swiadectwo - Uratowakam dziecko.pdf - DZIECIOBÓJSTWO - prosze

Uratowałam dziecko

Pragnę dać świadectwo tego, co przeżyłam w związku z

Duchową Adopcją dziecka nienarodzonego. Otóż podczas

rekolekcji wielkopostnych, które odbywały się w mojej

parafii w 1997 roku mój mąż złożył przyrzeczenie Duchowej

Adopcji dziecka poczętego, któremu zagrażała zagłada.

Obiecał, że będzie codziennie odmawiał jedną tajemnicę

różańca św. przez okres dziewięciu miesięcy. Długo jednak

nie wytrwał w tym zobowiązaniu. Modlił się może dwa lub trzy

tygodnie, a potem przestał, wymawiając się brakiem czasu i

zmęczeniem. Byłam tym bardzo zmartwiona i prosiłam, żeby

wrócił do tej modlitwy. Obiecałam, że będę razem z nim

modlić się na różańcu. Pragnę nadmienić, że ja osobiście

bałam się w czasie rekolekcji włączyć w tę Duchową Adopcję.

Po niedługim czasie mój mąż przeczytał w gazecie lokalnej

o makabrycznym czynie, który popełniła pewna matka -

przyjmując jakiś silny lek wywołała poronienie

siedmiomiesięcznego dziecka. Wtedy właśnie przyszła mi

myśl, że gdyby mąż odmawiał tę przyrzeczoną modlitwę, to

może nie doszłoby do tego nieszczęścia, mógłby to dziecko

uchronić od śmierci. Byłam bardzo wstrząśnięta tym

wydarzeniem opisanym w prasie. Postanowiłam wtedy

odmówić tajemnicę różańca, do której zobowiązał się mąż.

Pewnego dnia byłam bardzo zmęczona i pomyślałam, że

odmówię codzienny pacierz, ale tej dziesiątki różańca św. w

intencji nienarodzonego dziecka nie będę odmawiać, bo

jestem senna i wyczerpana. Ponadto ogarnęły mnie w tym

dniu wątpliwości, czy Pan Bóg przyjmie moją modlitwę, bo

przecież to nie ja składałam przyrzeczenie, lecz mój mąż.

Spokojnie położyłam się spać i mocno zasnęłam.

Miałam tej nocy niezwykły sen. Śniło mi się, że na

podwórku, na trawie przed domem siedzi pięcioro dzieci.

Jedno nich miało wygląd noworodka. Wyglądało na

wcześniaka. Było zziębnięte, a skórkę miało pomarszczoną.

Pozostałe dzieci były biedne, nędznie ubrane; jedno od

drugiego było niewiele większe. A pijany ojciec tych dzieci

krzyczał: "Gdzie jest ten noworodek!?" i szukał go wszędzie,

by go zabić. Widząc to złapałam tego noworodka i przytuliłam

do piersi, okryłam swoją bluzką i spódnicą, bo nic innego nie

miałam pod ręką. Następnie ukryłam się z dzieciątkiem w

domu przed tym pijanym mężczyzną. Dziecko było takie

maleńkie, bezbronne, ledwie się poruszało w moich dłoniach i

nawet płakać nie miało sił. Obserwowałam jego ojca przez

okno, jak chodził i krzyczał, że to dziecko zabije. A ja z

troski o to dziecko zaczęłam się gorąco modlić do Pana

Jezusa: "Panie Jezu, miej miłosierdzie i uchroń przed

śmiercią to maleńkie, bezbronne dzieciątko. Przecież ono

jest niewinne". W dalszym ciągu tuliłam je do siebie,

ukrywałam się z nim, bojąc się, że zapłacze, a wtedy zły

ojciec je usłyszy, znajdzie i zamorduje. I wtedy się

obudziłam, a ogromne przerażenie spowodowane tym snem

długo mnie nie opuszczało. Ten straszny sen mocno utkwił w

mojej pamięci.

Od tej pory nie miałam już wątpliwości, czy odmawiać

dziesiątkę różańca za to dziecko. Modliłam się więc

systematycznie przez dziewięć miesięcy. Przez cały ten

okres regularnie, co miesiąc, miałam ten okropny sen:

dziecko-noworodek, które ukrywam przed chcącym je zabić

ojcem. I chociaż od tego pierwszego snu minęło już kilka lat,

to ja wciąż mam przed oczami przerażającą postać tego

ojca, a zwłaszcza straszny, nieludzki wyraz jego twarzy. Nie

był to nikt ze znajomych ani z rodziny. Dokładnie też

pamiętam wygląd dziecka, które we śnie ukrywałam.

Kiedy kończył się dziewiąty miesiąc mojej modlitwy

duchowej adopcji, złożyłam ofiarę na Mszę św. w intencji

tego dziecka. Prosiłam o szczęśliwe jego przyjście na świat i

o to, aby było mocno kochane przez swoich rodziców. I wtedy

otrzymałam od Boga ostatni sen związany z tym dzieckiem.

Oto znalazłam się w pewnym domu. Było tam bardzo jasno i

czysto. W pokoju stały małe łóżeczka. Kobiety zajmujące się

dziećmi były ubrane na biało. Przy jednym łóżeczku siedziała

moja koleżanka (wtedy już nie żyjąca) i trzymała na kolanach

niemowlę, 8 lub 9-miesięcznego zdrowego chłopca, ładnie

swiadectwo - Uratowakam dziecko.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: