9 wykład.doc

(62 KB) Pobierz
04

04.05.2006 r.

Psychologia różnic indywidualnych

wykład 9

 

Koncepcje temperamentu:

historia pojęcia „temperament”

V-VI w. p.n.e. Hipokrates

zależność natury człowieka od podstawowych soków („humorów”) w organizmie:

·         krew

·         flegma

·         żółć żółta

·         żółć czarna

II w. n. e. Galen

4 podstawowe typy:

·         sangwinik (krew)

·         flegmatyk (flegma)

·         choleryk (żółć)

·         melancholik (żółć czarna)

Właściwości cech temperamentalnych najczęściej uwzględnione w definicjach temperamentu:

·         biologicznie uwarunkowane

·         wcześnie ujawniające się (w onto- i filogenezie)

·         w znacznym stopniu stałe

·         ujawniające się gł. w reakcjach emocjonalnych i motoryce

·         określające nie tyle treść, ile sposób zachowania, a w szczególności:

- siłę (intensywność) reagowania

- szybkość i tempo reagowania

 

Przykład 2 koncepcji konstytucjonalnych (budowa ciała):

 

typologia E. Kretschmera

typologia W. H. Scheldona

budowa ciała

temperament

budowa ciała

temperament

leptosomatyk (wysoki, chudy, wątły)

schizotymik (zamknięty w sobie, sztywny)

ektomorfik (delikatny, wątły)

cerebrotonik (wrażliwy, skryty, męczliwy)

pyknik (otyły)

cyklotymik (towarzyski, zmienny)

endomorfik (silny rozwój tkanki tłuszczowej)

wiscerotonik (towarzyski, pogodny)

atletyk (silnie umięśniony)

iksotymik (spokojny, niewrażliwy, malo plastyczny)

mezomorfik (silny układ mięśniowy)

somatotonik (aktywny, energiczny, niewrażliwy, agresywny)

 

cyklotymia = dwubiegunowe zaburzenie afektywne

ikostymia = epilepsja

schizotymia~schizofrenia

 

Koncepcja Pawłowa

temperament – typ układu nerwowego

Podstawowe właściwości układu nerwowego:

- siła układu nerwowego w zakresie pobudzenia (SPP) zdolność komórek do pracy, czyli ich wydajność przejawiająca się w odporności na hamowanie ochronne (bezwarunkowe)

- siła układu nerwowego w zakresie hamowania (SPH) zdolność do wytwarzania warunkowych reakcji hamulcowych

- równowaga = relacja między siłą układu nerwowego w zakresie pobudzenia i hamowania

- ruchliwość (R) = szybkość zmiany procesów nerwowych

 

typ temperamentu

SPP

SPH

R

sangwinik (szybki, odporny, łatwo się przystosowuje)

+

+

+

flegmatyk (powolny, odporny, spokojny)

+

+

-

choleryk (energiczny, nieopanowany)

+

-

(+)

melancholik (mało odporny, bierny, podatny na załamania, zahamowany)

-

 

(-)

 

nawias – Pawłow nie dookreślił, ale SPP i R ze sobą korelują dodatnio.

 

Niektóre tezy neopawłowistów:

(Tiepłow, Niebylicyn)

- Siła układu nerwowego przejawia się nie tylko w wydolności, lecz także wrażliwości (im silniejszy uk. nerwowy, tym mniejsza wrażliwość)

- Parametry czasowe zachowania (ruchliwość) to:

·         zdolność procesu nerwowego do przechodzenia z jednego stanu w drugi (ruchliwość)

·         szybkość powstawania i zaniku procesów nerwowych (labilność)

·         łatwość i szybkość wytwarzania się reakcji warunkowych (dynamiczność)

 

Cechy temperamentu w teorii A. Thomasa i S. Chess (BYLS – The New York Longitudional Study; początek lat 50)

- aktywność

- rytmiczność (regularność) – funkcje fizjologiczne

- tendencja do zbliżania się–wycofywania (w odpowiedzi na nowość)

- łatwość przystosowania (adaptacyjność)

- intensywność reagowania

- próg reagowania – wielkość bodźca, która wystarczy do pobudzenia reakcji

- jakość nastroju

- podatność na roztargnienie (rozpraszalność)

- zdolność do koncentracji (zasięg uwagi) i wytrwałość

 

A. Thomas i S. Chess – typologia

- dzieci łatwe – duża rytmiczność, tendencja do zbliżania się, duża łatwość przystosowania, pozytywny nastrój; 40% dzieci

- dzieci trudne – mała rytmiczność, tendencja do wycofywania się, trudność przystosowania, zły nastrój; 10% dzieci

- dzieci „wolno rozgrzewające się” – mała aktywność, mała intensywność reagowania, tendencja do wycofywania się;15% dzieci

 

Główna przyczyna trudności rozwojowych i wychowawczych: brak „dopasowania” między temperamentem a warunkami środowiska (goodness od feed – „dobroć dopasowania”)->

Interakcyjna Teoria Temperamentu

 

J. Kagan – 2 typy temperamentu dzieci (wyróżnione na podstawie reagowania na wydarzenia – bodźce, osoby, sytuacje nieznane)

- temperament zahamowany (nieśmiałość, powściągliwość)

- temperament niezahamowany (towarzyskość, spontaniczność)

Podłoże fizjologiczne: reaktywność pewnych struktur mózgowych (ciało migdałowate, podwzgórze, przysadka, nadnercza, układ siatkowaty, układ współczulny)

bardziej zahamowany -> większe pobudzenie

0,60 – współczynnik odziedziczalności

 

 

Model EAS A. H. Bussa i R. Plomina

(Genetyczna Teoria Temperamentu)

Składniki temperamentu:

- Emocjonalność: niezadowolenie, strach, złość

- Aktywność – siła i tempo reakcji ruchowych

- Sociability (towarzyskość)

u dzieci ponadto:

- Nieśmiałość (strach + mała towarzyskość)

 

Podstawowe tezy teorii aktywacji:

- każdy bodziec pełni dwie funkcje (D.O.Hebb):

·         ukierunkowuje działania (funkcja znaku)

·         wywołuje pobudzenie (funkcja aktywacyjna)

- w odpowiedzi na tak samo silny bodziec u różnych osób powstaje różnie silne pobudzenie

- różnice te zależą od cechy zwanej aktywowalnością (arousability)

- u podłoża tych różnic leży mechanizm fizjologiczny wzmacniania–tłumienia stymulacji

- od poziomu pobudzenia zależą efektywność działania i samopoczucie człowieka

- zależność ta ma charakter krzywoliniowy (odwrócone U); por. prawo Yerkesa-Dodsona

- człowiek aktywnie dąży do uzyskania optimum pobudzenia

- ludziom o różnej aktywowalnością do uzyskania optimum potrzebna jest różna ilość stymulacji; wynikają stąd różnice indywidualne w zakresie zapotrzebowania na stymulację

 

Koncepcje różnic indywidualnych nawiązujące do teorii aktywacji:

- model PEN H. J. Eysenecka

- model J. Graya

- model C. R. Cloningera

- teoria poszukiwania doznań M. Zuckermana

 

Model PEN Eyesencka

P – psychotyczność

E – ekstrawersja

N - neurotyczność

 

1. Psychotyczność:

- dziwaczność zachowań i myśli (dodatnia korelacja z oryginalnością i kreatywnością)

- aspołeczność (chłód, brak empatii, agresywność)

- brak lęku przed niebezpieczeństwem

- skłonność do psychoz (schizofrenii i dwubiegunowych zaburzeń afektywnych)

Przypuszczalne podłoże fizjologiczne, obniżony poziom serotoniny, podwyższony dopaminy.

2. Ekstrawersja:

introwersja = chronicznie podwyższony poziom pobudzenia => unikanie stymulacji, duża łatwość warunkowania, „przesocjalizowanie”

ekstrawersja = chronicznie obniżony poziom pobudzenia => „głód” stymulacji, mała podatność na warunkowanie, „niedosocjalizowanie”

Typ pośredni – ambiwertyk

3. Neurotyczność (Emocjonalność):

- napięcie, drażliwość

- lękliwość, represyjność

- nieodporność na stres

- skłonność do dolegliwości somatycznych

Podłoże fizjologiczne: wrażliwość autonomicznego układu nerwowego – sympatycznego (współczulnego)

Przeciwieństwo: równowaga emocjonalna

 

Model J. Graya

2 wymiary podstawowe temperamentu: lęk, impulsywność

lęk = duża intensywność reagowania na bodźce szkodliwe -> duża wrażliwość na sygnały kary

impulsywność = duża intensywność reagowania na bodźce pożądane -> duża wrażliwość na sygnały nagrody

Podłoże fizjologiczne lęku: behawioralny układ hamujący, czyli układ karania (BIS)

Podłoże fizjologiczne impulsywności: behawioralny układ aktywacyjny (BAS)

BIS i BAS związane z odmiennymi strukturami anatomicznymi mózgu.

lęk + brak impulsywności = introwersja

brak lęku + impulsywność = ekstrawersja

 

Model C. R. Cloningera

4 wymiary temperamentu:

- unikanie szkody

- poszukiwanie nowości

- zależność od nagrody

- wytrwałość

 

M. Zuckerman: teoria poszukiwania doznań

- istnienie różnic indywidualnych w optymalnym poznaniu stymulacji

- duża reaktywność uk. nerwowego (centralnego i autonomicznego) => stosunkowo niski poziom optymalny stymulacji => tendencja do unikania silnych doznań

- mała reaktywność uk. nerwowego => stosunkowo wysoki optymalny poziom stymulacji => tendencja do poszukiwania doznań (silnych wrażeń i ryzyka)

 

Koncepcje „aktywacyjne” – pokrewne wymiary

 

- Ekstrawersja (Eyseneck)

- Introwersja (Eyseneck)

- Impulsywność (Gray)

- Neurotyczność (Eyseneck)

- Poszukiwanie nowości (Cloninger)

- Lęk (Gray)

- Poszukiwanie doznań (Zuckerman)

- Unikanie szkody (Cloninger)

 

Mechanizm fizjologiczny wzmacniający               Mechanizm fizjologiczny tłumiący

stymulację (duża aktywowalność)                            stymulację (mała aktywowalność)

                            ||                                                                      ||

                            \/                                                                      \/             

              duże pobudzenie                                          małe pobudzenie

                            ||                                          ...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin