Cykl życia.pdf

Cykl życia

Ludzie nie żyją wiecznie. Jeśli mierzyć długość naszego życia w

odniesieniu do wieczności, nie trwa ono dłużej niż mrugnięcie oka. Dlatego

też możemy zadać sobie pytanie o wartość życia ludzkiego... Dawno temu

dowiedziałem się, że mrugnięcie oka jako takie, to nic wielkiego. Ale oko,

które mruga - to dopiero coś. Rozpiętość życia to pestka. Ale człowiek,

który przeżywa swoje życie - ten człowiek jest istotny. Tak mężczyĄni, jak

kobiety muszą nadać swemu życiu znaczenie. Znaczenie nie jest

wartością automatycznie życiu przypisaną. Wypełnienie życia sensem jest

ciężką pracą.

wg Chaima Potoka

Judaizm jest tradycją, która w równym stopniu poważa mrugnięcie okiem,

jak i oko, które mruga. Nadaje życiu znaczenie, umożliwiając nam

celebrowanie, upamiętnianie i uświęcanie najistotniejszych wydarzeń,

które z jednej strony są znakami upływającego czasu, z drugiej naszego

osobistego rozwoju. Poprzez ceremonię narodzin, zobowiązania wobec

Boga i bliĄnich, ważne zmiany zachodzące w życiu, a w końcu śmierć

upamiętniamy kamienie milowe na drodze naszego żywota, które

sprawiają, że jest on jedyny w swoim rodzaju.

Rytuały narodzin:

Brit mila (obrzezanie)

W księdze początku (Genesis) Abraham i jego trzynastoletni syn Iszmael poddani

zostają obrzezaniu, na wyraĄny rozkaz Boga. Po narodzinach Izaaka, drugiego

syna Abrahama, Bóg po raz kolejny nakazuje usunięcie chłopca, gdy ten ma osiem

dni. Po dziś dzień żydowscy chłopcy poddawaniu są fragmentu napletka

obrzezaniu w ósmym dniu życia. MężczyĄni przechodzący na judaizm, którzy

zostali wcześniej obrzezani, poddawani są symbolicznemu upuszczeniu kropli

krwi. Jak można się domyślać, rytuał obrzezania obwarowany jest przeróżnymi

mitami, krążą o nim dowcipy, które powodują dyskomfort tak psychiczny, jak i

fizyczny niektórych Żydów.

Pewien mężczyzna szedł ulicą gdy nagle dostrzegł wystawę a na niej ogromny

zegar. Ponieważ jak raz zepsuł mu się zegarek, postanowił wejść do środka.

Wchodzi, wyłuszcza sprawę, na co właściciel zakładu odpowiada: "Niestety nie

mogę zreperować twojego zegarka, bo, widzisz, ja jestem mohel, nie zegarmistrz."

Zaskoczony przechodzień pyta: "Skoro jesteś mohel, to dlaczego na litość boską,

w Twoim oknie wisi zegar?????

Mohel odpowiada: "A co Twoim zdaniem mam tam zawiesić?"

Jako że Tora nie podaje racjonalnego powodu, dla którego nakazuje obrzezanie,

brit mila symbolizuje przymierze z Bogiem.

Po błogosławieństwie zmówionym przez mohela, wszyscy obecni odmawiają

modlitwę: "tak jak [imię chłopca] przystąpił do zawarcia przymierza, niech przystąpi

do poznawania Tory, ślubnego baldachimu i dobrych uczynków". Jak wszystkie

radosne wydarzenia w życiu, tak i brit mila celebrowana jest poprzez

błogosławieństwo i wypicie szklanki wina (uwaga: wino pijemy dopiero po akcie

obrzezania, nigdy wcześniej!!!)

Simchat Bat

Ponieważ narodzinom dziewczynki nie towarzyszą okoliczności równie

dramatyczne, co narodzinom chłopca (patrz: brit mila), w wielu żydowskich

domach wprowadza się ceremonię simchat bat dla symbolicznego

powitania dziewczynki i na znak jej przymierza z Bogiem.

Kirjat hashem

Jako że chłopiec otrzymuje imię podczas ceremonii obrzezania, powstał

również rytuał nadawania imienia dziewczynce. Tradycyjnie dziewczynka

otrzymuje imię podczas pierwszego Szabatu po swych narodzinach lub

pierwszego dnia, gdy czytany jest fragment Tory: wtedy to ojciec lub oboje

rodzice zostają wezwani do czytania Tory, a zaraz potem odmawia się

modlitwę za dziecko. Podczas modlitwy ogłoszone zostaje imię

dziewczynki.

Wejście w dorosłość:

Bar / Bat Micwa

Czy nam się to podoba, czy też nie, według prawa religijnego żydowski

chłopiec staje się mężczyzną w wieku lat 13, żydowska dziewczynka staje

się kobietą w wieku lat 12 lub 13 (w zależności od tradycji panującej w

danej społeczności). Przekraczając granice wieku, żydowskie dzieci stają

się odpowiedzialne za wypełnianie praw i nakazów judaizmu, jako że w

oczach Boga i społeczności są już dorosłe.

Jako że judaizm nakazuje uroczyste uczczenie bar / bat mitzwy, w

niektórych społecznościach, zwłaszcza w XX-wiecznej Ameryce, przyjęło

to niespotykane rozmiary, a czasami dość ekstrawagancki charakter.

Podczas gdy dziewczęta z ortodoksyjnych domów przygotowują Dvar Torę

(słowo Tory - zazwyczaj opatrzone krótkim komentarzem) w zaciszu

domowym, w kongregacjach nieortodoksyjnych zarówno chłopcy, jak i

dziewczęta w Szabat czytają Torę i / lub haftorę (odpowiedni fragment z

Proroków) w synagodze. W ten sposób wszyscy członkowie społeczności

dowiadują się, że chłopiec stał się BAR MICWA- synem przykazań, a

dziewczynka BAT MICWA - córką przykazań. Po nabożeństwie w

synagodze odbywa się huczna impreza, z mnóstwem jedzenia, tańcami i

śpiewami.

Małżeństwo

Małżeństwo jest zjednoczeniem dwóch dusz w jedną, jest najstarszą,

uniwersalną instytucją wynalezioną przez człowieka. W tradycji żydowskiej

małżeństwo jest zarówno przykazaniem, jak i idealnym stanem, w jakim

może znaleĄć się człowiek. Hebrajskie słowo na oznaczenie małżeństwa

brzmi kidduszin, tyle co "uświęcenie". W skład wyrazu kidduszin wchodzi

wyraz kadosz - czyli "świety", co podnosi status związku kobiety i

mężczyzny do boskiego, duchowego królestwa. Drugie znaczenie słowa

kadosz to "separacja, oddzielenie". Mężczyzna i kobieta w pewnym sensie

odseparowują się od reszty społeczności, wybierają siebie nawzajem na

specjalnych, wiecznych współtowarzyszy. Stają się nową całością, nową

jakością jako para.

Żydowskie małżeństwo to coś więcej niż związek cywilny.

Przedmioty ceremonialne:

Chupa: baldachim ślubny, pod którym panna i pan młody stoją podczas

ceremonii zaślubin. Chupa symbolizuje dom, który wspólnie stworzą, już

jako mąż i żona.

Pierścionek: symbol "transakcji" ślubnej. W czasach starożytnych na znak

zaręczyn narzeczony obdarowywał narzeczoną monetą, ale począwszy od

VIII wieku miejsce monety zastąpił pierścień. W oryginalnym znaczeniu

ceremonia zaślubin byłą swoistą transakcją, podczas której narzeczony

"kupował" narzeczoną, płacąc pierścionkiem. Dlatego też, na mocy

tradycji, pierścień ślubny musi spełniać kilka warunków: musi być

wykonany z metalu szlachetnego (zazwyczaj złota), nie może mieć

żadnych klejnotów; musi należeć do narzeczonego. Dwóch świadków musi

potwierdzić wartość pierścionka.

Zgodnie z tradycją żydowska wszyscy ludzie powinni być równi podczas

największych przemian zachodzących w ich życiu. Dlatego też pierścionki

ślubne są proste i niedekorowane, niezależnie od stopnia zamożności pary

młodej.

Ketuba: dokument prawny wprowadzony przez rabinów w czasach

talmudycznych (ponad 2000 lat temu), w celu zabezpieczenia praw kobiet.

Dokument ustal warunki małżeństwa i chroni kobiety przed

niesprawiedliwością. Ketuba jest podpisywana w obecności dwóch

świadków, niespokrewnionych ani z parą młodą, ani ze sobą nawzajem.

Ceremonia zaślubin:

Post ślubny: zgodnie z tradycją narzeczeni poszczą w dniu ślubu na znak

symbolicznego oczyszczenia dusz. Powinni wejść "oczyszczeni" w nowe,

wspólne życie.

Podpisanie ketuby: w pokoju narzeczonego dwóch świadków podpisuje

ketubę (kontrakt małżeński) pełnymi hebrajskimi imionami. W ketubie

wymienione są wszystkie obowiązki męża wobec żony, dokument ten

uważany jest za tak ważny, że w przypadku jego zaginięcia, mąż i żona

nie mogą żyć razem aż do czasu spisania nowej ketuby. W treści ketuby

mąż zobowiązuje się zapewnić żonie "pożywienie, ubranie i wypełniać

wszystkie jej potrzeby oraz żyć z nią jako mąż, zgodnie z powszechnie

panującym zwyczajem." Słowa "żyć jako mąż" są eufemizmem na

określenie kontaktów seksualnych. Rabini postanowili uczynić kontakty

seksualne częścią kontraktu, ponieważ uważali, ze większość kobiet

będzie zbyt nieśmiała, bądąc skromna na to by inicjować stosunki

seksualne. Ten warunek małżeństwa zabezpiecza kobietę również przed

ewentualną obojętnością seksualna męża. W czasach gdy judaizm

dozwalał poligamię, ten sam warunek dotyczący kontaktów seksualnych

gwarantował żonom starszym i mniej atrakcyjnym minimum uwagi ze

strony małżonka. Minimalną częstotliwość stosunków seksualnych w

małżeństwie Talmud określa na podstawie zawodu małżonka i czasu, który

spędza w domu. I tak: "Każdego dnia ci, którzy nie pracują, dwa razy w

tygodniu robotnicy, raz w tygodniu poganiacz osłów, raz na trzydzieści dni

camel driver, raz na sześć miesięcy marynarz" (Miszna Ketubot 5:6).

Zgodnie z generalnie mało romantycznym charakterem prawodawstwa w

judaizmie, ketuba określa finansowe zobowiązania męża wobec żony w

przypadku rozwodu lub śmierci.

Ketuba, której używa się obecnie została spisana w drugim wieku p.n.e.

Podczas ceremonii ślubnej ketuba jest głośno odczytana w oryginalnym

brzmieniu - czyli po aramejsku, a potem wręczona pannie młodej.

Erusin: w tradycji żydowskiej wino jest zawsze łączone z radością i

uroczystością. Erusin w znaczeniu tradycyjnym to zaręczyny. Obecnie to

nie mniej ni więcej niż błogosławieństwa zmówione nad winem oraz nad

zaręczoną sobie parą. Państwo młodzi dzielą pierwszy kielich wina.

Ceremonia zakładania pierścienia: zgodnie z tradycją pan młody zakłada

pierścień pannie młodej i wymawia słowa: "odtąd jesteś mi przeznaczona

na mocy prawa Mojżesza i Izraela". Ostatnimi czasy modne stało się

"podwójne obrączkowanie" - panna młoda zakłada pierścień swemu

wybranemu i wypowiada te same słowa bądĄ cytat z Pieśni nad pieśniami:

jestem mego ukochanego, a mój ukochany jest mój.

Kidduszin: ta część ceremonii składa się z siedmiu błogosławieństw -

szewa brachot. W jednym z błogosławieństw narzeczeni wyrażają swą

wdzięczność za stworzenie człowieka na obraz i podobieństwo Boga oraz

proszą o taką samą radość, jaka spotkała Adama i Ewę (oczywiście zanim

wąż wszedł w paradę!!!)

Narzeczeni dzielą drugi kielich wina.

Stłuczenie szklanki: pod koniec każdej ceremonii ślubnej następuje nagła

zmiana nastroju - dotychczas radosnego. Rozbicie szklanki. Nawet w

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: