SPR - RÓWNIA1.pdf - AWF biomechanika - engarde

SPRAWOZDANIE Z BIOMECHANIKI

TEMAT: POMIAR I OCENA WARTO Ś CI MOCY MAKSYMALNEJ

I WYTRZYMAŁO Ś CI KO Ń CZYN DOLNYCH

I. WST Ę P:

Wartość mocy maksymalnej oraz wytrzymałości całego organizmu lub

poszczególnych grup mięśniowych są podstawowymi parametrami w ocenie

stanu i rozwoju cech fizycznych zawodników róŜnych dyscyplin sportowych.

Moc maksymalna moŜe być rozwijana wyłącznie w krótkotrwałych

wysiłkach, a utrzymanie tej mocy na jak najwyŜszym poziomie moŜe świadczyć

o wytrzymałości badanego. Z fizjologicznego punktu widzenia wytrzymałości

zaleŜy od ogólnej wydolności organizmu, której miarą jest zuŜycie tlenu na

minutę. Podstawą wytrzymałości są więc procesy tlenowe, które nie zawsze

odzwierciedlają reakcje organizmu, zwłaszcza w wysiłkach krótkotrwałych lub

angaŜujących ograniczoną grupę mięśni. Dlatego w biomechanice wytrzymałość

jako cechę fizyczną charakteryzuje zmiana mocy w funkcji czasu. W ten sposób

moŜna oceniać zarówno pracę całego organizmu lub poszczególnych grup

mięśniowych.

Do tej oceny stosuje się trenaŜery, które w znacznej mierze zastępują trenera,

dając natychmiastowe informacje o podstawowych parametrach ruchu. Ocena

wytrzymałości z uŜyciem trenaŜerów nie jest ograniczona czasem i moŜe

dotyczyć wysiłku trwającego kilkanaście a nawet kilkaset sekund. Miernikiem

wytrzymałości jest tu współczynnik kierunkowy równania prostej regresji,

opisującej zmianę mocy w funkcji czasu.

P=a-bt

Oceniając wytrzymałość badanego w wysiłku trwającym np.: 3 minuty

moŜna wydzielić kilka stref czasowych związanych z energetyką mięśni.

Wykres nr 1.

Czas stanu pobudzenia mięśnia wynosi od kilkuset milisekund do kilku

sekund. W takich odcinkach czasowych mięsień czerpie energię prawie

wyłącznie z rozpadu (fosforylacji) ATP (adenozynotrójfosforanu) i CP

(fosfokreatyny). Zresztą tylko te związki są chemiczne są zmagazynowane

bezpośrednio w mięśniu. Węglowodany i tłuszcze są natomiast głównie

zmagazynowane w układzie zasilania i stamtąd w miarę potrzeby są dostarczane

do mięśni.

Podczas wysiłków trwających kilkanaście i kilkadziesiąt sekund istotną rolę

w dostarczaniu energii dla pracy mięśnia zaczyna odgrywać glikoliza (rozpad

glukozy), a zwłaszcza jej frakcja mleczanowa, która powoduje powstawanie

kwasu mlekowego (anaerobowa, bezmleczanowa).

W wysiłkach trwających kilka minut i dłuŜszych mięsień wytwarza energię

głównie z tzw. tlenowych (aerobowych) źródeł energetycznych. Zatem stopień

udziału poszczególnych źródeł energetycznych jest zmienny w funkcji czasu

wysiłku, chociaŜ naleŜy tu podkreślić, iŜ zawsze ich rozpad i synteza

przebiegają równocześnie.

Mięsień wykonuje pracę (rozwija moc) zawsze dzięki rozpadowi ATP, ale

tego związku starcza praktycznie na 2-3 skurcze. Najszybciej resyntezowana jest

ATP z fosfokreatyny (CP). Resynteza ta zaczyna się równolegle z pojawieniem

się ciepła aktywacji w mięśniu. Zatem praktycznie w maksymalnych wysiłkach

mięsień czerpie energię z fosfokreatyny, co moŜna przedstawić:

ATP ADP+P,

ADP+CP ATP+kreatyna

Średnie dane odnośnie zasobu (pracy i mocy źródeł energetycznych na kg

masy ciała człowieka oraz dane charakteryzujące czas osiągania maksymalnej

mocy i czas pracy przedstawiłem w tabeli nr 1.

Tabela nr 1. Charakterystyka zasobu (objętości) i mocy (intensywności) źródeł

energetycznych mięśni.

Ź ródło

energetyczne

Zasób

Moc

Czas osi ą gania

mocy

maksymalnej(s)

Czas

pracy (s)

cal/kg J/kg cal/kgs W/kg

Fosfokreatyna 100 420

54,4

4-6

20-25

Glikoliza

beztlenowa

230 960

29,3

35-45

90-120

Procesy

tlenowe

3,6

120-180

Z tabeli nr 1 wynika, Ŝe im większą moc moŜna osiągnąć za pomocą danego

źródła energetycznego, tym mniejszy jest jego zasób i tym krótszy jest czas

wykonywanej pracy. Zatem spadek rozwijanej przez człowieka mocy w czasie,

zaleŜy od aktualnie wykorzystywanych źródeł energetycznych mięśni. Ten fakt

przemawia na korzyść energetycznej teorii zmęczenia, która zmniejsza zdolność

do wykonywanej pracy, poniewaŜ moc kolejnych źródeł energetycznych maleje

wraz z czasem wykonywanej pracy.

II. MATERIAŁ BADAWCZY:

Studenci III roku Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie

wydziału Wychowania Fizycznego.

Tab. nr 2. Dane badanych

L.p BADANY

WIEK

WZROST MASA CIAŁA

Artur

Zgórski

22 lata

176 cm

78 kg

Adam

Marchwi ń ski

22 lata

193 cm

91 kg

Jakub

Metelski

22 lata

175 cm

78 kg

Mariusz

Suszek

22 lata

181 cm

74 kg

Paweł

Ziółkowski

23 lata

184 cm

85 kg

III. METODA BADAWCZA:

Do pomiaru mocy maksymalnej oraz zmiany mocy kończyn w funkcji czasu

wykorzystuje się stanowisko przedstawione na rysunku nr 2, składające się z

równi pochyłej i wózka.

Rysunek nr 2.

Urządzenie treningowe zwane „równią pochyłą” składa się z wózka o masie 33

do poziomu. Zjazd u dołu zakończony jest platformą. Do zjazdu

przymocowano przetwornik obrotowo-impulsowy z układem linek. Płytę

kontaktową wraz z przetwornikiem I/O połączono do komputera IBM PC.

Układ ten wykorzystując pakiet oprogramowania „TRP” realizuje 4 podstawowe

funkcje:

1. dokonuje pomiaru, oblicza i prezentuje na ekranie:

- maksymalną prędkość wózka i moc podczas kaŜdego odbicia,

- drogę wózka po odbiciu- jako róŜnicę między połoŜeniem wózka w chwili

utraty kontaktu z płytą,

- czas kontaktu z płytą,

- sumę pracy wykonanej w serii pomiarowej,

- czas serii i numer odbicia.

2. opracowuje automatycznie standardowy arkusz badania

Arkusz zawiera liczbę odbić, sumę całkowitej pracy oraz czas trwania całego

testu. Arkusz zawiera wartości maksymalne, średnie i minimalne dla całej serii z

podziałem na fazę hamowania („pasywne” – ekscentryczna praca mięśni) i

odbicia („aktywne” –koncentryczna raca mięśni)

3. Przedstawia graficznie wartości czasu kontaktu z platformą, pracy i mocy, w

kaŜdym powtórzeniu całej serii dla fazy pasywnej i aktywnej

4. Graficznie i liczbowo przedstawia dane w pojedynczym akcie ruchowym,

składającym się z hamowania i odbicia

=15

IV. SPOSÓB PRZEPROWADZENIA Ć WICZENIA

W celu określenia maksymalnej prędkości i mocy badany wykonuje serię

sześciu odbić z maksymalną siłą. Następnie po 5 minutowej przerwie wykonuje

serię 60 maksymalnych odbić.

JeŜeli w pierwszych dziesięciu odbiciach badany nie osiągnął prędkości

(mocy) większej lub równej z testu sześciu odbić, pomiar naleŜy przerwać i po

odpoczynku próbę wznowić.

VI. OPRACOWANIE WYNIKÓW:

Warto ś ci pr ę dko ś ci k ą towej (

) w zale Ŝ no ś ci od obci ąŜ enia (liczba gum).

Tab. nr 2

kg, z regulowanym oparciem, tak, Ŝe badany moŜe przyjmować pozycję od

leŜącej do siadu i zjazdu zbudowanego z szyn stalowych pochylonych pod

kątem

NAZWISKO I IMI Ę BADANEJ OSOBY

LICZB

A GUM

Zgórsk

Artur

Marchwi ń sk

Adam

Mossakowsk

Tomasz

Suszek

Marius

Ziółkowsk

Paweł

WARTO ŚĆ

PR Ę DKO Ś C

K Ą TOWEJ

( rad/sek )

11,94

11,64

9,86

11,35

10,32

9,86

10,8

9,65

14,19

9,87

8,56

10,31

8,56

9,66

9,46

7,82

9,86

8,25

9,46

8,25

7,32

8,73

7,09

8,4

7,56

6,48

8,11

6,48

7,2

6,13

5,27

7,69

4,41

5,17

6,3

4,93

7,21

----

5,1

4,68

Wykres pr ę dko ś ci k ą towej (

) w zale Ŝ no ś ci od obci ąŜ enia (liczba gum).

Wykres nr 1.

Liczba gum (szt.)

A.Z

A.M

T.M

M.S

P.Z

Warto ś ci mocy (P) w zale Ŝ no ś ci od warto ś ci obci ąŜ enia zewn ę trznego (Mz).

Tab. nr 3.

SPR - RÓWNIA1.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: