Clifford Goldstein - Prosto o roku 1844.pdf - Clifford Goldstein - madsboy7

JEZUS PRZYCHODZI

Clifford Goldstein

PROSTO

O ROKU 1844

Chrześcijański Instytut Wydawniczy „Znaki Czasu”

Warszawa 1996

Tytuł oryginału: 1844 Made Simple

Tłumaczenie: Andrzej Ostapowicz

Projekt okładki: Mariusz Głaz

WRACA ZBAWCA

JEZUS PRZYCHODZI

Wydawniczy „Znaki Czasu”

Autor bierze pełną odpowiedzialność za autentyczność wszystkich

cytatów i faktów prezentowanych w tej książce.

ISBN 83-85182-86-1

Wydanie pierwsze

Skład i druk: ChIW „Znaki Czasu”

Spis treści

Część I: Rok 1844 prosto i jasno ............................................................7

Rozdział pierwszy...............................................................................7

Rozdział drugi...................................................................................15

Rozdział trzeci..................................................................................18

Rozdział czwarty...............................................................................21

Rozdział piąty...................................................................................31

Rozdział szósty.................................................................................44

Cześć II: Odpowiedzi na zarzuty ...........................................................57

Rozdział siódmy................................................................................57

Rozdział ósmy..................................................................................65

Rozdział dziewiąty.............................................................................74

Część III: Śledztwo nad sądem przedmilenijnym ...............................80

Rozdział dziesiąty..............................................................................80

WRACA ZBAWCA

JEZUS PRZYCHODZI

Rozdział jedenasty............................................................................86

W tekście wykorzystano następujące przekłady Pisma Świętego:

Biblia Gdańska — BG

Biblia Tysiąclecia — BT

Nowy Przekład — NP

Przekład ks. Jakuba Wujka

Część I

Rok 1844 prosto i jasno

Rozdział pierwszy

Nigdy nie zapomnę wzruszenia, które mnie ogarnęło, gdy wyszedłem z ciemności

gnostycyzmu, sceptycyzmu — a nawet spirytyzmu — na światło trójanielskiego poselstwa. Pan

wydźwignął mnie z grzechu, ze śmierci, wyobcowania i pustki, która panuje w życiu,

prowadzonym w oddaleniu od Boga i doprowadził mnie nie tylko do znajomości Jezusa, ale

również do adwentyzmu, do obecnej prawdy, do najważniejszego ruchu religijnego od czasów

protestanckiej reformacji.

Ale nie wszystko było w należytym porządku na Syjonie. Przyłączyłem się do adwentyzmu

wśród poruszeń, pogłosek i buntu — choć w mej nowo narodzonej niewinności na ogół tego nie

zauważałem. Byłem nieświadomy jak niemowlę nie zdające sobie sprawy z gorzkich lekcji, jakie

niesie ze sobą życie.

Byłem adwentystą trzy miesiące, gdy jeden z przyjaciół opowiedział mi o pewnym

profesorze, adwentyście, mieszkającym na zachodzie Stanów Zjednoczonych, który zaprzeczał

poglądowi, iż sąd śledczy zaczął się w roku 1844.

— No to co? — odpowiedziałem.

Owszem, widywałem wykresy, czytałem o roku 1844, i wierzyłem w to, bo Ellen White tak

wierzyła, a ja wierzyłem we wszystko, w co ona wierzyła. Ale któż by się tym przejmował?

Znamię bestii to było wszystko, o czym mówiłem przez pierwsze pół roku mojej przynależności

do adwentystów. Studiowałem ten temat z wieloma osobami. Wszystkim mówiłem o znamieniu

bestii. Nawet wypisywałem o tym na ścianach. Rok 1844? Ta sprawa wydawała mi się mało

istotna.

Na początku roku 1981 po raz pierwszy znalazłem się w okolicy, gdzie większość

mieszkańców była adwentystami. Tutaj po prostu aż wrzało od sporów na temat świątyni i roku

1844. Był to temat rozmów przy śniadaniu, w czasie obiadu i kolacji oraz między posiłkami.

Chociaż nie bardzo rozumiałem, o co był taki rwetes, jednego byłem pewien: mnie nic nie

poruszy.

Ale wtedy zaczęto zadawać mi pytania: W jaki sposób na podstawie Daniela 8,14 dochodzisz

do sądu śledczego w roku 1844? Skąd wiesz, że zasada „dzień za rok” jest słuszna? A jeśli jest

słuszna, dlaczego stosować ją do 2300 dni? Jak powiązać rozdział ósmy Księgi Daniela z

rozdziałem dziewiątym? Dlaczego nie ma powiązania między hebrajskimi słowami użytymi w

Księdze Daniela r. 8 i Księdze Kapłańskiej r. 16?, tłumaczonymi „oczyszczona” (termin używany

WRACA ZBAWCA

JEZUS PRZYCHODZI

w starych tłumaczeniach Biblii), które to słowo w jęz. hebrajskim ma różny temat? Skąd wiesz,

że 2300 wieczorów i poranków to nie 1150 dni zamiast 2300? Czy nie widzisz, że w Liście do

Hebrajczyków jest powiedziane, iż Chrystus, wstąpiwszy do nieba, wszedł do najświętszego, na

długo przed rokiem 1844? Czy mały róg z ósmego rozdziału Księgi Daniela to nie Antioch

Epifanes? A przy okazji, czy ty w ogóle wiesz, jak wiele Ellen White skopiowała od innych

autorów?

Nie miałem odpowiedzi na te pytania, a ci, których o nie pytałem, nie mieli ich również!

Wszyscy atakowali te doktryny, lub co najmniej odnosili się do nich ze sceptycyzmem. W końcu

wydawało mi się, że podobnie jak w starym filmie „The invasion of the body snatchers” (Inwazja

porywaczy ciał), najeźdźcy z innego świata „przekabacili” wszystkich, a „uniknąłem tego” tylko

ja.

Ale i mnie się nie udało. Zostałem jednym z nich. Nie wierzyłem już w sąd przedmilenijny i

w rok 1844. Jakoś nie mogłem tego znaleźć w Biblii, a wnioski, które z tego wyciągnąłem,

przerażały mnie! Nigdy uprzednio nie zdawałem sobie sprawy z tego, jak bardzo nasze

poselstwo jest związane z rokiem 1844. Moja wiara w poselstwo adwentystyczne gwałtownie się

zachwiała.

Pierwsza rzecz, którą należało odrzucić, to Ellen White. Jeśli rok 1844 nie ma potwierdzenia

w Biblii, to Ellen White należy do tej samej klasy ludzi, co Mary Baker Eddy i Józef Smith

(założyciele „christian science” i mormonizmu).

Cała idea adwentyzmu, jako Kościoła ostatków, stanęła pod znakiem zapytania. Jeśli rok

1844 nie był biblijny, to i Kościół również nim nie był. Zacząłem się zastanawiać, czy przykazania

naprawdę są ważne, a szczególnie sabat. Zacząłem wszystko kwestionować — nawet znamię

bestii! Czyż całe moje doświadczenie z Bogiem było także iluzją?

Otworzyłem moje serce w modlitwie. Jeśli to poselstwo nie jest prawdą, to chcę od niego

odejść. Nie byłem adwentystą zbyt długo, Kościół nie miał dla mnie aż tak wielkiego znaczenia,

nie byłem do niego przywiązany, a w dodatku nigdy za bardzo nie podobał mi się

wegetarianizm. Moje agresywne poszukiwanie prawdy przywiodło mnie do adwentyzmu, ale jeśli

moje poszukiwania nie były jeszcze zakończone — byłem gotów iść dalej.

Wróciłem więc do źródła całego problemu — do roku 1844. Jeśli tego nie można znaleźć w

Biblii — bez powoływania się na Ellen White (która dla mnie straciła wtedy swój autorytet) —

spakuję swoje rzeczy i wrócę do Izraela, gdzie mieszkałem, gdy po raz pierwszy zostałem

naśladowcą Jezusa. Prosta logika wskazywała na to, iż jeśli nauka o roku 1844 nie jest oparta

na Biblii, to adwentyzm jest kultem.

Tak więc modliłem się, studiowałem, zanurzyłem się w Biblii. Wiedziałem bowiem, że od

tego zależał kierunek całego mojego życia, być może nawet moje życie wieczne. Podczas

studiowania nie używałem w ogóle pism Ellen White.

Kilka tygodni później — skończyłem. Wniosek był taki: używając tylko Starego Testamentu

— bez Nowego — mamy tak samo wiele dowodów na to, że w roku 1844 rozpoczął się sąd

śledczy, jak na to, że Jezus jest Mesjaszem.

Przedtem, gdy czytałem ósmy rozdział Daniela, nie mogłem sobie wyobrazić, że ktokolwiek

może widzieć w nim sąd; po moim studium, gdy patrzę na ósmy rozdział Daniela, nie mogę

sobie wyobrazić, że ktokolwiek może nie widzieć w nim sądu!

Nagle poczułem jakbym narodził się na nowo. Wątpliwości, niepewność, ciężar — zniknęły.

Czułem się jak uzdrowiony z ciężkiej choroby. Byłem bardziej przekonany do adwentyzmu, niż

wtedy, gdy po raz pierwszy znalazłem się w tej społeczności, tylko tym razem zdawałem sobie

sprawę z tego, jak słabe były przedtem moje fundamenty.

Natychmiast znikły też wszelkie wątpliwości co do Ellen White. Myślałem: „Ta staruszka

dobrze wiedziała, o czym mówiła!” Od tego czasu nigdy nie kwestionowałem jej roli jako

WRACA ZBAWCA

JEZUS PRZYCHODZI

proroka; przeciwnie, moje zaufanie do prawdy o roku 1844 pozwala mi uważać ją za jednego z

największych proroków!

Zrozumienie prawdy o roku 1844 pozwoliło mi przeżyć nowe doświadczenie z Jezusem, z

adwentyzmem i z duchem proroczym. Gdy zrozumiałem biblijną podstawę tej nauki,

zobaczyłem, że ten Kościół był tym wszystkim, za co się uważał, a wątpliwości co do przykazań,

sabatu, wszystkiego — zostały rozwiane.

Mimo odstępstw, laodycejskiej letniości, skandali, mimo czegokolwiek i mimo wszystko, co

się dzieje w Kościele, nauka o roku 1844 udowadnia ponad wszelkie wątpliwości, że Kościół

Adwentystów Dnia Siódmego jest, zgodnie z proroctwem biblijnym, Kościołem ostatków, a

nasze poselstwo jest prawdą na obecny czas. Prawda o roku 1844 — więcej nawet niż nauka o

stanie zmarłych, o sabacie i o powtórnym przyjściu — dowodzi prawdziwości adwentyzmu.

Pozostałe nauki uznawane są także przez inne ugrupowania, ale adwentyści są jedynym ludem

posiadającym prawdę o sądzie przedmilenijnym i o roku 1844. Dopóki nie widzisz tej prawdy, i

nie zdajesz sobie sprawy z tego, że jedynie adwentyści ją głoszą, nie możesz w pełni zrozumieć

naszego powołania, naszego celu i naszej misji.

Byłem zmuszony poznać to poselstwo lub odejść. Nie było dla mnie pośredniego,

kompromisowego rozwiązania. Jakże wdzięczny jestem za to, że ten sam Bóg, który przeniósł

mnie z niewiary w Boga do pełnej ku Niemu ufności, który powołał mnie z innych religii tego

świata do chrześcijaństwa, a z wszystkich wyznań chrześcijańskich do adwentyzmu — jakże

wdzięczny jestem za to, że On ustrzegł mnie od odstępstwa.

Ale wkrótce zauważyłem, że wsród wszystkich adwentystów, których spotkałem — młodych

i starych, tych, którzy adwentyzm przyjęli i tych, którzy się w nim urodzili, kobiet i mężczyzn,

białych i czarnych, na Wschodzie i na Zachodzie, liberałów i konserwatystów — prawie nikt nie

potrafił udowodnić prawdy o roku 1844 korzystając tylko z Biblii. Nie uważają tego za ważne.

Stawałem przed zgromadzeniami, liczącymi trzystu ludzi i pytałem: „Ilu z was potrafi na

podstawie Biblii udowodnić prawdę o roku 1844 i o sądzie śledczym, bez powoływania się na

Ellen White?” Wielokrotnie dwie lub może trzy ręce podnosiły się w odpowiedzi. Większość

amerykańskich adwentystów nie potrafiłaby dać inteligentnej odpowiedzi na pytania, dotyczące

tej nauki, choćby nawet zależało od tego ich wieczne życie. Być może i ty, czytelniku, nie

potrafiłbyś jasno jej przedstawić i obalić argumenty przeciwnika. Być może od lat nie czytałeś o

tym, ani nie słyszałeś na ten temat kazania.

Możesz być nawrócony. Możesz lojalnie oddawać dziesięcinę i jadać tylko jarzyny. Możesz

nawet udzielać lekcji biblijnych i przyprowadzać dusze do Chrystusa; możesz być kochającym i

kochanym przez innych chrześcijaninem. Ale jeśli nie jesteś ugruntowany w prawdzie o roku

1844, jeśli nie znasz przynajmniej podstawowych twierdzeń tej nauki — to nie jesteś należycie

przygotowany na burzę, która nadchodzi. Gdybym ja, z moim powierzchownym zrozumieniem

1844 roku, miał się przeciwstawić tej burzy, zdmuchnęłaby mnie jak liść podczas tornado.

Nie mówię tu o zbawieniu przez teologię. Rok 1844 ani jego zrozumienie nie zbawia nas. Ale

jeśli nauka o roku 1844 nie jest biblijna, nasze poselstwo jest fałszywe — jesteśmy fałszywym

Kościołem, z fałszywym poselstwem i prowadzimy ludzi fałszywą drogą. Albo nauka o roku 1844

jest prawdziwa, albo jest fałszem, a my odziedziczyliśmy kłamstwa i ich nauczamy.

Być może nigdy sprawa ta nie była wam w taki sposób przedstawiona. Ale przyjdzie dzień,

który was zmusi, byście się nad nią dobrze zastanowili. Zostaliśmy ostrzeżeni, że wszystko, co

może być poruszone, zostanie poruszone, a jako ludzie nie zdajemy sobie sprawy z tego, jak

wiele te słowa znaczą. Prędzej czy później nasza wiara zostanie wypróbowana. Wszystko, w co

wierzymy, zostanie przebadane. Będziemy musieli dać odpowiedź co do nadziei, która jest w

nas, albo nie będziemy mieli żadnej nadziei.

WRACA ZBAWCA

Clifford Goldstein - Prosto o roku 1844.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: