Czym jest Tensegrity.pdf

(69 KB) Pobierz
135610986 UNPDF
Czym jest Tensegrity ?
Tensegrity to współczesna wersja ćwiczeń zwanych magicznymi krokami stworzonych
przez indiańskich szamanów żyjących w Meksyku w czasach poprzedzających konkwistę.
Czasy poprzedzające hiszpańską konkwistę” to pojęcie używane przez Don Juana,
meksykańskiego szamana, który wprowadził Carlosa Castanedę, Karol Tiggs, Florindę Donner-
Grau i Taishę Abelar w kognitywny świat mędrców żyjących w Meksyku w starożytności, która
zgodnie z Don Juanem przypadała na okres pomiędzy 5.000 a 8.000 lat p.n.e.
Don Juan tłumaczył swym uczniom, że szamani poprzez swą praktykę odkryli, iż
człowiek może postrzegać energię bezpośrednio tak, jak ona przepływa we wszechświecie.
Twierdzili oni, że każdy z nas może choćby na chwilę powstrzymać system odpowiadający
naszej konfiguracji, który przekształca we wrażenia docierającą do nas energię. Jak twierdzą
szamani, transformacja potoku wchodzącej energii we wrażenia stwarza system interpretacji,
który przekształca przepływającą we wszechświecie energię w znany nam świat codzienności.
Don Juan mawiał, że po tym jak szamani starożytności przekonali się do sensu
bezpośredniego postrzegania energii, które nazywali widzeniem, starali się go udoskonalić,
stosując go do samych siebie. Gdy tego zapragnęli, widzieli wtedy siebie nawzajem jako zbitek
pól energetycznych. Kiedy człowieka widzi się w taki sposób, jest on postrzegany przez
jasnowidzących jako gigantyczna świetlista sfera. Sfera ta ma szerokość wyciągniętych na boki
rąk.
Gdy postrzegamy człowieka, jako zbitek pól energetycznych, w odległości wyciągniętej do
tyłu ręki na wysokości łopatek można dostrzec punkt o większej intensywności. Starożytni
mędrcy, którzy odkryli ten święcący punkt, nazwali go punktem zbornym, gdyż doszli oni do
wniosku, że właśnie w nim tworzy się percepcja. Przy pomocy widzenia zauważyli oni, że w
tym świetlistym punkcie, położenie którego jest jednakowe dla wszystkich ludzi, zbiera się
miliardy pól energetycznych w formie świecących włókien, z których zbudowany jest
wszechświat. Zbierając się w tym punkcie włókna stają się wrażeniami, które wykorzystuje
ludzki organizm.
Szamani odnosili się do tego wykorzystania energii zmieniającej się we wrażenia jak do
aktu magicznego: energia sama w sobie przekształcana jest w punkcie zbornym w realny,
wszechogarniający świat, w którym ludzkie istnienia jako organizmy mogą żyć i umierać.
Mędrcy przypisywali temu właśnie systemowi interpretacji przemianę potoku wpływającej
abstrakcyjnej energii w odbierany świat.
Ich wstrząsającym spostrzeżeniem, zarówno dla nich samych jak i tych, którzy interesują
się energią jest to, że punkt zborny to nie tylko miejsce transformacji energii we wrażenia, lecz
także miejsce, gdzie następuje interpretacja wrażeń.
Ich kolejną niezwykłą obserwacją było również to, że w trakcie snu punkt zborny łatwo i
naturalnie przesuwa się ze swojego zwyczajowego położenia w inne miejsce. Odkryli oni, że im
to przesunięcie jest większe, tym sen człowieka jest bardziej niezwykły.
Powyższe spostrzeżenia umożliwiły szamanom konkretne działania. Zaczęli oni za
pomocą intencji przesuwać punkt zborny, w rezultacie czego powstała sztuka śnienia. Szamani
określili tą sztukę jako praktyczne wykorzystanie zwykłych snów dla stworzenia przejścia do
innych światów percepcji przy pomocy intencjonalnego przesunięcia punktu zbornego oraz
intencjonalnego utrzymywania jej w nowym położeniu. Poznanie sztuki śnienia było mieszanką
ich głębokiego zrozumienia i bezpośredniego widzenia energii przepływającej we
wszechświecie. Doszli oni do wniosku, że w swoim zwykłym położeniu
w punkcie zbornym zbiera się ograniczona liczba włókien energetycznych składających się na
wszechświat, lecz jeśli punkt zborny przemieszcza się wewnątrz świetlistego jaja, to w nim
zbiera się inna ograniczona część pól energetycznych i jako tego rezultat powstaje nowy potok
wrażeń: różne od zwyczajowych pola energetyczne przekształcają się we wrażenia i te nowe
pola energetyczne odbierane są jako całkiem nowy świat.
Sztuka śnienia stała się dla szamanów starożytności ich podstawowym zajęciem.
Praktykując ją doświadczali stanu fizycznego błogostanu. Starając się przenieść te stany do
zwykłej świadomości odkryli, że mogą zrobić to za pomocą określonych ruchów. Ich wysiłki
zostały uwieńczone odkryciem wielkiej ilości takich ruchów, które nazwali oni magicznym
krokami. Magiczne kroki stały się dla mędrców starożytnego Meksyku największym skarbem.
Przyjęły one postać rytuałów, a nauczanie ich w atmosferze największej tajemnicy ograniczało
się jedynie do wąskiego grona uczniów. Właśnie w taki sposób Don Juan Matus nauczał swoich
uczniów. Uczniowie ci, będący ostatnim ogniwem w jego linii przekazu, doszli do wspólnego
wniosku, że dalsze utrzymywanie magicznych kroków w tajemnicy przeczy ich celowi, którym
było udostępnienie świata Don Juana dla wszystkich , którzy tego na prawdę pragną.
Zdecydowali się zatem zrzucić zasłonę tajemnicy z magicznych kroków. Stworzyli oni
Tensegrity. Termin ten, wzięty z architektury, oznacza " właściwość struktur szkieletowych
polegająca na ciągłym angażowaniu elementów napinających i sporadycznym stosowaniu
elementów kondensujących w taki sposób, że każdy element funkcjonuje z maksymalną
sprawnością i wydajnością." Termin ten składa się z dwóch słów - Tension (napięcie) oraz
integrity (integralność) i łączy w sobie dwie siły zawarte w magicznych krokach.
Cytat z czasopisma Carlosa Castanedy: " Czytelnicy nieskończoności, " nr 1, wydanie I, 1996.
Opublikowane przez Cleargreen Inc., Laugan Productions, Incorporated. Wszelkie prawa
zastrzeżone.
Źródło: http://spacernp.w.interia.pl/whatistensegr.html
Zgłoś jeśli naruszono regulamin