Szwajcaria.doc

(71 KB) Pobierz

SZWAJCARIA

 

·         konstytucja z 1 I 2000 – bardo sztywna

a)     całkowita zmiana:

-          100 00 wyborców (ogólny wniosek) – referendum

-          jedna  izb parlamentu – musi być poparta przez drugą, jeśli brak akceptacji, referendum, jeśli okaże się że ludzie są za zmianą – skrócenie kadencji parlamentu

-         



inicjatywa parlamentarzystów

 

 

 

droga ustawodawcza w parlamencie – referendum zatwierdzające podwójne (tj. liczy się głosy pojedynczych wyborców i głosy kantonów – żeby konstytucja była zatwierdzona za musi być większość wyborców i większość kantonów

b)     częściowa zmiana:

-          100 000 wyborców (ogólny wniosek lub gotowy projekt) do parlamentu, który jeśli to był ogólny wniosek to uchwala na jego podstawie przepis konstytucyjny, a potem podwójne referendum, albo jeśli gotowy projekt to od razu referendum. W drugim przypadku parlament może przedstawić kontrprojekt, wtedy glosowanie odbywa się nad obydwoma projektami i za oboma można się opowiedzieć (wygrywa ten który w większości kantonów). Jeśli parlament jest przeciwko ogólnemu wnioskowi wyborców, ogłaszane jest pojedyncze referendum dotyczące tego czy parlament ma się  w ogóle tym projektem zająć, jeśli wynik „za” nie powoduje to skrócenia kadencji, parlament musi po prostu opracować tekst tej zmiany, po tym referendum podwójne.

-          Inicjatywa parlamentu – w trybie przewidzianym dla uchwał – później podwójne referendum

 

-instytucja „ustaw pilnych nie mających podstaw w konstytucji” – uchwalane na czas określony, w ciągu pierwszego roku jej obowiązywania musi odbyć się referendum podwójne

 

·         Państwo demokratyczne, socjalne, państwo prawa

-          federalizm

-          parlament sprawuje „władzę najwyższą” nie ma równowagi władz

-domniemanie kompetencji parlamentu

-szeroki zakres kompetencji

-żaden z czynników pozaparlamentrnych nie może rozwiązać izb, żaden nie może zwołać go na sesję

-izby same rozstrzygają o ważności wyborów

-żaden organ pozaparlamentarny nie ma prawa orzekania o niekonstytucyjności ustaw

-mimo to parlament nie egzekwuje odpowiedzialności politycznej rządu

 

-          monokratycznoość egzekutywy – całość władzy w rękach jednego organu, jest to organ kolegialny wybierany przez parlament (ciągle ci sami póki sami nie zrezygnują)

 

·         zasada federalizmu

 

26 kantonów:

-          dopiero po wyrażeniu zgody zainteresowanej ludności, kantonu, większości Narodu i kantonów mogą zajść zmiany w liczbie i statucie kantonów

-          dawne 6 półkantonów teraz ma status kantonów, ale wybierają 1 a nie 2 deputowanych do Rady Kantonów, a w referendum podwójnym ich głos licony jako 0,5

-          kantony posiadają charakter państw (własna konstytucja i prawo kantonalne – parlamenty, ale wdrażają też prawo federalne – rządy kantonalne; mogą zawierać umowy między sobą, z Federacją i z podmiotami zagranicznymi)

-          sprawy publicznoprawne między Federacją a kantonami rozstrzyga Trybunał Federalny

-          rozstrzygnięcia organów federalnych obowiązują bezpośrednio, bez potrzeby ich transformacji przez władze kantonalne

-          domniemanie własności kantonów

-          kompetencje kantonów m.in. oświata, opieka zdrowotna, kultura, kościoły, policja, sądy

-          kompetencje Federacji to jedynie stanowienie prawa i przydziela sumy budżetowe, realizacja należy do administracji kantonalnej (rządów kantonalnych)

-          wpływ kantonów na funkcjonowanie Federacji:

a)      druga izba

b)     wybory do pierwszej izby – okręgiem kanton

c)      wymóg aby każdy minister federalny pochodził z innego kantonu

d)     prawo inicjatywy ustawodawczej każdego z kantonów

e)      8 kantonów może zażądać przeprowadzenia referendum wobec uchwalonych już ustaw

f)       obowiązek zasięgania opinii kantonów w procedurze konsultacyjnej

-          wpływ Federacji na kantony

a)      poddawanie konstytucji kantonalnych i ich zmian procedurze gwarancyjnej (muszą spełniać wymogi)

b)     czuwanie nad wyższością prawa federalnego

c)      prawo sprzeciwu w umowach kantonów z podmiotami zagranicznymi

d)     zatwierdza lub odmawia zmiany granic międzykantonalnych

e)      zatwierdza akty normatywne kantonów wydawanych na podstawie zlecenia wyrażonego w ustawach federalnych

f)       interwencja federalna gdy zakłócony porządek konstytucyjny

 

v    Procedury demokracji bezpośredniej

Demokracja referendalna:

 

      1. konstytucyjna inicjatywa ludowa w sprawie całkowitej zmiany konstytucji
      2. inicjatywa ludowa w sprawie częściowej zmiany konstytucji (parlament może unieważnić inicjatywę jeśli jest niezgodna z regułami prawa międzynarodowego)
      3. referendum obligatoryjne:



a)zmiany konstytucji federalnej

Referendum podwójne

b)przystąpienie do organizacji kolektywnego bezpieczeństwa lub do wspólnoty ponadnarodowej

c)ustawy federalne uchwalane w trybie pilnym i nie oparte o konstytucję

 

Referendum pojedyncze



d)pytanie czy przeprowadzić całkowitą zmianę konstytucji przy różnym stanowisku izb

e)sprawa poparcia wniosku wstępnego z inicjatywy ludowej o całkowitą zmianę konstytucji

f)sprawa poparcia wniosku wstępnego o częściową zmianę Konstytucji jeśli parlament odrzuci ów projekt

 

      1. referendum fakultatywne (50 000 wyborców, 8 kantonów)

a)ustawy federalne – uchwalane prze parlament ustawy wchodzą w życie po 100 dniach: wyborcy składają żądanie na ręce rządu federalnego – wyniki referendum są wiążące

b)przy ustawach pilnych –  referendum musi być przeprowadzone w ciągu 100 dni ich obowiązywania

c)uchwały federalne gdy konstytucja dopuszcza taką możliwość

d)umowy międzynarodowe – bezterminowe i nieprzewidujące wypowiedzenia

 

      1. postępowanie konsultacyjne – obowiązek władz federalnych w procesie przygotowania projektów ważniejszych ustaw do uzyskania stanowiska partii politycznych, kantonów i innych środowisk
      2. demokracja bezpośrednia jest jeszcze bardziej rozbudowana w kantonach (ludowa inicjatywa ustawodawcza, referendum budżetowe, w 5 kantonach zgromadzenie ludowe jest najwyższym organem władzy)

 

 

 

v    Parlament (Zgromadzenie Federalne)

 

-dwuizbowy parlament : rada Narodu – 200 deputowanych Narodu, Rada Kantonów – 46 deputowanych kantonów

- dwuizbowość symetryczna – na każde rozstrzygnięcie musi być wyrażona zgoda obu izb, jednakowa kadencja – 4 lata,  postępowanie ustawodawcze może rozpocząć się w każdej z izb

-          system wyborczy

1)Rada Narodu

-okręgi = kantony , w każdym wybierany co najmniej jeden deputowany, liczba deputowanych proporcjonalna do liczby mieszkańców

-system proporcjonalny, w kantonach najmniejszych w których wybierany tylko jeden – większość zwykła

-zgłaszanie kandydatów – 15-osobowe grupy wyborców

-sposób głosowania: wyborca dysponuje taką liczbą głosów ilu ma do wybrania kandydatów, dysponuje nimi swobodnie, może zakreślić kandydatów z jednej listy, bądź kilku skrełsic i na ich miejsce wpisać kandydata z innej listy („pióropusz”) lub dwa razy głosować na tego samego kandydata („kumulacja”)

-system proporcjonalny Hagenbacha – Birschoffa:

            głosy oddane na wszystkie partie w kantonie              = dzielnik



          liczba mandatów do obsadzenia w kantonie +1

 



       głosy na poszczególną listę         = x, y

Liczba mandatów dla danej listy





              dzielnik

 

 

pozostają spore reszty i mandaty nieobsadzone – kolejne dzielenia, tyle razy ile jeszcze wolnych głosów:

 



         głosy na listę                                  - lista z największym rezultatem – kolejny mandat

liczba dotychczas otrzymanych mandatów

 

2)Rada Kantonów

-dwóch (w 6 kantonach – jednego) deputowanego większością bezwzględną (II tury)

-zakaz ubiegania się o mandat parlamentarny członkom kantonalnych rządów i parlamentów

 

-parlament niezawodowy – nie może być jedynym źródłem utrzymania

 

-          organizacja i funkcjonowanie

-przewodniczący wybierany na roczną kadencje i 2 jego zastępców (przewodniczący kieruje obradami, w rzie remisu jego glos rozstrzygający, ale głosuje tylko wtedy)

-przewodniczący + z-cy + przewodniczący frakcji partyjnych (to w RN, w RK są skrutatorzy) = Biuro danej izby ( układa merytoryczny program sesji, sposób obradowania, składy komisji..)

-Biuro x2 = Konferencja Koordynacyjna (ustala priorytet czasowy rozpatrywania poszczególnych spraw, kontakty z rządem – w pracach bierze udział Prezydent i Kanclerz)

-komisje – 12, takie same w RN i RK – w części problemowe, np. komisja spraw zagranicznych, w części funkcyjne, np. komisja nadzoru; Biuro może także powoływać komisje niestałe – zwykle dla każdego projektu, +komisje specjalne – w szczególnych przypadkach, do prac innych niż ustawodawcze

-4 sesje w roku, sesje nadzwyczajną mogą zwołać Rada Federalna lub ¼ deputowanych

 

-          funkcje Zgromadzenia Narodowego

1)udział w dokonywaniu zmian konstytucyjnych – inicjatywa, kontrprojekt, przeprowadzenie zmiany w drodze ustawodawczej; ustawy pilne

2)funkcja ustawodawcza

-ustawy zwykłe – sprawy ważne w formie ustaw (m.in. wykonywanie praw politycznych, w prawach jednostki, obciążenia fiskalne, organizacja władz federalnych), pozostałe – przez rząd

-ustawy pilne

-rozporządzenia parlamentarne

-pozostałe uchwały federalne – np. budżet (fakultatywne referendum)

 

 

PROCEDURA USTAWODAWCZA

 

Inicjatywa – każdy deputowany, komisja (w postaci projektu lub ogólnego wniosku), frakcje, Rada Federalna (tylko projekt), 8 kantonów

Procedura może rozpocząć się w każdej z izb (decydują przewodniczący)

 

        1. wstępne rozpatrzenie przez komisję (częściej niestałą) z odpowiednim departamentem rządowym, może zlecić konsultacje, komisja może wprowadzić poprawki, a dla projektu parlamentarnego może stworzyć kontrprojekt – sprawozdanie zarówno izbie jak i rządowi (jak projekt parlamentarny – rząd ma przedstawić swoją ocenę)
        2. Dyskusja inicjująca w izbach, możliwe: odrzucenie, zwrócenie inicjatorowi do ponownego opracowania, uchwalenie przejścia do debat szczegółowych
        3. Debaty szczegółowe nad projektem komisji – nieograniczone prawo zgłaszania poprawek
        4. Głosowanie nad każda poprawką potem nad całością
        5. Postępowanie w drugiej izbie, te same fazy, jeśli od razu odrzuci to projekt przepada, jeśli od razu przyjęcie pozytywnego stanowiska – Komisja Redakcyjna (+ formalne głosowanie finalne)
        6. Gdy występują różnice stanowisk – projekt odsyłany z jednej izby do drugiej, każda kolejna debata poprzedzona pracami odpowiednich komisji w obu izbach lub komitetu pośredniczącego. Kolejne debaty dotyczą tylko spraw co do których rozbieżności
        7. Jeśli po trzech debatach nie uda się dojść od kompromisu – konferencja pojednawcza (po 13 deputowanych z izb) – uzgodniony tekst – musi być zaakceptowany przez obie izby inaczej postępowanie upada

 

3.Funkcja elekcyjna

-          wybór Rady Federalnej – po każdych wyborach do parlamentu

-na wspólnym posiedzeniu Zgromadzenia Federalnego

-wybór oddzielny na każde z 8 stanowisk

-nie ma zgłaszania kandydatów, deputowani po prostu wpisują nazwisko

-większość bezwzględna – głosowanie do skutku (od  3 tury nie można wpisywać nowych)

-reguła wybierania tych samych

-nie można odwołać ministrów

-          spośród Rady Federalnej wybierany Prezydent i Wice prezydent na roczną kadencję, ponowny wybór jest możliwy, ale dopiero wtedy gdy „przejdzie cała kolejka”, wybór w sposób analogiczny jak wyżej

-          sędziowie Trybunału Federalnego

-wybór całości na 6 lat

-pierwsza tura głosowań – wybrani tylko ci co uzyskali bezwzględną większość, jeśli zostały miejsca do obsadzenia – wybory uzupełniające – bezwzględna większość ale wiele tur (od trzeciej skreśla się tych którzy otrzymali najmniej głosów)

-          Kanclerz Federalny

-          Generał – głównodowodzący armii w okresie zagrożenia

-          Prokurator gdy deputowany ma postępowanie karne

 

 

-funkcja kierowniczo – inspiracyjna wobec rządu

1)     zlecanie zadań: przez postulat – uchwała jednej z izb na wniosek deputowanego żądająca zbadania i przedstawienia izbie raportu o celowości projektu ustawy lub środka – nie jest wiążące; rezolucje – uchwała jednej z izb, wymagająca zatwierdzenia przez drugą – zleca rządowi przedłożenie określonego projektu ustawy – też nie wiążące; zalecenia (Rada Kantonów)

2)     środki dotyczące realizacji prawa federalnego

3)     środki dla ochrony bezpieczeństwa zewnętrznego wewnętrznego, niezawisłości i neutralności: w sytuacjach nadzwyczajnych – wydawanie rozporządzeń parlamentu; w sytuacjach normalnych – postulaty, rezolucje, ustawy pilne, budżet, umowy międzynarodowe

4)     współdziałanie w planowaniu ważnych czynności państwowych

5)     uczestniczenie w kształtowaniu polityki zagranicznej (szerokie informowanie parlamentu o sytuacji i zgoda na umowy międzynarodowe i poddanie ich referendum)

6)     zarządzanie stanu pełnienia prze siły zbrojne służby cywilnej i ogłoszenie stanu całkowitej lub częściowej mobilizacji

7)     składanie przez rząd oświadczeń na forum połączonych izb

8)     wydawanie oświadczeń dotyczących ważnych wydarzeń (nie wiążące)

 

-funkcja wykonywania zarządu administracyjnego

1)     wydawanie aktów indywidualnych

2)     uchwalanie budżetu państwa

3)     podejmowanie decyzji w sprawach bieżącego funkcjonowania gospodarki finansowej

 

-funkcja kontrolna

1)                                                 zwierzchni nadzór nad Radą Federalną, administracją federalną, sądami federalnymi

2)                                                 komisje nadzoru izb: jedne ze stałych komisji, dzielą się na sekcje odpowiadające poszczególnym departamentom, analizują sprawozdania, mogą żądać wszelkich wyjaśnień, przeprowadzać inspekcje, mają dostęp do akt urzędowych

3)                                                 Stała Delegacja – po 3 z komisji obu izb – bada sprawy najważniejsze dotyczące bezpieczeństwa i służb specjalnych

4)                                                 Nadzorowanie stosunków z zagranicą – rząd musi informować, jeśli jakaś umowa ma zmienić prawo – obowiązkowe konsultacje z komisją

5)                                                 Sprawozdania Rady Federalnej

6)                                                 Zatwierdzanie sprawozdania finansowego państwa – komisje finansowe tworzą wspólną delegację – dzieli się na sekcje odpowiadające poszczególnym działom

7)                                                 Federalna kontrola Finansowa – podlegają jej wszystkie departamenty, kanclerz, przedsiębiorstwa państwowe, składa oświadczenia na forum połączonych izb

8)                                                 Uprawnienia śledcze komisji – powołanie komisji śledczej w kompetencji jednej i drugiej izby, ale mogą pracować wspólnie; prawo otrzymywania wyjaśnień, wgląd do akt, przesłuchiwania świadków, w pracach mogą uczestniczyć członkowie rządu

9)                                                 Interpelacje – żądanie złożenia przez rząd wyjaśnień w sprawach federalnych – sprawy ważne

10)                                             Zapytania – j.w dotyczą spraw nie będących przedmiotem interpelacji – dyskusja i rozpatrywanie przez izbę nie przewidziane

11)                      &...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin