39_43.PDF

Domowa stacja meteo ze zdalnym pomiarem temperatury

P R O J E K T Y

Domowa stacja meteo

ze zdalnym pomiarem

temperatury, część 2

AVT−5060

W†drugiej czÍúci artyku³u

opisujemy sposÛb montaøu,

uruchomienia i†kalibracji

stacji pogodowej. Ta ostatnia

czynnoúÊ jest niezwykle

istotna, ma bowiem wp³yw na

dok³adnoúÊ wynikÛw

prowadzonych pomiarÛw.

Montaø

i†uruchomienie stacji

pogodowej - baza

Patrz¹c na schematy domowej

stacji pogody moøna odnieúÊ wra-

øenie, øe jest to przyrz¹d bardzo

z³oøony, przeznaczony raczej dla

doúwiadczonych elektronikÛw.

Jednak przy starannie wykonanym

montaøu z†uruchomieniem ca³oúci

nie powinno byÊ wiÍkszych k³o-

potÛw. Najtrudniejsze bÍdzie wlu-

towanie elementÛw SMD, jakimi

s¹: mikrokontroler, czujniki tem-

peratury i†stabilizator w†sondzie

zewnÍtrznej. Raster wyprowadzeÒ

tych podzespo³Ûw jest niewielki

(25,6mils, czyli 0,65mm), a†obu-

dowa SOT23 sama w†sobie jest

ledwo widoczna, gdy np. taki

element upadnie na dywan. Trze-

ba wiÍc wyposaøyÊ siÍ w†odpo-

wiednie narzÍdzia: dobr¹ pincetÍ,

lutownicÍ z†cienkim grotem, naj-

lepiej ze stabili-

zacj¹ temperatu-

ry i†spoiwo lu-

townicze o†gruboú-

ci raczej nie wiÍk-

szej niø 0,38mm.

Montaø, zgodnie ze schemata-

mi montaøowymi pokazanymi na

rys. 5 i† 6 , proponujÍ rozpocz¹Ê od

wlutowania stabilizatora U12 wraz

z†kondensatorami, diod¹ D1 oraz

elementami filtruj¹cymi napiÍcie

+VAA. Uk³ad U12 moøna przykrÍ-

ciÊ do p³ytki úrubk¹, np. jedn¹

z†tych, ktÛre pozosta³y po roze-

branym, starym komputerze. Po

wykonaniu tych czynnoúci pod³¹-

czamy prowizorycznie napiÍcie 9V

z†baterii lub zasilacza i†sprawdza-

my czy stabilizator ìdajeî na

wyjúciu prawid³owe napiÍcie (5V).

Zapobiegnie to ewentualnym pÛü-

niejszym przykrym niespodzian-

kom, gdyby tak nie by³o. Teraz

moøna juø montowaÊ pozosta³e

elementy, poczynaj¹c od SMD -

od najmniejszych, do najwiÍk-

Elektronika Praktyczna 5/2002

Domowa stacja meteo ze zdalnym pomiarem temperatury

Rys. 5. Płytka drukowana stacji meteo

mÍskim, z†drugiej zaú wtykiem

øeÒskim. Do punktu lutowniczego

opisanego jako ìANTENAî naleøy

przylutowaÊ 17-centymetrowy od-

cinek przewodu - podobnie jak

w†nadajniku. BÍdzie on pe³ni³

rolÍ ÊwierÊfalowej anteny odbior-

czej. Dioda úwiec¹ca D2 sygnali-

zuje czy zegar RTC stacji jest

ustawiony i†odmierza czas.

Komentarza wymaga jeszcze

zworka JP1. Zosta³a ona umiesz-

czona na p³ytce, gdyø pocz¹tkowo

zak³ada³em uruchamianie fragmen-

tÛw programu w†wewnÍtrznej pa-

miÍci Flash procesora. Ostatecz-

nie jednak odszed³em od tej kon-

cepcji, pozostawiaj¹c miejsce na

zworkÍ. Podczas normalnej pracy

z³¹cze JP1 powinno pozostaÊ roz-

warte, a†lutowanie rezystora R9

nie jest konieczne.

Po zmontowaniu wszystkich

podzespo³Ûw i†w³oøeniu pamiÍci

programu do podstawki moøna

przyst¹piÊ do uruchomienia stacji,

doprowadzaj¹c do z³¹cza GN1

napiÍcie 9V. Na ekranie powinna

na kilka chwil ukazaÊ siÍ winiet-

ka, po ktÛrej pojawi siÍ informa-

cja o†ustawieniach domyúlnych

wszystkich parametrÛw programu.

NastÍpnie zostanie wyúwietlony

fragment ekranu roboczego, ktÛre-

go pe³ny widok jest przedstawio-

ny na rys. 7 . Stacja sprawia

w†tym stanie wraøenie, jakby jej

program wpad³ w†martw¹ pÍtlÍ.

Nic siÍ nie dzieje. Aby j¹ oøywiÊ,

naleøy ustawiÊ zegar RTC, gdyø

generuje on przerwania maj¹ce

wp³yw na uruchamianie wszyst-

kich procedur pomiarowych.

W†tym celu naleøy nacisn¹Ê kla-

wisz ìWybÛrî. Na ekranie zosta-

nie wyúwietlone menu, na ktÛrym

za pomoc¹ klawisza ìPlusî wy-

bieramy polecenie ìUstaw zegarî.

Teraz naciskaj¹c klawisze ìPlusî

lub ìMinusî ustawiamy odpo-

wiednie wartoúci na poszczegÛl-

nych polach. Akceptacja nastaw

nastÍpuje klawiszem ìWybÛrî. Na-

ciúniÍcie tego klawisza, po usta-

wieniu wszystkich wartoúci, spo-

woduje start zegara. Od tej chwili

LED D2 zacznie migotaÊ co se-

kundÍ, a†ekran zape³ni siÍ pozo-

sta³ymi informacjami. Do czasu

uruchomienia sondy nie bÍdzie

jednak widoczna temperatura ze-

wnÍtrzna. Kaøde naciúniÍcie kla-

wisza ìWybÛrî bÍdzie wywo³ywa-

³o menu z†opcjami do wyboru.

szych. Jeúli chodzi o stosowanie

podstawek, to decyzjÍ pozosta-

wiam Czytelnikom. Na pewno

podstawka bÍdzie potrzebna pod

pamiÍÊ Flash (U14) i†moøe siÍ

przydaÊ pod pamiÍÊ RAM (U8).

Zdecydowanie polecam uøycie

podstawki pod uk³ad U3 w†son-

dzie, o†czym piszÍ dalej. Trzeba

rÛwnieø zwrÛciÊ uwagÍ na to, by

elementy w†centralnej czÍúci p³yt-

ki stacji bazowej nie by³y zamon-

towane zbyt wysoko. Nad nimi

bÍdzie bowiem umieszczony wy-

úwietlacz. Rezonatory kwarcowe

powinny byÊ przylutowane w†po-

zycji leø¹cej. Pod kwarc X2 moø-

na podkleiÊ kawa³ek taúmy izo-

lacyjnej, ktÛry zapobiegnie ewen-

tualnym zwarciom, mog¹cym wy-

st¹piÊ mimo solder maski. Przed

wlutowaniem czujnika wilgotnoú-

ci trzeba przyci¹Ê z†jednej strony

obydwa ìw¹syî u†podstawy. Ze

wzglÍdu na wyúwietlacz musia³

on byÊ maksymalnie dosuniÍty do

krawÍdzi p³ytki, co spowodowa³o,

øe ìwyszed³î poza jej obrys. Czuj-

nik wilgotnoúci powinien byÊ za-

montowany bardzo sztywno do

p³ytki. Podczas prÛb zauwaøy³em

pewn¹ wraøliwoúÊ na odkszta³ce-

nia mechaniczne tego elementu.

Wyúwietlacz jest do³¹czony do

p³ytki za pomoc¹ goldpinÛw wty-

kanych w†odpowiednie gniazdo.

Jeúli chcemy korzystaÊ z†podúwiet-

lania, to oprÛcz 20-pinowego z³¹-

cza usytuowanego pod ekranem

wyúwietlacza, naleøy jeszcze po³¹-

czyÊ z†p³ytk¹ punkty znajduj¹ce

siÍ po prawej jego stronie. Moøna

to rÛwnieø zrobiÊ stosuj¹c goldpi-

ny. Wskazane jest usztywnienie

konstrukcji tulejkami dystansowy-

mi przykrÍconymi w†kaødym rogu.

Interfejs RS232 jest wyprowa-

dzony z†p³ytki przez typowe øeÒ-

skie z³¹cze DSUB9, przeznaczone

do montaøu do druku. Do po³¹-

czenia stacji z†komputerem naleøy

stosowaÊ kabel 1:1 (bez skrzyøo-

wania wyprowadzeÒ 2†i†3), zakoÒ-

czony z†jednej strony wtykiem

Elektronika Praktyczna 5/2002

Domowa stacja meteo ze zdalnym pomiarem temperatury

Przechodzenie miÍdzy nimi nastÍ-

puje klawiszem ìPlusî.

DostÍpne w†menu opcje, to:

- WybÛr mierzonego parametru

zobrazowywanego na wykresie.

Wartoúci mierzonej wielkoúci

meteorologicznej mog¹ byÊ wy-

úwietlane w†postaci wykresu li-

niowego. Przechodzenia miÍdzy

wielkoúciami dokonuje siÍ kla-

wiszem ìWybÛrî.

- Ustawianie zegara.

- Ustawianie parametrÛw wykre-

su. S¹ nimi: Pmin - minimalne

ciúnienie na wykresie; Dp -

przyrost ciúnienia na jednostkÍ

wykresu, Twmin - minimalna

temperatura wewnÍtrzna ( Tw )

na wykresie; DTw - przyrost

temperatury Tw na jednostkÍ

wykresu; Tzmin - minimalna

temperatura zewnÍtrzna ( Tz ) na

wykresie; DTz - przyrost tem-

peratury Tw na jednostkÍ wy-

kresu; Liczba pomiarÛw rejest-

rowanych w†ci¹gu doby - moøe

wynosiÊ: 1, 2, 3, 4, 6, 8, 12,

24 (domyúlnie); godzina odnie-

sienia - jeúli poprzedni parametr

jest inny niø 24, to godzina

odniesienia okreúla godzinÍ, od

ktÛrej nastÍpuje rejestracja da-

nych. Na przyk³ad, jeúli usta-

wiono 3 pomiary na dobÍ i†go-

dzinÍ odniesienia na 2.00, to

rejestrowane bÍd¹ tylko wyniki

pomiarÛw z†godzin: 2.00, 10:00,

18:00 itd. Nachylenie RH -

s³uøy do skalibrowania czujnika

wilgotnoúci. Parametr ten okreú-

la czu³oúÊ wilgotnoúciomierza.

Jeúli bÍdzie mia³ üle dobran¹

wartoúÊ, pomiary mog¹ byÊ nie-

prawid³owe, np. powyøej 100%,

albo poniøej 0; przesuniÍcie RH

- parametr ten umoøliwia okreú-

lenie sk³adowej sta³ej wskazaÒ

wilgotnoúciomierza, przesuwa

wykres wzd³uø osi wartoúci wil-

gotnoúci.

- Przegl¹d rejestracji. Moøna ko-

rzystaj¹c z tej opcji przejrzeÊ

w†postaci ìcyfrowejî wszystkie

zarejestrowane dane. Przewija

siÍ je ekran po ekranie klawi-

szami ìPlusî i†ìMinusî. Przy-

trzymanie na d³uøej ktÛregoú

z†nich powoduje przeskoki po

kilka ekranÛw, co znacznie skra-

ca czas dostÍpu do odleg³ych

rekordÛw.

- Transmisja do PC. Wywo³anie

tej opcji inicjuje transmisjÍ da-

nych do komputera poprzez in-

terfejs RS232. Oczywiúcie wczeú-

niej stacja i†komputer powinny

byÊ po³¹czone odpowiednim

kablem. Przyznam, øe nie sili-

³em siÍ tu na napisanie specjal-

nego programu komunikacyjne-

go, oprogramowanie stacji i†tak

zajÍ³o mi sporo czasu. W†syste-

mie Windows kaødy uøytkownik

komputera taki program posia-

da. Jest nim oczywiúcie Hyper-

Terminal. Naleøy go skonfiguro-

waÊ tylko tak, by odbiera³ dane

bezpoúrednio z†wykorzystywane-

go do transmisji portu np.

Com2, ustawiÊ prÍdkoúÊ trans-

misji 57600 bitÛw na sekundÍ,

8†bitÛw danych, brak parzysto-

úci, 1†bit stopu, brak sterowania

przep³ywem. Aby odbierane da-

ne by³y zapisywane na dysku,

naleøy z†menu wybraÊ polecenie

ìTransmisja->przechwytywanie

tekstuî, a†nastÍpnie okreúliÊ fol-

der i†nazwÍ pliku. Teraz trzeba

nacisn¹Ê ekranowy klawisz

ìStartî, a†w†stacji klawisz

ìWybÛrî. W†czasie transmisji na

ekranie wyúwietlacza bÍdzie wi-

doczny pasek progresji wraz

z†liczb¹ wys³anych rekordÛw.

TransmisjÍ moøna zakoÒczyÊ

wczeúniej naciskaj¹c klawisz

ìMinusî. Jeúli tego nie zrobimy,

to po wys³aniu wszystkich da-

nych zostanie wyúwietlone za-

pytanie czy dane aktualnie znaj-

duj¹ce siÍ w pamiÍci RAM maj¹

byÊ zachowane, czy nie. Jest to

jedyna (oprÛcz wyjÍcia pamiÍci

z†podstawki) metoda na wyka-

sowanie wszystkich danych

z†RAM-u. Operacja ta nie kasuje

oczywiúcie parametrÛw konfigu-

racyjnych stacji.

bieg ten ma na celu wyelimino-

wanie wp³ywu temperatury we-

wn¹trz obudowy, ktÛra moøe siÍ

nieznacznie rÛøniÊ od panuj¹cej

na zewn¹trz.

Po drugie: naleøy poobcinaÊ

wszystkie ko³ki z†podstawy, ktÛre

bÍd¹ przeszkadza³y w†przymoco-

waniu p³ytki. Warto jeszcze wy-

konaÊ otworki lub nawet szcze-

linÍ w†okolicach czujnika wilgot-

noúci. Brak swobodnego przep³y-

wu powietrza w†obrÍbie tego ele-

mentu moøe ca³kowicie wypaczyÊ

wynik pomiaru. Teraz pozostaje

juø tylko poskrÍcanie ca³oúci

i†przyst¹pienie do uruchomienia

sondy.

Montaø i†uruchomienie

stacji pogodowej - sonda

pomiaru temperatury

zewnÍtrznej

P³ytka sondy pomiaru tempe-

ratury zewnÍtrznej zosta³a zapro-

jektowana jako jednostronna. Uk³a-

dy U3 i†U2 montuje siÍ wiÍc od

spodu, pozosta³e standardowo.

Uruchomienie modu³u mog¹

znacznie u³atwiÊ zworki przewi-

dziane na p³ytce. Prawid³owe

dzia³anie stacji zagwarantujemy,

gdy nadajnik bÍdzie ìwidzia³î

odbiornik. Jednak - jak juø Czy-

telnicy - wiedz¹, sonda w³¹cza siÍ

na 3 sekundy w†odstÍpach prawie

3-minutowych. Trzeba siÍ wyka-

zaÊ niema³ym sprytem, øeby po-

ustawiaÊ wszystko poprawnie.

Dlatego teø, do uruchomienia i†ze-

strojenia stacji, moøna wyj¹Ê uk³ad

U3 z†podstawki, zworkÍ JP1 usta-

wiÊ tak, by wejúcie SD U2 by³o

po³¹czone z†diod¹ D2. NastÍpnie

Budowa mechaniczna

P³ytka stacji pogodowej zosta³a

zaprojektowana pod obudowÍ Z-

28. Wycinanie w niej otworÛw

tak, øeby ³adnie wygl¹da³y i†pa-

sowa³y do wystaj¹cych podzespo-

³Ûw jest tym, co elektronicy lubi¹

najbardziej. BÍd¹ wiÍc mieli spore

pole do popisu.

Po pierwsze: trzeba wykonaÊ

okienko dla wyúwietlacza, otwÛr

gniazda GN2 i†gniazda typu mi-

nijack do pod³¹czenia zasilacza.

Naleøy teø wykonaÊ w¹sk¹ szcze-

linÍ, przez ktÛr¹ bÍdzie wyprowa-

dzony jÍzyczek na bocznej krawÍ-

dzi p³ytki, z†umieszczonym na

nim czujnikiem temperatury. Za-

Rys. 6. Płytka drukowana zdalnego

czujnika temperatury

Elektronika Praktyczna 5/2002

Domowa stacja meteo ze zdalnym pomiarem temperatury

za³oøyÊ jedn¹ ze zworek JP2 lub

JP3. W†takiej konfiguracji nadaj-

nik bÍdzie przez ca³y czas w³¹-

czony i†do stacji bazowej bÍdzie

wysy³a³ dan¹, zaleøn¹ od ustawie-

nia zworek. Za³oøenie zworki JP3

spowoduje, øe sonda bÍdzie bez-

ustannie przekazywa³a do bazy

informacjÍ o†temperaturze 555,5 o C.

Jeúli tor radiowy zsynchronizuje

siÍ prawid³owo, to po kilku se-

kundach taka w³aúnie temperatura

powinna byÊ wyúwietlona na wy-

úwietlaczu. Jej brak moøe úwiad-

czyÊ o†k³opotach z†transmisj¹.

Moøna wtedy prÛbowaÊ zmieniÊ

po³oøenie nadajnika lub obydwu

antenek. Ale przyczyn¹ niepowo-

dzeÒ moøe byÊ takøe to, øe

odbiornik nie rozpozna³ prawid-

³owo sekwencji rozruchowej i†nie

mÛg³ dalej prawid³owo siÍ zsyn-

chronizowaÊ. Dlatego zawsze naj-

pierw musi byÊ w³¹czona stacja

bazowa (w ostatecznoúci wyzero-

wana), dopiero po wyúwietleniu

winietki moøna w³¹czyÊ nadajnik.

ObecnoúÊ sygna³u na wyjúciu od-

biornika jest sygnalizowana wy-

úwietleniem literki R†w†obwÛdce,

przy pocz¹tku uk³adu wspÛ³rzÍd-

nych wykresu. Nie oznacza to

jednak, øe sygna³ ten niesie jak¹ú

wartoúÊ informacyjn¹. Gdyby i†te

zabiegi nic nie pomog³y, trzeba siÍ

odwo³aÊ do metod bardziej wyra-

finowanych. W†tym celu zak³ada-

my tylko zworkÍ JP2 (JP1 oczy-

wiúcie pozostaje), ktÛra wymusza

emitowanie sygna³u w†postaci fali

prostok¹tnej. NastÍpnie naleøy na

wyjúciu odbiornika - wyprowadze-

nie 14 (druga nÛøka od strony

potencjometrÛw) - sprawdziÊ oscy-

loskopem, czy w†ogÛle dochodzi

jakiú sygna³ i†ewentualnie oceniÊ

jego jakoúÊ. Dalej, niestety, nic

konkretnego nie mogÍ doradziÊ,

poniewaø uøytkownik ma niewiel-

kie, øeby nie powiedzieÊ nie ma

øadnych, poza wymienionymi wy-

øej, moøliwoúci wp³ywania na ja-

koúÊ transmisji radiowej. WierzÍ

jednak, øe zestrojenie toru uda siÍ

zakoÒczyÊ sukcesem. Pozostaje

wiÍc tylko w³oøyÊ do podstawki

uk³ad 4060, za³oøyÊ obydwie zwor-

ki JP2 i†JP3, a†zworkÍ JP1 prze-

³oøyÊ w†przeciwne po³oøenie.

bezpoúrednio po wlutowaniu.

Czynnoúci zwi¹zane z†kalibrowa-

niem czujnika wilgotnoúci wzglÍd-

nej by³y podane przy okazji oma-

wiania opcji menu. Prawid³owe

skalibrowanie go w†warunkach

amatorskich bÍdzie jednak bardzo

trudne. Zainteresowanym tym za-

gadnieniem przypominam, øe jed-

na z†klasycznych metod pomiaru

wilgotnoúci wzglÍdnej (metoda

psychometryczna) polega na po-

miarze temperatury dwoma,

umieszczonymi blisko siebie ter-

mometrami. Jeden jest zwyk³y,

drugi ma natomiast na zbiornicz-

ku z†rtÍci¹ na³oøony nasycony

wod¹ k³Íbek waty lub muúlinu.

Na skutek parowania wody, tem-

peratura drugiego termometru bÍ-

dzie nieco niøsza, niø wskazywa-

na przez termometr pierwszy. RÛø-

nica temperatur bÍdzie tym wiÍk-

sza, im bardziej suche jest po-

wietrze. W†praktyce termometry te

znajduj¹ siÍ w†jednej rurce, przez

ktÛr¹ pompowane jest powietrze.

WilgotnoúÊ oblicza siÍ ze wzoru

uwzglÍdniaj¹cego charakterystycz-

ny dla takiego uk³adu wspÛ³czyn-

nik okreúlaj¹cy przep³yw powiet-

rza. Trudno wiÍc coú konkretnego

zaproponowaÊ tu Czytelnikom.

Jest jeszcze metoda punktu rosy.

Wymaga ona znajomoúci specjal-

nych tablic, a†wykonanie niezbÍd-

nego higrometru kondensacyjnego

rÛwnieø nie bÍdzie ³atwe dla

amatora. Elektronikom-chemikom

mÛg³bym jeszcze poleciÊ metodÍ

przygotowania specjalnego roztwo-

ru, ktÛry w†specjalnym zbiorniku

wytworzy okreúlon¹ wilgotnoúÊ

wzglÍdn¹ powietrza. Jak dla mnie

pomiar t¹ metod¹ jest jednak

zupe³nie niewykonalny. Zaintere-

sowanych odsy³am do dokumen-

tacji czujnika wilgotnoúci zamiesz-

czonej w†katalogu ELFY (73-088-

51, 2322 691 90001), ktÛry jest

³atwo dostÍpny. Reasumuj¹c, jeúli

chodzi o†kalibracjÍ wilgotnoúcio-

mierza, to pozostaje w†zasadzie

jedynie metoda porÛwnawcza z†in-

nym, wzorcowym przyrz¹dem.

RegulacjÍ czujnika ciúnienia

przeprowadza siÍ potencjometra-

mi P1 i†P2 (rys. 1†- EP4/2002). Do

prawid³owego skalibrowania ciú-

nienia, podobnie jak w†przypadku

wilgotnoúciomierza, najwygodniej

jest uøyÊ jakiegoú przyrz¹du wzor-

cowego. Nie zawsze jest to moø-

liwe. Pozostaje wiÍc tylko szukaÊ

Rys. 7. Przykładowy widok na

wyświetlaczu stacji pogodowej

odpowiednich serwisÛw informa-

cyjnych w†radiu, telewizji, telega-

zecie lub oczywiúcie w†Internecie.

Ja korzysta³em z†telegazety TVP

(strona 166) oraz z†internetowej

strony: http://weather.noaa.gov/

weather/current/EPWA.html.

Najlepiej przez kilka kolejnych

dni notowaÊ wyniki wskazaÒ sta-

cji i†porÛwnywaÊ je z†danymi po-

dawanymi przez media. Elemen-

tami regulacyjnymi lub paramet-

rami programowymi ìmanipuluje-

myî dot¹d, aø wskazania bÍd¹

w†miarÍ zbliøone. Trzeba przy

tym pamiÍtaÊ, øe ciúnienie atmos-

feryczne doúÊ silnie zaleøy od

wysokoúci (ok. 1hPa/8m rÛønicy

wysokoúci). W†powyøszym serwi-

sie np. informacja o†ciúnieniu jest

odniesiona do OkÍcia (107 m

n.p.m.). Ustawienie potencjometru

P2 wp³ywa na wzmocnienie toru

pomiarowego ciúnienia. Jeúli szyb-

koúÊ zmian wskazywanych przez

stacjÍ jest za duøa w†porÛwnaniu

z†wartoúciami wzorcowymi, nale-

øy úrubkÍ potencjometru delikat-

nie przekrÍciÊ w†lewo. Na pocz¹t-

ku moøna siÍ nie przejmowaÊ

rÛønymi wartoúciami bezwzglÍd-

nymi pomiÍdzy stacj¹ i†wzorcem.

Waøne jest, øeby przebiega³y z†ta-

kimi samymi nachyleniami. MÛ-

wi¹c jÍzykiem matematycznym na-

leøy d¹øyÊ do wyrÛwnania po-

chodnych. Gdy z†dopuszczalnym

b³Ídem juø siÍ to uda, naleøy

potencjometrem P1 skorygowaÊ

wartoúÊ bezwzglÍdn¹ wskazaÒ ciú-

nienia.

Obs³uga stacji

Wszystkie pomiary prowadzo-

ne przez stacjÍ przebiegaj¹ auto-

matycznie. Natychmiast po od-

úwieøeniu kaødego z†nich poja-

wiaj¹ siÍ na wyúwietlaczu ( rys. 7 ).

W†odstÍpach czasu, wynikaj¹cych

z†ustawieÒ uøytkownika, dane s¹

rejestrowane w†pamiÍci i†jedno-

Kalibracja

Zastosowane w†stacji czujniki

temperatury nie wymagaj¹ øadnej

kalibracji. Nadaj¹ siÍ do uøycia

Elektronika Praktyczna 5/2002

Domowa stacja meteo ze zdalnym pomiarem temperatury

czeúnie nanoszone na wykres.

Wykres jest rysowany od lewej

strony do prawej. Gdy wype³ni

ca³¹ dostÍpn¹ szerokoúÊ, po kaø-

dej kolejnej rejestracji bÍdzie jed-

noczeúnie przesuwany w†lewo.

Tym samym najstarszy punkt wyj-

dzie poza widoczny obszar. Dla

ustawieÒ domyúlnych, widaÊ his-

toriÍ z†ostatnich 60 godzin (2,5

doby). Klawiszem ìMinusî moøna

przewin¹Ê wykres o†40 pixeli

w†kierunku starszych danych,

ìPlusemî zaú w†stronÍ przeciwn¹.

Fakt przewiniÍcia wykresu jest

sygnalizowany strza³k¹, wyúwiet-

lon¹ w†trzeciej od do³u linii, przy

osi wykresu. Jeúli strza³ka przy

czubku swojego grota ma dodat-

kowo kreskÍ pionow¹, to znaczy,

øe widaÊ najstarsz¹ zarejestrowa-

n¹ dan¹ i†dalsze przewijanie jest

niemoøliwe. Lew¹ czÍúÊ wyúwiet-

lacza wype³niaj¹ informacje alfa-

numeryczne. S¹ to kolejno od

gÛry: temperatura zewnÍtrzna (wy-

úwietlana tylko wtedy, gdy stacja

odbierze poprawnie dan¹ z†son-

dy), temperatura wewnÍtrzna, ciú-

nienie atmosferyczne, wilgotnoúÊ

wzglÍdna, data, godzina, przyrost

wyúwietlanej na wykresie danej

pomiarowej na jednostkÍ wykresu,

obok ktÛrej w†inwersie jest zazna-

czona informacja o†wybranej da-

nej do zobrazowania w†postaci

wykresu, a†w†ostatnim wierszu po-

dano zakres widocznej na wykre-

sie danej w†domyúlnych dla niej

jednostkach. W†momencie, gdy

wykonywana jest seria pomiarÛw,

obok pocz¹tku uk³adu wspÛ³rzÍd-

nych pojawia siÍ literka P w†ob-

wÛdce. Przyk³adowo: na rys. 7†wi-

daÊ wykres temperatury wewnÍt-

rznej, rejestrowanej co godzinÍ

(24 rejestracje na dobÍ). Jest on

maksymalnie przewiniÍty do po-

cz¹tku. Na wykresie widaÊ tem-

peratury z†przedzia³u 15...30 o C.

Procesor aktualnie wykonuje po-

miary.

podzieli³em siÍ swoim pomys³em

z†pewnym internetowym znajo-

mym. W†odpowiedzi dosta³em

maila pisanego niemal drukowa-

nymi literami (internauci wiedz¹,

co to znaczy), z†pytaniem dlacze-

go nie uwzglÍdni³em w†projekcie

anemometru, czyli wiatromierza.

Pierwotnie mia³em nawet taki

zamys³, lecz wykonanie czÍúci

mechanicznej w†warunkach ama-

torskich by³oby chyba zbyt trud-

ne, a†kupienie gotowego np. firmy

Dallas Semiconductors, znacznie

podroøy³oby i†tak juø niema³y

koszt stacji. Pewna furtka jednak

istnieje. Jedno wejúcie przetwor-

nika ADC pozosta³o wolne. Po-

zdrawiaj¹c wiÍc wszystkich za-

wiedzionych, øyczÍ b³Íkitnego nie-

ba nad g³owami, ozdobionego je-

dynie piÍknymi cirrusami .

Jaros³aw Doliñski, AVT

jaroslaw.dolinski@ep.com.pl

Informacje dodatkowe

Program obs³ugi stacji zosta³

napisany w†jÍzyku C (Keil). Kod

ma d³ugoúÊ ok. 17kB.

Na koniec muszÍ siÍ jeszcze

usprawiedliwiÊ. OtÛø jeszcze

przed opublikowaniem artyku³u,

Wzory p³ytek drukowanych w for-

macie PDF s¹ dostÍpne w Internecie

pod adresem: http://www.ep.com.pl/

?pdf/maj02.htm oraz na p³ycie

CD-EP05/2002B w katalogu PCB .

Elektronika Praktyczna 5/2002

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: