Palmer_Diana_-_SpeÅ‚nione_marzenia.pdf

Diana Palmer

Spełnione marzenia

PROLOG

Leo Hart czuł się osamotniony. Ostatni z braci, Rey,

ożenił się i wyprowadził z rodzinnego domu niemal rok

temu. Leo został sam, a jego jedyna towarzyszka, stara

i cierpiąca na artretyzm gospodyni, odwiedzała go ostat

nio zaledwie dwa razy w tygodniu i w dodatku wiecznie

straszyła odejściem na emeryturę. Leo - wielki amator

pierników - najbardziej obawiał się tego, że nikt nie upie

cze mu ulubionego piernika i będzie zmuszony jeździć

codziennie na śniadanie do kafejki, w mieście, co przy

napiętym rozkładzie zajęć na ranczu byłoby niezwykle

kłopotliwe.

Leo rozparł się wygodniej w fotelu w swoim gabinecie.

Nie, nie zazdrościł braciom. Wręcz przeciwnie, był szczęś

liwy, że ułożyli sobie życie. Wszyscy oprócz Rey a i Me-

redith mieli dzieci: Simon i Tira dwóch synków, Cag

i Tess - jednego, Corrigan i Dorie byli już rodzicami

chłopca i właśnie urodziła im się córeczka.

Jednak, jeśli się nad tym zastanowić, Leo musiał przy

znać, że ostatnio brakowało kobiet w jego życiu. Wrzesień

dobiegał końca, a on spędził całe lato, harując na ranczu.

Ostatnio, zupełnie nieoczekiwanie, zaczęło mu to do

skwierać.

Smutne rozmyślania przerwał dzwonek telefonu.

DIANA PALMER

- Może wpadniesz na kolację? - rozległ się w słu

chawce głos Reya.

- Nie zaprasza się brata na kolację podczas własnego

miesiąca miodowego - ze śmiechem odpowiedział Leo.

- Ależ, Leo, pobraliśmy się w ostatnie Boże Narodze

nie - przypomniał Rey.

- Jeszcze sporo czasu minie, zanim skończy się wasz

miesiąc miodowy. Tak czy siak, dzięki za zaproszenie.

Mam robotę.

- Robota nie zastąpi ci kontaktów z ludźmi - skarcił

go Rey.

- Nie nadajesz się na mentora - zaśmiał się Leo. - Mo

że innym razem - dodał wymijająco. Pożegnał się z bra

tem i odłożył słuchawkę.

Przeciągnął się, napinając mięśnie szerokich pleców

i mocnych ramion. Niezwykłą tężyznę fizyczną zawdzię

czał nieustannej pracy na ranczu. Czasem zastanawiał się,

czy ciężką harówką nie próbuje zagłuszyć innych męskich

potrzeb. Cóż, kiedyś nie unikał kontaktów z kobietami, co

więcej, dziewczyny nawet do niego lgnęły, ale teraz,

w wieku trzydziestu pięciu lat, takie powierzchowne, krót

kotrwałe związki przestały go zaspokajać.

Właściwie zamierzał spędzić spokojny weekend w do

mu, a tymczasem Marilee Morgan, przyjaciółka Janie

Brewster, namówiła go na wyprawę do Houston. Mieli

zjeść razem obiad i obejrzeć balet, na który Mariłee zdo

była bilety. Leo lubił balet, a dżip Marilee był w warszta

cie i dziewczyna potrzebowała samochodu, najlepiej z za

ufanym szoferem.

Marilee była dość ładna, miała klasę i choć nie wyda-

SPEŁNIONE MARZENIA

wała się Leo ani trochę pociągająca, przyjął jej propozycję.

Właściwie mógł być pewien, że Marilee nigdy w życiu nie

zaprosiłaby go na randkę w rodzinnym Jacobsville. Tu

plotki rozeszłyby się po całym miasteczku z szybkością

zarazy i oczywiście zaraz następnego dnia dotarłyby do

Janie, a nagła skłonność tej smarkuli do niego stanowiła

dla wszystkich tajemnicę poliszynela.

Jednak największy wpływ na decyzję Leo miał jeden

bardzo istotny fakt - spotkanie z Marilee zwalniało go

z jutrzejszego obiadu u starego przyjaciela i partnera

w interesach, Freda Brewstera - ojca Janie. Wprawdzie

Leo bardzo lubił towarzystwo Freda, ale ostatnio, z powo

du nieoczekiwanego wybuchu uczuć ze strony jego córki,

sprawy nieco się skomplikowały.

Leo miał wobec Janie dość mieszane uczucia. Odstra

szały go przekonania młodziutkiej studentki psychologii

- dwudziestojednoletnia Janie właśnie skończyła drugi

rok studiów i najwyraźniej była pod wielkim wrażeniem

poznawanej na uczelni dziedziny wiedzy.

Leo nie mógł odmówić dziewczynie urody. Smukła,

drobna Janie miała piękne, długie włosy w trudnym do

opisania złoto-brązowym kolorze i błyszczące, szmarag

dowe oczy. Ale Leo wciąż pamiętał ją jako dziesięciolet

niego podlotka z aparatem na zębach. Janie była od niego

dużo młodsza i taka dziecinna. Gdy próbowała z nim flir

tować... To było takie naiwne, doprawdy śmiechu warte.

No i nie potrafiła gotować. Jej gumiasty kurczak słynął

w całej okolicy, a piernik zasługiwał na miano śmiercio

nośnej broni. Gdyby ktoś dostał nim w głowę, z pewno

ścią padłby na miejscu.

DIANA PALMER

To właśnie ta ostatnia myśl - o zabójczym pierniku

- wpłynęła na ostateczną decyzję Leo. Sięgnął po słu

chawkę i wykręcił numer Marilee.

- Cześć, Leo - usłyszał miękki głos.

- O której mam cię jutro odebrać?

- Mam nadzieję, że nie wspominałeś Janie o naszej wy

prawie? - zapytała nieśmiało Marilee po chwili wahania.

- Wiesz przecież, że unikam spotkań z Janie - odparł

Leo zniecierpliwiony.

- Tak tylko chciałam się upewnić. - Marilee usiłowała

zatuszować niepokój śmiechem. - Będę gotowa o szóstej.

- Doskonale - Leo zakończył rozmowę i odłożył słu

chawkę.

Następnie bezzwłocznie wykręcił numer Brewsterów.

Pech chciał, że telefon odebrała właśnie Janie.

- Cześć, Janie - powitał ją lekkim tonem.

'- Cześć, Leo - odparła dziewczyna, dysząc lekko, jak

by skądś biegła. - Dać ci tatę?

- Nie, przekaż mu tylko, proszę, krótką wiadomość.

Muszę odwołać jutrzejszy obiad. Mam randkę - oznajmił

z udanym spokojem.

Po drugiej stronie telefonu na ułamek sekundy zapadła

niemal grobowa cisza.

- Ach tak.

- Przykro mi, ale zapomniałem, że jestem umówiony,

kiedy przyjąłem zaproszenie twojego taty - skłamał Leo.

Nagle poczuł się jak drań. - Przekażesz mu moje prze

prosiny?

- Tak, oczywiście. Baw się dobrze - odparła Janie zdu

szonym głosem.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: