R02_05_SPR.PDF

Rozdział 2.

Przygotowanie do instalacji

Linuksa

Rozdział ten przedstawia zadania, które należy wykonać przed instalacją systemu Linux. Pozwala również

sprawdzić i upewnić się, czy komputer, na którym zamierzasz uruchomić Linuksa spełnia wszystkie minimalne

wymagania sprzętowe. Pokazuje, jak zapisać konfigurację sprzętową, tak abyś mógł poprawnie odpowiadać na

pytania procesu instalacyjnego oraz jak podzielić na partycje i sformatować dysk twardy, na którym

zainstalujesz Linuksa.

Minimalne wymagania sprzętowe

System Linux współpracuje z praktycznie każdym sprzętem komputerowym, ale oczywiście nie ze wszystkimi

urządzeniami. Komputer, który posiadasz musi spełniać tzw. minimalne wymagania sprzętowe, aby Linux

poprawnie na nim pracował. Kolejne podrozdziały przedstawiają te wymagania, jednakże najświeższą listę i

informacje znajdziesz na stronach projektu Debian: http://www.debian.org/ . Dzięki tej stronie będziesz mógł

również określić, czy Linux współpracuje z całym sprzętem, który posiadasz w komputerze.

Procesor (CPU)

Linux nie działa na komputerach z procesorem Intel 286 i wcześniejszych. Jednakże w pełni współpracuje z

procesorami Intel 80386, 80486, Pentium, Pentium Pro, Pentium II, Pentium III i IV. Pomimo to, niektórzy

użytkownicy komputerów z procesorem 386 twierdzą, że Linux działa powoli, zwłaszcza w środowisku X. Jeśli

więc zależy ci na wydajności, zainstaluj system Linux na komputerze z procesorem 486 lub lepszym.

Linux działa także z procesorami innych firm jak na przykład Cyrix 6x86 oraz AMD K5 i K6. Większość

użytkowników Linuksa posiada chipsety Intela; jeśli masz inny procesor, możesz mieć kłopoty.

Płyty główne

Linux współpracuje ze standardowymi magistralami ISA, EISA, PCI oraz VESA (VLB) używanymi

w większości komputerów typu PC. Ostatnio rozwiązano problem z magistralą MCA zaprojektowaną przez IBM

i używaną w komputerach serii PS/2. Sprawdź na stronie projektu Debian, czy nie ma najnowszych informacji

na temat magistrali MCA.

Na płycie głównej powinno się znajdować co najmniej 16 MB pamięci RAM, aby Linux mógł pracować

sprawnie. Niektórzy użytkownicy uruchamiali Linuksa nawet na komputerach posiadających 4 MB pamięci

RAM. Jednakże, jeśli masz komputer z mniejszą ilością pamięci niż 16 MB, to prawdopodobnie nie będziesz

usatysfakcjonowany ze sposobu jego działania. Poza tym, jeśli planujesz pracę w środowisku X, rozważ

rozbudowanie pamięci — 64 MB to wystarczająca ilość. Chociaż X działa przy 16 MB pamięci RAM, to więcej

okien możesz otworzyć oraz więcej jednoczesnych operacji możesz wykonać przy większej ilości pamięci.

Mnóstwo płyt głównych stwarza problemy podczas instalacji systemu Linux. Problem tkwi w złym BIOS-ie, ale

poprawkę można zawsze ściągnąć ze strony producenta płyty głównej. W przeciwnym przypadku (jeśli to nie

BIOS), zajrzyj na stronę Debiana po więcej informacji.

Napędy

Pewien dowcipny użytkownik komputerów powiedział kiedyś, że nie można być zbyt szczupłym, zbyt bogatym

i mieć zbyt dużo miejsca na dysku twardym. Na szczęście system Linux nie pożera dużych ilości miejsca. Do

jego instalacji potrzeba przynajmniej 250 MB wolnego miejsca na dysku (teoretycznie wystarczy tylko 100 MB,

ale instalacja tego systemu na takim małym dysku spowoduje, że będziesz miał mało miejsca na własne pliki

oraz będziesz musiał zrezygnować z kilku użytecznych aplikacji).

Bardziej realistycznie; jeśli planujesz używanie Linuksa jako stacji roboczej, zarezerwuj sobie przynajmniej

600 MB wolnego miejsca na dysku; jeśli natomiast zamierzasz postawić serwer, musisz wygospodarować

chociaż 1,6 GB.

Aby łatwo można było zainstalować system z dołączonego do książki CD-ROM-u, komputer powinien być

wyposażony w kontroler IDE lub SCSI dla napędu CD-ROM. Możliwe jest także zainstalowanie Linuksa z

napędu CD-ROM typu PCMCIA, z serwera FTP i NFS, z zasobu Samby lub dysku twardego. Po szczegóły

instalacji innej niż z dysku CD-ROM zajrzyj na stronę Projektu Debian.

Komputer powinien także być wyposażony w napęd dyskietek 3,5-calowych. Służy on do uruchamiania systemu

Linux ze specjalnej dyskietki tworzonej pod koniec instalacji.

Zbieranie informacji na temat komputera

W celu łatwego i przyjemnego wykonania instalacji systemu Linux, powinieneś zebrać nieco informacji na temat

sprzętu znajdującego się w komputerze, na którym chcesz uruchomić proces instalacyjny. Często program

instalacyjny jest w stanie określić automatycznie, jakiego rodzaju sprzęt posiadasz, ale jeśli mu się nie uda,

będziesz musiał podać brakujące informacje. W przeciwnym przypadku zostaniesz zmuszony do przerwania

procesu instalacyjnego, zdobycia odpowiednich informacji i ponownej instalacji systemu.

Potrzebne informacje

Tabela 2.1 określa potrzebne informacje konfiguracyjne. Aby uzyskać te informacje, zajrzyj do dokumentacji

dostarczonej przez producenta komputera oraz do dokumentacji każdego urządzenia, które sam instalowałeś.

Jeśli nie posiadasz takiej dokumentacji, skontaktuj się z producentem lub sprzedawcą komputera, lub zajrzyj na

jego stronę WWW; jeśli nie znasz adresu, skorzystaj z wyszukiwarki internetowej, np. Yahoo! lub AltaVista.

Tabela 2.1. Informacje konfiguracyjne potrzebne przy instalacji Linuksa

Urządzenie

Potrzebne informacje

Dysk (i) twardy

Liczba dysków, rozmiar oraz rodzaj każdego z nich. Który dysk jest pierwszy, który

drugi i tak dalej. Jakiego rodzaju kontrolera używa (IDE lub SCSI)? Dla dysków IDE —

czy BIOS jest ustawiony w trybie LBA?

Pamięć RAM

Ilość zainstalowanej pamięci

Napęd (y) CD-ROM Jakiego rodzaju adaptera używa (IDE SCSI, czy innego)? Dla każdego dysku innego niż

IDE i innego niż SCSI — producent i model tego dysku

Adapter SCSI (jeśli

jest)

Producent i model karty

Karta sieciowa

Producent i model

Mysz

Rodzaj (szeregowa, PS/2, magistralowa), protokół (Microsoft, Logitech, MouseMan itd.)

Liczba przycisków myszki. Dla myszy szeregowej, numer portu szeregowego, do

którego jest przyłączona

Karta graficzna

Producent i model karty. Ilość pamięci wideo

Aby uzyskać te informacje, będziesz prawdopodobnie musiał przestudiować ustawienia BIOS komputera lub

nawet otworzyć obudowę i zajrzeć do środka. Przeczytaj dokumentację dostarczoną wraz z komputerem, zanim

otworzysz obudowę i zaczniesz przegląd!

Zbieranie niezbędnych informacji za pomocą systemu

Windows

Jeżeli masz system Windows 95 lub Windows 98, możesz uzyskać większość niezbędnych informacji przy

użyciu okna dialogowego Właściwości System , które uruchamiasz z Panelu sterowania .

1) Kliknij Menu Start . Pojawi się wyskakujące menu.

2) Wybierz z tego menu Ustawienia i kliknij w podmenu Panel sterowania .

3) W oknie dialogowym Panelu sterowania dwa razy kliknij ikonę System . Ukaże się okno dialogowe

Właściwości System ; zaznacz zakładkę Ogólne — pojawi się okno widoczne na rysunku 2.1.

Zakładka Ogólne przedstawia rodzaj procesora używanego w komputerze oraz ilość zainstalowanej pamięci

RAM.

Rysunek 2.1. Zakładka Ogólne okna dialogowego właściwości systemu

4) Następnie kliknij zakładkę Menedżer urządzeń . Ukaże się okno przedstawione na rysunku 2.2.

Możesz kliknąć dwa razy wybraną ikonę (lub raz kliknąć znak plusa znajdujący się obok ikony), aby uzyskać

dodatkowe informacje. Na przykład poprzez podwójne kliknięcie ikony Stacje dysków dowiesz się, czy

posiadasz dysk IDE czy SCSI.

Jeśli posiadasz drukarkę, możesz również wydrukować wszystkie informacje o urządzeniach systemowych.

Rysunek 2.2. Zakładka Menedżera urządzeń okna dialogowego właściwości systemu

Dzięki Menedżerowi urządzeń możesz uzyskać następujące informacje:

• Ilość i rodzaj (IDE lub SCSI) dysków twardych.

• Producent i model napędu CD-ROM.

Uwaga

Niektóre napędy CD-ROM nie pojawiają się w oknie Menedżera urządzeń. Zazwyczaj plik config.sys zawiera

odpowiednie wpisy, z których możesz się dowiedzieć więcej na temat swojego CD-ROM-u.

• Rodzaj myszy podłączonej do komputera.

• Producent i typ karty graficznej.

• Producent i model urządzeń multimedialnych takich jak karty dźwiękowe itd.

• Producent i model karty sieciowej.

• Producent i model adaptera SCSI.

Przygotowanie dysku twardego

Operacja ta polega na zarezerwowaniu odpowiedniej ilości miejsca na dysku twardym. Jak to zrobić, dowiesz się

właśnie w tym podrozdziale. Najpierw poznasz budowę dysków twardych, następnie dowiesz się, jak poznać ich

strukturę, a na końcu nauczysz się, jak ją zmieniać.

Budowa dysków twardych

Zacznijmy od podstaw, które na pewno poznałeś pracując w systemie MS Windows. Większość systemów

operacyjnych, włączając MS Windows 95 i 98, zarządza dyskami twardymi poprzez podzielenie ich na partycje.

Aby można było mieć dostęp do partycji, Windows 95 i 98 przypisują do niej literę alfabetu (C:, D: i tak dalej).

Zanim będziesz mógł używać miejsca na partycji dysku twardego, musisz przeprowadzić formatowanie.

Formatowanie partycji powoduje utworzenie systemu plików, który dostarcza miejsca do przechowywania nazw

i atrybutów plików oraz danych, które te pliki zawierają. Microsoft Windows obsługuje kilka typów systemów

plików takich jak FAT oraz FAT32, który jest udoskonaleniem FAT (pozwala lepiej zagospodarować wolne

miejsce, szybciej uruchamia programy, obsługuje dyski twarde o dużej pojemności).

Partycje składają się na logiczną strukturę dysku, która jest rozumiana przez ludzi i większość programów

komputerowych. Jednakże dysk twardy posiada strukturę fizyczną, która bardziej przypomina aktualną budowę

sprzętu. Rysunek 2.3 przedstawia logiczną i fizyczną architekturę dysków.

Mechanicznie rzecz biorąc, dysk twardy składa się z talerzy przypominających stare płyty winylowe, z których

każdy związany jest z głowicą odczytu i zapisu. Głowica działa podobnie jak głowica w magnetowidzie,

dekodując dane jako serie impulsów elektromagnetycznych. W czasie ruchu obrotowego talerza głowice

zapisują dane na koncentrycznych pierścieniach zwanych ścieżkami, których numeracja zaczyna się od zera.

Przeciętny dysk twardy posiada setki tysięcy takich ścieżek.

Wszystkie ścieżki o tym samym promieniu nazywają się cylindrem. Podobnie jak w przypadku ścieżek,

numeracja cylindrów zaczyna się od zera. Liczba talerzy i cylindrów określa geometrię dysku twardego.

Większość komputerów typu PC wymaga podania geometrii dysku w BIOS-ie.

Systemy operacyjne preferują odczytywanie lub zapisywanie raczej tylko części ścieżek niż całości.

W konsekwencji ścieżki podzielone są na sektory, z których każdy zawiera ustaloną ilość bajtów; zazwyczaj

512.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: