Zabiegi reanimacyjne ALS
Łańcuch ratunkowy:
· Pierwsza pomoc prowadzona przez ratownika:
natychmiastowe czynności ratujące życie à wezwanie pomocy à dalsza I pomoc
· Dalsze pomoc lekarska
pomoc sanitarna, transport à pomoc szpitalna
A (AIR WAYS)
· udrożnienie dróg oddechowych, wołanie o pomoc,
· delikatne wyważenie żuchwy
· sprawdzenie oddechu poszkodowanego (przez 10 s)
· wezwanie pomocy telefonicznie
Wzywanie pomocy:
o wołanie o pomoc gdy nieprzytomny
o gdy jest 2 ratowników - jeden wzywa pomoc natychmiast
o wyjątki w których prowadzi się CPR przez 1 min przed wezwaniem pomocy:
- poszkodowane dziecko
- ofiara wypadku
- ofiara zatrucia
- tonący
B (BREATH)
· podawanie oddechu
· fizjologiczne unoszenie się klatki piersiowej 300 – 400 ml
· nie może przekraczać 400 ml
C (CIRCULATION)
· sprawdzenie tętna na tętnicy szyjnej
· 45% ratowników rozpoczyna CPR przy obecnym tętnie
· 15 % anestezjologów nie wyczuwa tętna przez 5 s pomimo jego obecności
· masaż pośredni serca gdy:
o brak tętna na tętnicy szyjnej
o brak połykania
o brak ruchów mimowolnych
· 100 uciśnięć / min, w dolnej połowie mostka, na 1/3 głębokości klatki piersiowej, prostopadle do klatki piersiowej poszkodowanego
KISS – Keep It Short and Simple
Patofizjologia zatrzymania krążenia i resuscytacji
· hipooksja
- kwasica oddechowa
- obniżenie saturacji
· kwasica
- oddechowa – retencja CO2
- gromadzenie beztlenowych produktów przemiany materii
- ↓ obniżenie pH w sercu już po 10 min. niedotlenienia
· katecholaminy
- ↑ po reanimacji
- hiperglikemia
Defibrylacja elektryczna
· jedyna skuteczna metoda przywracania krążenia u pacjenta z migotaniem komór
· wygaszenie skurczów patologicznych
· jednoczesne zdepolaryzowanie miocytów
· możliwość defibrylacji lub kardiowersji
Czynniki warunkujące skuteczną defibrylację:
· impedancja klatki piersiowej
- żel, rozmiar elektrod, niewielki nacisk, krótkie odstępy między uderzeniami
· siła uderzenia
- próg minimalny 200 J
- sekwencja: 200 – 200 – 360 J
· defibrylatory dwufazowe
- mniejsza siła uderzenia
- dłuższa refrakcja
- metoda stosowana w defibrylatorach implantowanych
· pozycja elektrod
- 1. na linii przymostkowej prawej
- 2. na koniuszku serca
· BEZPIECZEŃSTWO!
Farmakoterapia w resuscytacji
· poprawa perfuzji organów
· ułatwienie defibrylacji
Drogi podania leków
· żyła obwodowa
- szybki, łatwy dostęp (zapewnienie dostępu do co najmniej dwu żył)
- szczytowe stężenie we krwi po 1 – 3 min. od podania
- przepł. 20 ml płynu
- nigdy glukoza
· żyła centralna
- gorszy dostęp
- natychmiastowe stężenie maksymalne
- powikłania w 14 % przypadków (?)
- większe stężenie wlewu
· dotchawicza
- dawka 2 – 2,5x większa niż dożylna
- rozcieńczenie do 10 ml
- adrenalina, atropina, lignokaina, naloxon, brethylium
· doszpikowa u dzieci do 6 r.ż.
- podawanie leków i płynów
Leki stosowane w resuscytacji:
· tlen – max w reanimacji, min w terapii
· adrenalina – 1 mg co 3 min.
· atropina – w asystoli 3mg, w bradykardii 0,1mg
· amiodaron – z wyboru przy komorowych zaburzeniach rytmu, 300mg i.v. w 20 ml glukozy, powtórna dawka 150 ml, wlew i.v. 1mg/min przez 6 h
· lignokaina – gdy brak amiodaronu, wspomaga działanie węzła zatokowo – przedsionkowego i formowanie prawidłowych impulsów
· NaHCO3- – wskazany w hiperkaliemii; ↑ podczas CPR; pogłębia kwasicę; pierwsza dawka 50 mEq po 20 min
Przeciwwskazania do reanimacji
· zatrzymanie krążenia w terminalnym stanie choroby nie poddającej się leczeniu
· brak szans na przywrócenie funkcji OUN
· nieodwracalna śmierć serca (~ 30 min w temp. 37º C) à po wyczerpaniu
- technik podstawowych
- farmakoterapii
- defibrylacji
· DNR (zastrzeżenie że pacjent nie chce być reanimowany)
π 3/3
m.mlotkowski