Pielęgnica Uaru (Uaru amphiacanthoides)
Inne nazwy:
Rodzina:
Pielęgnicowate (Cichlidae)
Wystepowanie:
Amazonka
Wielkość (samiec/samica):
30 /30
Zalecana pojemnośćakwarium:
300 litrów
Zalecana długośćakwarium:
150 cm
Temperatura:
25-29 °C
pH:
5-7
Twardość:
miękka
Charakterystyka:
Ryba bardzo spokojna, a nawet płochliwa. Należy trzymać po kilka osobników tego gatunku razem. Można je hodować razem z innymi spokojnymi gatunkami. Uaru ma bardzo podobne wymagania jak dyskowce i w naturze spotykane są w podobnym środowisku. Są bardzo podatne na zmiany jakości wody, dlatego należy utrzymywać stałe warunki maksymalnie zbliżone do naturalnych.
Akwarium:
Niezbyt jasno oświetlone, z dużą ilością korzeni i wolnej przestrzeni do pływania. Podłoże żwirowe. Ewentualne rośliny muszą być bardzo wytrzymałe, gdyż Uaru lubią je wykopywać i zjadać. W naturze Uaru występują w wodzie miękkiej o niskim pH. Są wrażliwe na zanieczyszczenia, dlatego zaleca się cotygodniową podmianę wody.
Pokarm:
Ryba wszystkożerna, jednak zaleca się regularne podawanie pokarmu roślinnego. Poza tym wszelki pokarm suchy oraz mrożony, np: ochotka, wodzień, serce wołowe.
Rozróżnianie płci:
Rozmnażanie:
Rozmnażanie tego gatunku jest bardzo trudne. Najlepiej hodować kilka sztuk i pozwolić rybom dobrać się w pary. Samica składa ikrę na płaskich kamieniach lub liściach. Narybek początkowo żywi się wydzieliną ze skóry rodziców (podobnie jak u dyskowców).
Miejsce w zbiorniku:
brak danych
Pielęgnica Zebra (Archocentrus nigrofasciatus)
Jeziora Ameryki Środkowej
14 /8
150 litrów
100 cm
20-25 °C
6-7
średnio twarda
Ciało jest szare z grubymi czarnymi pręgami, ryba bardzo agresywna. Silnie terytorialna, agresywna wewnątrz gatunkowo.
Drobny żwir do kopania gniazda podczas tarła. Liczne kryjówki z korzeni, łupin orzecha kokosowego lub grot z kamieni. Gdy w wystroju znajdują się kryjówki ryba zaprzestaje kopania w podłożu.
Każdy pokarm dla ryb Ozdobnych, Muchy, Komary.
Samiec jest większy i posiada mniejszą partię brzuszną niż samica i ma ostrą zakończoną płetwę, jest większy.
Do rozmnażania najlepiej wybrać zgodną parę. Ikra przyklejana jest do różnych dekoracji w akwarium. Po odbytym tarle samica obejmuje opiekę nad ikrą. Po około 3-6 dniach wylęga się narybek. Po 3 miesiącach od wyklucia się narybku rodzice przestają zwracać uwagę na małe. Nie ma konieczności odstawiania rodzicielskiej pary od młodych rybek, natomiast jeśli tarło odbyło się w zbiorniku głównym z innymi rybami należy odłowić wszystkie inne ryby, w innym przypadku mogą zostać zabite.
dno/środek
\
Pielęgniczka Agassiza (Apistogramma agassizi)
Źródło: Wikipedia.org
8 /6
80 cm
22-24 °C
Pielęgniczka Kakadu (Apistogramma cacatuoides)
Ameryka Południowa
8 /4
50 litrów
60 cm
22-28 °C
Żywy, mrożony oraz sztuczny.
Samiec jest większy i bardziej intensywnie ubarwiony. Ma również dłuższe niż u samicy pierwsze promienie płetwy grzbietowej.
dno akwarium
Pielęgniczka Ramireza (Microgeophagus ramirezi)
Żyje w wodach Kolumbii i Wenezueli.
5 /5
24-30 °C
W kwietniu 1947 roku Amerykanin H. Blass wraz z myśliwymi i hodowcą z Wenezueli M. V. Ramirezem złowili w dorzeczu Apure niewielką rybę nie znaną dotąd nauce. H. Blass około setki tych rybek zabrał do Miami na Florydzie i tam w krótkim czasie je rozmnożył. Niegdyś nazywana była pielęgniczką motylową lub wenezuelską. Główną jej zaletą jest przepiękne ubarwienie. Samice mają brzuch nieco pełniejszy i o żywszej czerwonej barwie niż samce. Drugi promień ich płetwy grzbietowej jest tylko nieznacznie wydłużony, natomiast u samców jest on wyraźnie przerośnięty. Po osiągnięciu dojrzałości płciowej ryby zaczynają dobierać się w pary. W trakcie tego procesu samce niegroźnie się przepychają. Żyje około 2-3 lata. Jest gatunkiem łagodnym, spokojnym i towarzyskim oraz trochę płochliwym.
Dobrze czuje się w obszernym, gęsto zarośniętym akwarium z wnękami i miejscami osłoniętymi od światła roślinami. Wykazuje dosyć duże zdolności przystosowawcze do zmiennych warunków. Preferuje wodę miękką o odczynie kwaśnym, jednak znosi pewne odstępstwa od tych parametrów. Jako podłoże może być zastosowany drobny żwir o ciemnym kolorze. Barwy tego gatunku ujawniają się w oświetleniu mieszanym (świetlówkowo-żarówkowym) z tłem na tylniej ścianie zbiornika. Za towarzystwo najlepiej nadają się ryby kąsaczowate, łagodne ryby labiryntowe, ukośniki, kirysy oraz drobnostki. Z zasady nie należy hodować z gatunkami wykazującymi szybką przemianę materii, większymi karpiowatymi oraz gatunkami agresywnymi. Najczęściej polecana jest hodowla w parach. W zbiorniku musi znaleźć się wydajny filtr o niezbyt mocnym strumieniu, który dobrze natlenia wodę oraz sprawia, że woda jest krystalicznie przejrzysta. Należy pamiętać o regularnej podmianie około 15 %
wody raz w tygodniu. Gatunek ten bardzo źle znosi nagromadzenie produktów przemiany materii w wodzie oraz wzrost stężania związków azotowych. Potrzebują wody odpowiedniej pod względem chemicznym oraz mikrobiologicznym. Woda chlorowana przed zastosowaniem powinna odstać przez 1-4 doby. Gatunek ten powinien żyć w zbiorniku bezwzględnie zadbanym o higienę. Gatunek ten jest podatny na wiele chorób pasożytniczych i bakteryjnych. Szczególnie łatwo dochodzi do inwazji kulorzęska. Niestety leczy się je dosyć trudno, ponieważ pielęgniczka ramireza jest bardzo wrażliwa na chemikalia.
Ryba ta zjada głównie pokarm żywy. Zwłaszcza preferuje pokarmy takiej jak: widłonogi, wioślarki, larwy komarów, szklarki, oczliki i doniczkowce. Raczej nie powinniśmy podawać larw ochotek. Bardzo negatywnie na zdrowie tych ryb wpływa podawanie pożywienia słabej jakości, które psuje wodę w zbiorniku. Zazwyczaj karmimy je małymi porcjami (2 razy dziennie). W żadnym przypadku nie można ich przekarmiać.
Samiczka ma mniejszą płetwę grzbietową oraz czerwony brzuszek.
Młode osobniki nie powinny przystępować do tarła zbyt wcześnie, ponieważ potrafią zjadać ikrę oraz są mniej wydajne. Jest gatunkiem monogamicznym, jajami i potomstwem opiekują się oboje rodzice. Bardzo często zdarza się jednak, że dorosłe zjadają ikrę. Z tej przyczyny wielu hodowców wychowuje młode bez udziału osobników dorosłych. Zbiornik tarliskowy powinien mieć 40-60 litrów, napełniony do wysokości około 20 cm. Podłoże powinien stanowić drobny piasek. W tym akwarium należy umieścić płaski kamień. Zbiornik ustawiamy w miejscu spokojnym. Oświetlenie nie może być zbyt jaskrawe. Temperatura wody powinna mieścić się w przedziale od 28 do 29 C. Najważniejszą sprawą są parametry wody. Woda powinna być kwaśna (pH 5,5-6) oraz miękka (poniżej 5 n). Preferowaną wartość pH można otrzymać poprzez dodanie do wody wyciągu z torfu lub filtrując wodę przez substrat. Można zastosować również markowy zakwaszacz. Ponadto woda powinna być pozbawiona wszelkich zawiesin, klarowna oraz dobrze natleniona. Ryby powinny mieć zapewniony spokój, a zbiornik powinien być częściowo zacieniony. Miejsce w którym ryby mają zamiar złożyć ikrę jest przez nie wcześniej oczyszczane. Samica składa na twardym podłożu 200-400 żółtawoszarych jaj o średnicy około 1 mm. Są one zapładniane przez samca w miarę ich składania. Larwy wylegają się czwartego dnia, a po następnych ośmiu dniach zaczynają swobodnie pływać. Po zresorbowaniu woreczka żółtkowego narybek podejmuje intensywne żerowanie. Młode powinny mieć na początku podawane larwy solowca i widłonogów, później normalny żywy pokarm. Młode rosną stosunkowo wolno.
Pięlęgniczka Viejita (Apistogramma Viejita)
Źródło:
Viejita...
Duch97