zdrajcy-polski.pdf

ZDRAJCY POLSKI !!!

Zdrajcy Polski przekazali NATO i zydom Amerykanom pełny spis naszych zakładów, ich

profile i zdolności produkcyjne. Nadano temu dokumentowi zdrady stanu tytuł umowy

jako „Raport zespołu Totta".

Potem następowały kolejne akty zdrady polskiej racji stanu przez prezydenta Wałęsę ,

który podczas wizyty w USA, na skutek nacisków Ŝydowskiego lobby, doprowadził do

zerwania kontraktu na sprzedaŜ do Pakistanu 100 czołgów T72M w czasie, kiedy ich

setki stały na placu fabrycznym w Łabędach. TenŜe Wałęsa, ciągle w roli prezydenta,

podczas wizyty w Izraelu spowodował zerwanie kontraktu na sprzedaŜ 300 tych czołgów

do Syrii.

Skala słuŜalczej nadgorliwości przekraczała wszelkie granice sabotaŜu. Kiedy ONZowska

lista państw objętych embargiem na dostawy broni wymieniała tylko cztery państwa, to

ówczesny minister spraw zagranicznych (antypolskich) Krzysztof Skubiszewski ,

nadgorliwie rozszerzył tę listę do 12 państw.

Trwał permanentny demontaŜ przemysłu zbrojeniowego, zapędzanie zakładów w

zaprogramowane zadłuŜenia, zdrada tajemnic wojskowych.

Zakłady w Mielcu stały się symbolem tej dywersji, ale i takŜe desperackiego oporu załogi

zagroŜonej bezrobociem. Do nich dołączały następne „zbrojeniówki". Radykalizacja

postaw i strajków postępowała wraz z dalszą pauperyzacją rodzin pracowników zakładów

zbrojeniowych. To było widmo głodu, nędzy, beznadziei.

W styczniu 1999 roku pracownicy radomskiego „Łucznika" nie otrzymali nawet poborów

za grudzień 1998. Dwa tygodnie później dwaj „nasi" polskojęzyczni ministrowie „obrony"

Longin Komołowski i Romuald Szeremietiew zjawili się u protestującej załogi

„Mielca". Obiecywali 7,5 mln złotych na badania kwalifikacyjne samolotu „Iryda" nadziei

zakładu na przetrwanie czasów dywersji i sabotaŜu.

W lutym 1999 w rozmowach rządu z przedstawicielami przemysłu zbrojeniowego

ustalono „restrukturyzację" przemysłu obronnego. Na 34 spółki tej branŜy, 22

wyznaczono do „sprzedaŜy". Do zwolnień ma się przygotowywać około 17 000

pracowników. Cztery dni później wybucha jednogodzinny strajk załogi „Mielca". Zarzucają

dyrekcji bierność, rządowi niedotrzymanie obietnicy badań nad „Irydą" oraz leasingu

samolotów „Bryza" dla Marynarki Wojennej.

Przechodzi w obce ręce fabryka czołgów „BumarŁabędy". Wkracza tam firma MAK

System GmbH filia słynnego Rheinmetalla.

Trzy dni później 5 marca „Mielec" zostaje postawiony w stan upadłości. Komitet

strajkowy musiał wyrazić na to zgodę pod szantaŜem: jeŜeli nie będzie zgody, zwalniani

nie otrzymają świadczeń! Dwa tygodnie później oficjalnie ogłasza się „upadłość" zakładu

mieleckiego. W ostatnim dniu marca 1999 minister Emil Wąsacz odwołał dyrektora WSK

„PZLGorczyce". Powód — rzekome spowolnienie tempa „prywatyzacji".

Dalsze etapy wojny o przemysł wojenny, 1

6.04. Strajk ostrzegawczy Zakładów Metalowych „Łucznik". Pracownicy Ŝądają zamówień

rządowych na sumę 1520 min zł oraz wypłatę zaległych poborów (26.03. otrzymali po

150 zł zaliczki na poczet wypłaty lutowej!).

7.04. Pierwszy z serii publicznych protestów w Warszawie pracowników przemysłu

zbrojeniowego. W „Łuczniku" wstrzymano produkcję polskiego pistoletu MAG, z zamiarem

produkcji niemieckiego „Walthera".

8.04. Ciąg dalszy protestów „Łucznika". Załoga domaga się zrealizowania obietnic

rządowych zamówienia 15 tyś. szt. karabinku „Beryl" i 1000 szt. pistoletu

maszynowego „Glauberyt".

13.04. Ministerstwo Skarbu Państwa zapowiedziało sprzedaŜ pakietów większościowych

akcji 6 zakładów zbrojeniowych.

l. „NP"l.cit.

19.04. Pogotowie strajkowe w 30 zakładach przemysłu zbrojeniowego. Załogi Ŝądają:

ogłoszenia przetargu na zakup samolotu wielozadaniowego, transportera opancerzonego,

śmigłowca bojowego oraz oddłuŜenia fabryk. Sekcja Krajowa Przemysłu Zbrojeniowego i

Lotniczego NSZZ „Solidarność" wycofuje swoje poparcie dla „restrukturyzacji" i

„prywatyzacji" sektora obronnego, poniewaŜ brak gwarancji na zachowanie polskiego

przemysłu zbrojeniowego.

5.05. Strajk i demonstracje pracowników „zbrójeniówki" przed MON w Warszawie.

Początek serii protestów ulicznych.

16.05. Pracownicy „Łucznika" przeprowadzają kilkudniowy protest w Warszawie.

24.06. Policja rozpędza demonstrację, strzelając z kuł gumowych. W czasie strzelaniny

traci oko fotoreporter „Naszego Dziennika".

8.07. Minister ON Janusz Onyszkiewicz zadeklarował zakup 5 tyś. szt. karabinku „Beryl".

NSZZ „S" „Łucznika" uwaŜa tę ofertę za niewystarczającą. Domaga się przekazania

starych pistoletów maszynowych AK47, które po modernizacji moŜna korzystnie

sprzedać za granicę.

4.08. Według prezesa Agencji Rozwoju Przemysłu Arkadiusza KręŜla, „restrukturyzacja" 6

zakładów zbrojeniowych wymaga l mld zł. Resztę powinni dostarczyć zagraniczni

inwestorzy oraz budŜet państwa twierdzi KręŜel.

ObelŜywe kłamstwo Ŝydokomunistycznego „Wprost": pod tym zdjęciem strajkujących

robotników dało podpis: Związkowcy „Solidarności" walczą o polityczne konfitury (fot:

T.Gzell/PAP). Redaktor naczelny „Wprost" jadł polityczne konfitury w stołówce KC PZPR,

teraz jada z ręki bossów Ŝydokomuny z SLDUW. Ci na zdjęciu walczą o chleb i

biologiczne przetrwanie.

Dywersja w górnictwie prowadzona przez eurofolksdojczy trwa juŜ od ponad pięciu lat, a

nasila się z kaŜdym następnym. W wydanej w 1998 roku ksiąŜce Piąty rozbiór Polski

19902000 (pisanej w 1997 r.) informowałem Czytelników, Ŝe w 1986 roku, a więc na

trzy lata przed oszukańczym Okrągłym Stołem, Bank Światowy zalecił jeszcze jawnie

komunistycznej dyktaturze w Polsce całkowitą likwidację eksportu polskiego węgla,

choć nie istniały wtedy jeszcze Ŝadne przesłanki jego rzekomej nieopłacalności, a był

przecieŜ głównym filarem polskiego eksportu.

Po Okrągłym Stole, będącym spiskiem Ŝydokomuny spod znaku KOR, sterowanego przez

zachodnią oligarchię pieniądza i polityki, rozpoczęła się metodyczna inwazja kłamstw i

dezinformacji w sprawie polskiego górnictwa. Jej „strategicznym" celem l było

przekonanie zdezorientowanego narodu, iŜ wydobycie węgla kamiennego w Polsce jest

nieopłacalne, a przeciętny podatnik wręcz dopłaca do tego molocha. NaleŜy zatem

drastycznie ograniczyć wydobycie, zamknąć dziesiątki kopalni, zwolnić około 100 000

górników. Głosy prawdy, argumenty uczciwych propolskich ekonomistów były

dyskredytowane w zmasowanym ogniu propagandy polskojęzycznych mediów.

Mechanizm niszczenia górnictwa był ten sam, jaki stosowano przy niszczeniu innych

branŜ polskiego przemysłu odmowa kredytowania a jednocześnie ściąganie wysokiego

haraczu z kaŜdej tony eksportowanej. Na skutki nie czekano długo. JuŜ w 1998 roku dług

resortu górnictwa zamykał się kwotą około 13 mld złotych. Nad powodami tego

gwałtownego regresu finansowego Ŝydomedia rozciągnęły szczelną zasłonę milczenia i

kłamstwa.

I znów głównym niszczycielem okazał się L. Balcerowicz . W jego „programie

restrukturyzacji", górnictwu powierzono zadanie tzw. „kotwicy inflacji". Wykonanie tej

dyrektywy było sabotaŜowe: l stycznia 1990 roku rząd zamroził i zarządził utrzymanie

stałych cen węgla, przy jednoczesnym uwolnieniu cen w innych dziedzinach gospodarki7.

Była to pętla powolnej agonii. To właśnie od tego momentu wydobycie węgla stało się

„nieopłacalne", ze stale przyśpieszającą nieopłacalnością i takim teŜ tempem wzrostu

zadłuŜenia górnictwa.

Tylko lektura specjalistycznych, wówczas jeszcze niezaleŜnych publikacji pozwalała

nielicznym Polakom dowiedzieć się, Ŝe w 1990 roku koszt wydobycia tony polskiego

węgla wynosił 20 dolarów, to za tonę wyeksportowaną otrzymywano 50 dolarów. Co z

róŜnicą pomiędzy 20 a 50? W związki z tym, Ŝe eksport był bardzo opłacalny, a tym

samym mord na górnictwie przedłuŜali); się w nieskończoność, Balcerowicz wprowadził

nigdzie na świecie nie spotykany po datek eksportowy w wysokości 80 proc. wartości

eksportowej ceny węgla. W rezulta cię, Ministerstwo Finansów zabierało 40 dolarów, a

kopalni zostawało 10 dolarów.

W ten oto dywersyjny, sabotaŜowy sposób uruchomiono proces lawinoweg „zadłuŜania"

kopalń i całego górnictwa. Kopalnie zostały więc zmuszone do zaciągani kredytów. Tu

jednak czekała je kolejna gilotyna 400 procent w skali roku! To szablo — tak samo

gwałtownie, z miesiąca na miesiąc uczyniono bankrutami wiele kluczowyc zakładów

innych branŜ. Były państwowe, kredytowane przez państwo: nagle procent od kredytów

podniesiono do 300400!

l. Zob. m.in.: mgr inŜ. Jan Olszowski: Polityka fiskalna wobec górnictwa węgla

kamiennego (Górnicza Iz PrzemysiowoHandlowa, 1998).

W tym samym czasie zagraniczne hieny, owe „podmioty strategiczne" otrzymywały

zakłady niemal za darmo, za juŜ narosłe zadłuŜenia, a po łaskawym ich przejęciu za

bezcen, były zwalniane na 35 lat z podatków.

W 1992 roku „zadłuŜenie" górnictwa wyniosło 22 biliony starych złotych i lawinowo nadal

rosło.

Ale tego było mało sabotaŜystom. Narzucono energetyce niskie ceny węgla, zawsze

według zasady: ceny dla odbiorców energetyki niŜsze od kosztów wydobycia. W 1997

roku tona węgla dla energetyki kosztowała 32 dolary, a importowanego tylko 27

dolarów. Wniosek prosty: zlikwidować „nieopłacalne" wydobycie, przejść na bardziej

„opłacalny" import. Dzięki temu sabotaźyści rzadowosejmowi osiągnęli dwa skutki:

przyśpieszyli bankructwo górnictwa, a jednocześnie „wypracowali" ogromne zyski w

energetyce, która stała się łakomym kęsem dla zagranicznych korporacji.

Górnictwo ratowało się systematycznym zwiększaniem cen węgła dla odbiorców

prywatnych. Dziś wiadomo za tonę węgla pierwszego gatunku trzeba prywatnie zapłacić

około 100 dolarów. Ale nie są to dolary kopalni. Większość z tej setki zabierają

pośrednicy — spółki nomenklaturowe, pasoŜyty toczące jak rak chory organizm

górnictwa.

Nie próŜnowała nasza „złota Hania", czyli Hanna GronkiewiczWaltz , eurofolksdojczka

usadowiona przez eurokratów brukselskich na fotelu prezesa NBP. Na ich polecenie przez

szereg lat obniŜała wartość dolara w stosunku do złotówki. Na dystansie 19901997

złotówka została nadwartościowana w stosunku do dolara o 180 proc. Ktoś powie, Ŝe

Walz nie odpowiadała za lata 19901993. Tak ale odpowiadała ta sama

Ŝydokomunistyczna sitwa kolejnych edycji „rządu" i „KneSejmu", z Balcerowiczem

zawsze niewymienialnym, zawsze nietykalnym. Dwoje tych polskojęzycznych „komisarzy

ludowych" narzuconych Polsce przez neoeurofaszyzm, czyli Balcerowicz i „pani Hania",

słusznie więc zostali laureatami prestiŜowych nagród pism „Euromoney" i „Global

Finance" w kategorii „najlepszych" ministrów finansów i „najlepszych" prezesów banków

narodowych7.

W uzasadnieniu nagród posłuŜono się szyderczym kłamstwem, które odtąd wbija się do

głów Polaków niemal codziennie: „Polska gospodarka jest zaliczana do najszybciej

rozwijających się gospodarek świata" tak to formułował wiceprezes Banku Światowego

Johannes Link.

Eksperci Górniczej Izby PrzemysłowoHandlowej ustalili: w latach 19901997 na

arbitralnej, niszczycielskiej polityce cenowej wobec polskiego górnictwa, polskojęzyczni

niszczyciele z Ministerstwa Finansów, pod wodzą głównie L. Balcerowicza, wydusili z

górnictwa haracz w wysokości 26,8 miliardów nowych złotych!

W tym samym czasie budŜet państwa przekazał dla górnictwa zaledwie 6,7 mld złotych.

Niszczycielski zysk, to 20,3 mld złotych. Przy sprzyjającej polityce cenowej wobec tej

złotej doŜynanej kury, zysk górnictwa powinien był zamknąć się kwotą około 7 miliardów,

a w rzeczywistości zamknął się deficytem 13 miliardów.

W nakazach Banku Światowego z 1991 roku, rozpoczęto likwidację około 60 kopalni. Do

wykonania dyrektywy polskojęzyczni sabotaźyści zabrali się z godną podziwu gorliwością i

konsekwencją.

1: fryumfalnie o tym poinformowały otępiałych Polaków „TelAwizyjne" „Wiadomości" z 5

paŜdziernika 1998 roku.

Oczywiście, to generowało coraz większe protesty pauperyzowanych załóg górniczych,

wzmagało desperację. Od 1998 roku na Śląsku wrze od protestów, strajków

okupacyjnych, głodówek w kopalniach. Bez skutku. Okupant jest bezlitosny.

Oto chronologia tej nowej klęski wrześniowej, tym razem z 1999 roku, ustalona przez

cytowanego publicystę „Naszej Polski"7:

4.01. Związek Zawodowy „Kontra" kieruje do NIK wniosek o zbadanie rządowego

programu reformy górnictwa węgla kamiennego w Polsce w latach 19982002. Związek

zarzuca programowi, Ŝe brak w nim rzetelnej analizy opłacalności eksportu węgla

kamiennego, załoŜono wypieranie węgla z bilansu paliwowoenergetycznego oraz

nieuzasadnione ekonomicznie i społecznie zamykanie kopalń. Według „Kontry", program

ten jest równieŜ sprzeczny z kodeksem handlowym, który zabrania działań na szkodę

własnego przedsiębiorstwa.

5.01. Rozpoczyna się długotrwały protest górników przeciw „restrukturyzacji" przemysłu

węglowego.

12.01. ZZ „Kontra" informuje, Ŝe „restrukturyzacja" górnictwa zakłada do 2003 r.

likwidację 105 tyś. miejsc pracy i zamknięcie 28 kopalń. Do 2012 roku ma być

zwolnionych z górnictwa dalszych 204 tyś. pracowników.

14.01. Demonstracja 2000 górników przed Urzędem Wojewódzkim w Katowicach przeciw

antyspołecznej polityce rządu. Wojewoda Marek Kempski (z AWS) nie wyszedł do

górników.

17.01. Wiceminister gospodarki Janusz Szlązak informuje, Ŝe dotychczas w górnictwie

zatrudnienie zostało zmniejszone o 37 tyś. osób.

31.03. Wzmocnienie protestów górniczych z powodu braku rozmów z rządem.

18.04. 25 kopalń przewidziano do likwidacji. 26.05. Po zablokowaniu przez górników

torów kolejowych na Śląsku dochodzi do porozumienia z rządem. Władze przeznaczają na

pakiet socjalny dla górników 400 min zł.

30.07. Protest przeciw likwidacji KWK „Siersza" w Trzebini (1637 zatrudnionych).

8.08. Rada Nadzorcza Nadwiślańskiej Spółki Węglowej w Tychach zadecydowała o

likwidacji KWK „Siersza".

17.08. Komitet Ekonomiczny Rady Ministrów pod przewodnictwem wicepremiera Leszka

Balcerowicza domaga się przyspieszenia likwidacji kopalń i zwolnienia dodatkowo 10 tyś.

górników.

„Nasze banki, wasze ulice" tak naleŜy uaktualnić przedwojenne Ŝydowskie porzekadło;

„Wasze ulice, nasze kamienice". Ta zamiana przedwojennych kamienic na banki trwa od

czasu Okrągłego Stołu. Dokładnie opisałem ten „skok stulecia" na narodowe finanse

Polaków w Piątym rozbiorze Polski... Przedstawiłem tam przekręty w Banku Inicjatyw

Gospodarczych, Kredyt Banku S.A., w Banku Handlowym, Banku Śląskim, Banku

Gospodarki śywnościowej, AgroBanku, a takŜe słynny rabunek narodowych finansów w

ramach tzw. Funduszu Obsługi ZadłuŜenia Zagranicznego.

1. Zbigniew Lipiński, 5 I 2000, op. cit. 204

Trzy następne lata przyniosły dalsze zawłaszczanie polskiej bankowości przez „podmioty"

zagraniczne, upadłość Banku Staropolskiego i sabotaŜowe wyzbywanie się strategicznego

wpływu państwa na jego finansowy krwiobieg.

Winni tych afer przebywają nie tylko na wolności, lecz nadal zajmują eksponowane

stanowiska w bankowości, występują w mediach w roli ekspertów, autorytetów

finansowych. Słynny oszust Bogusław Bagsik , winny okradzenia finansów Polski na

wiele milionów dolarów, po pobycie w areszcie został wypuszczony na wolność, udziela

wywiadów, doradza, wykupił większościowy pakiet Kurowskich Zakładów Futrzarskich i

natychmiast stał się obiektem kontroli NIK., która stwierdziła, Ŝe zamówienie kurtek dla

polskich lotników zostało wycenione prawie trzykrotnie wyŜej niŜ wynosiły koszty 7 .

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: