Deveraux Jude - Ujarzmienie 01- Ujarzmienie.pdf - Ujarzmienie - ivonesku

JUDE DEVERAUX

Anglia 1445

Albo twoja córka odejdzie z tego domu, albo ja -

powiedziała złowieszczym tonem Helena Neville

i trzymając się pod boki popatrzyła z góry na swego

męża Gilberta.

Leżał na wymoszczonej ławie przy oknie, a promie

nie słońca wpadały do komnaty przez niebieskie

drewniane okiennice starego okna w kamiennym ob

ramowaniu. Drapał za uszami swego ulubionego psa

myśliwskiego i podjadał smakowite kawałeczki sie

kanego mięsa.

Helena zacisnęła pięści ze złości, kiedy jak zwykle

nie zareagował na jej słowa. Był od niej dwanaście lat

starszy. Przez całe życie nie spotkała tak leniwego

człowieka. Mimo że większość czasu spędzał na koniu,

polując z sokołem, był tęgi, a brzuch rósł mu z dnia

na dzień. Wyszła za niego oczywiście dla majątku, dla

jego złotej zastawy, tysięcy hektarów ziemi, ośmiu

zamków (z których dwóch nigdy nie widział), koni,

armii ludzi i pięknych strojów, jakie mógł podarować

jej i jej dwu córkom. Przeczytała listę dóbr Gilberta

Neville'a i przyjęła oświadczyny nie prosząc nawet

o spotkanie z przyszłym mężem.

Teraz, rok po ślubie, Helena zadawała sobie pyta-

nie: Gdyby wcześniej poznała Gilberta i dowiedziała

się o jego lenistwie, czy przyszłoby jej do głowy zapy

tać, kto opiekuje się tymi rozlicznymi posiadłościa

mi? Wiedziała, że Gilbert ma tylko jedno dziecko

z prawego łoża - bladą, nieśmiałą córkę, która do

wesela nie odezwała się do niej ani słowem. Ale może

miał nieślubnego syna, który zarządzał jego dobrami?

Gdy się pobrali i Helena zorientowała się już, że

mąż jest równie leniwy w łóżku jak poza nim, dowie

działa się też, kto rządzi całym majątkiem.

Liana! Helena wolałaby nigdy nie usłyszeć tego

imienia. Nieśmiała córeczka o słodkim wyglądzie

okazała się wcielonym diabłem. Rządziła wszystkim

jak wcześniej robiła to jej matka. Siedziała przy stole

zarządcy, kiedy chłopi przychodzili płacić coroczną

daninę. Objeżdżała konno okolicę, doglądała prac

polowych; rozkazywała, by naprawić dziurawe dachy.

To Liana decydowała o zmianie miejsca, gdy kończyły

się zapasy, a zamek wymagał generalnych porządków.

Trzy razy w ciągu ostatniego roku Helena dowiadywa

ła się, że wyjeżdżają do innej siedziby, dopiero w mo

mencie, gdy służąca domykała już kufry z jej rzecza

mi, spakowane na polecenie Liany.

Próba przekonania Gilberta i jego córki, że władzę

należy teraz przekazać jej, Helenie, obecnej pani

domu, nie przyniosła najmniejszego rezultatu. Oby

dwoje popatrzyli na nią z takim zadziwieniem, jakby

zobaczyli nagłe, że przemówiła jedna z kamiennych

głów ozdabiających zamkowe rynny, po czym Liana

wróciła do rządów, a Gilbert do swego błogiego leni

stwa.

Helena próbowała sama przejąć władzę w gospo

darstwie i przez pewien czas miała nawet wrażenie,

że się jej uda wziąć sprawy w swoje ręce. Złudzenia

jednak prysły, gdy odkryła, że wszyscy domownicy,

zanim wykonają najdrobniejsze z jej poleceń, pytają

o zdanie Lianę.

Na początku Helena skarżyła się rzadko, zazwyczaj

w sypialni, po nocach, kiedy Gilbert był najwyraźniej

usatysfakcjonowany. Małżonek nie przykładał jednak

specjalnej wagi do jej narzekań:

- Zostaw Lianę w spokoju. I tak będzie robić co

zechce. Jest taka sama jak jej matka. Powstrzymać ją

to tak jakby stanąć pod lawiną skalną. Najlepiej zejść

jej z drogi.

Odwracał się i zasypiał, a Helena, pałająca wście

kłością, do świtu nie mogła zmrużyć oka.

Rano była gotowa sama zamienić się w spadający

głaz i zmieść przeciwniczkę z drogi. Była starsza od

Liany i w razie potrzeby umiała postępować bardzo

przebiegle. Po śmierci pierwszego męża Heleny, gdy

młodszy brat zmarłego odziedziczył majątek, bratowa

odebrała wdowie i jej dwóm córeczkom wszelkie ro

dzinne przywileje. Helena bezsilnie patrzyła, jak obo

wiązki, które kiedyś należały do niej, przejmuje młod

sza i o wiele mniej doświadczona kobieta. Oświadczy

ny Gilberta Neville'a wydały jej się więc jedyną

szansą na ponowne zbudowanie własnego domu. Ale

teraz jej miejsce zajęła ta drobna, blada dziewczyna,

która już dawno powinna była wyjść za mąż i zniknąć

z domu ojca.

Helena próbowała kiedyś rozmawiać z Lianą, za

chwalać uroki życia u boku własnego męża i wycho

wywania dzieci. Ona jednak spojrzała na macochę

błękitnymi oczami niewinnego aniołka.

- A kto zajmie się posiadłościami ojca?

Helena zacisnęła zęby.

- To ja jestem żoną twojego ojca. Ja zajmę się

wszystkim.

W oczach Liany pojawił się błysk ironicznej ucie-

chy, gdy popatrzyła na wspaniałą aksamitną suknię

Heleny, z długim trenem, głęboko wyciętym dekoltem

oraz plecami, odsłaniającymi piękne ramiona, i na

bogato haftowane ciężkie nakrycie głowy.

- Nie wytrzymałabyś w tym na słońcu. - Uśmiech

nęła się.

Helena usiłowała się bronić.

- Założyłabym odpowiedni strój. Jestem pewna, że

konno jeżdżę równie dobrze jak ty. Nie przystoi, Lia

no, byś nadal mieszkała w domu ojca. Masz już prawie

dwadzieścia lat, powinnaś mieć własną rodzinę, włas

ne...

- Tak, tak - odpowiedziała dziewczyna. - Oczywi

ście masz rację, ale teraz muszę już iść. W nocy był

pożar we wsi i trzeba ustalić szkody.

Helena została sama, czerwona na twarzy, zesztyw

niała ze złości. Cóż miała z tego, że poślubiła jednego

z najbogatszych ludzi w Anglii, że przenosiła się

z jednego do drugiego zamku, którego bogactwa prze

kraczały granice jej wyobraźni? We wszystkich ko

mnatach widoczny był przepych - grube, barwne

kobierce na ścianach, na sufitach malowidła przed

stawiające sceny biblijne, łoża, stoły i krzesła pokryte

haftowanymi tkaninami. Liana trzymała cały zastęp

kobiet, których jedynym zajęciem było tkanie i wyszy

wanie. Jadali po królewsku, pasierbica Heleny za

trudniała bowiem świetnych kucharzy - byli zadowo

leni z godziwej zapłaty, a ich żony z pięknych sukien.

Latryny, fosa wokół zamku, stajnie i dziedzińce były

zawsze uprzątnięte, gdyż córka pana lubiła czystość.

Liana, Liana, Liana - pomyślała Helena, przykła

dając pięści do skroni. Służba liczyła się jedynie ze

zdaniem Liany, ważne były tylko rozkazy Liany albo

porządki, które wprowadziła dawniej pierwsza żona

Gilberta. Helena mogła równie dobrze nie istnieć, nie

Deveraux Jude - Ujarzmienie 01- Ujarzmienie.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: