Kino kultowe
Filmy kultowe to filmy środowiskowe, inne, posługujące się alternatywnym językiem kina. „Kultowość” dotyczy przede wszystkim samego ich odbioru i sposobu funkcjonowania w świadomości widzów. Zjawisko cult movie sięga, co najmniej lat 60-tych:
- - załamanie się kina gatunków
- - zjawisko midnight movies ( elitarne kina studyjne przy amerykańskich kampusach uniwersyteckich )
- - rozkwit produkcji niezależnej i kina kontestacji.
Począwszy od początku lat 70-tych można mówić o kinie kultowym jako o fenomenie społecznym.
Film kultowy jest zawsze świeży. Kino kultowe jest z założenia niekomercyjne. „Obowiązujący” model produkcji obejmuje niski budżet, krótki czas zdjęciowy, udział nielicznej i taniej ekipy (?). Praca nad filmem jest często przedsięwzieńciem towarzyskim ( Jarmusch i Wang ). Gotowy produkt robi czasem wrażenie amatorskiego, skleconego w pośpiechu, ostentacyjnie lekceważącego reguły gatunkowe i stylistyczne. Właśnie to najbardziej przyciąga widzów. Niedbały styl, dezynwoltura, manifestowany zły smak – w kinie tradycyjnym byłby nie do przyjęcia, u Jarmuscha czy Watersa jest atutem. Poprzez ironiczny stosunek do tradycji kina, krytyczne rozpoznanie klisz gatunkowych , wnikliwe odczytywanie wzorów kultury pop twórcy ci bezwzględnie rozprawiają się z przyzwyczajeniami przeciętnego widza. Kino kultowe jako wspólnota „wtajemniczonych” jest zjawiskiem elitarnym.
Często legenda artysty ( Jarman) czy legenda związana z genezą dzieła ( „Kruk”, sztucznie stymulują tworzenie się mitu. „Kultowość” wiąże się zazwyczaj z twórczą indywidualnością; dotyczy zatem kina autorskiego, rozpoznawalnego stylu, wiodących motywów i kojarzy się z konkretnym nazwiskiem.
Często o fascynacji filmem decyduje zawarta w nich tajemnica, niepokojący, mistyczny klimat – „Piknik pod wiszącą skałą”. Czasem jest to odwaga w podejmowaniu niewygodnych tematów, przełamywanie tabu ( Jarman , Van Sant ). Kiedy indziej płaszczyzną porozumienia jest specyficzne poczucie humoru, manifestującego pokoleniowy dystans wobec rzeczywistości ( Monty Python ).
Filmy kultowe są rodzajem „subkultury”. Jej członkowie kontestują tzw. normalne kino, pragnąc zamanifestować swą odrębność.
trilokgurtu