Międzynarodowe prawo ochrony środowiska Podział prawa: § prawo pierwotne (traktaty np. Maastricht) § prawo wtórne (rozporządzenia, dyrektywy, decyzje, zalecenia i opinie Trybunał Sprawiedliwości powołany mocą traktatów rzymskich Komisja Parlament Europejski Rada Unii – wydaje rozporządzenia i dyrektywy Traktat rzymski – 1957 , powołanie EWG. Traktat ten nie zawiera żadnych przepisów, które regulowałyby zagadnienia z ochrony środowiska. Traktat Zanieczyszczeń Środowiska – EWG zaczęła przyjmować programy w zakresie ochrony środowiska. Programy te określały podstawowe kierunku działania w tym zakresie. Programy te sprowadziły się do następujących zasad: 1. Lepiej zapobiegać niż leczyć 2. Oddziaływanie na środowisko powinno być uwzględnione w możliwie najwcześniejszym stadium podejmowania decyzji 3. Unikanie eksploatowania przyrody powodującego naruszenie równowagi ekonomicznej 4. Podnoszenie poziomu wiedzy w zakresie gospodarki środowiskiem 5. Zanieczyszczający płaci 6. Działania w jednym państwie członkowskim nie powinny powodować pogorszenia w innym 7. Polityka ekologiczna państw członkowskich Unii w zakresie środowiska musi uwzględnić interesy państw rozwijających się 8. Wspólnota europejska powinna wspierać ochronę środowiska w skali międzynarodowej 9. Obowiązek wprowadzenia edukacji ekologicznej w szerokim zakresie 10. Zasada subsydiarności (pomocy)- środki pomocy powinny być stosowane na właściwym etapie z uwzględnieniem rodzaju zagrożenia 11. Pro krajowe programy dotyczące ochrony środowiska powinny być koordynowane na podstawie koncepcji długoterminowych a krajowa polityka ekologiczna powinna być harmonizowana w ramach wspólnot Polityka ochrony środowiska Genezy należy szukać od konferencji w październiku 1972 w Paryżu i uchwalono deklaracje wzywającą organy wspólnot europejskich do ustanowienia I-szego programu działania do ochrony środowiska. To była zasada polityczna. Kolejna konferencja z października 1978 – Ministrów Ochrony Środowiska w Bonn. Określono podstawowe zasady przyszłej polityki ekologicznej, miedzy innym zmieniono zasadę prewencji w zasadę wskazującą na wzajemne relacje pomiędzy ochroną środowiska naturalnego a rozwojem gospodarczym (czyli ekorozwoju). W 1973 roku Rada Unii zaakceptowała te zasady i pierwszy program działania, który już został przygotowany. Jednolity akt europejski wprowadzał nowy rozdział pod nazwą środowisko naturalne i określił podstawowe cele w tej dziedzinie: 1. racjonalne wykorzystywanie zasobów naturalnych 2. zachowanie, ochrona i poprawa jakości środowiska i zdrowia ludzkiego w jednolitym akcie europejskim wskazano na potrzebę integracji działań w obszarze ochrony środowiska z innymi politykami rolno, regionalno, transportowo. Traktat z Maastricht potwierdził to, co zapisano w Jednolitym Akcie Europejskim w zakresie ochrony środowiska, ale wprowadził nowe rzeczy: - wspieranie działań na poziomie międzynarodowym dotyczących regionalnych lub globalnych problemów środowiska naturalnego. Podstawowe instrumenty prawa ochrony środowiska to dyrektywy i rozporządzenia: - Dyrektywa Rady dotycząca oceny skutków niektórych publicznych i prywatnych przedsięwzięć na środowisko. Nakładała ta dyrektywa na państwa członkowskie zapewnienie, że skutki podejmowanych przedsięwzięć będą przedmiotem oceny przed wydaniem zezwolenia na ich realizacje. - Dyrektywa dotycząca swobodnego dostępu do informacji na temat środowiska Rozporządzenie Rady ustanawiające europejską sieć informacji, której zadaniem jest gromadzenie i udostępnianie informacji na temat ochrony środowiska Rozporządzenie Rady dotyczące działań w zakresie tzw. przeglądów ekologicznych Rozporządzenie Rady ustanawiające zasady oznakowania ekologicznego we wspólnocie Zasady polityki ekologicznej: Te zasady wynikają z pierwszego programu działania. Działania podejmowane przez wspólnotę opierają się na zasadach: a. przezorności, czyli przewidywanie ewentualnych i negatywnych skutków b. prewencji, czyli zapobieganiu c. likwidacji szkód u źródła d. zanieczyszczający płaci, czyli ponosi odpowiedzialność za zanieczyszczenie e. partnerstwa, czyli konieczność podejmowania przez wszystkie podmioty wspólnych działań na rzecz ochrony środowiska. Podstawowe wyznaczenia strategii wspólnoty stały się programy działania: pierwszy program działania. Obejmuje lata 1973-73. Miał zasadnicze znaczenie dla wspólnej polityki ekologicznej! W ramach tego programu dokonano identyfikacji substancji zanieczyszczających i dano priorytet tym substancjom – ołów , siarka i jej związki, tlenki węgla, wanat, azbest i fenole. - pierwszy program zajął się koniecznością wprowadzenia standardów, które miały dotyczyć jakości środowiska, produktów i procesów - pierwszy program zajął się też poprawą jakości środowiska, w tym ochroną pracy i przeciwdziałaniem wyczerpywaniu się zasobów naturalnych drugi program działania. To lata 1976-81. Wspólnota w ramach tego programu zajęła się: - redukcja w ramach zanieczyszczeń - racjonalne wykorzystanie środowiska i jego zasobów - powrócono do poprawy jakości środowiska - po raz pierwszy wysunięto postulat objęcia ochroną wód morskich - po raz pierwszy zajęto się ochroną przed hałasem - ochrona fauny i flory trzeci program działania. To lata 1982-86. Ten program różnił się od dwóch poprzednich. W ramach tego programu włączono problematykę ochrony środowiska do innych polityk – rolnej, przemysłowej, transportowej, regionalnej - i skoncentrowano się na tworzeniu bazy informacyjnej w stanie oddziaływania na środowisko. czwarty program działania. To lata 1987-92. Koncentrował się na kontroli zanieczyszczeń ze szczególnym zwróceniem uwagi na źródła zanieczyszczeń, analizę procesów emisji i objął tez działania prowadzące do ograniczenia zanieczyszczeń powietrza i wód. Nowa dziedzina w ramach wspólnot – Biotechnologia. Kontrola zanieczyszczeń to odpady, zajęto się problematyką gospodarowania odpadami. Dyrektywa I 71 Dyrektywa II 91- racjonalna gospodarka odpadami do poprawy jakości środowiska i do ochrony życia ludzkiego Polityka ta polega na: - Zbieraniu - Transporcie - Regeneracji - Usuwaniu tych odpadów łącznie z utrzymaniem w należytym stanie miejsc ich gromadzenia. Wykorzystanie technologii do wykorzystania odpadów powtórnie i jako źródła energii. Piąty program działania. To lata 1993-2000. „W kierunku zrównoważonego rozwoju” – zrównoważony rozwój uznano za zadanie priorytetowe. W ramach tego programu skoncentrowano się na następujących obszarach: - zarządzanie zasobami (woja, gleba, krajobraz) - działanie w zakresie zapobiegania powstawaniu odpadów - redukcja konsumpcji energii ze źródeł nieodnawialnych - poprawa zarządzania ruchem poprzez rozwijanie wydajnych i czystych rodzajów transportu - poprawa zdrowia i bezpieczeństwa – zarządzanie ryzykiem przemysłowym, bezpieczeństwo nuklearne, ochrona przed promieniowaniem - zbudowanie systemów edukacji poprzez włączenie do nauczania przedmiotów z ochroną środowiska Narzędzia służące do realizacji polityki wspólnotowej w ramach ochrony środowiska: - rozporządzenia , dyrektywy, decyzje - instrumenty rynkowe - odpowiedzialność cywilna za ochronę środowiska - handel emisjami - wspomagające instrumenty – zbieranie i gromadzenie - instrumenty ekonomiczne – dane statystyczne - pomoc państwa Sektory uznawane za priorytetowe w ramach ochrony środowiska: Przemysł Energia Transport Rolnictwo Turystyka Szósty program działania: To lata 2001-2010. „Środowisko 2010 nasza przyszłość, nasz wybór”. Podstawą był: - środowiskowy wymiar zróżnicowanego rozwoju - generalna poprawa stanu środowiska i jakości życia w UE - pełne dostosowanie wymagań ochrony środowiska do innych polityk sektorowych wspólnot - stabilizacja gazów cieplarnianych na takim poziomie, który nie będzie powodował nienaturalnych zmian w klimacie Za cel priorytetowy uznano: - zarządzanie surowcami, odpadami powinno być wydajniejsze - redukcja odpadów, które trafiają na wysypiska - redukcja odpadów niebezpiecznych - zwiększenie bezpieczeństwa odpadów, które są ciągle wykorzystywane - wtórne wykorzystywanie surowców - unieszkodliwianie odpadów jak najbliżej miejsca wytworzenia 26.10.2005 1. Źródła prawa europejskiego Prawo wspólnotowe (europejskie) a) pierwotne traktaty rzymskie, kolejne nowelizacje: traktat z Maastricht, traktat Amsterdamski, traktat Nicejski – inne dokumenty załączane do traktatów (takie jak deklaracje) b) pochodne rozporządzenia, dyrektywy, decyzje, zalecenia, opinie Rozporządzenia (obowiązują bezpośrednio we wszystkich krajach UE, każde państwo akceptuje w swoim systemie prawnym prawo UE) Dyrektywy (kraje członkowskie zobowiązują się do wprowadzenia analogicznych rozwiązań prawnych do systemu wewnętrznego własnego państwa. UE pozostawia długi okres czasu na dostosowanie się) Decyzje (mogą być zarówno indywidualne jak i generalne. Generalne kierowane są do poszczególnych państw członkowskich, mają moc bezpośrednią wiążącą) Zalecenia, Opinie (nie mają charakteru wiążącego) STAN DOSTOSOWANIA POLSKIEGO PRAWA Dostęp do informacji w Konstytucji – otwarty jest zapis, ze każdy ma prawo do dostępu do informacji o stanie i ochronie środowiska. Art.... Konstytucji zobowiązuje władze publiczne do wspierania działań obywateli na rzecz poprawy i ochrony środowiska. Rozporządzenie Ministra Ochr. Środ. W sprawie ewidencji i rejestru zanieczyszczeń wprowadzanych do środowiska. W naszym prawie ograniczony jest udział społeczeństwa na oddziaływanie na środowisko. Ochrona powietrza w prawie polskim Zapobieganie powstawaniu, ograniczanie lub emitowanie uprowadzanych do powietrza substancji zanieczyszczających w celu zmniejszenia do dopuszczalnego poziomu lub utrzymanie ich na poziomie nie przekraczającym. Zagospodarowanie Odpadów Rozporządzenie w sprawie klasyfikacji odpadów: - europejski katalog odpadów - lista odpadów niebezpiecznych (dyrektywa w sprawie opakowań i odpadów z opakowań, trans graniczny obrót odpadami) Jakość Wody - żaden akt wspólnotowy UE nie został uregulowany w polskim ustawodawstwie - metody wykonywania analizy wody, ścieków Ochrona przyrody i genetycznie zmodyfikowanych organizmów - Polska ustawa o ochronie przyrody w dużym stopniu podobna jest do ustaw UE - Ustawa o lasach – zasadniczo zgodna z prawem wspólnotowym - Dyrektywa w sprawie zamierzonego uwolnienia do środowiska zmodyfikowanych genetycznie organizmów - Niezamierzone uwolnienie do środowiska genetycznie zmodyfikowanych organizmów Ograniczenie zanieczyszczeń przemysłowych Wspólnotowe Prawo Emisyjne: - dyrektywa Rady w sprawie integrowanego eliminowania i umniejszania zanieczyszczeń - oznakowania ekologiczne - zarządzanie środowiskiem - zapobieganie nadzwyczajnym zanieczyszczeniom środowiska Chemikalia - ustawa o substancjach trujących - rozporządzenia w sprawie substancji chemicznych - klasyfikacja i oznakowanie substancji chemicznych Bezpieczeństwo jądrowe i ochrona radiologiczna - przepisy dotyczące temperatury jądrowej i ochrony radiologicznej w ogóle nie odpowiadają podstawowym normom - Polska ma ustawę o nazwie – Prawo Jądrowe Hałas - nasze ustawodawstwo reguluje problem hałasu; określona jest dopuszczalna hałaśliwość pojazdów, maszyn, urządzeń. - Prawo wspólnotowe w tej dziedzinie koncentruje się /urwany tekst/ Emitowanego przez /urwany tekst/ Poziom hałasu emitowany przez maszyny i urządzenia: - normy te są bardzo podobne w Polsce i UE PRAWO WODNE Priorytety wspólnotowe: - ustawa o ochronie środowiska -> zasada zrównoważonego rozwoju - dostęp społeczeństwa do informacji o środowisku - ocena oddziaływania na środowisko - ochrona przed zanieczyszczeniami - gospodarowanie odpadami - dobrowolny udział w działaniach na rzecz ochrony środowiska Negocjacje Polska – Unia w sprawie ochrony środowiska. Dostosowanie ustawodawstwa polskiego do prawa wspólnotowego, możliwości wdrażania norm; wprowadzono 9 okresów przejściowych dla Polski, by mogła dostosować swoje prawo do prawa UE. - okres przejściowy odnoszący się do opakowań i odpadów opakowaniowych trwa do 2007 roku 09.11.2005 Konwencja o ochronie klimatu! Do globalnych problemów Środowiska zalicza się: -zmianę klimatu, która następuje w skutek emisji gazów cieplarnianych (szklarnianych): dwutlenek węgla, metan, podtlenek azotu. Zgromadzenie ogólne 88 przyjęło specjalną rezolucje do przyjęcia konwencji o zmianie klimatu. Została ona podpisana przez 20 państw w 72r w Nowym Yorku a podpisana w Rio de Janeiro na tzw. Szczycie Ziemi 92. Dużo krajów podpisało tą konwencje, ale niewiele ja ratyfikowało. Mimo, że konwencja nie obowiązuje to kraje stosują się do niej. Celem tej konwencji jest: ustabilizowanie koncentracji gazów cieplarnianych-szklarniowych w atmosferze na poziomie, który zapobiegłby niekorzystnej zmianie klimatu. Kolejny artykuł mówi o obowiązkach konwencji: 1. inwentaryzacja źródeł emisji gazów cieplarnianych i inwentaryzacji 2. publikowanie tego wszystkiego 3. udostępnianie stron internetowych 2. Formułowanie narodowych programów określających przedsięwzięcie zmierzającego do łagodzenia zmian klimatu 3. Promowanie i współpraca w rozwijaniu, stosowaniu i upowszechnianiu praktyk i procesów kontrolujących, redukujących lub zapobiegających emisjom gazów cieplarnianych Uwzględnienie zmian klimatu w polityce państwa Współpraca w badaniach naukowych Współdziałanie w zakresie nauczania, pobudzania świadomości społecznej „Konwencja ramowa” sam tytuł podkreśla dwuetapowość, konwencja ta określa generalne reguły i struktury w ramach których państwa zobowiązują się do zmniejszania emisji gazów cieplarnianych i podpisania. Zaleta dwuetapowości obowiązków: Państwo zgadza się na generalne związanie się konwencja nawet w takiej sytuacji kiedy waha się przed pełnym zaangażowaniem w jej realizacje Jakie są zbieżności pomiędzy konwencją klimatyczną a Polską: restrukturyzacja przemysłu, czyli zmniejszanie wydobycia kopalni modernizacja zakładów przemysłowych i przechodzenie na energooszczędność zmniejszanie strat energii modernizacja systemów wytwarzania i dystrybucji energii elektrycznej i cieplarnianej zmiana niektórych elektrociepłowni na elektrownie Zastąpienie pieców opalanych węglem na opalane innymi źródłami np. ziemią ograniczenie emisji metanu poprzez gospodarcze zastosowanie kopalni Nasza polityka państwa przyjęła cele krótkookresowe i długo okresowe np. obniżenie poziomu siarki. Ocena oddziaływania na środowisko: Problem inwestycji i jej warunki; konwencje dotyczące ochrony powietrza przez zanieczyszczeniami. Dwie konwencje, które Polska podpisała i ratyfikowała: 1. Konwencja w sprawie trans granicznego zanieczyszczenia powietrza na dalekie odległości-podpisana w Genewie w 1979r., protokół do tej konwencji podpis. W 1984r. również w Genewie. 2. konwencja o ochronie warstwy ozonowej podpisana w Wiedniu 85r. uzupełnieniem tej konwencji jest protokół w sprawie substancji zubożającej warstwę ozonową podpisany w 87r. w Montrealu Zanieczyszczenie powietrza – to wprowadzenie przez człowieka, pośrednio lub bezpośrednio, substancji lub energii do powietrza, powodujących skutki zagrażające zdrowiu ludzkiemu, wyrządzające szkody zasobom żywym jako ekosystemom i dobrom materialnym. Wreszcie ograniczają lub wywierają szkodliwy wpływ na rekreacyjne lub inne prawnie dozwolone użytkowanie środowiska. Trans-graniczne zanieczyszczenie powietrza na dalekie odległości W myśl konwencji oznacza to zanieczyszczenie powietrza, którego fizyczne pochodzenie jest umiejscowione częściowo lub całkowicie na obszar znajdujący się pod jurysdykcją innego państwa na taką odległość, że w ogóle nie jest możliwe rozróżnienie udziały pojedynczych źródeł emisji czy grup źródeł emisji. Konwencja I przewiduje, aby państwa tej konwencji zobowiązały się do: 1. zmniejszania i zapobiegania zanieczyszczeniom powietrza 2. wymiany informacji i dokonywania przeglądu polityki ochrony środowiska 3. działalności rynkowej i zastosowania środków technicznych mających na celu zwalczanie zanieczyszczeń środowiska 4. współpracy w zakresie badań proponowanych technologii 5. wymiany informacji w zakresie danych dotyczących zanieczyszczeń 6. realizacji Europejskiego Programu Monitoringu Środowiska i 7. dokonywanie oceny II konwencja o ochronie warstwy ozonowej: Negatywne skutki produkcji gazów w aerozolach używanych do urządzeń chłodniczych i pojemników w aerozolu. Ochrona powietrza w polskim prawie: Ustawa o ochronie środowiska: akty -> rozporządzenia i zarządzenia ministra Przepisy prawne oparte o tą ustawę: - ustawa o planowaniu przestrzennym – mówi, gdzie można lokalizować a gdzie nie - ustawa budowlana zanieczyszczenie powietrza w Polsce: mamy zdefiniowane na czym polega i co powoduje mamy obowiązek podejmowania konkretnych działań w celu ochrony powietrza – spoczywa na wszystkich jednostkach organizacyjnych, których działalność powoduje lub może powodować zanieczyszczenie powietrza nie wyłączając konstruktorów, projektantów i producentów maszyn i urządzeń technicznych mamy określoną możliwość dopuszczalnych stężeń substancji zanieczyszczających powietrze. Muszą być prowadzone pomiary i kontrola ilości substancji dostających się do powietrza utworzenie państwowego monitoringu środowiska wymogi specjalne obowiązujące przy lokalizacji inwestycji szczególnie szkodliwych dla środowiska i zdrowia ludzi Ogólne zasady oceny oddziaływania na środowisko: 1. musi mieć charakter kompleksowy – musi obejmować wszystkie komponenty środowiska, a więc powietrze, glebę, wody powierzchniowe, wody podziemne, faunę i florę 2. w ocenie muszą być uwzględnione wszystkie fazy – planowanie, realizacja i eksploatacja 3. podstawą oceny powinny być dane zebrane w ramach państwowego monitoringu powietrza, a więc obserwacje, pomiary 4. charakterystyka rozwiązań technicznych i technologicznych 5. proponowana inwestycja mogłaby negatywnie wpłynąć na środowisko i pogorszyć jego stan Polska wyraziła gotowość do włączenia się do europejskiego programu monitoringu środowiska. W 1991 Polska podpisała porozumienie pomiędzy rządem Polski a programem ochrony środowiska JUNE. Postanowienie JUNE utworzone zostało w centrum przy finansowym wsparciu Norwegii. Jest to jedno z dziewięciu centrów – to centrum środowiska dostarcza informacji instytucjom narodowym, obywatelom. Przypadki nadzwyczajnych zagrożeń środowiska: Zachodzą one z przypadku, z drugiej strony dochodzą stężenia emitowanych zanieczyszczeń, wówczas może dojść do nadzwyczajnego zagrożenia środowiska – jest to zjawisko tzw. smogu – powstaje on w wyniku połączenia mgły i pary wodnej przy braku cyrkulacji powietrza. Zachodzą reakcje, które tworzą gęstą, żółtawobrunatną mgłę. Po raz pierwszy takie zjawisko wystąpiło w Los Angeles (inny typ smogu – londyński). 9.11.2005 Konwencja o ochronie klimatu! Do globalnych problemów Środowiska zalicza się: -zmianę klimatu, która następuje w skutek emisji gazów cieplarnianych (szklarnianych): dwutlenek węgla, metan, podtlenek azotu. Zgromadzenie ogólne 88 przyjęło specjalną rezolucje do przyjęcia konwencji o zmianie klimatu. Została ona podpisana przez 20 państw w 72r w Nowym Yorku a podpisana w Rio de Janeiro na tzw Szczycie Ziemi 92. Dużo krajów podpisało tą konwencje, ale niewiele ja ratyfikowało. Mimo, że konwencja nie obowiązuje to kraje stosują się do niej. Celem tej konwencji jest: ustabilizowanie koncentracji gazów cieplarnianych-szklarniowych w atmosferze na poziomie, który zapobiegłby niekorzystnej zmianie klimatu. Kolejny artykuł mówi o obowiązkach konwencji: 1.-inwentaryzacja źródeł emisji gazów cieplarnianych i inwentaryzacji -publikowanie tego wszystkiego -udostępnianie stron internetowych 2. Formułowanie narodowych programów określających przedsięwzięcie zmierzającego do łagodzenia zmian klimatu 3. Promowanie i współpraca w rozwijaniu, stosowaniu i upowszechnianiu praktyk i procesów kontrolujących, redukujących lub zapobiegających emisjom gazów cieplarnianych 4. Uwzględnienie zmian klimatu w polityce państwa 5. Współpraca w badaniach naukowych 6. Współdziałanie w zakresie nauczania, pobudzania świadomości społecznej „Konwencja ramowa” sam tytuł podkreśla dwuetapowość, konwencja ta określa generalne reguły i struktury w ramach których państwa zobowiązują się do zmniejszania emisji gazów cieplarnianych i podpisania. Zaleta dwuetapowości obowiązków: Państwo zgadza się na generalne związanie się konwencja nawet w takiej sytuacji kiedy waha się przed pełnym zaangażowaniem w jej realizacje Jakie są zbieżności pomiędzy konwencją klimatyczną a Polską: -restrukturyzacja przemysłu, czyli zmniejszanie wydobycia kopalni -modernizacja zakładów przemysłowych i przechodzenie na energooszczędność -zmniejszanie strat energii -modernizacja systemów wytwarzania i dystrybucji energii elektrycznej i cieplarnianej -zmiana niektórych elektrociepłowni na elektrownie Zastąpienie pieców opalanych węglem na opalane innymi źródłami np. ziemią -ograniczenie emisji metanu poprzez gospodarcze zastosowanie kopalni Nasza polityka państwa przyjęła cele krótkookresowe i długo okresowe np. obniżenie poziomu siarki. Ocena oddziaływania na środowisko: Problem inwestycji i jej warunki; konwencje dotyczące ochrony powietrza przez zanieczyszczeniami. Dwie konwencje, które Polska podpisała i ratyfikowała: 1. Konwencja w sprawie transgranicznego zanieczyszczenia powietrza na dalekie odległości-podpisana w Genewie w 1979r., protokół do tej konwencji podpis. W 1984r. również w Genewie. 2. konwencja o ochronie warstwy ozonowej podpisana w Wiedniu 85r. uzupełnieniem tej konwencji jest protokół w sprawie substancji zubożającej warstwę ozonową podpisany w 87r. w Montrealu Zanieczyszczenie powietrza – to wprowadzenie przez człowieka pośrednio lub bezpośrednio substancji lub energii do powietrza powodujących skutki tego rodzaju, że zagrażają zdrowiu ludzkiemu, wyrządzają szkodę zasobom żywym i ekosystemom oraz dobrom materialnym. Wreszcie ograniczają lub wywierają szkodliwy wpływ na rekreacyjnie lub inne prawnie dozwolone użytkowanie środowiska. Transgraniczne zanieczyszczenie powietrza na dalekie odległości—w myśl konwencji oznacza to zanieczyszczenie powietrza, którego fizyczne pochodzenie jest umiejscowione częściowo lub całkowicie na obszarze innego państwa i które ma szkodliwy wpływ na obszary znajdujące się pod jurysdykcją innego państwa na taką odległość, że w ogóle nie jest możliwe rozróżnienie udziału pojedynczych źródeł emisji czy grup źródeł emisji. Konwencja I przewiduje aby państwa tej konwencji zobowiązały się do: 1. zmniejszania i zapobiegania zanieczyszczeniom powietrza 2. wymiany informacji i dokonywania przeglądu polityki ochrony środowiska 3. działalności rynkowej i zastosowania środków technicznych mających na celu zwalczanie zanieczyszczeń środowiska 4. współpracy w zakresie badań proponowanych technologii 5. wymiany informacji w zakresie danych dotyczących zanieczyszczeń 6. realizacja Europejskiego Programu Monitoringu Środowiska 7. dokonywanie oceny Konwencja II o ochronie warstwy ozonowej: Negatywne skutki produkcji gazów w aerozolach używanych do urządzeń chłodniczych i pojemników w aerozolu. Ochrona powietrza w polskim prawie: Ustawa o ochronie środowiska ; akty rozporządzenia i zarządzenia0 ministra. Przepisy prawne oparte o tą ustawę: -ustawa o planowaniu przestrzennym –mówi gdzie można lokalizować a gdzie nie -ustawa budowlana Zanieczyszczenie powietrza w Polsce: - mamy zdefiniowane na czym polega i co powoduje - mamy obowiązek podejmowania konkretnych działań w celu ochrony powietrza –spoczywa na wszystkich jednostkach organizacyjnych, których działalność powoduje lub może powodować zanieczyszczenie powietrza nie wyłączając konstruktorów, projektantów i producentów maszyn i urządzeń technicznych - mamy określoną możliwość dopuszczanych stężeń substancji zanieczyszczających powietrze. Muszą być prowadzone pomiary ilości substancji dostających się do powietrza i kontrola - utworzenie państwowego monitoringu środowiska - wymogi specjalnie obowiązujące przy lokalizacji inwestycji szczególnie szkodliwych dla środowiska i zdrowia ludzi Ogólne zasady oceny oddziaływania na środowisko: - taka ocena musi mieć charakter kompleksowy-musi obejmować wszystkie komponenty środowiska, a więc powietrze, glebę, wody powierzchniowe, wody podziemne, faunę i florę - muszą być w takiej ocenie uwzględnione wszystkie fazy-planowanie, realizacja i eksploatacja - podstawą oceny powinny być dane zebrane w ramach państwowego monitoringu powietrza, a więc obserwacje, pomiary - charakterystyka rozwiązań technicznych i technologicznych - proponowana inwestycja mogłaby negatywnie wpłynąć na środowisko i pogorszyć jego stan. Polska wyraziła gotowość na włączenie się do Europejskiego Programu Monitoringu Środowiska. W 1991r. polska podpisała porozumienie pomiędzy rządem polski a programem ochrony środowiska JUNE. Postanowienia JUNE utworzone zostało w centrum przy finansowym wsparciu Norwegii. Jest to jedno z 9-ciu centrów-to centrum środowiska dostarcza informacji instytucjom narodowym, obywatelom. Przypadki nadzwyczajnych zagrożeń środowiska: Zachodzą one w przypadku ... z drugiej strony stężenia emitowanych zanieczyszczeń wówczas może dojść do nadzwyczajnego zagrożenia środowiska-jest to zjawisko tzw. smogu-powstaje on w wyniku połączenia mgły i pary wodnej przy braku cyrkulacji powietrza zachodzą reakcje, które tworzą gęstą, żółtobrunatną mgłę. Po raz pierwszy takie zjawisko wystąpiło w Los Angeles. 16.11.2005 Odpowiedzialność za szkodę ekologiczną w prawie międzynarodowym. Za punkt wyjścia należałoby przyjąć konstrukcję prawa ochrony środowiska jako jedno z praw człowieka. Jednak powinny służyć prawa podmiotowe umożliwiające jej ochronę środowiska. Pozycja jednostki jest słaba stosunku do zanieczyszczających. Prawa podmiotowe, służące podmiotowi: 1. prawo zwracania się do sądów roszczeniami o wstrzymanie działalności szkodzącej środowisku. 2. prawo zwracania się do sądów z roszczeniami o odbudowania 3. prawo występowania w roli świadków szkód ekologicznych 4. prawo występowania o charakterze eksperta ochrony środowiska 5. prawo do wnoszenia postulatów, wniosków, petycji 6. prawo do … traktowania przed sądami i … org. wewnętrznych innego państwa 7. prawo do otrzymania równego odszkodowania środki prawa międzynarodowego: -karne -limity -administracyjne ...
alkaziom