Żeliwo jest tańsze, dobrze akumuluje ciepło.
Problemy z wkładami polegają zwykle na rozszczelnianiu się i pękaniu płyt, z których zbudowane są ich korpusy. Dotyczy to wkładów tanich, wykonanych z elementów o zbyt małej grubości. Cienka ścianka korpusu nagrzewa się nierównomiernie. Powstają wtedy duże naprężenia, które powodują odkształcanie się stali lub pękanie żeliwa. Najsolidniejsze i najtrwalsze są więc wkłady ciężkie o grubych ściankach - nagrzewają się wolno, ale równomiernie. Nowoczesne wkłady dwupłaszczowe mają zewnętrzną obudowę wykonaną z płyt stalowych, a wnętrze paleniska wyłożone płytami żeliwnymi lub szamotowymi. Szamot bardzo dobrze akumuluje ciepło, dzięki czemu kominek grzeje jeszcze długo po wygaśnięciu paleniska. Niestety, często pęka i trzeba się liczyć z koniecznością wymiany szamotowych elementów co pewien czas. kominkowe muszą mieć aprobatę techniczną. Upoważnia ona do umieszczenia na wyrobie znaku budowlanego „B", który oznacza, że wyrób jest dopuszczony do sprzedaży.
Nie ma komina, nie będzie kominka
Dom można wyposażyć w kominek, pod warunkiem że do dyspozycji jest niewykorzystywany do innych celów przewód dymowy. Musi być wykonany z materiałów odpornych na działanie wysokiej temperatury i wilgoci, będzie bowiem pracował w warunkach trudniejszych niż komin kotła gazowego (dużo wyższa temperatura) czy węglowego (więcej wilgoci). Najlepsze są systemy kominowe przeznaczone specjalnie do wkładów kominkowych. Bardzo ważny jest dobór wielkości przekroju przewodu dymowego. Producent wkładu powinien podać zalecane wymiary przewodu łączącego wkład z kominem (czopucha). Wewnętrzne wymiary komina trzeba obliczyć lub dobrać z gotowych wykresów zamieszczonych w instrukcji montażu. Im większa jest moc wkładu kominkowego i niższy komin (minimalna wysokość to 4 m), tym większe musi być pole przekrój u komina.
Wkłady dwupłaszczowe mające obudowę z płyt stalowych i wnętrze paleniska wyłożone płytami żeliwnymi lub szamotowymi są trwalsze od jednopłaszczowych
Wkłady i kasety
• Szyba wiecznie czysta
Drzwiczki, a często także ścianki wkładu, są przezroczyste. Wykonane są ze szkła żaroodpornego lub specjalnej ceramiki zwanej szkłem vitroceramicznym, odpornej na jeszcze wyższą temperaturę - nawet 800°C.
Aby nie brudziły się za szybko, stosuje się różne rozwiązania, na przykład dostarczanie powietrza do paleniska szczeliną wokół szyby, czyli kurtynę powietrzną. Strumień powietrza odpycha od szyby cząstki smoliste, dzięki czemu długo pozostaje ona czysta. Wkład z kurtyną nie jest całkowicie szczelny.
Innym sposobem ochrony przed zabrudzeniem jest pokrycie szyby od zewnątrz cienką warstwą tlenków metali (warstwą pirolityczną). Powłoka metalowa odbija promienie podczerwone emitowane przez płomienie, dzięki czemu powtórnie przechodzą one przez szybę, dodatkowo ją nagrzewając. Temperatura wewnętrznej powierzchni szyby z tą powłoką jest około dwukrotnie wyższa (600°C) niż zwykłej, zatem musi być ona wykonana z bardziej odpornego szkła vitroceramicznego. Zachodzi na niej zjawisko pirolizy, czyli całkowite spalanie cząstek stałych osiadających na szybie. Jeśli zostaną spełnione określone warunki (duża szczelność wkładu, prawidłowy ciąg kominowy, dobra jakość paliwa, nie za duże wymiary wkładu), to szyba przez długi czas pozostanie czysta.
• Dobry wkład to nie wszystko
Kominek trzeba umieścić w bezpośrednim sąsiedztwie komina
Prawidłowy montaż. Wkład lub kaseta to zaledwie jeden z elementów kominka. Aby całość funkcjonowała bez-awaryjnie przez długi czas, trzeba je zainstalować ściśle według zaleceń producenta.
W przeciwnym razie wkład kominkowy może ulec uszkodzeniu
- takie przypadki zdarzają się dosyć często. Najlepiej zlecić montaż wkładu ekipie wskazanej przez dystrybutora, wtedy bowiem ryzyko błędu jest najmniejsze, a w razie awarii nie powinno być problemów z wyegzekwowaniem naprawy w ramach gwarancji. Naprawa obudowanego wkładu wiąże się czasem z koniecznością rozebrania kosztownej obudowy. Dlatego producenci starają się konstruować je w taki sposób, aby najczęściej psujące się elementy można było wymienić bez konieczności demontowania całego wkładu. Warto na to zwrócić uwagę, wybierając wkład.
Stosowanie płyt FIREROCK i taśmy aluminiowej przedstawia powyższy rysunek.
Wymagania techniczne dotyczące kominków i ich montażu
Montaż kominka - regulacje prawne:
W Polsce do chwili obecnej nie opracowano norm dotyczących wykonywania kominków. Wymagania przeciwpożarowe dla palenisk i instalacji określają jedynie „Warunki techniczne, jakim powinny odpowiadać budynki i usytuowanie" (Dz.U. nr 75 z dnia 12 kwietnia 2002 r.) [1v], Wykonawcy często bazują jednak na normach państw zachodnioeuropejskich, na przykład francuskich D.T.U. 24-2.1 (kominki z paleniskiem otwartym) i D.T.U. 24.2.2 (kominki z paleniskiem zamkniętym).
Osobę bądź firmę instalującą kominek obowiązuje przestrzeganie w.w, norm oraz ogólna znajomość sztuki.
O czym należy pamiętać, izolując kominek płytami FIREROCK?
• Płyta FIREROCK nie może się stykać z wkładem kominkowym lub z paleniskiem.
• Pomiędzy tylną ścianą i założoną na nią płytą FIREROCK a wkładem kominkowym należy pozostawić odstęp powietrzny wynoszący minimum 4 cm.
• Na poziomie komory cieplnej powinno się zainstalować jedną lub dwie kratki wentylacyjne (przynajmniej 30 cm poniżej sufitu). Wymiary kratek wentylacyjnych muszą odpowiadać wymiarom wejść powietrza konwekcyjnego podanym w instrukcji instalacji urządzenia.
• W komorze dekompresyjnej (górnej) powinno się umieścić dwie kratki wentylacyjne, które ochronią powierzchnię sufitową przed nadmiernym nagrzaniem.
Użytkowanie i konserwacja kominka - zalecenia wykonawców:
• Przed rozpoczęciem użytkowania paleniska należy odczekać około 4-5 tygodni, aby nagromadzona wilgoć mogła swobodnie odparować z elementów montażowych kominka.
• Zalecane jest stosowanie twardego drewna opałowego, np. dębu, grabu, buku, kasztanu, brzozy, o maksymalnym stopniu wilgotności 20%, co oznacza, że drewno powinno być przechowywane pod zadaszeniem przez okres od 18 do 24 miesięcy od momentu ścięcia. Korzystanie z drewna o zwiększonej wilgotności spowoduje złe spalanie oraz szybkie brudzenie się szyby i przewodu kominowego.
• Nie należy spalać w kominku odpadów z plastiku, gumy, kauczuku i innych tłustych produktów, które powodują zanieczyszczenie atmosfery i zwiększają ryzyko zapalenia się przewodu kominowego.
• Nigdy nie należy używać do rozpalania benzyny ani alkoholu {zakaz ten dotyczy również podsycania ognia).
• Prawidłowe funkcjonowanie paleniska może być zakłócane przez warunki atmosferyczne (silne wiatry mogą wywoływać zbyt duży ciąg kominowy, mgły zaś-jego zanik),
• Nie należy lać wody na palenisko w celu zagaszenia ognia.
• Nie należy zapełniać kompletnie niszy na drewno, aby nie blokować dopływu powietrza do komory grzewczej kominka.
• Zalecane jest czyszczenie komina dwa razy w roku (raz w ciągu sezonu grzewczego i raz przed rozpoczęciem sezonu grzewczego).
• Każdy kominek musi posiadać własny przewód kominowy przystosowany do odprowadzania spalin powstałych w wyniku spalania.
• Jeśli dwa kominki (wewnątrz domu i na zewnątrz) umieszcza się przy jednym kominie, musi on mieć dwa niezależne przewody dymowe. Jeśli w kominie będzie tylko jeden przewód, uniemożliwi to jednoczesne korzystanie z obu kominków.
• Aby uniknąć cofania się dymu do pomieszczenia, należy doprowadzić powietrze z zewnątrz do paleniska. Chociaż kominki z paleniskami zamkniętymi zużywają znacznie mniej powietrza niż otwarte, one także wymagają wykonania wlotu powietrza. Powierzchnia przekroju takiego wlotu powinna wynosić ponad 200 cm2.
mgr inż. Agnieszka Lisikiewicz inżynier produktu
PAMIĘTAJ! Z uwagi na bezpieczeństwo pożarowe montażem j kominka powinni zająć się sprawdzeni fachowcy, posiadający l odpowiednie kwalifikacje i doświadczenie. Nawet niewielki błąd w instalacji może przy tak wysokich temperaturach doprowadzić do utraty mienia lub zdrowia jego użytkowników. j Z tego samego względu nie należy także oszczędzać na używanych materiałach, przedkładając względy ekonomiczne nad bezpieczeństwo. W przeciwnym wypadku skutki wadliwego działania kominka mogą nas naprawdę dużo kosztować.
pilot1216