Po I wojnie wiatowej Niemcy były państwem załamanym nie tylko ekonomicznie, ale także politycznie. Musiały przejć ciężki proces wdršżania w życie demokracji, która miała zastšpić dotychczasowy ustrój monarchiczny. Było to o tyle trudne, Adolf Hitler że lud przywišzany był do tradycji wojskowej i specyficznego nacjonalizmu, według którego każdy land jest inny i każdy osobno uosabia żyjšcy w nim lud. Połšczenie w jednoć było dla nich nie do pojęcia. Owe przyzwyczajenia ludnoci niemieckiej stały się wkrótce sloganami głoszonymi przez narodowych socjalistów. Adolf Hitler rozbudował mistrzowsko element rasizmu, przez co utworzył wybuchowš mieszankę, która pobudzała cały naród. Uzyskał poparcie zranionego na honorze wojska, przemysłowców stawiajšcych czoło zwišzkom zawodowym i obawiajšcym się ideologii marksistowskiej, a także poparcie sfrustrowanej klasy redniej i proletariatu będšcego ofiarš zwišzków zawodowych i partii politycznych. Potrafił wzniecać we wszystkich nienawić do Żydów jako całego narodu i przekładać im wyższoć rasy aryjskiej jako jedynej zdolnej do rzšdzenia wiatem. Jego dzieło "Mein Kampf" (z niem. "Moja walka") okazało się bibliš dla mas, chociaż Hitler nie omawia w nim kwestii politycznych. Było więtš ksišżkš życia i idei najwyższego wodza, chociaż oprócz tytułu nic nie utożsamiało jej z autorem. Według treci w ksišżce rasa aryjska jest rasš panów z natury, a land jest jednociš "krwi i ziemi". A wódz miał być utożsamiany z ludem. Tak naprawdę Hitler nie wymylił nic nowego, ponieważ powyższe założenia były bliskie wielu Niemcom, którzy przez stulecia rozbici byli na wiele mniejszych państw. Ale broń jakiej użyto do osišgnięcia założeń idei była najokrutniejsza z dotychczasowych i spowodowała największe w dziejach historii ludobójstwo i zniszczenie Europy. Pochodzenie Przodkowie Hitlera, gdyby ich znaleć, pewnie w jakim stopniu, mogliby wytłumaczyć jego szaleństwo. Problem w tym, że mała iloć dokumentów, która się zachowała stwarza jedynie szereg domysłów dotyczšcych jego najbliższych. Tak włanie rozważano prawdopodobny alkoholizm jego ojca, przez który zmarł zamknięty w zakładzie dla obłškanych albo, że jego matka była prostytutkš i że miał dziadka Żyda. Żadna z tych hipotez nie mogła być zbadana i tylko można stwierdzić z całkowitš pewnociš, że Adolf Hitler urodził się 20 kwietnia 1889 roku w Braunau nad Inn, miasteczku usytuowanym w górnej Austrii i że był trzecim dzieckiem z małżeństwa inspektora celnego Aloisa Hitlera i jego trzeciej żony Klary Pölzl. Przypuszcza się że jego dziadkiem był Johann-Georg Hiedler, młynarz z dolnej Austrii, który w 1842 roku polubił chłopkę Marię Annę Schicklgruber, która już miała pięcioletniego syna, Aloisa. Ojcem chłopca prawdopodobnie nie były nikt inny jak samy Hiedlerem, chociaż nie dał mu swojego nazwiska. Prawie 40 lat póniej, w 1876 roku, Johann-Nepomuk Hielder, brat poprzedniego, zjawił się z Aloisem u proboszcza w Döllersheim i poprosił go, żeby w akcie chrztu zapisał nazwisko swojego brata jako ojca Aloisa. Chociaż Johann-Georg nie żył już od 20 lat, a jego żona od 30, to jednak ksišdz się zgodził. W następnym roku Alois zmienił swoje nazwisko Hiedler, z pochodzenia czeskie, na Hitler - podobne w brzmieniu i pisowni. Alois Hitler wstšpił w wieku 18 lat do Cesarskiej Służby Celnej i aż do 1895 roku pracował jako urzędnik w różnych miastach na granicy austriacko-bawarskiej. Zawarł małżeństwo z Annš Glass w 1864 roku, dużo od niego starszš, która umarła bezpotomnie w 1883 roku. Miesišc póniej stanšł na lubnym kobiercu z Franciszkš Matzelberger, która urodziła mu już wczeniej syna Aloisa, a w trzy miesišce po lubie na wiat przyszła ich córka Angela. Angela była jedynš osobš, z którš Adolf utrzymywał relacje przez całe swoje życie. Zakochał się także w jej córce, Geli Raubal. Również ta żona zmarła stosunkowo szybko na grulicę. W styczniu 1885 roku Alois po raz trzeci wzišł lub, tym razem z Klarš Pölzl, A już w maju przyszedł na wiat Gustaw. Tak samo jak ich córka urodzona w 1887 roku, zmarł we wczesnym dzieciństwie. W 1889 roku Klara dała Aloisowi kolejnego potomka - Adolfa, a póniej Paulę. Lata młodoci Adolf Hitler miał szeć lat, kiedy jego ojciec przeszedł na emeryturę. Rodzina opuciła więc Passau - ostatnie miasto, gdzie pracował. Przeprowadzili się do Hafeld-am-Traun, potem do Lambach i w końcu kupili dom w Leonding, wiosce w pobliżu Linz. Tam spędził Hitler swoje dzieciństwo i z tego powodu wioska ta stała się miastem rodzinnym Führera i miejscem "pielgrzymek" nazistów. Jego ojciec zmarł 3 stycznia 1903 roku, zostawiajšc jedynie rentę swojej żonie. Dwa lata póniej matka Adolfa sprzedała dom za 10 tysięcy koron i zamieszkała w Linz. Latem 1905 roku Adolf zakończył swojš naukę, a jego przeciętne wyniki w Realschule (szkoła po podstawówce) sprawiły, że odszedł ze szkoły bez zdobycia żadnego tytułu. Kiedy zmarła jego matka, w 1907 roku, przeniósł się do Wiednia za pienišdze ze spadku. Malarstwo było jego wielkš pasjš i oczekiwał, że stanie się wielkim malarzem. Zapisał się na egzaminy wstępne do Akademii Sztuk Pięknych, ale ich nie zdał. W następnym roku zebrał większoć swoich rysunków i wrócił do akademii, gdzie po obejrzeniu ich nawet nie dopucili go do egzaminu. Pod koniec roku 1908 zainteresował się antysemityzmem dzięki teoriom Liebenfelsa. W nich dostrzegał już poczštek swojej póniejszej ideologii. Liebenfels używał nazwy Arioheroiker ("bohaterowie arysjcy") i konfrontował ich z gorszymi istotami, Affingen ("małpy"). Dzięki temu mógł wywnioskować, że potrzeba dzięsištkowania tych ostatnich była biologicznie usprawiedliwiona. W czasie kolejnego roku Hitler przetrawiał znaczne iloci tych poglšdów rasistowskich. Już żyjšc nędznie, wyczerpawszy pienišdze ze spadku i nie pracujšc, zakwaterował się w przytułku dla ubogich i całymi dniami, o głodzie, włóczył się po Wiedniu. Poza tym nie stawiał się na ponawianych wezwaniach do wojska i majšc 24 lata - wiek, w którym obowišzkiem było wstšpić w szeregi tak znienawidzonej mu armii - przekroczył granicę z Niemcami i osiadł w Monachium. Okres wojny Władze austriackie odnalazły jego miejsce pobytu i wezwały go do stawienia się w swoim konsulacie w Monachium i potem przed komisjš rekrutacyjnš w Salzburgu. Tam, przez słaby stan zdrowia, został zakwalifikowany jako niezdolny i bezużyteczny dla służby wojskowej. Dnia 16 sierpnia 1914 roku zgłosił się dobrowolnie do armii niemieckiej - zaczęła się już I wojna wiatowa. Zraniony i spryskany gazem w oczy, został przewieziony do szpitala w Prusach. Póniej odznaczono go dwukrotnie krzyżem żelaznym za zasługi wojenne pierwszego i drugiego stopnia. Był to zaszczyt dosyć rzadki dla sierżanta, którym przecież był. Według zeznań, był dzielnym żołnierzem i szybko uzyskał sympatię swoich przełożonych, głównie dzięki swojemu antysemityzmowi. Był dosyć znanym urzędnikiem propagandy w Reichswehrze (armia regularna w Niemczech) i zajmował się rozgłaszaniem poród swoich kolegów idei nacjonalistycznych i walki przeciw bolszewikom, dajšc wiele wykładów. Po zakończeniu I wojny wiatowej, Hitler nie mógł pogodzić się z przegranš swojego narodu. Za podpisanie traktatu wersalskiego, który jego zdaniem miał na celu upokorzyć tak silne państwo, obwiniał głównie czołowych polityków Republiki Weimarskiej, z prezydentem Erbstem na czele. Dnia 12 wrzenia 1919 roku został oddelegowany do wzięcia udziału w zgromadzeniu rozwijajšcej się dopiero partii DAP (Deutsche ArbeiterPartei - Niemiecka Partia Pracy) z poleceniem zdobycia informacji o wspomnianym stowarzyszeniu. Hitler wymienił się wrażeniami z przewodniczšcym DAP-u, Antonem Drexlerem. I wszystko może by się na tym skończyło, gdyby nie otrzymał jaki czas póniej kartki pocztowej, na której kierownictwo partii (wtedy nie liczyła ona więcej niż pięćdziesięciu członków) owiadczało, że przyjęli go w swoje szeregi. Pierwsze lata w NSDAP W marcu następnego roku porzucił pracę w wojsku, żeby zajšć się już na zawsze swojš działalnociš politycznš. Wówczas także partia powiększyła swojš nazwę o człon "narodowosocjalistyczna" stajšc się NSDAP (stšd wzišł się póniejszy skrót "nazi") - NationalSozialistische Deutsche ArbeiterPartei, a Hitler został w niej szefem od propagandy. Przeprowadzał pobory wybitnych osób z dolnych warstw społeczeństwa, głównie nacjonalistów i w mniejszej mierze pracowników, którzy zostali wykluczeni po redukcjach w czasie, gdy NSDAP zyskiwało na znaczeniu. Wkrótce Hitler objšł dowodzenie partiš po usunięciu Drexlera. W listopadzie 1923 roku, postępujšc za wzorem Mussoliniego we Włoszech, zaplanował zamach stanu znany jako pucz monachijski lub pucz piwiarniany. Dwóch przywódców nieudanego zamachu, Hitlera i Ludendorffa, zatrzymano i osšdzono. Czyn ten kosztował Hitlera wyrok pięciu lat pozbawienia wolnoci, z których odsiedział dziewięć miesięcy dzięki naciskowi swoich towarzyszy. Podczas tego pobytu w więzieniu w Landsbergu powstała pierwsza wersja "Mein Kampf", zadedykowana Rudolfowi Hessowi. Będšc znowu na wolnoci, Hitler zajšł się przede wszystkim reorganizacjš NSDAP, którš po puczu monachijskim władze Republiki Weimarskiej uznały za nielegalnš. Teraz zdawał sobie sprawę z tego, że w Niemczech nie uda mu się zdobyć władzy siła i że trzeba będzie się o niš postarać na drodze jak najbardziej legalnej... a przynajmniej bardziej legalnej niż zamach stanu. Dojcie do władzy Kryzys ekonomiczny z 1929 roku pozwolił partii nazistowskiej rozwój. W 1932 roku startował w wyborach prezydenckich i chociaż został pokonany, to uzyskał trzy i pół milionów głosów. W styczniu 1933 roku zajmował już stanowisko kanclerza wraz z konserwatystš von Pappenem. Hitler rozwišzał parlament, rozpoczynajšc kampanię wyborczš finansowanš przez magnatów rodu Ruhr?, odznaczajšcš się okrucieństwem Schut...
omegared