PYTANIA Z BIOMECHANIKI

1.     Homeostaza procesów energetycznych oraz ich zmienność w trakcie treningu (W)

a)       Homeostaza- względnie dynamiczny stan równowagi fizjologicznej. Utrzymanie dynamicznej równowagi wewnętrznej organizmu.

b)       Trening powoduje zachwianie homeostazy (przewaga procesów rozpady nad resyntezą źródeł energetycznych), ale też efektywny trening powoduje podniesienie jej na wyższy poziom

c)      

Energia do pracy mięśni dostarczana jest w postaci ATP (adenozynotrójfosforan)  ATP    ADP + P+ Energia

d)       Restytucja (resynteza, odbudowa) ATP może odbywać się na drodze beztlenowej i tlenowej

e)       Reakcje beztlenowe bezpośrednie (bezmleczanowe):

              CrP+ADP              ATP+Cr                            (fosfokreatyny)

              ADP+ADP              ATP+AMP

f)        Reakcja beztlenowe pośrednie (mleczanowe)- glikoliza beztlenowa (beztlenowy rozpad węglowodanów)

g)       Reakcje tlenowe:

              Spalanie (rozpad) węglowodanów

              Spalanie (rozpad) wyższych kwasów tłuszczowych

              Spalanie              (rozpad) białek

h)       Przebieg homeostazy

P [%]

homeostaza

t4

t3

t2

t1

t [s]

i)        Na podniesienie poziomu homeostazy ma również wpływ właściwe odżywiane (dieta)

2.     Wykorzystanie zjawiska superkompensacji w procesie treningu (W)

a)       Każdy wysiłek w zależności od obciążenia wywołuje zmiany w organizmie człowieka.

b)       Superkompensacja- powysiłkowa reakcja organizmu, odbudowa z nadmiarem: praca- zmęczenie- kompensacja (odnowa)- superkompensacja

c)       Wzrost procesów anabolicznych doprowadzający organizm do stanu przedtreningowego i podnoszący na wyższy poziom zasoby substratów energetycznych.

d)       Fazy superkompensacji zależą od intensywności rozpadu źródeł energetycznych

e)       Wartość czasu superkompensacji ma istotne znaczenie przy określaniu przerw między ćwiczeniami. Świadczy o tym kiedy organizm ponownie może zostać obciążony.

f)        Przebieg superkompensacji

Poziom wyjściowy

N[%]

równowaga

superkompensacja

odnowa

wypoczynek

praca

t

g)       W czasie pracy mięśni następuje rozpad źródeł energetycznych oraz gromadzenie w tkankach produktów przemiany materii (np.: kwas mlekowy)

h)       W czasie wypoczynku ustaje rozpad źródeł energetycznych, rozpoczyna się ich resynteza i powrót do poziomu wyjściowego

i)        W kolejnej fazie rejestrujemy superkompensacje i powrót do poziomu wyjściowego

3.     Zadania biomechaniki stosowanej ćwiczeń fizycznych (W)

Biomechanika- nauka o ruchu organizmów żywych. Zajmuje się przyczynami i skutkami. Przyczynami ruch są działające siły a efektem przemieszczenie się ciała

a)       Ocena parametrów strukturalnych aparatu ruchu (wrodzone): kości, mięsni, liczba stopni swobody, klasy, człony, pary biokinematyczne

b)       Analiza cech fizycznych: potencjalne możliwości współdziałania układu zasilania i ruchu (cech energetycznych)

c)       Analiza techniki ruchu: sposób wykonania zadania

d)       Analiza kształtowania i doskonalenia nawyku ruchowego

e)       Tworzenie i weryfikacja kryteriów skuteczności techniki ruchu

f)        Kinematyczna i dynamiczna struktura ruchu

g)       Proces doskonalenia cech fizycznych: obciążenia treningowe

4.     Czynniki określające wartości rezultatu ruchowego człowieka (W)

a)       Parametry strukturalne układu ruchu(wrodzone)- właściwości określające stosunki liczbowe np.: liczba mięśni, kości, stawów, klasy stawów

b)       Parametry geometryczne- posiadające wymiary liniowe np.: długości kości, przekroje mięśni

c)       Parametry energetyczne- zdolność do rozwijania mocy, decydują o cechach fizycznych : siła, prędkość, prędkość kątowa

d)       Parametry informacyjne- decydują o współdziałaniu między częścią somatyczną układu sterującego i układem ruchu (poprawność techniki) oraz współdziałania między częścią wegetatywną: układ sterowania i układ zasilania (samopoczucie, cechy psychiczne). OBIEG INFORMACJI do układu ruchu i układu zasilania

WARUNKI SOCJALNO-BYTOWE,

BAZA I SPRZĘT SPORTOWY

REZULTAT SPORTOWY

TRENING

PREDYSPOZYCJE WRODZONE /TALENT/

CECHY FIZYCZNE/ MOTORYKA/ SPRAWNOŚĆ

CECHY PSYCHICZNA

TECHNIKA (sposób wykonania zadania ruchowego)

TAKTYKA (świadomy dobór technik)

ORGANIZACJA, PLANOWANIE I KONTROLA TRENINGU

e)       Model czynników warunkujących rezultat sportowy

5.     Różnice strukturalne między maszyną a układem ruchu człowieka (W)

6.     Pojęcie pary biokimenatcznej oraz jej liczby stopni swobody (W)

a)       Para biokinematyczna- ruchome połączenie członów, mające wzajemnie ograniczone ruchy i przynajmniej jeden punkt styczny

b)       Człon- nieodkształcalny sztywny element (kość) niezależnie poruszający się w przestrzeni

c)       Stopień swobody- możliwość ruchu, niezależny ruch członów w stawie, liczba równań określających położenie członu w przestrzeni, wiąże się z liczbą płaszczyzn w jakich może być wykonywany ruch. Każdy stopień swobody obsługiwany jest co najmniej parę mięśni (synergista- anatgonista). Każdy człon posiada maksymalnie 6-stopni swobody (współrzędne tego członu na osiach x, y, z, i kąty obrotu tego ciała a, b, c). U człowieka, stawy, ze względu na budowę i ograniczenia posiadają tylko trzy stopnie swobody (związane jest to z ruchami obrotowymi w tych stawach). Człowiek posiada w sumie 244 stopnie swobody.

d)       Klasa pary biokinematycznej- liczba więzów nałożonych na daną parę biokinematyczną, stopień uwiązania

e)       Łańcuch biokinematyczny- zespół członów połączonych w pary kinematyczne np.: palec, ręka, cała kończyna górna.

f)        Ruchliwość łańcucha biokinematycznego- liczba stopni swobody tego łańcuch biokinematycznego względem układu odniesienia np.: miednicy, łopatki, czaszki.

                                          W=6n-Sipi

gdzie:

n- liczba członów

i- liczba klas

pi- klasa pary biokinematycznej

g)       Liczba stopni swobody kończyny górnej

n=22

IIIklasy-1

IVklasy-6

Vklasy-15

              W=6*22- (1*3+6*4+15*5)

              W=30...