Metz Melinda - Roswell w kręgu tajemnic 03 - Pierścień.pdf - Książki - grzeslawo2

MELINDA METZ

PIERŚCIEŃ

(The Seeker)

Roswell w Kręgu Tajemnic

przełożyła Zuzanna Maj

Hmm... Mogłabym włożyć do niej te zakolanówki, których nigdy nie noszę - mruczała

Maria De Luca, spoglądając na króciutką jasnozieloną sukienkę.

Ale czy nie przestała ich nosić właśnie dlatego, że nikt już nie chodził w zakolanówkach?

Starała się przypomnieć sobie, czy ostatnio widziała w szkole jakąś dziewczynę tak ubraną.

Spojrzała na zegar i potrząsnęła głową.

- Już strasznie późno - szepnęła.

Miała się spotkać z piątką swoich najlepszych przyjaciół we Flying Pepperoni. Jeśli nadal

będzie się tak grzebać, to na pewno nie zdąży.

- A może powinnam włożyć coś niebieskiego - zaczęła znowu mruczeć pod nosem.

Niebieski podkreśli kolor jej oczu. Ale Alex Manes, jej najlepszy kumpel, twierdził, że

faceci kłamią, kiedy zachwycają się kolorem oczu dziewczyn. Maria prychnęła pogardliwie.

Alex pewnie by powiedział, że powinna włożyć na tę okazję przezroczystą sukienkę

i buty na wysokich obcasach.

Może wtedy Michael Guerin wreszcie zwróciłby na nią uwagę. Musisz się do tego

przyznać, pomyślała. Właśnie dlatego spędziłaś całe przedpołudnie przed lustrem, namyślając

się, w co się ubrać, żeby Michael cię zauważył.

Sassafras, kot Marii, wślizgnął się do sypialni i wskoczył na łóżko.

- Hej, Sass, ty pewnie dobrze wiesz, co zrobić, żeby Michael zobaczył we mnie

dziewczynę, prawda? Koty wiedzą wszystko, ale niczego nie chcą zdradzić.

Wzięła do ręki złoty łańcuszek - ten, na którym zawiesiła pierścień znaleziony wczoraj

w centrum handlowym - i okręciła go wokół palca. Pokołysała pierścieniem przed płaską mordką

persa. Sassafras udawał, że go to nie interesuje. Jednak po chwili wyciągnął do przodu łapę.

Maria zobaczyła coś mokrego i czerwonego na poduszeczkach.

- Ty krwawisz! - krzyknęła. Na pewno znowu wszedł w krzaki róży, aby polować tam na

ptaki. Wtedy zawsze wracał podrapany.

Zawiesiła łańcuszek na szyi, żeby jej nie przeszkadzał. Podeszła do parapetu, gdzie stała

doniczka z aloesem, oderwała liść i wycisnęła z niego sok. Podbiegła do łóżka i delikatnie ujęła

łapę kota.

- W ten sposób prędzej się zagoi - pocieszała Sassafrasa. To się stało w chwili, kiedy

palce Marii dotknęły kociej łapy. Przed jej oczami pojawił się nagle drozd. Chciała go złapać.

Poczuła smak mleka w ustach. Było pyszne. Promienie słońca grzały jej plecy. Ktoś drapał ją pod

brodą.

Maria odskoczyła, wypuszczając kocią łapę. Sassafras wskoczył na parapet. Siedział tam,

ruchami ogona dając wyraz swojemu niezadowoleniu.

To było niesamowite, pomyślała. Przez chwilę czułam się tak, jakbym była Sassafrasem.

Jakbyśmy się komunikowali za pomocą telepatii, kot - człowiek.

Maria również usiadła. Była wstrząśnięta. To, co odczuła, dotykając Sassa - wydało jej się

znajome. Takie samo wrażenie jak... jak łączność z jej przyjaciółmi. Łączność, którą potrafili

nawiązywać kosmici - Max i Isabel Evans, no i oczywiście Michael. Pewnego wieczoru, po tym

jak poznała ich tajemnicę, Max zorganizował spotkanie w jaskini. Udało mu się nawiązać tę

niezwykłą łączność pomiędzy Marią, Alexem, Liz Ortecho i trzema kosmitami.

Maria miała wtedy wrażenie, jakby umysły tych sześciu osób zespoliły się. Nie, nie

umysły. Nie mogli czytać w swoich myślach - byli jednak w stanie poznać i zrozumieć się

nawzajem. Połączyły się nasze dusze, uświadomiła sobie Maria.

Tak, jak to się stało pomiędzy nią i Sassafrasem. Co oznaczało, że dusza kota to smak

mleka i dotyk promieni słonecznych na grzbiecie.

Uśmiechnęła się. Liz miałaby niezłą zabawę, gdyby Maria zaczęła jej wmawiać, że

nawiązała łączność z Sassem. Jej przyjaciółka na pewno by przypomniała, że kiedyś Maria była

absolutnie przekonana, że zażywanie wyciągu z miłorzębu poprawi jej iloraz inteligencji. Liz

zrobiła wykres zależności pomiędzy ilością zażytego przez Marię wyciągu a wynikami testów.

Krzywa wyników wznosiła się i opadała, natomiast krzywa poziomu miłorzębu stale pięła się

w górę. Najwyraźniej spekulacje Marii na temat wpływu miłorzębu na IQ nie pokrywały się

z rzeczywistością.

Byłoby nieźle, gdybym rzeczywiście potrafiła nawiązać łączność z Sassafrasem,

pomyślała. Uznała jednak, że teoria Liz Ortecho - na temat wybujałej wyobraźni Marii - była

bardziej prawdopodobna.

- Spróbujmy to zrobić, koteczku - powiedziała, podchodząc znowu do Sassafrasa

z liściem aloesu. - Wycisnę tylko kilka kropli i wszystko będzie dobrze.

Wzięła do ręki łapę zwierzaka i obróciła ją delikatnie. Zaraz, zaraz. Może to inna łapa? Tu

nie było krwi na poduszeczkach. Popatrzyła na drugą łapę - była zupełnie zdrowa. Sprawdziła

obie i nie zauważyła nawet śladu zadrapania.

Wiem, że tam była krew, pomyślała. To nie był wytwór wyobraźni.

A może ja go uleczyłam! Ta myśl kompletnie ją oszołomiła. To byłoby wprost

nadzwyczajne. Leczenie zawsze fascynowało Marię. Jej przyjaciele nie traktowali poważnie

aromaterapii i wytwarzanych przez nią witamin, jednak Maria była przekonana, że jej kuracje

dają dobre rezultaty.

Max, Michael i Isabel posiadali moc uzdrawiania. Kiedy Max uleczył Liz z rany

postrzałowej - co Maria widziała na własne oczy, musiał najpierw nawiązać z ranną łączność.

Może Maria rzeczywiście nawiązała łączność z Sassem i uzdrowiła go.

Ale ty nie jesteś kosmitką, skarciła się w duszy.

Musiała to jeszcze raz przemyśleć, tak jak to zawsze robiła jej nadzwyczaj logiczna

przyjaciółka Liz. Okay, może Sassafras wcale nie miał skaleczonej łapy. Może to był tylko jakiś

czerwony płyn, którego ślady znajdzie na swojej narzucie albo na parapecie. To było jasne,

logiczne wytłumaczenie.

Dziewczyna oparła się o komodę i przejrzała w lustrze.

- Powróciłaś do rzeczywistości - powiedziała do swojego odbicia. Na szczęście nie

przypominała uciekinierki z psychiatryka. Wyglądała zupełnie normalnie.

Tylko że... tylko że coś żarzyło się pod jej cienkim podkoszulkiem. Tuż nad sercem.

Szybko ściągnęła podkoszulek. Ręce jej drżały.

To ten pierścień, uświadomiła sobie. Zdjęła łańcuszek i zsunęła z niego pierścień.

Umieszczony w środku kamień pulsował fioletowo - zielonym światłem.

Po chwili światło przygasło. Maria usiadła na podłodze. Nie byłaby w stanie uczynić

kroku. Trzymała pierścień przed oczami, uważnie oglądając kamień. Przypominał opal,

z tęczowymi odblaskami zieleni i fioletu.

Czy on rzeczywiście się żarzył? Może to było tylko złudzenie optyczne, odbicie lustra?

A może jej słynna wyobraźnia?

Jednak żarzący się kamień był trzecim z kolei niezwykłym przypadkiem. Pierwszy to

nawiązanie łączności z kotem, potem zniknięcie śladów krwi. To za wiele, nawet jak na moją

wyobraźnię, pomyślała Maria.

Liz pewnie by temu zaprzeczyła. Znalazłaby naukowe wytłumaczenie na każde z tych

dziwnych wydarzeń.

Może jestem zbyt podniecona spotkaniem z Michaelem i podniósł mi się poziom

estrogenów, pomyślała Maria. Muszę spytać Liz, czy taki nagły przepływ hormonów może

powodować halucynacje. Bo przecież o to tylko chodzi. O halucynacje.

Prawda?

- Jak myślisz, czy Ray Iburg mógłby być moim ojcem? - spytał Michael Guerin,

wsiadając do jeepa Maxa Evansa.

Czy to nie żałosne? - pomyślał. Nie powiedzieć nawet „cześć”, nie spytać, jak się czuje

Isabel, tylko zacząć od razu opowiadać, jaki jesteś podniecony, ponieważ wczoraj wieczorem

uświadomiłeś sobie, że może będziesz miał tatusia.

Ale Max nie będzie się z niego wyśmiewał. Nawet jeśli pomyśli, że Michael zachowuje

się żałośnie, nie okaże mu tego. A właściwie, to nawet tak nie pomyśli. Był pod tym względem

w porządku - nie tylko dlatego był najlepszym przyjacielem Michaela.

Był jeszcze inny powód. Kiedy jest się jednym z trzech kosmitów na całej Ziemi -

a przynajmniej, kiedy sądzi się, że jest się tylko jednym z trzech, jak to było w dzieciństwie -

przyjaźń z pozostałą dwójką jest nieuchronna. To znaczy z Maxem i jego siostrą, Isabel.

Max zdjął ciemne okulary. Jego niebieskie oczy błyszczały.

- Ja też zadawałem sobie to pytanie - powiedział. - To chyba naturalne. Ray jest jedynym

dorosłym kosmitą, jakiego spotkaliśmy. Mimo to dziwnie jest myśleć o kimś jako o ”moim ojcu”,

chyba że on rzeczywiście jest „moim ojcem”.

Michael w ogóle nie brał pod uwagę możliwości, że Ray mógłby być ojcem Maxa

i Isabel. To nie byłoby w porządku. Oni już mieli dwoje wspaniałych przybranych rodziców.

W przeciwieństwie do Michaela. Kiedy on wydostał się z inkubatora i wyszedł na

pustynię, znalazł go tam farmer i oddał do sierocińca. Od tamtego czasu przerzucano go, jak

piłkę, z jednej rodziny zastępczej do drugiej.

Skończ z tym! - nakazał sobie. Robisz się coraz bardziej żałosny.

- Chyba wiesz, że żadne przepisy nie zabraniają rozmowy podczas prowadzenia pojazdów

mechanicznych - zwrócił się do przyjaciela.

- Co? Aha. - Max wycofał jeepa z podjazdu domu aktualnej rodziny zastępczej Michaela

i ruszył w stronę centrum. - Obaj zanadto wybiegamy do przodu - odezwał się po chwili. - Nie

wiemy nawet, czy Ray pochodzi z tej samej planety co my. Wczoraj wieczorem powiedział tylko,

że też jest kosmitą. On może pochodzić z zupełnie innej galaktyki.

Michael nie pomyślał o tym. Czuł się coraz bardziej przegrany. Dobre i to, że

Metz Melinda - Roswell w kręgu tajemnic 03 - Pierścień.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: