PRZEMOC
”jednorazowe albo powtarzające się umyślne działanie lub zaniechanie naruszające prawa lub dobra osobiste członków rodziny, w szczególności narażające te osoby na niebezpieczeństwo utraty życia, naruszające ich godność, nietykalność cielesną, wolność w tym seksualną, powodujące szkodny na ich zdrowiu fizycznym lub psychicznym a także wywołujące cierpienia i krzywdy moralne u osób dotkniętych przemocą.”
Anna Lipowska-Teutsch zjawisko przemocy określa jako: „zespół atakujących, nadzorujących i kontrolujących zachowań, obejmujących przemoc fizyczną, przemoc seksualną i przemoc emocjonalną. Jest to spójna całość, ciąg zachowań o charakterze zamierzonym i instrumentalnym, których celem jest zniewolenie ofiary, wyeliminowanie jej suwerennych myśli i działań, podporządkowanie jej żądaniom i potrzebom sprawcy.”
Wanda Sztander, koncentrując się na skutkach i celu zjawiska przemocy w swojej definicji opisała je jako: „działania, które niezależnie od formy upośledzają ostatecznie moc kogoś, kto jest obiektem. Taki też jest cel przemocy, czyniącej z człowieka istotę bezwolną.”
Dorota Sasal wskazuje na cztery charakterystyczne dla zjawiska przemocy cechy:
Jadwiga Mazur proponuje następującą klasyfikację przemocy:
Kelvin Browne i Martin Herbert powyższą klasyfikacje uzupełniają o:
Wiele badań dowodzi, że przemoc nie jest czynem jednorazowym, odbywa się cyklicznie, wg trzech powtarzających się faz
W fazie pierwszej narasta napięcie i agresywność sprawcy. Każdy drobiazg wywołuje jego irytację, prowokuje kłótnie i staje się coraz bardziej agresywny. Ofiara stara się opanować sytuację i oddalić zagrożenie. Często pojawiają się u ofiary różne dolegliwości fizyczne, bóle żołądka i głowy, ofiara często cierpi na bezsenność, utratę apetytu, wpada w apatię lub ogarnia ją silny niepokój. Czasem nie mogąc wytrzymać tego oczekiwania sama prowokuje spięcie, aby wreszcie "mieć to za sobą".
Po tej fazie następuje druga faza gwałtownej przemocy. W tej fazie dochodzi do wybuchu agresji i rozładowania złości przez sprawcę. Ofiara doznaje zranień fizycznych i psychicznych, znajduje się w stanie szoku. Stara się uspokoić sprawcę i ochronić siebie. W tej fazie ofiara decyduje się na wezwanie pomocy. Odczuwa przerażenie, złość, bezradność, często traci ochotę do życia.
W trzeciej fazie, nazywanej fazą „miodowego miesiąca” , wszystko się zmienia. Sprawca przemocy wyładował swą złość i zaczyna sobie zdawać sprawę z tego co zrobił. Stara się być inną osobą. Szuka wytłumaczenia i usprawiedliwienia dla swojego agresywnego zachowania. Przeżywa poczucie winy, okazuje skruchę, przeprasza i obiecuje, że to się już nie powtórzy. Zaczyna okazywać ciepło i miłość ofierze. Przynosi kwiaty, prezenty, zachowuje się jakby nigdy nie doszło do sytuacji, w której stosował przemoc. Takie zachowanie sprawcy powoduj, że ofiara zaczyna wierzyć, że partner się zmienił i że przemoc była jedynie wyjątkowym incydentem, który już nigdy się nie powtórzy. Faza "miodowego miesiąca" jednak przemija i wkrótce rozpoczyna się ponownie faza narastania napięcia. Powtarza się faza gwałtownej przemocy. Przemoc na ogół jest jednak bardziej gwałtowna i dłuższa. Doświadczenia miodowej fazy demobilizują ofiarę i utrwalają u sprawcy poczucie bezkarności oraz przeświadczenie, że następnym razem znowu uzyska przebaczenie. Następne fazy miodowe są już zdecydowanie krótsze i mniej „miodowe”.
RELACJE W KTÓRYCH NASTĘPUJE PRZEMOC
STEREOTYPY MITY I PRZEKONANIA DOTYCZĄCE PRZMOCY
PRACA Z OSOBAMI DOZNAJĄCYMI POMOC
Budowanie rozwiązania wymaga dokładnego zbadania:
PRACUJ Z CZŁOWIEKIEM NIE Z PROBLEMEM
STRATEGIE PRACY PSYCHOLOGICZNEJ Z OSOBAMI STOSUJĄCYMI PRZEMOC
FORMY PRACY Z OSOBAMI UWIKŁANYMI W PRZEMOC:
Ustawa o przeciwdziałania przemocy w rodzinie z dnia 29.07.2005r, nowelizowana ustawą z dnia 10.06.2010r. (obowiązuje od 01.08.2010r)
DZ.U. 125, poz.842
Osoby uwikłane w przemoc często narażone są na sytuacje kryzysowe
KRYZYS JEST TO:
RODZAJE KRYZYSÓW:
FAZY KRYZYSU wg Eriksona
CECHY CHARAKTERYSTYCZNE DLA KRYZYSU:
INTERWENCJA KRYZYSOWA- stanowi zespół intredyscyplinrnych działań podejmowanych na rzecz osób i rodzin będących w stanie kryzysu
Celem interwencji jest:
SZEŚCIOETAPOWY MODEL INTRWENCJI KRYZYSOWEJ:
1.WYSŁUCHANIE
· Pomoc klientowi w zdefiniowaniu problemu
· Zastosowanie wsparcia społecznego
2.DZIAŁANIE
WSKAZANE CECHY OSOBY POMGAJĄCEJ W KRYZYSIE:
FORMY POMOCY W KRYZYSIE
RODZAJE POMOCY PSYCHOLOGICZNEJ:
MEDIACJE- to sposób na rozwiązanie konfliktu z udziałem osoby trzeciej- mediatora- neutralnego, bezstronnego i nie podejmującego rozstrzygających decyzji.
SYTUACJE, W KTÓRYCH WARTO SKORZYSTAĆ Z MEDIACJI RODZINY:
ZASADY MEDIACJI RODZINNYCH:
ZALETY MEDIACJI RODZINNYCH:
KONFERENCJA GRUPY RODZINNEJ- metoda pracy z rodziną
Jest spotkaniem, w którym uczestniczy jak największa liczba członków rodziny. Rodzina spotyka się we własnym gronie by podjąć próbę rozwiązania problemów. Jest ona ekspertem, która jest w stanie najlepiej ocenić możliwości swojej rodziny, jej dynamikę i sposoby podejmowania decyzji
CEL KONFERENCJI GRUPY RODZINNEJ:
UCZESTNICY KGR:
SYTUACJE ORGANIZOWANIA KGR:
ETAPY KONFERNCJI GRUPY RODZINY
I Przygotowanie do spotkania:
II Przebieg konferencji:
III Akceptowanie przez koordynatora bezpiecznego planu pomocy przygotowanego przez rodzinę
IV Przekazanie uczestnikom kopii planu działania
V Realizacja planu pomocy przez rodzinę
VI Monitorowanie realizacji planu stworzonego przez rodzinę
VII Udzielanie wsparcia i pomocy
ZAKŁADANE REZULTATY PRACY METODĄ KGR:
MODEL PODEJŚCIA SKONCENTROWANEGO NA ROZWIĄZANIACH WYMAGA:
dokładnego zbadania:
Diot