02.TOMEK NA CZARNYM LĄDZIE.pdf

SZKLARSKI ALFRED

Tomek na Czarnym Lądzie

Data wydania:1987

Londyn, dnia 20 czerwca 1903 roku.

Droga Sally!

Wczoraj przyjechał do Londynu mój kochany Ojciec! Wiesz już zapewne, co to oznacza.

Wyruszamy na nową wyprawę łowiecką, tym razem do Kenii i Ugandy w Afryce. Będziemy

chwytali: goryle, hipopotamy, nosorożce, słonie, lwy i żyrafy! Czy możesz to sobie

wyobrazić?! Po usłyszeniu tej wiadomości nie spałem niemal całą noc, myślałem już o

niezwykłych przygodach, jakie mogą się nam przydarzyć na Czarnym Lądzie.

Jutro wyjeżdżamy do Hamburga. Ojciec spotka się tam z panem Hagenbeckiem trudniącym

się sprzedażą dzikich zwierząt do cyrków i ogrodów zoologicznych. Ojciec z panem Smugą,

tym sławnym podróżnikiem i łowcą zwierząt, którego poznałaś podczas naszego pobytu w

Australii, pracowali do tej pory w przedsiębiorstwie pana Hagenbecka. Ale obecną wyprawę

organizujemy całkowicie na własną rękę. Stało się to możliwe dzięki spieniężeniu bryły złota

ofiarowanej mi w Australii przez pana O’Donella, gdy dopomogłem jemu i jego synowi w

uwolnieniu się z rąk rozbójników.

Udajemy się więc do Afryki. Oprócz ojca i pana Smugi jedzie z nami również bosman

Nowicki. Oczywiście zabieram mego wiernego Dinga. Zmienił się bardzo od czasu, kiedy

ofiarowałaś mi go na pamiątkę. Z młodego, rozkosznego psiaka przeistoczył się w dzielnego

Przyjaciela. Oddaliśmy go w Anglii do specjalnej szkoły, gdzie przyucza się psy do polowania

na grubego zwierza. Byłabyś z niego dumna tak jak ja, gdybyś mogła go teraz zobaczyć. W tej

chwili leży przy moim biurku i przekrzywiwszy głowę, spogląda na mnie, jakby wiedział, do

kogo piszę.

Myślałem, że przed wyruszeniem na nową wyprawę uda mi się razem z ojcem odwiedzić

wujostwa Karskich w Warszawie. Tęskno mi trochę za nimi, bo przecież spędziłem u nich tyle

lat po śmierci Matki. Nie jest to jednak możliwe, dopóki Rosjanie okupują Warszawę. Na

pewno zaraz by aresztowali Tatusia, który za spiskowanie przeciwko carowi musiał uciekać

za granicę.

Dziękuję Ci, kochana Sally, za miłe listy. Kiedy je czytam, zawsze mi się przypomina, jak to

dzięki Dingowi znalazłem Cię wtedy zagubioną w buszu w pobliżu Waszej farmy. Widzisz, że

chętnie dotrzymuję obietnicy i często piszę w swoim oraz Dinga imieniu. Mam nadzieję, że

naprawdę przyjedziesz z wizytą do Anglii, jak zapewniają Twoi Rodzice. Poznałem Twego

Stryja, u którego masz zamieszkać po przybyciu do Londynu. Mówił mi, że spodziewa się

Ciebie za kilka miesięcy. On również, chociaż nie jest już tak młody, kocha podróże i

przygody.

Teraz oczekuj moich listów z Afryki. Postaram się przesłać Ci kilka ciekawych fotografii.

Pozdrawiam Cię serdecznie, moja Droga Przyjaciółko, a Dingo liże różowym jęzorem Twój

mały nosek.

Tomasz Wilmowski

P. S. Dingo naprawdę polizał Twoją fotografię. Kupiłem doskonały nóż myśliwski.

Tomek

NIEZWYKŁE SAFARI

Tomek poruszył się niespokojnie na wąskiej koi. Otworzył oczy i natychmiast rozejrzał się

po kabinie. Promienie wschodzącego słońca oświetlały ją przez okrągły iluminator. Zrazu

chłopiec nie mógł pojąć, dlaczego zbudził się nieoczekiwanie o tak wczesnej porze. Zaczął

więc czujnie nasłuchiwać; po krótkiej chwili nie miał wątpliwości — jego sen przerwało

nagłe znieruchomienie statku.

Zgrzyt łańcuchów opuszczanych kotwic oznaczał, że przybyli już do Mombasy w Afryce

Równikowej.

Tomek zerwał się z koi. Szybko narzucił na siebie ubranie, po czym wybiegł na pokład.

Marynarze zakotwiczali statek w malowniczej zatoce. Błękitno-zielone morze otaczał

półkolem ląd porosły wspaniałą, tropikalną roślinnością. Z dala można było rozróżnić

strzeliste palmy kokosowe z pióropuszami koron obok starych, zadziwiających ogromem

baobabów, rozłożyste drzewa mangowe, szerokolistne migdałowce i smukłe papajowce.

Wśród drzew bieliły się mury domów, a na wzgórzu w środku miasta sterczały rumowiska

dawnej budowli obronnej.

Białawe rafy koralowe, ciągnące się wzdłuż pokrytego bujną zielenią wybrzeża, dodawały

Mombasie niezapomnianego uroku.

W zatoce stało kilkadziesiąt statków ze zwiniętymi żaglami. Większość z nich miała

nieskazitelny kształt starych arabskich żaglowców. Gdy się na nie spoglądało, wydawać się

mogło, że tutaj czas nie postępuje naprzód. Od wieków niezmiennie północno-wschodni

monsun, wiejący od wybrzeży Azji, przywiewał podobne stateczki do Mombasy, natomiast

wiatr południowo-zachodni umożliwiał im powrót do portów macierzystych 1 [ 1 Monsun (z arab.

mausim — pora roku) — wywoływany sezonowymi zmianami ciśnienia atmosferycznego nad kontynentem i oceanem wiatr, który w ciepłej

porze wieje znad morza w stronę lądu, a w porze chłodnej odwrotnie. Wraz ze zmianą kierunku wiatru następuje nagła zmiana pogody.

Monsunowi lądowemu (zimowemu) towarzyszy przeważnie pogoda sucha, a morskiemu (letniemu) deszczowa. Monsuny występują w

południowej i południowo-wschodniej Azji. Zalicza się do nich także podobne wiatry wschodniej Afryki Równikowej, południowej Australii

oraz słabsze, mniej regularne wiatry południowego wybrzeża Alaski, północnej Kanady, północno-wschodniej Europy i północnej Syberii. ].

Jak dawniej, tak i teraz z kuchni okrętowych mieszczących się pod płóciennymi dachami

unosił się zapach korzeni, którymi Arabowie zwykli przyprawiać pożywienie.

Tomek rozglądał się z zainteresowaniem. Przecież port Mombasa miał bardzo ciekawą,

choć nie zawsze chlubną przeszłość. Od paru wieków stanowił niejako bramę dla całej Afryki

Wschodniej. Podczas dawnego najazdu Portugalczycy spalili miasto, lecz dzięki węzłowemu

położeniu na szlaku komunikacji morskiej, szybko dźwignęło się z popiołów. Przez długie

lata Mombasa była jednym z głównych ośrodków handlu niewolnikami. Dziesiątki tysięcy

afrykańskich Murzynów wywieziono stąd na dalekie kontynenty.

Tomek rozmyślał o tym i nie mógł po prostu pojąć, iż w tak uroczym zakątku popłynęło

tyle krwawych łez nieszczęsnych brańców.

— A to dopiero z ciebie ranny ptaszek! — odezwał się Wilmowski, podchodząc do syna ze

Smugą i bosmanem Nowickim.

— Zbudziłem się, gdy maszyny ucichły na statku — odparł chłopiec. — Podziwiam

piękny krajobraz i stojące w porcie malownicze stare żaglowce. Zastanawiam się, czy nie

służyły do wywożenia stąd niewolników.

— Jestem tego niemal pewny — wtrącił bosman Nowicki i zaraz dodał ciszej: —

Słyszałem, brachu, że w Mombasie podobno jeszcze teraz handluje się ludźmi. Jeżeli masz

wielką ochotę, to za sztukę perkalu możesz kupić tutaj Murzyna lub Murzynkę.

— Czy to naprawdę możliwe, tatusiu? — zapytał Tomek, gdyż niezbyt dowierzał słowom

żartobliwego bosmana.

— W roku tysiąc osiemset czterdziestym piątym Anglicy wymogli na miejscowym

sułtanie podpisanie porozumienia zakazującego wywożenia niewolników z Afryki

Wschodniej. Łatwiej jednak było spowodować zawarcie umowy, niż dopilnować zaprzestania

handlu przynoszącego duży dochód Arabom oraz niektórym kacykom murzyńskim. Nic więc

dziwnego, że i dzisiaj jeszcze handluje się w tym kraju niewolnikami — odpowiedział

Wilmowski.

Tomek nie prosił o dalsze wyjaśnienia, gdyż uwagę jego pochłonęła duża motorówka, w

której przybyli na statek angielscy urzędnicy portowi. Dzięki rekomendacjom Hagenbecka,

dobrze znanego władzom angielskim, Wilmowski szybko załatwił wszelkie formalności celne

i łowcy wkrótce mogli zejść na wybrzeże.

W porcie panował nadzwyczaj ożywiony ruch. Murzyni oraz Arabowie rozładowywali i

załadowywali statki, w zakamarkach pokładów bawiły się gromady brudnych, półnagich

dzieci. Murzyńscy rybacy wynosili z łodzi kosze pełne wielkich, kolorowych krabów,

poruszających niezgrabnie długimi kończynami.

Dalsze obserwacje Tomka i jego towarzyszy przerwał wysoki, chudy mężczyzna, który

właśnie do nich podszedł.

— Czy mam przyjemność powitać panów Wilmowskiego i Smugę? — zapytał, uchylając

białego korkowego hełmu.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: