ZABAWY ULATWIAJACE WEJSCIE W GRUPE
J Pajęcza sieć
Animator przedstawia się i rzuca do jakiejś osoby siedzącej w kręgu kłębek wełny, trzymając jednak jego koniec. Osoba ta przedstawia się i odrzuca kłębek do kogoś innego, trzymając jednocześnie nitkę przy sobie. Między osobami powstaje „pajęcza sieć”. Ostatni z uczestników zabawy zaczyna zwijanie kłębka i kiedy dojdzie do osoby trzymającej nitkę, oddaje jej kłębek mówiąc np. „Zwijaj dalej, Kasiu”.
J To jest... (coś)
Prowadzący bierze jakiś przedmiot, np. piłeczkę, długopis, maskotkę, itp. I mówi: „Nazywam się Ola i uważam, że to jest np. krokodyl” i podaje go następnej osobie. Osoba ta bierze od prowadzącego ten przedmiot i poda-jąc następnej, mówi: „Nazywam się Adaś. Ja i Ola uważamy, że to jest krokodyl”. Następne osoby, biorąc przedmiot, muszą powtórzyć imiona wszystkich poprzednich uczestników zabawy. Jeżeli graczy jest wielu, to możemy wymieniać tylko pięciu lub czterech przed nimi.
J Rzucanie monetami
Rzucamy w kręgu jakimś przedmiotem np. piłeczką i mówimy swoje imię oraz imię odbiorcy, np. „Kasia do Moniki”, „Monika do Bartka”. Możemy się umówić, że to, czym rzucamy, jest gorące i musimy to oddać jak najszybciej.
J Piosenka na zapoznanie
Proszę podaj ręce dwie, i uśmiechnij się chi-chi.
Teraz powiedz imię swe
zapoznamy się. (Przedstawiamy kolejno wykonując jakiś gest.)
Powiedz głośno imię swe
zapoznamy się. (Wykrzykujemy kolejno swoje imiona.)
Powiedz szeptem imię swezapoznamy się. (Wymawiamy szeptem imiona.)
ZABAWY INTEGRUJACE GRUPE
J Wizytówka „tulipan” - wycinanka.
Każdy uczestnik wybiera małą kolorową kartkę z narysowanym tulipanem, który wycina. Następnie wpisuje swoje imię oraz zakończenie zdania: „Potrafię dobrze...”. Wizytówkę przypina do ubrania. W rundce po kolei uczestnicy krótko wypowiadają się na temat tego, co robią dobrze.
J Piłeczka.
W rundce każdy po kolei przedstawia się - mówi swoje imię (zabiera głos osoba, która trzyma w ręku piłe-czkę). Uczestnicy przekazują sobie piłeczkę i wypowiadają imię osoby, od której ją otrzymali i imię osoby, do której ją rzucają - „Dostałem piłeczkę od Tomka i daję ją Magdzie”. Uczestnicy rzucają piłeczkę do kogoś z grupy i mówią imię tej osoby.
J Kipi mleko
Nauczyciel zaczyna zabawę mówiąc: „W domu u Ani kipi mleko”, po czym rzuca piłkę. Osoba wywołana łapiąc piłkę mówi: „Nie, to nie u mnie, to kipi u Pawła” i podaje piłkę dalej. W tej zabawie można wprowadzić fanty, np. za rzucenie piłki drugi raz do tej samej osoby.
J Powitanie w kole.
Uczestnicy stoją w kole. Rozpoczynający powitanie staje naprzeciwko swojego sąsiada z prawej strony, podaje mu rękę i mówi swoje imię. Następnie przesuwa się w prawą stronę witając kolejnych uczestników. Gdy przywita już trzy osoby, następna osoba wchodzi do kręgu i zaczyna witać się ze wszystkimi. Kiedy pierwsza osoba powita wszystkich, staje na swoim miejscu.
J List gończy
Wszyscy siedzą w kręgu, pierwsza osoba mówi, np.: „Uwaga, poszukuje się osoby o niebieskich oczach, jasnych włosach, ubranej w biały sweter”. Poszukiwana osoba milczy tak długo, aż grupa wywoła jej imię. Teraz ona ogłasza kolejny list. Zabawa trwa tak długo, aż wszyscy zostaną wywołani.
J Jak wyglądam
Dzieci siedzą w kole lub w dwuszeregu i przyglądają się sobie, starają się zapamiętać jak najwięcej szcze-gółów charakterystycznych dla wybranego kolegi (kolor włosów, kolor ubrania, uczesanie).Odwracają się do siebie plecami i starają się narysować kolegę z uwzględnieniem zapamiętanych elementów. Pokazują swój rysunek, a pozostałe dzieci podają imię narysowanego dziecka.
J Ludzie do ludzi
Uczestnicy poruszają się po sali w tempie muzyki. Na sygnał prowadzącego wszyscy witają się wymienionymi częściami ciała, np. ręka wita rękę. Następnie znów spacerują i po sygnale witają się innymi częściami ciała np. kolano z kolanem. Na sygnał „ludzie do ludzi” wszyscy skupiają się w ciasny krąg.
J Imię i ruch
Każdy przedstawia się i wykonuje określony ruch, grupa powtarza imię i ruch.
J Podawanie miny (wyczuwanie twarzy)
Uczestnicy siedzą w kręgu. Pierwsza osoba robi dowolną minę, przekazuje ją sąsiadowi, który powtarza ją i podaje dalej. Po przejściu kolejki, inna osoba wymyśla inną minę.
J Byłam w sklepie i kupiłam…(w grupie do 10 osób)
Uczestnicy siedzą w kręgu. Każdy po kolei wypowiada zdanie (zdanie kierowane jest do osoby siedzącej obok po lewej stronie, można także wypowiedzieć jej imię): Moniko, byłam w sklepie i kupiłam… np. nożyczki i po-kazuje ruch (przez cały czas trwania zabawy), jaki wykonujemy przy cięciu nimi, w drugiej rundce dodajemy inny przedmiot, np. wachlarz, hulajnogę. Uczestnik pokazuje nowy ruch (oprócz poprzedniego) dopiero wtedy, gdy sąsiad mu go przekaże.
J Ja jestem - nauka imion.
Prowadzący prosi, by dzieci maszerowały po sali. Na sygnał każde dziecko (po kolei), wypowiada swoje imię, mówiąc „ ja” (tupnięcie prawą nogą), „jestem” (tupnięcie lewą nogą), „Krzyś” (podskok na obu nogach).
J Jabłuszka - zabawa dramowa
Dziecko niesie jabłka w koszyku i wręcza je koleżankom i kolegom w sali. Wręczając, przedstawia się i mówi „proszę”, obdarowany dziękuje i również wymawia własne imię. Następnie dzieci udzielają odpowiedzi:
Jak czuły się osoby obdarowane?
Jak czują się osoby, które dają jabłka?
J Łańcuch szeptania
Dzieci dzielimy na dwie grupy, które ustawiamy w szeregach oddalonych od siebie o ponad 2 metry. Jedno z dzieci wypowiada szeptem imię kolegi lub koleżanki z szeregu przeciwnego. Osoba słysząca swoje imię siada skrzyżnie i tak samo wypowiada imię kogoś z naprzeciwka. Zabawa kończy się, gdy wszyscy siedzą. W czasie zabawy powinno być bardzo cicho, a dzieci powinny patrzeć na osobę wypowiadającą imię.
J Kto cię woła
Dzieci tworzą koło, a do środka wchodzi jedno z zawiązanymi oczami. Na dany znak wybrane dziecko podcho-dzi do stojącego w środku i mówi np. „Dzień dobry Kasiu”. Dziecko z zasłoniętymi oczami mówi „Dzień do-bry...”, podając imię rozpoznanego kolegi lub koleżanki.
> ROZBITKOWIE lub PRZYGODA ROBINSONA <
1. Zabawa - LINA:
Grupa tworzy krąg. Prowadzący rozwija i podaje bardzo ciężką, grubą linę (wyobrażoną) stojącej obok niego osobie. Wszyscy ją sobie kolejno przekazują. Kiedy koniec liny dojdzie z powrotem do prowadzącego, kładziemy linę na podłodze przed sobą i przeskakujemy przez nią do środka koła.
Pewien chłopiec o imieniu Robinson bardzo chciał wyjechać w dalekie strony świata. Pewnego razu schował się na pokładzie statku. Kiedy już statek wypłynął w morze Robinson wyszedł z ukrycia i pokazał się marynarzom. Załoga nie mogła wyrzucić go za butę, więc został majtkiem.
2. ROBIENIE CZAPECZEK Z GAZET.
A że była wspaniała pogoda, morze było spokojne, marynarzom dopisywał humor, więc śpiewali wesołe piosenki.
3. PIOSENKA „PŁYNĄŁ STATEK Z BANANAMI”.
Płyną statki z bananami w siną dal, ładibu daj daj ładibu daj,
A każdy marynarz śpiewa tak, ładibu daj daj ładibu daj.
Podaj, podaj, podaj mi podaj bananów kosz,
Podaj, podaj, podaj mi podaj bananów kosz.
4. ROBIENIE ŁÓDECZEK.
Pewnego dnia nadciągnął wielki sztorm. Morze było wzburzone. Fale kołysały statkiem niczym małą łódeczką.
5. STEROWANIE STATKIEM PODCZAS BURZY.
Statek zaczął rozpadać się. Złamał się najpierw dziób statku, potem tył, aż wreszcie maszt.
6. ROBIENIE KAMIZELKI ODRYWAJĄC WSKAZANE CZĘŚCI STA-TKU
Robinson w ostatniej chwili zdążył założyć kamizelkę ratunkową, dzięki której nie zatonął. Fale wyrzuciły go na bezludną wyspę. Chłopiec postanowił ją zwiedzić. Natknął się jednak na dzikie zwierzęta, które wydawały mu się groźne i zaczął odstraszać je kamieniami.
7. RZUCANIE PAPIEROWYMI KULAMI.
8. UKŁADANIE KSZTAŁTÓW ZWIERZĄT Z PAPIEROWYCH PATYCZKÓW.
Wyspa, na której przebywał nie była całkiem bezludna, bo spotkał tam Piętaszka. Nie znał jego języka, więc porozumiewali się na migi.
9. ROZMOWA NA MIGI: przekazywanie informacji, jakie potrawy jedli, itp.
Postanowili pobawić się razem, więc wymyślili zabawę, która polegała na przerzucaniu kamieni przez trójkąt.
10. PRZERZUCANIE PAPIEROWYCH KULEK PRZEZ TRÓJKĄT Z PATYCZKÓW.
Gdy zaczęło się ściemniać postanowili zbudować szałas.
11. BUDOWANIE DOMU LUB SZAŁASU Z PAPIEROWYCH PATYCZKÓW.
Gdy położyli się spać, śniło im się, że są roślinami.
12. SEN ROBINSONA I PIĘTASZKA. (muz. J. S. Bach „Aria na strunie G”)
> CYRK <
1. WPROWADZENIE DO TEMATU:
Informuję, że cyrk, który miał dzisiaj dać dla nas przedstawienie, nie będzie mógł, niestety przyjechać, za co bardzo wszystkich przepraszam. Proponuję, abyśmy sami zastąpili artystów. Proszę o wylosowanie karteczek z wizerunkiem flag (4 kraje). W ten sposób powstaną grupy. Następnie grupy rozlosują jakich artystów będą przedstawiać (akrobaci, clowni, żonglerzy, czarodzieje).
2. PRZYGOTOWANIE SIĘ DO PREZENTACJI:
Każda grupa przygotowuje się do występu wykorzystując zgromadzone rekwizyty i przybory, np. piłeczki, hula-hop, woreczki, kółka serso, peruki, parasolki, ławeczka, kapelusz czarodzieja, chustki, maskotka-króliczek, itp.
3. PARADA:
Najpierw występuje odpowiednio ubrany dyrektor cyrku, który mówi: „Witam wszystkich miłośników cyrku. Dzisiaj na arenie wystąpią dla państwa artyści z różnych krajów. A oto i oni: grupa akrobatów z Litwy, żonglerzy z Rumunii, czarodzieje z Bułgarii i clowni z Czech”. (muz. J. Strauss „Marsz Radeckiego”)
4. WYSTĘPY POSZCZEGÓLNYCH GRUP:
Podkład muzyczny:
· akrobaci - „Kozaczok”
· żonglerzy - „River Kwai”
· czarodzieje - „Tefilat”
· clowni - „Milanowo koło”
5. GWÓŹDŹ PROGRAMU:
Dyrektor cyrku przedstawi teraz numer specjalny - „Tresurę stonogi” (kilkoro dzieci nakrywa się kocem. Pier-wsze dziecko trzyma kółko z tektury - głowę stonogi. Stonoga jest posłuszna i wykonuje polecenia swojego trenera.)
6. ZAKOŃCZENIE - PIOSENKA „CYRK”.
I Czy wy wiecie, czy wy wiecie
Jak to było Haniu, Mirku.
W cyrku było dużo dzieci
I ja także byłem w cyrku.
Ref.: Tam orkiestra pięknie gra
Bum, ta ra ra ra ra ra.
Tam orkiestra pięknie gra.
Bum, bum, ta ra ra ra.
II Jest też żongler, jest też żongler
Co piłeczki rzuca ładnie
Że wirują w górze ciągle
Żadna piłka nie upadnie.
Ref.: Tam orkiestra pięknie...
III Śmieszna taka, śmieszna taka
Małpka w czapce i w ubraniu
Pajac chodzi na czworaka
Małpka hop i jedzie na nim.
ZABAWY BUDUJACE POCZUCIE BEZPIECZENWA W GRUPIE
J Jestem twoim cieniem
Dzieci dobierają się w pary. Na sygnał podany przez nauczyciela (np. klaśnięcie w dłonie) jedna osoba z pary wykonuje dowolne ruchy całego ciała. Zadaniem partnera jest przemieszczanie się za kolegą (koleżanką) i wykonywanie takich samych ruchów. Po pewnym czasie następuje odwrócenie ról w parach. Sygnałem do zmiany może być dwukrotne klaśnięcie w dłonie przez prowadzącego.
J Niewidzialna nić
Nauczy...
Agashi