Koniec: Joga, dosłownie zjednoczenie, z duchem wysłanym (boskim) i z

Bogiem; używa się także dla oznaczenia systemu różnych ćwiczeń,

wgłębiań się w treść rzeczy każdej, uduchowienia i wzniesienie w

jedność z Najwyższym, medytacji oraz umartwień dla osiągnięcia tego

celu.

Om (lub AUM) wyraża Przedwiecznego; (w trójcy) Hari - Wisznu; Tat Sat -

Byt niewyrażalny, bezkresny, jedynie rzeczywisty.

Hanuman - (którego wizerunek zdobi sztandar bojowy Ardżuny) to wódz

ludu Drawidyjskiego, przyjaciel i najbliższy sojusznik księcia Ramy, w

jego wojnie przeciw królowi Lanki (Cejlon) demonicznemu Rawanie, akcent

na pierwsze a)o odzyskanie porwanej przezeń Sity temat eposu Ramajany.

Lud Drawidyjski i jego wódz są tradycyjnie przedstawiani pod postacią

małp. Według ksiąg świętych Hanuman był wcieleniem wielkiego Dewy

(Archanioła) posłanym na ziemię przez Najwyższego dla pomocy i

współdziałania z Ramą, Hanuman jest wedle tradycji niedościgłym wzorem

wierności i najgorętszej, najżarliwszej miłości dla Ramy.

Wymowa imion: (zaznaczam tylko tam gdzie różni się od polskiej)

Durjodana - akcent na o; Kripa - na a; Dżanardana - na drugie a.

Warszneja - na pierwszym długim a, Jujodana - na o.

ROZMOWA DRUGA

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: