instrukcja_komineeek.pdf

INSTRUKCJA MONTAśU I OBSŁUGI KOMINKA

I. WST Ę P

Prawidłowe wykonanie montaŜu kominka jest warunkiem jego bezpiecznej i

bezawaryjnej pracy. Dlatego montaŜ powinien być wykonany przez wyspecjalizowaną

w tego rodzaju instalacjach firmę usługową. Przed zainstalowaniem kominka naleŜy

ustalić do którego kanału spalinowego komina zostanie on podłączony oraz sprawdzić

czy komin został odebrany przez uprawnioną do tego firmę kominiarską. W

przeciwnym przypadku przed podjęciem instalacji naleŜy bezwzględnie dokonać

odbioru przewodu spalinowego do którego podłączamy kominek. Odbiór ten musi być

wykonany przez uprawnioną do tego firmę kominiarską .

II. Warunki techniczne komina spalinowego

1. kanał dymowy powinien wytwarzać określony ciąg (10-30Pa),

2. czynna wysokość kanału dymowego powinna wynosić min. 4 m,

3. przekrój poprzeczny powinien być zbliŜony do koła lub kwadratu (stosunek boków

min. 2/3),

4. komin powinien być prowadzony pionowo (dopuszczalna jest jedna odchyłka 30 O na

odcinku 2m),

5. komin powinien być wykonany z odpowiednich materiałów atestowanych do pieców

na paliwa stałe,

6. kanał dymowy powinien zapewniać wymaganą szczelność (na zewnątrz jak i między

kanałami),

7. wylot komina powinien być wyprowadzony ponad dach na odpowiednią wysokość,

8. kanał dymowy powinien zachowywać bezpieczną odległość od elementów

łatwopalnych,

9. komin powinien być wyposaŜony w wyczystkę, trójnik do podłączenia wkładu oraz

nasadę kominową lub daszek,

10. właściciel budynku powinien posiadać aktualne zaświadczenie kominiarskie,

stwierdzające, Ŝe wskazany kanał dymowy wytwarza wymagany ciąg, jest szczelny,

droŜny oraz spełnia wszelkie wymogi do odprowadzania spalin z pieców na paliwa

stałe.

III. CZYNNO Ś CI MONTA ś OWE

1. Przygotowanie miejsca monta Ŝ u kominka.

a) Doprowadzenie z zewnątrz kanałem powietrza do spalania tak aby jego wylot

znajdował się w bezpośrednim sąsiedztwie paleniska kominka. Podstawowym

warunkiem prawidłowego jego działanie jest odpowiedni przekrój oraz

działanie jego jak instalacja nawiewna powietrza Najczęściej jest to

wykonywane w wylewce posadzki poprzez połoŜenie kanału o przekroju

prostokątnym lub okrągłym. W zaleŜności od zapotrzebowania na powietrze

kominka przekrój tego kanału wynosi od 100 cm 2 (kominki zamknięte) do 250

cm 2 (kominki otwarte).

b) Wykonanie wylewki na której usytuowany będzie kominek lub sprawdzenie

istniejącej. PodłoŜe powinno być stabilne o wytrzymałości odpowiedniej do

wagi kominka i umoŜliwiające utrzymanie czystości. Nie moŜe zawierać ani

być pokryte materiałami palnymi i nieodpornymi na wysoką temperaturę. W

miejscu bezpośredniego usytuowania kominka wylewka nie powinna zawierać

izolacji poziomej ze styropianu.

c) Wyizolowanie ściany kominowej od strony wkładu przez zamocowanie

warstwy wełny z folią aluminiową na ścianie lub wymurowanie dodatkowej

ścianki z gazobetonu naciągniętego warstwą gipsu maszynowego

(tynkarskiego).

2. Ustawienie kominka.

a) Przed ustawieniem kominka naleŜy wykonać odpowiednie podkładki pod jego

nóŜki tak by prześwit między podłoŜem a spodem wkładu kominka wynosił

min.3 cm oraz zapewniał jego stabilne połoŜenie.

b) Wkładu nie moŜna przytwierdzać na stałe do podłoŜa. Po ustawieniu naleŜy

zabezpieczyć część frontową kominka (2) przed zabrudzeniem w trakcie

dalszych prac.

3. Podł ą czenie wkładu do komina. (rys. 1)

a) Do podłączenia wkładu (1) z przewodem kominowym naleŜy uŜyć : rur (3) ,

kolana nastawnego (4) i przejścia kominowego Ø200 mm . Długość rur naleŜy

dobrać w zaleŜności od usytuowania kominka. Min. długość rury nad

czopuchem wkładu wynosi 250 mm . W przypadku komina z cegły

wykuwamy na odpowiedniej wysokości otwór i obsadzamy w nim przejście

kominowe. UŜywamy do tego gotowych mas lub cementu Ŝaroodpornego

wymieszanego z piachem w proporcji podanej przez producenta. Gdy mamy

do czynienia z gotowym kominem z kształtek ceramicznych, musimy uŜyć

przejścia kominowego ze sznurem po jego zewnętrznej średnicy. Nie

właściwe połączenie z takim kominem moŜe doprowadzić do jego

uszkodzenia. W przypadku komina z blachy kwasowej lub Ŝaroodpornej nie

uŜywamy przejścia kominowego tylko podłączamy się bezpośrednio do

trójnika komina. Szczególną uwagę naleŜy zwrócić na połączenie rury z

czopuchem. Musi być ono szczelne a jednocześnie nie moŜe zablokować pracy

szybra. Dlatego po wstępnym zamierzeniu rury , w razie takiej konieczności

wykonujemy w niej podcięcie na trzpień szybra (5).

b) Elementy uŜyte do podłączenia muszą posiadać certyfikat (atest)

dopuszczający je do uŜycia przy pracy kominka

c) Podłączenie kominka podlega odbiorowi kominiarskiemu i na tym etapie prac

naleŜy go wykonać.

4. Wykonanie obudowy (rys. 1)

Rys.1- schemat montaŜu kominka

a) Zabudowę naleŜy wykonać z materiałów niepalnych pamiętając o zachowaniu

odpowiednich odległości między ścianą zabudowy a ściankami wkładu (min.

50 mm).

b) W dolnej części zabudowy naleŜy przewidzieć otwór za pomocą którego wkład

będzie pobierał powietrze potrzebne do ogrzewania. Najczęściej otwór

wykończony jest za pomocą kratki o polu przekroju od 400 do 650 cm 2

c) Aby zapewnić właściwe odprowadzanie gorącego powietrza z okapu naleŜy

zamontować w nim kratki wentylacyjne (E). Powierzchnia kratek musi być na

tyle duŜa, aby temperatura powietrza w okapie nie przekroczyła 100C

Zalecane wymiary dla wkładów do 10kw to około 450cm 2 powierzchni

rzeczywistej, dla wkładów 10-15kw = 650cm 2 powierzchni rzeczywistej., oraz

dla wkładów powyŜej 15kw = 800 cm 2 powierzchni rzeczywistej i więcej. Ze

względu na wysoką temperaturę kratki w okapie jak i wieńczące układ

rozprowadzania powietrza w domu muszą być metalowe.

d) Zaleca się montaŜ komory dekompresyjnej na wysokości ok. 2/3 okapu. W

komorze naleŜy zamontować kratki dekompresyjne(B) słuŜące do

odprowadzania nagromadzonego w niej ciepła .

Rys.2 – komora dekompresyjna wykonana w technologii płyt g-k

e) Okap naleŜy wykonać z materiału niepalnego np. płyt gipsowo-kartonowych

ognioodpornych wyłoŜonych od środka izolacją (6). MontaŜ płyt kartonowych

musi być wykonany na metalowych profilach (rys.2).

f) W celu wykonania systemu rozprowadzenia gorącego powietrza moŜna

wykonać blaszany dystrybutor nakładany na wkład. SłuŜy on do prawidłowego

ukierunkowania gorącego powietrza na inne pomieszczenia.

VI. INSTRUKCJA OBSŁUGI

1. BUDOWA KOMINKA

Kominek (rys. 3) składa się z dwóch części : obudowy ozdobnej (2) , paleniska (1)

– w wersji otwartej lub zamkniętej (12 kW, 16 kW) .

a) Obudowa

Składa się z portalu (3) i płyty frontowej (4) . Portal moŜe być wykonany z

Ŝeliwa, kamienia, drewna lub innego materiału w zaleŜności od inwencji

inwestora i umiejętności instalatora. Istnieje moŜliwość wykończenia

obudowy wg indywidualnych Ŝyczeń klienta .

b) Palenisko moŜe być w wersji :

Otwartej – spalanie niekontrolowane, szybkość spalania zaleŜy od gat. drzewa i

jego wielkości

Zamkniętej (12 kW, 16 kW) - spalanie regulowane poprzez zmianę ilości

dostarczanego powietrza do spalania gałką do regulacji (9) . Powietrze do spalania

jest dostarczane przez wycięcia w drzwiczkach (7) pod ruszt (8). Drzwiczki w

zaleŜności od wersji mogą być jednoczęściowe lub dwuczęściowe z szybą

Ŝaroodporną do 700 o C.

W obu wersjach jest szyber (5) w czopuchu regulowany cięgnem zewnętrznym (6)

oraz wkładki Ŝeliwne zabezpieczające ściany paleniska.

2. PALIWO

a) Kominek przystosowany jest do spalania w nim drewna i wyrobów

drewnopochodnych.

b) Podstawowym paliwem powinny być polana drzew liściastych o zwartej strukturze

i duŜej twardości, takich odmian jak: dąb, buk, grab, jesion, akacja oraz bardziej

miękkie jak brzoza, topola, olcha, itp.

c) Bardzo istotnym czynnikiem jest wartość opałowa drewna, która to z kolei

uzaleŜniona jest od zawartości wilgoci. Wartość opałowa całkowicie suchej bio-

masy drzewnej wynosi około 18 MJ/kg. Przy wilgotności na poziomie 20% war-

tość opałowa wynosi 12,5 MJ/kg, przy wilgotności 50% juŜ 7,5 MJ/kg, natomiast

przy wilgotności 60% tylko 5,5 MJ/kg.

d) Zastosowanie opału o duŜej wilgotności powoduje większe jego zuŜycie, wynika-

jące ze straty energii zuŜywanej na odparowanie wody w nim zawartej, a ponadto

występowanie zjawiska kondensacji pary wodnej na ściankach kominka i powsta-

wanie duŜych ilości sadzy szklistej, powodującej zarastanie komory spalania i

przewodów kominowych co w efekcie obniŜa sprawność urządzenia i utrudnia

odprowadzanie spalin.

e) Doskonały efekt cieplny uzyskuje się spalając w kominku brykiety z trocin. Ich

niska wilgotność i zawartość popiołu oraz wysoka wartość opałowa powodują, Ŝe

są doskonałą alternatywą dla polan drzew liściastych. Trzeba jednak pamiętać, iŜ

wysoka wartość opałowa tego paliwa (~20 MJ/kg) powoduje powstawanie w

wyniku spalania duŜych ilości energii, co pociąga za sobą ograniczenia w ilości

jednorazowo załadowanych do komory spalania kominka brykietów.

f) Jako paliwo uzupełniające moŜna stosować polana drzew iglastych. Jednak naleŜy

wtedy pamiętać, Ŝe zaŜywiczone drewno powoduje intensywniejsze obrastanie

kanałów spalinowych, co pociąga za sobą konieczność ich częstszego czyszczenia.

g) Wielkość polan powinna umoŜliwiać ich swobodny załadunek do komory spalania

kominka. Najlepsze efekty uzyskuje się spalając polana o długości około 40÷50

cm i średnicy 10 do 20 cm.

a) Przykładowe dane dotyczące wartości spalania oraz okresu sezonowania

drewna zestawiono w tabeli.

PALIWO

WARTOŚĆ

SPALANIA

ILOŚĆ

PALIWA

kcal

Drewno suche

15%

3600

4,2

Drewno mokre

50%

1850

2,2

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: