ERICH VON STROHEIM
Erich von Stroheim:,
· Właściwie Erich Oswald Stroheim
· 1885-1957
· Amerykański reżyser, scenarzysta i aktor urodzony w Wiedniu.
· Po krótkiej służbie wojskowej w Austrii emigrował ok. 1908 do Ameryki.
· 1914-1916 współpracował z D.W. Griffithem jako asystent i aktor w filmach Narodziny narodu i Nietolerancja
· Kino dla niego w porównaniu z życiem było tylko blagą, iluzją i nędznym trikiem, a JEGO KINO miało być prawdziwym życiem, odbiciem świata i ludzi – bez żadnych trików.
· Wykształcił się na Griffithcie, ale stworzył kino antygriffithowskie:
v Ostrość widzenia
v Śmiałość obyczajowa
v Psychologiczne demaskatorstwo skupione na ludzkich namiętnościach i charakterach
v Obsesyjność pod względem formy i realizmu
· Był królem sugestywnej mistyfikacji.
· Ambiwalentny stosunek Stroheima do Hollywood i vice versa.
· Nie rozumieli go krytycy i producenci; lubili widzowie.
· Był reżyserem 9 filmów, których krytyczna wymowa powodowała liczne kontrowersje.
· Do klasyki filmowej weszły dzieła Stroheima:
- Nie pożądaj żony bliźniego twego (1919)
- Diabelski paszport (1920)
- Szalone żony (1922)
- Marsz weselny (1928)
- Chciwość (znany też jako Złoto, 1925)
· Odsunięty przez producentów od reżyserii, zarabiał na życie jako aktor.
· Wystąpił w niektórych własnych filmach, ponadto grał w filmach amerykańskich i francuskich:
- Wielki Gabbo J. Cruze’a (1929)
- Jaką mnie pragniesz G. Fitzmaurice’a (1931)
- Towarzysze broni J. Renoira (1937)
- Bulwar Zachodzącego Słońca B. Wildera (1950, nominacja do Oscara)
NIE POŻĄDAJ ŻONY BLIŹNIEGO SWEGO(ŚLEPI MĘŻOWIE):
Reżyseria: Erich von Stroheim
Scenariusz: Erich von Stroheim
Zdjęcia: Ben Reynolds
Produkcja: USA
Rok produkcji: 1918
Obsada: Erich von Stroheim, Sam de Grasse, Francilla Billington
· Trójkąt miłosny: amerykański lekarz – pasjonat alpinizmu, jego nieusatysfakcjonowana seksualnie żona i uwodzący ją Lejtant austriacki
· Finał: zazdrosny mąż mści się na kochanku żony by potem przekonać się, że był on niewinny
· Akcja w dolomitach na granicy włosko-austriackiej.
· Narastanie napięcia, jawna gra namiętności
· Wielki sukces
· Przeciwstawienie Starego i Nowego Świta
SZALONE ŻONY:
Scenariusz: Erich von Stroheim, Walter Anthony , Marian Ainslee
Zdjęcia: Ben Reynolds, William Daniels
Scenografia: Richard Day ,E. Sheeley
Produkcja: USA, Universal
Rok produkcji: 1922
Obsada: Dale Fuller, Miss DuPont, Maude George, Al Edmundsen, Rudolph Christians, Mae Busch, Erich von Stroheim (Hrabia Sergius Karamzin)
· Przepych scenerii Monte Carlo jako tło rozprawy z moralnością elity burżuazyjnej. Oto szakal na forum bezmyślnej próżności: rzekomy carski oficer-emigrant, przebywający w Monaco w towarzystwie swoich dwóch fałszywych kuzynek, krąży pomiędzy kasynem gry, a sypialniami dam z wyższych sfer, nie przepuszczając żadnej okazji do kolejnego łajdactwa, którym mógłby posiąść pieniądze lub kobietę. Zostaje wyeliminowany ze społeczeństwa dopiero wówczas, gdy gwałci niedorozwiniętą córkę swojego wspólnika- fałszerza pieniędzy: zabity, znajduje grób w otworze wlotu kanalizacyjnego.
· Oszust podający się za rosyjskiego księcia w mundurze carskiego oficera grasuje w Monte Carlo po salonach gry i deprawuje po kolei napotkane kobiety – od pokojówki po żonę ambasadora, plus wyłudza od nich pieniądze.
· Kosztowe dekoracje
· Oburzenie cenzury i recenzentów
· Chwalony za realizm, dokładność dekoracji, sugestywność i talent artystyczny
CHCIWOŚĆ:
Scenariusz: Erich von Stroheim, June Mathis
Zdjęcia: William Daniels
Rok produkcji: 1924
Obsada: Zasu Pitts, Erich von Stroheim
· Film zrealizowany przez jednego z najbardziej utalentowanych, a zarazem kontrowersyjnych reżyserów Hollywood, którego z czasem fabryka snów ostatecznie zniszczyła.
· Erich von Stroheim nakręcił dziesięciogodzinną wersję Chciwości, zredukowaną przez producentów do mniej niż jednej czwartej pierwotnego metrażu dzieła.
· Praktykujący bez uprawnień dentysta, Mc Teague, żeni się z Triną Sieppe, niegdyś związaną z jego kolegą Markusem. Wzbudza tym zazdrość, zwłaszcza, że Trina wygrywa na loterii znaczną sumę. Dosnos zawistnika pozbawia Mc Teague'a możności wykonywania zawodu, a Trina zazdrośnie strzeże swych pieniędzy. Mc Treague rozpija się, urazy istniejące między nim a żoną, przekształcają się w nienawiść. Mc Treague zabija żonę i ucieka na pustynię. Ściga go Markus i tam, w Dolinie Śmierci, staczają ostateczną walkę. Markus ginie, a Mc Teague pozostaje wśród bezmiaru piasku, przykuty kajdankami do trupa swego wroga.
· Reżyser przywiązywał ogromną wagę do ukazania prawdy psychologicznej postaci, ukazując historie upadku moralnego, analizę skąpstwa i przemianę wiernej przyjaźni w nienawiść.
· Arcydzieło realizmu
· Wierność szczegółów
· Subtelna gra aktorska
· Szczegółowy rysunek charakterologiczny postaci
WESOŁA WDOWA:
Scenariusz: Erich von Stroheim, Benjamin Glazer, Marian Ainslee
Zdjęcia: Ben F. Reynolds, William Daniels
Muzyka: William Axt, David Mendoza
Rok produkcji: 1925
Obsada: D'Arcy Corrigan ,Edward Connelly, Tully Marshall, Roy D'Arcy, George Fawcett, Oscar Rudolph ,Zack Williams, Mae Murray ,John Gilbert
· Książę Danilo (w tej roli John Gilbert) i Książę Mirko (Roy D'Arcy) są braćmi. Kiedy pewnego dnia do ich królestwa przybywa tancerka z Ameryki Sally O'Hara (Mae Murray) obaj zakochują się w niej. Jej wdziękom ulega również Baron Sadoja (Tulmy Marshall). Wszyscy zaczynają snuć plany jak ją uwieść. Przybywają na jej przedstawienie, ale każdemu z nich podoba się coś innego w Sally. Danilo zakochuję się w jej twarzy i oczach, Mirko w figurze, natomiast Sadoja w stopach. Po przedstawieniu Danilo przedstawia się kobiecie, zaprasza na obiad a później oświadcza się jej. Jednak Król Nikita I (George Fawcett) i Królowa Milena (Josephine Crowell), sprzeciwiają się temu związkowi. Kobieta czuje się porzucona, dlatego też poślubia innego mężczyznę, bogatego barona Sadowa. Ten nagle umiera w ich noc poślubną, kiedy to widzi kolekcję butów kobiety. Sally odziedzicza jego majątek i po kilku latach znowu spotyka Danilo, który wciąż jest w niej zakochany.
Alexa_89