Little Bentley - Instynkt śmierci.pdf - Dobre książki - luka082

BENTLEY

LITTLE

INSTYNKT

ŚMIERCI

Złe czyny wynikają ze złej przyczyny.

Arystofanes

PROLOG

CATHY SIEDZIAŁA W CIEMNYM POKOJU DAVIDA,

zdenerwowana, chociaż nie bardzo wiedziała, dlaczego. Rodzice

wyszli na całe popołudnie. David zaciągnął zasłony i w środku

dnia zrobiło się ciemno prawie jak w nocy. Obok Cathy na

wąskim łóżku siedział Billy, a obok Billy'ego kumpel Davida,

Rodney, który ciągle gapił się na nią i próbował przyciągnąć jej

spojrzenie, chociaż zdawał się zajęty rozmową z Billym. Umyślnie

go ignorowała, wpatrując się w zamknięte drzwi szafy. Co znowu

knuje David?

Nerwowo miętosiła w palcach rąbek spódniczki, tuż pod kolanem

i przeciągała dłonią po włosach - nagle zaczęła ją swędzieć głowa,

więc się podrapała. Pokój wydawał się ciemniejszy niż wtedy,

kiedy tu weszła,

mimo że cienki promyk światła wpadał przez szparę w zasłonach,

kładąc klin jasności na zamkniętych drzwiach szafy.

Z szafy dobiegały głuche łomoty i ciche szuranie.

Rodney zachichotał.

— Co on tam robi?

Cathy też chciałaby wiedzieć. Żałowała, że tu przyszła - wiedziała

już, że nie spodoba jej się to, co zaplanował David - ale było za

późno, żeby się wycofać. Przenosiła spojrzenie z zamkniętych

drzwi szafy na zamknięte drzwi sypialni i zastanawiała się,

dlaczego w ogóle zgodziła się wziąć udział w tej zabawie.

Wiedziała, do czego prowadzą pomysły Davida. Ale nie robiła

akurat nic ważnego, tylko czytała po raz kolejny ulubione frag-

menty swojej ukochanej książki, Sto jeden dalmatyńczyków, więc

kiedy Billy wpadł do niej i namawiał, żeby przyszła do pokoju

Davida, bo ten wymyślił coś fajnego, nie potrafiła się oprzeć.

Odwróciła wzrok od drzwi i przypadkiem napotkała spojrzenie

Rod-neya.

Przyłapał ją!

Uśmiechnął się do niej i odchrząknął.

- No więc - zagadnął - do której klasy chodzisz w tym roku?

Doskonałe wiedział, że chodziła do siódmej klasy; sama mu

powiedziała, kiedy przyszedł poprzednim razem. Zdawała sobie

sprawę, ze on tylko próbuje nawiązać rozmowę, ale tak naprawdę

nie sądziła, by mieli sobie coś do powiedzenia. Wciąż nerwowo

szarpała za rąbek spódnicy i nagłe odkryła z przerażeniem, że

podciągnęła materiał sporo ponad kolano, odsłaniając cześć uda.

Opuściła spódnicę, zarumieniona. Czuła, że gorąco zalewa jej

twarz. Spojrzała w drugą stronę, przekonana, że Rodney to

widział.

- Ciągłe chodzisz do Świętej Katarzyny, co? Nie wkurzają cię

mundurki?

Widział!

leszcze bardziej poczerwieniała ze wstydu, ale nie chciała dać mu

satysfakcji, że ją speszył.

- Lubię Świętą Katarzynę — odparła.

- Naprawdę? - zdziwił się.

- Ja nie - oświadczył Billy. - Nienawidzę tej budy. Rodney wciąż

wpatrywał się w Cathy.

- Wybrałaś już sobie szkołę średnią?

Nie chciała mu odpowiedzieć, ale sama była sobie winna. Nie

powinna mu dawać okazji.

- Chcę pójść do Świętej Marii.

- Ale to szkoła tylko dla dziewczyn!

Zszokowała go, wytraciła z równowagi. Uśmiechnęła się, czując,

że wreszcie zdobyła przewagę.

- Tak.

Na twarzy Rodneya malowało się zaskoczenie.

- Dlaczego?

Nonszalancko wzruszyła ramionami. Ciągle gapił się na nią.

- Nie lubisz chłopców?

Znowu się zaczerwieniła i odwróciła twarz, nie udzieliwszy

odpowiedzi.

Z szafy dobiegło głośne stuknięcie i wszyscy troje nagle zamilkli

Obejrzeli się na zamknięte drzwi, gdzie David przygotowywał

swoje wejście. Za drzwiami rozległa się stłumiona fanfara

naśladująca odgłos trąbki, na wpół wymruczana, na wpół

wyśpiewana. Nastąpiła chwila pełnej napięcia, wyczekującej

ciszy, po czym drzwi szafy, kopnięte od środka, rozwarty się na

całą szerokość z takim impetem, ze mosiężna gałka uderzyła w

ścianę.

- Nadszedł czas - oznajmił David - na nagi cyrk!

Siedział okrakiem na starym koniku Billy'ego - plastikowym

koniu na sprężynach przymocowanych do metalowej ramy. W

podskokach wytoczył się z szafy do pokoju, popychając konia do

przodu samym ciężarem i siłą woli, szarpanymi, urywanymi

ruchami.

Był nagi.

Cathy osłupiała, zszokowana, sparaliżowana wstydem. Pragnęła

zapaść się pod podłogę, zniknąć. Żałowała, że tu przyszła. Ale nie

odwróciła wzroku. Patrzyła. Nie mogła się powstrzymać. Ona i

David kąpali się razem jako małe dzieci, ale nie widziała go

nagiego od lat. Teraz patrzyła na twardy, sztywny członek

sterczący pomiędzy jego udami i czarne kręcone włosy, które

wokół niego wyrosły.

David skakał na koniu w stronę łóżka, śmiał się i fałszywie nucił

melodię jakiejś cyrkowej piosenki. Jego penis podskakiwał w górę

i w dół przy każdym ruchu konia.

Spuściła oczy.

Billy i Rodney padli na łóżko na wznak i ryczeli ze śmiechu, a ją

poraziła myśl, że jest tu jedyną dziewczyną. Powietrze wydawało

się lepkie, Cathy pociła się z gorąca. Wstydziła się, wstydziła się

Davida, ale sama nie wiedziała, czy wstydzi się tego widoku, czy

wstydzi się dlatego, że Rodney na to patrzy.

David wjechał dalej do pokoju.

- Chodźcie, chodźcie wszyscy! - zaintonował. - Chodźcie do

Nagiego Cyrku!

Niemal wbrew sobie znowu spojrzała na jego penis. Penis w

wzwodzie był długi i gruby. Odwróciła głowę. Rodney wciąż się

śmiał i przez chwilę patrzył jej w oczy. To spojrzenie wyrażało

coś, czego nie rozumiała... i co jej się nie podobało.

David przyskoczył na koniu bliżej. Cathy zerwała się z łóżka,

gwałtownie otwarła drzwi i pobiegła przez hol do swojej

bezpiecznej sypialni.

Zamknęła drzwi na klucz i usiadła na łóżku, dysząc ciężko, z

walącym sercem. Jej ręka odnalazła Sto jeden dalmatyńczyków i

Cathy zacisnęła palce na książce. Rozejrzała się po pokoju,

spojrzała na znajome różowe ściany, na stos pluszowych

zwierzątek w rogu.

Po drugiej stronie holu David, Rodney i Billy wciąż się śmiali. To

brzmiało tak, jakby śmiali się z niej.

Little Bentley - Instynkt śmierci.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: