Obserwator.pdf

BSERWATOR

Albo w swoim wolnym czasie rozsta-

niemy się z pilotem i komputerem na

kilka godzin albo nie. Wybór należy

do nas. Wybierając jako formę spędze-

nia wolnego czasu spacer w zieleni,

trzeba dostrzec pewne niebezpieczeń-

stwo. Będąc tuż, tuż, gdy wystarczy

już tylko minąć drzwi zaczarowanego

ogrodu, napotykamy pułapkę, która

tkwi tuż przy wejściu, a tworzy ją –

rozmyślanie. Kiedy mówię – człowiek

winien spędzać trzy godziny dziennie

w zieleni – mam na myśli aktywny

czas spędzony w czystych warunkach,

gdzie możliwe jest wyciszenie emocji

oraz myśli. Słodkie leniuchowanie ma

jedną niekorzystną cechę, nie pozwala

oderwać uwagi od myśli, które prędzej

czy później otaczają umysł niczym

chmura meszek. By tego uniknąć, jako

formę aktywnego odpoczynku, warto

podjąć aktywną pracę, w postaci choć-

by prostych codziennych czynności

jak malowanie płotu, zbieranie kamie-

ni z pola, koszenie trawnika. Rzecz

jednak w tym, by te pozornie błahe

czynności wykonywać z pełną aktyw-

nością, a nawet rzekłbym z pasją, sku-

piając się wyłącznie na działaniu. Jak z

pasją skoncentrować się na zmywaniu

garów lub wyrzucaniu obornika ze

stajni? I po co? Czy nie lepiej pobujać

w obłokach na hamaku? To niewąt-

pliwie rozkoszne zajęcie, którego

sam bywam miłośnikiem. Jest jednak

pewne ale. Jedną z cech świadomości

i uwagi jest to, że tylko z pozoru, jest

przy nas tutaj, w tym momencie. W

rzeczywistości, przez większą część

ludzkiego życia znajduje się w prze-

szłości, analizując to, co zostało wy-

konane – może coś tam źle zrobiłem i

należałoby to poprawić – lub znajduje

się w przyszłości, poddając się marze-

niom – co zrobię jak… ? To bardzo

trudne dla współczesnego człowieka

zogniskować uwagę na teraz i tutaj.

Proszę się o tym przekonać. Wystarczy

wsiąść na rower i spróbować skon-

centrować się wyłącznie na jeździe,

nie pozwalając uwadze, by odfrunęła

w przeszłość lub przyszłość. Stawiam

kawę temu, komu uda się przejechać

więcej niż kilkadziesiąt metrów przy

postawionych tutaj założeniach (na

wypadek gdybym jednak przegrał,

mój telefon 696 430 259). Sztuka bycia

tutaj i teraz opisywana jako Vippasa-

na , staje się ważnym wskazaniem dla

współczesnego Europejczyka, którego

umysł jest owładnięty chmurą myśli

i nie może się od nich oderwać. To

także powoduje powstanie szeregu

napięć. Oprócz Vippasany , należy do-

dać jeszcze jeden proces – mechanizm

obserwowania siebie, który w istocie

staje się obserwowaniem czasu.

W jednym z numerów WŚ pisałem o

Obserwatorze . Przypomnę jedynie, że

według Roesa jest on strukturą wro-

dzoną w psychice, że nie ulega zmia-

nom oraz nie podlega wpływom ucze-

nia. Istnieje poza nazwą i poza czasem.

W związku z tym, jest taki sam u

osoby w wieku dziecięcym, dojrzałym

czy starszym. W poszukiwaniu Ob-

serwatora , warto przypomnieć sobie

pierwsze fakty, które pamiętamy. To

wówczas po raz pierwszy dał znać o

sobie. Wszystkie bez wyjątku procesy

psychiczne odbywają się właśnie przed

nim – można powiedzieć, przed istotą

bez wieku i imienia, która nie posiada

emocji – skutkiem tego nie ma wąt-

pliwości. Nie posiada także struktury

myślowej, zatem nie podlega proce-

som zastanawiania się i rozważania.

Osąd jego jest całkowicie jednoznacz-

ny i sprowadza się do stwierdzenia:

tak – nie. Charakteryzuje go potrzeba

realizowania się i kierunek, w którym

jest ona realizowana. Ma więc wolę,

czyli pęd do realizacji (na obszarze re-

leksji), ale jednocześnie nie zależy mu

na istnieniu. Zależy mu na doświad-

czaniu zgodnym z matrycą własnych

potrzeb. Obserwator występuje także u

zwierząt, stąd jest możliwe telepatycz-

ne porozumiewanie się z nimi w celu

przekazania treści. Proces obserwowa-

nia i pamiętania siebie jest ognisko-

waniem uwagi w Obserwatorze , dzięki

czemu poszerza się jego przestrzeń.

sów było przedmiotem rozlicznych ba-

dań Gurdżijewa, który w celu stymu-

lowania wymienionych wyżej proce-

sów, projektował dla swoich uczniów

układy, które i my dzisiaj próbujemy

wykorzystać. Przy założeniu, że możli-

we są jedynie dwa stany świadomości,

stan oczekiwania na śmierć oraz stan

poszukiwania prawdy, układy Gurdżi-

jewa stymulują uwagę i świadomość

do wkraczania w ów niezwykły drugi

stan świadomości. Dlaczego ów stan

tak trudno osiągnąć? Prawdopodobnie

dlatego, ponieważ jesteśmy sztywni,

może nawet najsztywniejsi w historii

wszystkich cywilizacji. Jesteśmy tak

poważni i tak jednoznacznie traktuje-

my rzeczywistość, a siebie jako niepo-

dzielnych i jednolitych, że nie sposób

by napięcia nie powstawały. Jednym

z najprostszych przejawów dystansu

do siebie i elastyczności świadomości

jest śmiech i żart. Zachęcam Czytelni-

ków do otwartego uśmiechania się, a

nade wszystko do śmiania się. Każdy

powinien, co najmniej, raz dziennie

fundować sobie chwilę śmiechoterapii,

zrzucając krawat, marynarkę (atry-

buty poważnego odgrywania ról) i w

radosnym kulaniu się w parterze ze

swoim psem, dzieckiem, partnerem,

zdystansować się do siebie i rozluźnić

psychikę.

Pewna znajoma mi osoba, kiedy tak

mówię, odpowiada – a z czego tu się

śmiać? Otóż choćby z tego, że nie wie-

my czy będzie jutro, że nie wiemy, czy

będzie następna chwila, bo przecież

najistotniejszą cechą tej rzeczywisto-

ści jest jej nieprzewidywalność. No,

ale faktycznie to może dla niektórych

niewystarczający powód do śmiechu.

Każdego dnia powstają w organizmie

napięcia, będące skutkiem nieadekwatnej

reakcji zwrotnej na presję środowiska.

Pojawiają się one nieustannie i nie do

końca umiemy sobie z nimi poradzić.

Nadpobudliwość stała się jedną

z najpowszechniejszych cech

współczesnego Europejczyka.

NADPOBUDLIWOŚĆ

odkładają się prowadząc do chronicz-

nego stanu napięcia zwanego nadpo-

budliwością. Wszelkie sposoby prowa-

dzące do naprawy tego stanu bywają

skuteczne jedynie chwilowo, gdyż nie

usuwają źródła powstawania napięć

wynikających właśnie z konieczności

jak najlepszego odgrywania ról spo-

łecznych przed grupą.

tem zwrotnym w jej zrozumieniu jest

praca z Obserwatorem . Gdy uda nam

się go włączyć możemy doświadczyć,

że wszystkie role i funkcje społeczne,

które nakłada na nas społeczeństwo

nie są tak naprawdę nasze, że nasze

potrzeby są zupełnie inne, niż odgry-

wanie tych ról przed grupą. Przenie-

sienie uwagi z ja społecznego do Ob-

serwatora , staje się fundamentem, na

którym można już zacząć formować

kolejne piętra naszej istoty.

Nasza psychika składa się z obszaru

ja osobistego oraz ja społecznego.

Wychowanie oraz edukacja wzmacnia

i poszerza drugi z obszarów tak znacz-

nie, że z wiekiem, obszar zajmowany

przez ja osobiste staje się coraz mniej-

szy, aż niemal zanika. Trudno uwie-

rzyć, ale nawet jako kochający rodzice

wzmacniamy u dziecka szczególnie

obszar ja społecznego, a osłabiamy

obszar ja osobistego. W sytuacji, gdy

obszar ja społecznego zaczyna zde-

cydowanie dominować, wzmacniają

się wszystkie odgrywane funkcje i

role społeczne. Presja wywierana

na organizm poprzez funkcje i role

społeczne jest tak silna, że powstają

w organizmie napięcia, które jeśli są

nieustannie powielane i wzmacniane,

Obserwowanie siebie nie ma nic

wspólnego z analizą i krytyką.

Jest procesem całkowicie bezstron-

nym, bezosobowym, Obserwator nie

jest ani naszym przyjacielem ani wro-

giem, a jego osąd nie ma charakteru

oceny. Proces obserwowania siebie

przybliża nas do wykształcenia w

sobie jednego z najbardziej skutecz-

nych mechanizmów obniżających

powstawanie napięć, a skutkiem tego,

do wychodzenia z chronicznego stanu

nadpobudliwości. Tym mechanizmem,

a w zasadzie podejściem, jest dystans

do samego siebie oraz do odgrywa-

nych ról szczególnie przez ja społecz-

ne przed grupą. Jest przeciwieństwem

powagi, poważnego i nieelastycznego

traktowania tych funkcji.

Doświadczanie wspomnianych proce-

A jeśli proilaktyka nie zadziałała?

Jeśli próbowaliśmy z wszystkich sił,

ale napięcia w nas i tak powstały, po-

jawiła się nadpobudliwość, arytmia,

Czy sytuacja jest beznadziejna

i bez wyjścia?

Otóż znalazłszy się w sytuacji, w której

odczuwa się silną presję np. związaną

z wykonywanym zawodem, należy

włączyć Obserwatora . Często jest to

niewykonalne w danym momencie,

ale można spróbować to zrobić, gdy

trudna sytuacja minie i znajdziemy się

w neutralnym miejscu, już poza za-

sięgiem presji. Spróbujmy zrozumieć i

oswoić własną nadpobudliwość w ro-

zumieniu społecznych funkcji. Punk-

A co jest jej potrzebne?

Między innymi, świeże powietrze, zie-

leń, zwierzęta, słońce. To takie oczywi-

ste, prawda? W aglomeracji miejskiej

niemal tego nie doświadczamy, a każ-

dego dnia powinniśmy spędzać mini-

mum trzy godziny w zieleni: w lesie,

na działce, w ogrodzie. Czytelnik być

może zapyta – jak znaleźć na to czas?

Odpowiem, zawsze jest coś za coś.

WEGETARIAŃSKI ŚWIAT

LATO • 2006

2006 • LATO

WEGETARIAŃSKI ŚWIAT

watora , dla którego najważniejsze jest

doświadczanie, a nie potrzeba wspi-

nania się po stopniach hierarchii stad-

nej, nazywanej oględnie karierą oraz

magazynowaniem tego, co w gruncie

rzeczy z prochu powstaje i w proch

się obraca, a czego nigdzie ze sobą nie

zabierzemy. Jedyną ludzką własnoś-

cią jest doświadczanie i przeżywanie,

związane z realizowaniem marzeń.

Na ile niezrealizowanie marzeń powo-

duje powstawanie napięć, każdy może

sam sobie określić. Ponad wszelką

wątpliwość dobrze jest je znać i spre-

cyzować przyjmując założenie, że ma-

rzenie związane jest z przeżywaniem,

a nie z posiadaniem.

Kiedy zakładaliśmy z Justysią w Po-

znaniu Instytut Harmonijnego Rozwoju

Tańcem i Ruchem , dominowała w

nas potrzeba przeżywania ważnych

chwil. Przyjęliśmy, że te chwile staną

się pomocne w uzyskiwaniu stanu

świadomości, jaki Roes nazywa poszu-

kiwaniem prawdy , a który jest jedyną

alternatywą dla typowego stanu świa-

domości, jakim jest oczekiwanie na

śmierć. W stanie uśpionej świadomo-

ści oczekującej na śmierć pojawia się

nuda, a w rezultacie napięcie wywo-

łane poczuciem winy z bezpowrotnie

marnowanego czasu. W stanie świado-

mości poszukiwania prawdy uczucie

nudy nie istnieje. Kiedy mówię ten

ilm lub mecz jest nudny, w istocie

uzyskuję wgląd w to, że moja świado-

mość od dłuższego czasu znajduje się

w stanie oczekiwania na śmierć. Tylko

ode mnie zależy, czy coś z tym zrobię i

czy ją wyprowadzę w stan poszukiwa-

nia prawdy. Do tego jednak potrzeba

niezwykłej determinacji, by przeciw-

stawić się najsilniejszej energii tego

świata – inercji.

Niezwykły owoc

NONI

co wtedy? Zacznę od stwierdzenia, że

styl życia współczesnego Europejczyka

to kompletna katastrofa. I nie chodzi

mi tu wyłącznie o odżywianie się,

brak ruchu, co często jest podnoszone

na łamach WŚ. Chodzi mi o cały styl

życia, a nade wszystko o podejście

do samego siebie, a właściwie brak

świadomego podejścia, gdyż podobnie

jeśli nieświadomie jemy, także nie-

świadomie zatruwamy się i podobnie

nieświadomie rujnujemy swoją psy-

chikę, a jedyne na czym koncentruje

Wiele roślin nie tylko

odżywia,

ale i leczy.

Jedną z nich,

niewątpliwie, jest

owoc NONI.

nich, że znano tą roślinę już w sta-

rożytności. Pierwotnie rosła w połu-

dniowo-wschodniej Azji. W Indiach

stosowano ją 6000 lat temu. Na wyspy

Polinezji zawędrowała wraz z migrują-

cymi ludźmi.

żyje do 200 lat.

Morinda Citrifolia rośnie dziko prawie

na całym obszarze południowego Pa-

cyiku. Można ją spotkać na terenach

Australii, w niektórych rejonach Afry-

ki, Ameryki Południowej, na Wyspach

Karaibskich, w Chinach, Malezji, In-

donezji, na Filipinach, w Wietnamie i

Indiach. Ostatnio zaczęto uprawiać ją

na Kubie. Prawie wszędzie stosowana

jest przez tubylców jako środek spo-

żywczy.Na przykład, w Birmie NONI

jada się na surowo z solą lub gotowane

z curry.

Wszędzie używana jest jako skutecz-

ne lekarstwo, stała się najważniej-

szym elementem medycyny ludowej.

Z powodu niesamowitych właściwości

leczniczych jest uważana za świętą

roślinę.

Przypuszcza się, że około 2000 lat

temu poszukiwacze nowych lądów

z południowej Azji wsiedli w swoje

drewniane łodzie i udali się w długą,

niebezpieczną podróż. Musieli po-

konać wiele tysięcy mil. Czekała ich

daleka, wyczerpująca droga. Wzięli

żywność, wodę, odzież, niezbędne

narzędzia oraz nasiona cennych roślin.

Wśród dwunastu roślin leczniczych

NONI było jedną z dwóch najważniej-

szych.

Wiedza o uzdrawiających właściwoś-

ciach tego owocu była przekazywana

z pokolenia na pokolenie. Dobrze

wiedzieli, że daje on siłę, odżywia

organizm, chroni przed chorobami,

a także poprawia nastrój w chwilach

przygnębienia. NONI, ze względu na

swoje niezwykłe właściwości uzdra-

wiające, było bezcennym ładunkiem.

To królowa łodzi pełnych roślin . służą-

ca jako podstawowa roślina do zakła-

dania osad.

W czasie swej podróży żeglarze na-

tknęli się na tysiące bajecznych wysp

rozsianych po Pacyiku. Naukowcy

sądzą, że większość z nich dotarła do

Wysp Solomona, Marshalla i Tahiti.

Legenda głosi, że są to szczyty gór

zatopionego przed tysiącami lat tajem-

niczego lądu o nazwie Lemuria. Nie-

którzy uważają, że ląd ten był kolebką

ludzkości. Gdy Lemuria zniknęła pod

powierzchnią wody, wielu jej miesz-

kańców wywędrowało przez konty-

nent amerykański na Atlantydę.

Przywiezione nasiona, pestki NONI,

zasadzano w niezwykle żyznej glebie

wulkanicznej. NONI obicie zaczął

rozwijać się na wyspach.

Czym jest owoc NONI?

Botaniczna nazwa NONI brzmi Mo-

rinda Citrifolia. Morinda Citrifolia

należy do rodziny Rubiaceae , liczącej

ponad 400 rodzajów i 5000 gatunków

roślin, wśród których są między inny-

mi Cinchona L (drzewo chinowe –

źródło chininy), Cephaelis Ipecacuanha

i Cephaelis Acuminata (wymiotnica)

czy cofe arabica (kawa).

Owoc NONI nazwany jest także, w

zależności od rejonu występowania,

świętym owocem, uśnieżaczem bólu,

owocem serowym, królową owoców,

morindą wspaniałą, nono i na wiele

innych sposobów.

i emocjonalnym i to działanie jest

podstawą uzdrowienia.

W sferze emocjonalnej NONI:

łagodzi oddziaływanie negatywnych

uczuć wspomaga usuwanie blokad

pochodzących z przeszłości wspiera

rozwój pozytywnych wzorców myślo-

wych i usuwa wzorce negatywne

wspiera odtruwanie aury, podnosi siłę

jej promieniowania wzmacnia 1, 2, 3,

5 czakram przyczynia się do natych-

miastowego odprężenia po ciężkich i

denerwujących przejściach, usuwa

nieaktualne obciążenia, które pocho-

dzą z minionych wcieleń.

Jak i na co stosowali

NONI Polinezyjczycy?

NONI jest wiecznie zielonym krze-

wem podobnym do drzewa, osiągają-

cym wysokość do 7 metrów. W Poli-

nezji zdarzają się również 9-metrowe

okazy. Ma ciemnozielone połyskujące

liście, wyrastające ze sztywnych, twar-

dych i kanciastych gałęzi. Na krzewie

znajdują się jednocześnie pąki, kwiaty,

które mają delikatny zapach, i owoce.

Niedojrzałe owoce mają kolor perło-

wobiały, dojrzałe – zielony, a przejrzałe

są koloru bladozielono-żółtego. Te

przejrzałe owoce charakteryzują się

specyicznym zapachem i gorzkim

smakiem i właśnie one zawierają bar-

dzo dużo składników odżywczych.

Krzew rodzi do 14 razy w roku. Jest

odporny na wszelkie choroby, może

przetrwać długie okresy suszy, nie

niszczy go woda morska. Odznacza się

dużą żywotnością. Po klęskach – poża-

rach czy powodziach – odrasta pierw-

szy. Nasionko wsadzone do ziemi

po około 9 miesiącach daje pierwsze

owoce. Z jednego dorodnego krzewu

można zebrać do 2 ton owocu mie-

sięcznie. Tubylcy twierdzą, że krzew

Kahuni – mistrzowie dawnych ta-

jemnic i wiedzy stosowali substancje

roślinne na wszelkie dolegliwości. Na-

uczyciel kahuna, który wybierał sobie

następcę, przekazywał mu ustnie wie-

lowiekową tradycję. Uczeń obserwo-

wał, słuchał i analizował, mistrz nigdy

nie oceniał i nie osądzał ucznia. Nauka

trwała co najmniej 20 lat i zaczynała

się od piątego roku życia wybrańca.

Kahuni mają zwyczaj szczerze i głę-

boko czcić życie. Żyją według zasad

Huny, której podstawowym zało-

żeniem jest to, iż wszystko dąży do

harmonii i miłości.

się uwaga to konsumpcja, współza-

wodnictwo (także sportowe) oraz

kariera (jedna z najważniejszych ról ja

społecznego).

Pierwsze czego powinniśmy się na-

uczyć to oddychać w sposób właściwy

i korzystny, rozprowadzając energię

tak, by możliwy był jej harmonijny

przepływ rozluźniający ciało i psy-

chikę. To trudne do uwierzenia, ale

najczęściej nie umiemy poprawnie i

zdrowo oddychać. Sapiemy, nadyma-

my się. Prawidłowe oddychanie umoż-

liwia przejście dajmy na to 15 km w

szybkim tempie nie tylko bez zadyszki,

ale bez objawów zmęczenia. Także w

jodze oddech odgrywa pierwszorzęd-

ne znaczenie.

Polinezyjczycy do czasu przybycia

osób białej rasy byli raczej ludźmi

zdrowymi. Przekazy mówią, że ludzie

ci nie umierali z powodu chorób, tylko

gdy mieli ponad 100 lat i byli gotowi

do przejścia w inne życie, po prostu

przechodzili.

Wyspy Polinezji były daleko, nie miały

cennych złóż, więc ludzie z Zachodu

nie interesowali się tymi terenami.

Poza tym, gdy biali chrześcijańscy

misjonarze przybyli na Hawaje i inne

wyspy Pacyiku, miejscowi szamani

ukryli się i postanowili zachować w

tajemnicy świętą wiedzę, a żadne zapi-

ski nie istniały.

Wcześniej w historii znajdujemy nie-

liczne zapiski o technikach i metodach

uzdrawiania stosowanych przez sza-

manów. W latach siedemdziesiątych

XVIII w. James Cook w swoich dzien-

nikach dużo miejsca poświęca NONI.

Później w czasie II wojny światowej

Piotr Gronek

Dr hab. Piotr Gronek, profesor w Instytucie Reha-

bilitacji AWF w Poznaniu, Dyrektor Instytutu Har-

monijnego Rozwoju Tańcem i Ruchem, organizuje

od stycznia 2007 roku 1,5 roczne szkolenie po-

dyplomowe z zakresu Terapii Tańcem i Ruchem.

Więcej informacji na stronie: www.intuicja.pl

NONI:

długotrwale oczyszcza i odtruwa

organizm wspiera pracę nerek, wą-

troby, limfy wpływa korzystnie na

serce i jelita zbawiennie działa na

skórę, kości i przewód pokarmowy

reguluje ciśnienie.

Kahuni uważają, że sok działa na

poziomie nie tylko izycznym, ale

Kult ciała, tak obecny w mediach i w

naszym sportowo-kulturalnym życiu

nie bierze pod uwagę potrzeb Obser-

W pismach sanskryckich można od-

naleźć wzmianki o NONI. Wynika z

WEGETARIAŃSKI ŚWIAT

LATO • 2006

2006 • LATO

WEGETARIAŃSKI ŚWIAT

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: