Źródło życia i szczęścia.pdf

Orędzie Miłosierdzia 69

ŹRÓDŁO

ŻYCIA

I SZCZĘŚCIA

Co jest najważniejsze? Co jest najpiękniej-

sze? Co prawdziwe, jedyne, największe? Za co

warto życie dać? To pytania drzemiące w każ-

dym z nas. Nieustannie poszukujemy sposo-

bów, by zdobyć poczucie spełnienia, pokoju

serca, krótko mówiąc: pragniemy być szczęś-

liwi i w pełni żyć!

pomina Księga Izajasza: Lecz Pan czeka, by wam

okazać łaskę, i dlatego stoi, by się zlitować nad

wami, bo Pan jest sprawiedliwym Bogiem. Szczęś-

liwi wszyscy, którzy w Nim ufają!

Szczególnie lektura ksiąg mądrościowych

wyraźnie ukazuje źródło prawdziwego szczęścia.

Jest nim sam Bóg. W Nowym Testamencie tę myśl

potwierdzają tzw. makaryzmy, czyli błogosławień-

stwa. Nazwa została zaczerpnięta z języka grec-

kiego. Przymiotnik makarios oznacza błogosławio-

ny, szczęśliwy . W Jezusowym Kazaniu na Górze

(Mt 5, 3-11) spotykamy się z nim wielokrotnie

w liczbie mnogiej, w postaci anafory (to figura

retoryczna polegająca m. in. na rozpoczynaniu

następujących po sobie zdań od tego samego wy-

razu). Wygłoszone błogosławieństwa stanowią pro-

gram chrześcijańskiej szczęśliwości. Jego najważ-

niejszym punktem jest jednak Boża obietnica: Bło-

gosławieni (makarioi) miłosierni (eleemones), al-

bowiem oni miłosierdzia (eleethesontai) dostąpią .

Mateusz bowiem umiejscawia to zdanie w samym

centrum ośmiu błogosławieństw, dzięki czemu

wartość miłosierdzia – jako warunku osiągnięcia

szczęścia – została podkreślona z całą mocą. Grec-

ki termin eleemon oznacza zdolność współczu-

cia. Akcentuje wrażliwość serca i zawiera ideę go-

towości do udzielania konkretnej pomocy. Zatem

każda osoba dzieląca się z innymi swoją dobro-

cią będzie szczęśliwa. Gwarantem zyskania tego

szczęścia jest sam miłosierny Bóg, na co zwraca

uwagę Ewangelista Mateusz, kiedy używa strony

biernej czasownika eleeo: eleethesontai – miło-

sierdziem będą obdarzeni . Stan szczęścia wypły-

wa więc z faktu bycia obdarowywanym przez

Boga miłosierdziem. Sam Bóg jakby chce się od-

wdzięczyć człowiekowi i uczynić go szczęśliwym

nawet za najmniejszy spełniony uczynek dobra

Recepta na szczęście

Powyższy podtytuł brzmi jak utopijna pro-

pozycja krótkotrwałej idylli. Tymczasem... św.

Siostra Faustyna, w swoim „Dzienniczku” wprost

napisała: Miłosierdzie Boże, z którego tryska wszel-

kie życie i szczęście – ufam Tobie (Dz. 949) . Sło-

wa te nie tylko wypłynęły z osobistych przeżyć

Sekretarki Bożego Miłosierdzia, lecz mają rów-

nież głęboką podstawę biblijną.

Autorzy poszczególnych Ksiąg Pisma Świę-

tego często umiejscawiają motyw miłosierdzia

w kontekście szczęścia, jakie przeżywa człowiek

w wyniku doświadczenia daru przebaczenia grze-

chów (np. Ps 32, 1-2; 65, 3-5) . Każdej osobie

stale towarzyszy rzeczywistość brzydoty moral-

nych upadków, bo nie ma na ziemi człowieka

sprawiedliwego, który by zawsze postępował dobrze,

a nigdy nie zgrzeszył (Koh 7, 20) . Jednakże

z tego, nad wyraz bolesnego i przygniatającego

realizmu własnej słabości, wyzwala miłosierny

Bóg. Dlatego stwierdzi Psalmista: Szczęśliwy czło-

wiek, któremu Pan nie poczytuje winy (Ps 32, 2).

Jednakże do osiągnięcia stanu szczęścia wytry-

skującego z Bożego miłosierdzia potrzebne jest

spełnienie dwóch warunków: 1) wyznania swo-

jego grzechu, gdyż jak mówi Księga Przysłów:

Nie zazna szczęścia, kto błędy swe ukrywa; kto je

wyznaje, porzuca – ten miłosierdzia dostąpi ; 2)

zaufania Bożemu przebaczeniu, o czym przy-

ZMBM www.faustyna.pl

styczeń, luty, marzec 2009

względem bliźniego. Zwróćmy uwagę, że okazy-

wanie miłosierdzia tak względem duszy jak i cia-

ła należy przecież do elementarnych ludzkich

obowiązków. To etos wyznaczający nasze czło-

wieczeństwo. Ale właśnie na tym polega Boża

miłość miłosierna. Ona docenia każdy nasz akt

miłosierdzia.

mi: Ten mój syn był umarły, a znów ożył; zaginął,

a odnalazł się (Łk 15, 24, por. werset 32) . Łukasz

jednakże sięgnął głębiej. Jakby dotknął serca

ojca, by wydobyć na jaw jego najtkliwsze drgnie-

nie. Za pomocą jednego słowa: esplanchnisthe

wykazał, że fakt przyjęcia zwyrodniałego syna

znajduje swoje źródło właśnie w ojcowskim mi-

łosierdziu. Ten grecki czasownik nasiąknięty eks-

pansją uczuć miłości zawiera aluzję do słowa:

splanchna – wnętrzności, organy. Jest odpowied-

nikiem hebrajskiego terminu: rahamim, tj. okreś-

lenia głębokiego uczucia, które porusza wnętrz-

ności. Zatem ojciec, na widok syna, odczuł ca-

łym swoim jestestwem najczulsze emocje i po-

mimo takiego synowskiego przewinienia, przyjął

go, wyprawiając nawet ucztę.

Dla nas jest to zachęta, aby zawsze ufać Bo-

żemu miłosierdziu i stale powracać do Boga –

dobrego Ojca, który odradza naszą godność i na-

daje sens ludzkiej egzystencji. Na zakończenie

rozważmy słowa z Listu do Efezjan 2, 4n: A Bóg,

będąc bogaty w miłosierdzie, przez wielką swą mi-

łość, jaką nas umiłował, i to nas, umarłych na sku-

tek występków, razem z Chrystusem przywrócił do

życia . Całe dzieło naszego zbawienia, tj. wyzwo-

lenie z grzechu oraz cud nowego życia, czerpie

– jak ze źródła – z głębin Bożej miłości miłosier-

nej. Ona wskrzesza nas, czyniąc szczęśliwymi.

Agnieszka Ciborowska

Życiodajne miłosierdzie

Autentyczność szczęścia poznajemy przez

pryzmat ogromnej wartości życia każdego czło-

wieka, o którego nieustannie walczy Bóg.

Grzech bowiem zawsze poniża i odbiera god-

ność. Powiedzmy mocniej: grzech może tak sto-

czyć człowieka na dno, że go zabija. Bóg zaś

jest Tym, który nas podnosi i każe uwierzyć

w sens naszego istnienia.

Pismo Święte – Księga szczera do bólu –

wielokrotnie ukazuje miłosierdzie Boga podno-

szące człowieka z nędzy grzechu. Przypomnij-

my sobie jedną z najpiękniejszych przypowie-

ści: o marnotrawnym synu (Łk 15, 11-32) . Mło-

dy człowiek wyruszył w świat. Jednakże w krót-

kim czasie pogubił się w życiu. Doświadczając

śmiercionośnego głodu, postanowił wrócić do

ojca, który ujrzawszy go już z daleka, wybiegł

ku niemu ze wszystkich sił, po czym przytulił

syna i przyjął jak króla. Swoje niekonwencjonalne

zachowanie usprawiedliwił następującymi słowa-

POSTANOWIENIE

1. Rozważę słowa:

Szczęśliwy ten, komu została odpuszczona nieprawość,

którego grzech został puszczony w niepamięć.

Szczęśliwy człowiek, któremu Pan nie poczytuje winy, w którego duszy nie kryje się podstęp (Ps 32, 1-2) .

2. Łączę się z Jezusem Miłosiernym

mieszkającym w mojej duszy.

Dziękuję za to, że odkrył przede mną źródło życia i szczęścia

np. słowami:

Szczęśliwy, kto zaufał miłosierdziu Twemu, Panie.

ZMBM www.faustyna.pl

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: