R03_05_SPR.PDF

Rozdział 3.

Instalacja Linuksa

W tym rozdziale poznasz krok po kroku procedurę instalacyjną systemu Linux. Większość użytkowników nie

będzie miała w jej trakcie żadnych problemów; jednakże w przypadku napotkania jakichkolwiek

niespodziewanych trudności zamieściłem także podrozdział zawierający dodatkowe informacje na temat

uzyskiwania pomocy. Po jego lekturze powinieneś zainstalować Linuksa bez większych kłopotów.

Instalacja systemu operacyjnego i aplikacji

Aby zainstalować system Linux, należy przejść przez niezbyt skomplikowaną procedurę, która składa się z

trzech faz:

• Instalacji jądra i podstawowych komponentów systemu operacyjnego.

• Konfiguracji systemu.

• Instalacji dodatkowych aplikacji.

Uwaga

Pomimo że sam proces instalacyjny jest dość starannie przygotowany i pozbawiony błędów, może się tak

zdarzyć, że podczas instalacji wystąpią nieoczekiwane kłopoty, które w najgorszym przypadku mogą

doprowadzić do utraty danych znajdujących się na dysku. Wobec tego zaleca się rozpoczęcie instalacji

dopiero po wykonaniu archiwizacji ważnych dla użytkownika danych oraz przetestowaniu kopii zapasowych.

Interfejs programu instalacyjnego

Podobnie jak większość nowoczesnych dystrybucji, Debian GNU/Linux posiada prosty graficzny program

instalacyjny, który ułatwia instalację i wstępną konfigurację systemu. Program też działa w zdecydowanie

odmienny sposób niż jakakolwiek typowa aplikacja systemu Windows. Na przykład brak obsługi myszki lub

jakiegokolwiek urządzenia wskazującego; jedynym urządzeniem wejściowym jest klawiatura. Abyś umiał

efektywnie skorzystać ze wszystkich dostępnych opcji programu instalacyjnego, następne trzy podrozdziały

opisują specjalne skróty klawiaturowe, interfejs sterujący programu oraz wyjaśniają użycie wirtualnych konsol

systemu Linux.

Interfejs sterujący użytkownika

Rysunek 3.1 przedstawia typowy ekran wyświetlany przez program instalacyjny. Ekran ten zawiera następujące

elementy sterujące:

• Główne okno

Program instalacyjny uruchamia się w pełnym ekranie. Pierwszy wiersz od góry wyświetla nazwę

aktualnego kroku instalacyjnego. Na rysunku 3.1 widzimy „Wybór rodzaju kontrolera napędu CD-

ROM”. Nie można zminimalizować głównego okna ani też zmienić jego rozmiarów.

• Kursor

Podobnie jak w programach systemu Windows, procedura instalacyjna posiada kursor. Natomiast

w przeciwieństwie do Windows, ruchy kursora są sterowane z klawiatury. Położenie kursora jest

nazywane skupieniem wejścia ( input focus ). W jednym momencie tylko jeden element sterujący posiada

skupienie wejścia, które odpowiada na polecenia z klawiatury. Program instalacyjny wyświetla

prostokątny, niebieski kursor, który zaznacza dane pole. Na rysunku 3.1 element listy zwany /dev/hdc

posiada właśnie skupienie wejścia.

• Lista z możliwością jej przewijania .

Pozwala na wyświetlanie kolejnych stron oraz podstron list wyboru — zbyt długich, aby zmieściły się

na jednym ekranie. W danym momencie tylko lista aktywna jest podświetlona na niebiesko. Jeżeli lista

posiada skupienie wejścia, klawisze strzałki w górę i w dół pozwalają poruszać się po niej odpowiednio

w górę i w dół. Niektóre elementy list są powiązane z konkretną akcją, którą możesz zainicjować

wciskając Enter .

• Przyciski

Wiele programów okienkowych posiada jeden lub kilka przycisków. Aby aktywować przycisk, zaznacz

go kursorem lub naciśnij klawisz Tab . Kiedy uaktywnisz ten element, naciśnij Enter , aby rozpocząć

akcję związaną z przyciskiem.

Chociaż na rysunku 3.1 nie ma okna tekstowego, mają go niektóre programy instalacyjne. Pozwala on na

wprowadzenie tekstu, który jest następnie wysyłany do programu instalacyjnego podczas naciskania klawisza

OK . Okno tekstowe można zidentyfikować przez charakterystyczne podkreślenia, które określają jego obszar

wejściowy.

Rysunek 3.1. Typowy ekran wyświetlany przez program instalacyjny

Powszechne skróty klawiszowe

Skróty klawiszowe pozwalają kierować operacjami programu instalacyjnego. Na przykład możesz użyć klawisza

Tab do przesunięcia skupienia wejścia z jednego elementu kontrolnego na drugi. Tabela 3.1 podsumowuje

skróty, które są rozpoznawane przez program instalacyjny.

Tabela 3.1. Skróty klawiszowe używane przez program instalacyjny

Klawisz

Znaczenie

Enter

Wysyła żądanie przycisku „naciśnij” do programu instalacyjnego

Tab

Przesuwa skupienie wejścia do następnego pola

Strzałka w dół

Przesuwa kursor w dół

Strzałka w górę

Przesuwa kursor w górę

Strzałka w lewo

Przesuwa kursor w lewo

Strzałka wprawo

Przesuwa kursor w prawo

Uwaga

Klawisze należy wciskać tylko wtedy, gdy okno dialogowe programu instalacyjnego jest aktywne. Naciśnięcie

klawisza w nieodpowiednim momencie może spowodować wysłanie odpowiedniego sygnału do programu

zainicjowanego przez procedurę instalacyjną, co może spowodować przerwanie pracy takiego programu oraz

brak możliwości kontynuacji instalacji systemu Linux.

Konsole wirtualne

Konsola to kombinacja klawiatury i urządzenia wyświetlającego takiego jak monitor. Jest podstawowym

interfejsem użytkownika pozwalającym na komunikację z komputerem; możesz wprowadzać znaki z klawiatury

i oglądać wpisany tekst na ekranie monitora.

Chociaż komputery domowe rzadko posiadają więcej niż jedną konsolę, to system Linux umożliwia korzystanie

z kilku konsol na takiej właśnie maszynie. Za pomocą specjalnej kombinacji klawiszy możesz zdecydować, do

której konsoli jest aktualnie podłączona klawiatura i monitor. Tabela 3.2 przedstawia wirtualne konsole używane

przez program instalacyjny. Główny ekran procesu instalacji pojawia się na konsoli 1. Reszta konsol jest często

używana do rozwiązywania problemów — zazwyczaj nie będziesz ich używał. Pomimo to uznasz może za

stosowne sprawdzenie zawartości każdej z nich.

Tabela 3.2. Wirtualne konsole używane podczas instalacji

Konsola

Kombinacja klawiszy Zawartość

ALT+F1

Główne okno dialogowe instalacji

ALT+F2

Znak zachęty powłoki, który pozwala na

wprowadzanie poleceń przetwarzanych przez

system Linux

ALT+F3

Status instalacji zawierający wiadomości

przerwania uruchamianych podczas instalacji

programów

ALT+F4

Dziennik instalacji zawierający informacje i

wiadomości procesu instalacyjnego

Instalacja jądra i podstawowych komponentów systemu

Jeśli masz możliwość startowania komputera z napędu CD-ROM, możesz uruchomić go z dysku CD-ROM

dołączonego do tej książki; jest to najprostsza metoda inicjalizacji systemu Linux. Odpowiednie opcje

umożliwiające uruchamianie z napędu CD-ROM znajdziesz w BIOS-ie komputera.

Uruchamianie z poziomu systemu MS-DOS lub Windows 9x

Jeśli nie możesz od razu wystartować komputera z napędu CD-ROM, spróbuj najpierw uruchomić system MS-

DOS lub Windows. Następnie przy użyciu np. Menedżera plików skopiuj podane poniżej pliki z katalogu install

(znajdującym się na dysku CD-ROM) do dowolnego katalogu na dysku:

boot.bat

linux

loadlin.exe

root.bin

Następnie kliknij prawym przyciskiem myszki plik boot.bat i z menu, które się pojawi, wybierz Utwórz skrót .

System Windows utworzy ikonę o nazwie Skrót do boot.bat . Ponownie kliknij prawym przyciskiem myszki, tym

razem w ikonę i wybierz z menu Właściwości . Pojawi się okno dialogowe Właściwości . Kliknij zakładkę

Program , a następnie wybierz opcje zaawansowane. Zaznacz opcję Tryb MS-DOS i kliknij OK . Następnie

jeszcze raz kliknij OK , aby zamknąć okno dialogowe Właściwości .

Aby uruchomić Linuksa, kliknij dwukrotnie ikonę Skrót do boot.bat . Pojawi się okno dialogowe z zapytaniem,

czy chcesz zamknąć wszystkie programy i kontynuować. Zamknij ważne aplikacje i kliknij Yes .

Uruchamianie z dyskietek startowych

Jeśli nie możesz wystartować komputera z napędu CD-ROM oraz masz problemy z uruchomieniem Linuksa z

poziomu systemu MS-DOS lub Windows, możesz jeszcze użyć dyskietek startowych. Zanim rozpoczniesz

instalację, zaopatrz się w dwie zwykłe dyskietki 1,44 MB. Jednej z nich użyjesz do stworzenia dysku

instalacyjnego systemu, a na drugiej utworzysz dysk startowy Linuksa.

Aby rozpocząć instalację systemu, musisz uruchomić komputer z dyskietki zawierającej jądro systemu Linux.

Utworzenie takiej dyskietki wymaga wykonania specjalnych operacji, nie można niestety skopiować tak po

prostu plików na dyskietkę i już.

Aby utworzyć dysk startowy, wykonaj dokładnie poniższe czynności:

1. Włóż dysk CD-ROM do napędu.

2. Uruchom okno trybu MS-DOS, klikając Start -> Programy -> Tryb MS-DOS .

3. W oknie trybu MS-DOS zmień literę dysku na literę napędu CD-ROM, na przykład I: (patrz rysunek

3.2).

4. Następnie wpisz cd tools\rawrite2 , wydaj polecenie rawrite2 i naciśnij Enter .

5. Podaj teraz nazwę pliku obrazu dysku źródłowego — boot\resc1440.bin i naciśnij Enter .

6. Podaj literę przypisaną do urządzenia stacji dyskietek (zazwyczaj a: ).

7. Włóż sformatowaną dyskietkę do stacji i naciśnij Enter .

Cała operacja zajmuje najwyżej minutę. Zaczekaj, aż program rawrite2 zakończy operacje,

i uruchom ponownie komputer z nowo utworzonej dyskietki.

Rysunek 3.2. Program rawrite2 tworzy dyskietkę startową

Procedura instalacyjna

Kiedy uruchomi się system Linux, powinieneś zobaczyć znak zachęty boot: przedstawiony na rysunku 3.3.

Naciśnij Enter , aby rozpocząć procedurę instalacyjną.

Rysunek 3.3. Znak zachęty boot:

Uwaga

Znak zachęty boot: umożliwia przekazywanie różnych opcji do jądra. Większość systemów można

uruchomić bez potrzeby podawania jakichkolwiek dodatkowych opcji. Jeśli nie możesz poprawnie uruchomić

komputera z napędu CD-ROM lub stacji dyskietek, prawdopodobnie będziesz musiał podać opcję do jądra.

Naciśnięcie klawisza F1 spowoduje wyświetlenie stron pomocy. Jeśli informacje te nie wystarczą do

rozwiązania problemu, zajrzyj do podrozdziału „Pomoc” znajdującego się na końcu tego rozdziału.

Rysunek 3.4. Okno powitalne

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: