Mianem Orląt lwowskich określa się uczniów, studentów, robotników, urzędników - chłopców i dziewczęta - kilkunastoletnich mieszkańców Lwowa, którzy wobec braku we Lwowie w owym czasie polskich oddziałów wojskowych, umyślnie wysłanych przez austriackie dowództwo w inne regiony Europy, najpierw praktycznie gołymi rękami, później - już ze zdobytą na wrogu bronią, postanowili wyzwolić swoje miasto przekazane przez ustępujących zaborców wojskowym oddziałom ukraińskim ściagniętym celowo do Lwowa.Lwów był w tym czasie miastem o przeważającej polskiej ludności (z procentowym udziałem Polaków wyższym niż w Warszawie czy Poznaniu), która stanowiła około 60% ogółu, pozostałą część stanowili Żydzi (ok. 30%) i Ukraińcy (ok. 10%), nazywani wówczas przez Polaków Rusinami.Przeciwnikami "Orląt lwowskich" w walce o Lwów w roku 1918 byli Strzelcy Siczowi - wojskowa formacja złożona z Ukraińców, stworzona na podobnych zasadach jak Legiony Polskie.
Orlęta lwowskie broniły Lwowa w dwóch kampaniach:
· od 1 listopada 1918 do połowy 1919 roku - obrona Lwowa przed Ukraińcami. Miasto zostało całkowicie opanowane przez broniącyh je Polaków w dniu 22 listopada 1918, walki wokół oblężonego przez wojska ukraińskie Lwowa, pozbawionego dostaw
wody i elektryczności, trwały aż do połowy 1919, kiedy wojska polskie przybyłe z odsieczą przerwały oblężenie.
· w sierpniu 1920 - obrona Lwowa przed wojskami bolszewickimi, gdy południowa flanka wojsk Rosji Sowieckiej idących na Warszawę pod dowództwem Siemiona Budionnego (z Józefem Stalinem jako komisarzem politycznym) nacierała na pozbawiony polskiego wojska Lwów. Społeczeństwo Lwowa także wówczas stanęło do obrony swego miasta. Bitwa na przedpolu Lwowa - pod Zadwórzem, w której 17 sierpnia 1920 zginęło 318 z 330 walczących ochotniczo Orląt lwowskich, powstrzymała wówczas pochód bolszewików na Lwów. 11 godzinna krwawa bitwa garstki obrońców z silnymi oddziałami 6 Dywizji Konnej Budionnego nazwana została Polskimi Termopilami.
· .
nachus