Ustawa o ochronie informacji niejawnych.doc

Rozdział 1

Przepisy ogólne

Art. 1. 1. Ustawa określa zasady ochrony informacji, które wymagają ochrony przed nieuprawnionym ujawnieniem, jako stanowiące tajemnicę państwową lub służbową, niezależnie od formy i sposobu ich wyrażania, także w trakcie ich opracowania, zwanych dalej "informacjami niejawnymi", a w szczególności:

1) organizowania ochrony informacji niejawnych;

2) klasyfikowania informacji niejawnych;

3) udostępniania informacji niejawnych;

4) postępowania sprawdzającego, w celu ustalenia, czy osoba nim objęta daje rękojmię zachowania tajemnicy, zwanego dalej "postępowaniem sprawdzającym";

5) szkolenia w zakresie ochrony informacji niejawnych;

6) ewidencjonowania, przechowywania, przetwarzania i udostępniania danych uzyskiwanych w związku z prowadzonymi postępowaniami o ustalenie rękojmi zachowania tajemnicy, w zakresie określonym w ankiecie bezpieczeństwa osobowego oraz w kwestionariuszu bezpieczeństwa przemysłowego;

7) organizacji kontroli przestrzegania zasad ochrony informacji niejawnych;

8) ochrony informacji niejawnych w systemach i sieciach teleinformatycznych;

9) stosowania środków fizycznej ochrony informacji niejawnych.

2. Przepisy ustawy mają zastosowanie do:

1) organów władzy publicznej, w szczególności:

a) Sejmu i Senatu Rzeczypospolitej Polskiej,

b) Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej,

c) organów administracji rządowej,

d) organów jednostek samorządu terytorialnego,

e) sądów i trybunałów,

f) organów kontroli państwowej i ochrony prawa;

2) Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej i ich jednostek organizacyjnych, zwanych dalej "Siłami Zbrojnymi", a także innych jednostek organizacyjnych podległych Ministrowi Obrony Narodowej lub przez niego nadzorowanych;

3) Narodowego Banku Polskiego i banków państwowych;

4) państwowych osób prawnych i innych niż wymienione w pkt 1-3 państwowych jednostek organizacyjnych;

5) przedsiębiorców, jednostek naukowych lub badawczo-rozwojowych, zamierzających ubiegać się, ubiegających się o zawarcie lub wykonujących umowy związane z dostępem do informacji niejawnych albo wykonujących na podstawie przepisów prawa zadania związane z dostępem do informacji niejawnych.

3. Przepisy ustawy nie naruszają przepisów innych ustaw o ochronie tajemnicy zawodowej lub innych tajemnic prawnie chronionych.

4. W zakresie nieuregulowanym w ustawie do postępowania sprawdzającego, postępowania odwoławczego oraz postępowania bezpieczeństwa przemysłowego stosuje się przepisy art. 6-8, art. 12, art. 14-16, art. 24 § 1 pkt 1-6 i § 2-4, art. 26 § 1, art. 28, art. 29, art. 30 § 1-3, art. 35 § 1, art. 39, art. 41-47, art. 57-60, art. 61 § 3 i 4, art. 63 § 4, art. 64, art. 97 § 1 pkt 4 i § 2, art. 98, art. 101, art. 104, art. 105, art. 107, art. 112, art. 113, art. 156-158 oraz art. 217 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. nr 98, poz. 1071, z późn. zm.).

Art. 2. W rozumieniu ustawy:

1) tajemnicą państwową - jest informacja określona w wykazie rodzajów informacji, stanowiącym załącznik nr 1, której nieuprawnione ujawnienie może spowodować istotne zagrożenie dla podstawowych interesów Rzeczypospolitej Polskiej dotyczących porządku publicznego, obronności, bezpieczeństwa, stosunków międzynarodowych lub gospodarczych państwa;

2) tajemnicą służbową - jest informacja niejawna niebędąca tajemnicą państwową, uzyskana w związku z czynnościami służbowymi albo wykonywaniem prac zleconych, której nieuprawnione ujawnienie mogłoby narazić na szkodę interes państwa, interes publiczny lub prawnie chroniony interes obywateli albo jednostki organizacyjnej;

3) służbami ochrony państwa - są Agencja Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Służba Kontrwywiadu Wojskowego;

4) rękojmia zachowania tajemnicy - oznacza spełnienie ustawowych wymogów dla zapewnienia ochrony informacji niejawnych przed ich nieuprawnionym ujawnieniem;

5) dokumentem - jest każda utrwalona informacja niejawna, w szczególności na piśmie, mikrofilmach, negatywach i fotografiach, nośnikach do zapisów informacji w postaci cyfrowej i na taśmach elektromagnetycznych, także w formie mapy, wykresu, rysunku, obrazu, grafiki, fotografii, broszury, książki, kopii, odpisu, wypisu, wyciągu i tłumaczenia dokumentu, zbędnego lub wadliwego wydruku, odbitki, kliszy, matrycy i dysku optycznego, kalki, taśmy atramentowej, jak również informacja niejawna utrwalona na elektronicznych nośnikach danych;

6) materiałem - jest dokument, jak też chroniony jako informacja niejawna przedmiot lub dowolna jego część, a zwłaszcza urządzenie, wyposażenie lub broń wyprodukowana albo będąca w trakcie produkcji, a także składnik użyty do ich wytworzenia;

7) jednostką organizacyjną - jest podmiot wymieniony w art. 1 ust. 2;

7a) jednostką naukową - jest jednostka naukowa w rozumieniu przepisów o zasadach finansowania nauki;

8) systemem teleinformatycznym - jest system, który tworzą urządzenia, narzędzia, metody postępowania i procedury stosowane przez wyspecjalizowanych pracowników, w sposób zapewniający wytwarzanie, przechowywanie, przetwarzanie lub przekazywanie informacji;

9) siecią teleinformatyczną - jest organizacyjne i techniczne połączenie systemów teleinformatycznych;

10) akredytacją bezpieczeństwa teleinformatycznego - jest dopuszczenie systemu lub sieci teleinformatycznej do wytwarzania, przetwarzania, przechowywania lub przekazywania informacji niejawnych, na zasadach określonych w ustawie;

11) dokumentacją bezpieczeństwa systemu lub sieci informatycznej - są Szczególne Wymagania Bezpieczeństwa oraz Procedury Bezpiecznej Eksploatacji danego systemu lub sieci teleinformatycznej, sporządzone zgodnie z zasadami określonymi w ustawie.

Art. 3. Informacje niejawne mogą być udostępnione wyłącznie osobie dającej rękojmię zachowania tajemnicy i tylko w zakresie niezbędnym do wykonywania przez nią pracy lub pełnienia służby na zajmowanym stanowisku albo innej zleconej pracy.

Art. 4. 1. Zasady zwalniania od obowiązku zachowania tajemnicy państwowej i służbowej oraz sposób postępowania z aktami spraw zawierających tajemnicę państwową i służbową w postępowaniu przed sądami i innymi organami określają przepisy odrębnych ustaw.

2. Jeżeli przepisy odrębnych ustaw uprawniają organy, służby lub instytucje państwowe albo ich upoważnionych pracowników do dokonywania kontroli, a w szczególności swobodnego dostępu do pomieszczeń i materiałów, jeżeli jej zakres dotyczy informacji niejawnych, uprawnienia te są realizowane z zachowaniem przepisów niniejszej ustawy.

Rozdział 2

(uchylony)

Rozdział 3

Organizacja ochrony informacji niejawnych

Art. 14. 1. Służby ochrony państwa są właściwe do:

1) kontroli ochrony informacji niejawnych i przestrzegania przepisów obowiązujących w tym zakresie, z uwzględnieniem prawidłowości postępowań sprawdzających prowadzonych przez pełnomocników ochrony, z wyłączeniem postępowań, o których mowa w art. 30;

2) realizacji zadań w zakresie bezpieczeństwa systemów i sieci teleinformatycznych;

3) prowadzenia postępowania sprawdzającego według zasad określonych w ustawie;

4) ochrony informacji niejawnych wymienianych przez Rzeczpospolitą Polską z innymi państwami i organizacjami międzynarodowymi;

5) szkolenia i doradztwa w zakresie ochrony informacji niejawnych;

6) wykonywania innych zadań, w zakresie ochrony informacji niejawnych, określonych odrębnymi przepisami.

2. Służby ochrony państwa, w zakresie koniecznym do wykonywania swoich zadań, w celu ochrony informacji niejawnych mogą korzystać z informacji uzyskanych przez Centralne Biuro Antykorupcyjne, Policję, Straż Graniczną, Żandarmerię Wojskową oraz organy kontroli skarbowej, a także zwracać się do tych służb i organów o udzielenie niezbędnej pomocy przy wykonywaniu czynności w ramach prowadzonych postępowań sprawdzających.

3. Kierownicy jednostek organizacyjnych współdziałają ze służbami ochrony państwa w toku przeprowadzanych przez nie postępowań sprawdzających, a w szczególności udostępniają funkcjonariuszom albo żołnierzom, po przedstawieniu przez nich pisemnego upoważnienia, pozostające w ich dyspozycji informacje i dokumenty niezbędne do stwierdzenia, czy osoba objęta postępowaniem sprawdzającym daje rękojmię zachowania tajemnicy. Organy i służby, o których mowa w art. 30, udostępniają pozostające w ich dyspozycji informacje i dokumenty wyłącznie w przypadku, gdy w ich opinii osoba ta nie daje rękojmi zachowania tajemnicy; w przeciwnym przypadku informują, że nie posiadają informacji i dokumentów świadczących, że osoba objęta postępowaniem sprawdzającym nie daje tej rękojmi.

4. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres, warunki i tryb:

1) przekazywania służbom ochrony państwa informacji i udostępniania dokumentów, o których mowa w ust. 3;

2) udzielania służbom ochrony państwa pomocy, o której mowa w ust. 2.

5. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 4, określa się w szczególności:

1) szczegółowy zakres, warunki i tryb przekazywania przez kierowników jednostek organizacyjnych służbom ochrony państwa informacji oraz udostępniania im dokumentów niezbędnych do stwierdzenia, czy osoba objęta postępowaniem sprawdzającym daje rękojmię zachowania tajemnicy;

2) zakres, warunki i tryb udzielania przez Centralne Biuro Antykorupcyjne, Policję, Straż Graniczną, Żandarmerię Wojskową oraz organy kontroli skarbowej niezbędnej pomocy przy wykonywaniu czynności w ramach prowadzonych postępowań sprawdzających.

Art. 15. W stosunkach międzynarodowych Szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Szef Służby Kontrwywiadu Wojskowego pełnią funkcję krajowej władzy bezpieczeństwa.

Art. 16. W zakresie niezbędnym do kontroli stanu zabezpieczenia informacji niejawnych stanowiących tajemnicę państwową upoważnieni pisemnie funkcjonariusze lub żołnierze służb ochrony państwa mają prawo do:

1) swobodnego wstępu do obiektów i pomieszczeń jednostki kontrolowanej, gdzie informacje takie są wytwarzane, przetwarzane, przechowywane lub przekazywane;

2) wglądu do dokumentów związanych z organizacją ochrony tych informacji w kontrolowanej jednostce organizacyjnej;

3) żądania udostępnienia do kontroli sieci lub systemów teleinformatycznych służących do wytwarzania, przechowywania, przetwarzania lub przekazywania tych informacji;

4) przeprowadzania oględzin obiektów, składników majątkowych i sprawdzania przebiegu określonych czynności związanych z ochroną tych informacji;

5) żądania od kierowników i pracowników kontrolowanych jednostek organizacyjnych udzielania ustnych i pisemnych wyjaśnień oraz posiadanych przez nich informacji dotyczących działalności wywiadowczej albo terrorystycznej skierowanej przeciwko Rzeczypospolitej Polskiej, jej Siłom Zbrojnym, przedsiębiorcom, jednostkom naukowym lub badawczo-rozwojowym, w odniesieniu do prowadzonej produkcji albo usług stanowiących tajemnicę państwową ze względu na bezpieczeństwo lub obronność państwa, a także na potrzeby Sił Zbrojnych;

6) zasięgania, w związku z przeprowadzaną kontrolą, informacji w jednostkach niekontrolowanych, jeżeli ich działalność pozostaje w związku z wytwarzaniem, przechowywaniem, przetwarzaniem, przekazywaniem lub ochroną informacji niejawnych stanowiących tajemnicę państwową, oraz żądania wyjaśnień od kierowników i pracowników tych jednostek;

7) korzystania z pomocy biegłych i specjalistów, jeżeli stwierdzenie okoliczności ujawnionych w czasie przeprowadzania kontroli wymaga wiadomości specjalnych;

8) uczestniczenia w posiedzeniach kierownictwa, organów zarządzających lub nadzorczych, a także organów opiniodawczo-doradczych w sprawach dotyczących problematyki ochrony tych informacji w kontrolowanej jednostce organizacyjnej.

Art. 17. 1. Do czynności, o których mowa w art. 16, dokonywanych przez służby ochrony państwa, mają odpowiednie zastosowanie przepisy art. 28, art. 29 pkt 1, art. 30-41 i art. 49-64 ust. 1 ustawy z dnia 23 grudnia 1994 r. o Najwyższej Izbie Kontroli (Dz. U. z 2001 r. nr 85, poz. 937, z późn. zm.), z tym że przewidziane w tej ustawie uprawnienia i obowiązki:

1) Najwyższej Izby Kontroli - przysługują służbom ochrony państwa;

2) Prezesa, wiceprezesa i pracownika Najwyższej Izby Kontroli - przysługują odpowiednio Szefowi, zastępcy Szefa i upoważnionemu funkcjonariuszowi Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Szefowi, zastępcy Szefa i upoważnionemu żołnierzowi albo funkcjonariuszowi Służby Kontrwywiadu Wojskowego.

1a. Czynności, o których mowa w art. 16 pkt 1-5 i 8, dokonywane przez służby ochrony państwa w stosunku do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej oraz Senatu Rzeczypospolitej Polskiej, wykonywane są w uzgodnieniu odpowiednio z Marszałkiem Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej i Marszałkiem Senatu Rzeczypospolitej Polskiej. Uzgodnienia dokonuje Prezes Rady Ministrów, a w przypadku braku uzgodnienia czynność nie może być wykonana.

2. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy tryb przygotowania i prowadzenia kontroli w zakresie ochrony informacji niejawnych, w tym uzgadniania kontroli w stosunku do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej i Senatu Rzeczypospolitej Polskiej, uwzględniając zadania funkcjonariuszy i żołnierzy służb ochrony państwa nadzorujących i wykonujących czynności kontrolne, dokumentowanie czynności kontrolnych oraz sporządzanie: protokołu kontroli, wystąpienia pokontrolnego i informacji o wynikach kontroli.

Art. 18. 1. Za ochronę informacji niejawnych odpowiada kierownik jednostki organizacyjnej, w której takie informacje są wytwarzane, przetwarzane, przekazywane lub przechowywane.

2. Kierownikowi jednostki organizacyjnej podlega bezpośrednio pełnomocnik do spraw ochrony informacji niejawnych, zwany dalej "pełnomocnikiem ochrony", który odpowiada za zapewnienie przestrzegania przepisów o ochronie informacji niejawnych.

2a. Kierownik jednostki organizacyjnej może powołać zastępcę pełnomocnika ochrony.

3. Pełnomocnikiem ochrony w jednostce organizacyjnej może być osoba, która:

1) posiada obywatelstwo polskie;

2) posiada co najmniej średnie wykształcenie;

3) posiada odpowiednie poświadczenie bezpieczeństwa wydane przez służbę ochrony państwa po przeprowadzeniu postępowania sprawdzającego, o którym mowa w art. 36 ust. 1;

4) odbyła przeszkolenie w zakresie ochrony informacji niejawnych.

3a. Zastępcą pełnomocnika ochrony w jednostce organizacyjnej może być osoba, która spełnia warunki określone w ust. 3.

4. Pełnomocnik ochrony kieruje wyodrębnioną, wyspecjalizowaną komórką organizacyjną do spraw ochrony informacji niejawnych, zwaną dalej "pionem ochrony", do której zadań należy:

1) zapewnienie ochrony informacji niejawnych, w tym ich ochrony fizycznej;

2) zapewnienie ochrony systemów i sieci teleinformatycznych, w których są wytwarzane, przetwarzane, przechowywane lub przekazywane informacje niejawne;

3) kontrola ochrony informacji niejawnych oraz przestrzegania przepisów o ochronie tych informacji;

4) okresowa kontrola ewidencji, materiałów i obiegu dokumentów;

5) opracowywanie planu ochrony informacji niejawnych w jednostce organizacyjnej i nadzorowanie jego realizacji;

6) szkolenie pracowników w zakresie ochrony informacji niejawnych na zasadach określonych w rozdziale 8.

4a. Kierownik jednostki organizacyjnej może powierzyć pełnomocnikowi ochrony wykonywanie innych zadań, o ile ich realizacja nie naruszy prawidłowego wykonywania zadań, o których mowa w ust. 4.

5. Pracownikiem pionu ochrony w jednostce organizacyjnej może być osoba, która:

1) posiada obywatelstwo polskie;

2) posiada odpowiednie poświadczenie bezpieczeństwa wydane po przeprowadzeniu postępowania sprawdzającego, o którym mowa w art. 36 ust. 1;

3) odbyła przeszkolenie w zakresie ochrony informacji niejawnych.

6. Pełnomocnik ochrony, w zakresie realizacji swoich zadań, w razie wprowadzenia stanu nadzwyczajnego, ma prawo żądać od komórek organizacyjnych w swojej jednostce organizacyjnej udzielenia natychmiastowej pomocy.

7. W zakresie realizacji swoich zadań pełnomocnik ochrony współpracuje z właściwymi jednostkami i komórkami organizacyjnymi służb ochrony państwa. Pełnomocnik ochrony na bieżąco informuje kierownika jednostki organizacyjnej o przebiegu tej współpracy.

8. Pełnomocnik ochrony opracowuje plan postępowania z materiałami zawierającymi informacje niejawne stanowiące tajemnicę państwową w razie wprowadzenia stanu nadzwyczajnego.

9. Pełnomocnik ochrony podejmuje działania zmierzające do wyjaśnienia okoliczności naruszenia przepisów o ochronie informacji niejawnych, zawiadamiając o tym kierownika jednostki organizacyjnej, a w przypadku naruszenia przepisów o ochronie informacji niejawnych, oznaczonych klauzulą "poufne" lub wyższą, również właściwą służbę ochrony państwa.

Art. 18a. 1. W jednostkach organizacyjnych, o których mowa w art. 1 ust. 2 pkt 2, pełnomocnik ochrony, oprócz realizacji zadań określonych w art. 18 ust. 4 i 4a, zapewnia również ochronę fizyczną tych jednostek.

2. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zadania pełnomocników ochrony w zakresie ochrony informacji niejawnych w jednostkach organizacyjnych jemu podległych i przez niego nadzorowanych, szczególne wymagania w zakresie ochrony fizycznej jednostek organizacyjnych, tryb opracowywania oraz niezbędne elementy planów ochrony tych jednostek, a także sposób nadzorowania ich realizacji.

3. Rozporządzenie, o którym mowa w ust. 2, określi w szczególności zadania dotyczące koordynowania oraz nadzorowania działalności pionów ochrony przez pełnomocników ochrony bezpośrednio nadrzędnych jednostek organizacyjnych, podstawowe wymagania, jakim powinny odpowiadać plany ochrony, podział stref bezpieczeństwa na rodzaje, a także warunki dostępu do tych stref.

Rozdział 4

Klasyfikowanie informacji niejawnych. Klauzule tajności

Art. 19. 1. Klasyfikowanie informacji niejawnej oznacza przyznanie tej informacji, w sposób wyraźny, przewidzianej w ustawie jednej z klauzul tajności, o których mowa w art. 23 i 24.

2. Klasyfikowanie informacji niejawnej zawartej w materiale, a zwłaszcza utrwalonej w dokumencie, polega na oznaczeniu tego materiału odpowiednią klauzulą tajności.

3. Informacjom niejawnym, materiałom, a zwłaszcza dokumentom lub ich zbiorom, przyznaje się klauzulę tajności co najmniej równą najwyżej zaklasyfikowanej informacji lub najwyższej klauzuli w zbiorze.

4. Dopuszczalne jest przyznawanie różnych klauzul tajności częściom dokumentu (rozdziałom, załącznikom, aneksom) lub poszczególnym dokumentom w zbiorze dokumentów, pod warunkiem wyraźnego ich oznaczenia i wskazania klauzuli tajności po odłączeniu dokumentu bądź jego części.

Art. 20. 1. Informacje niejawne, którym przyznano określoną klauzulę tajności, z zastrzeżeniem ust. 2, są chronione zgodnie z przepisami ustawy, które dotyczą informacji niejawnych oznaczonych daną klauzulą tajności. Oznacza to w szczególności, że informacje takie:

1) mogą być udostępnione wyłącznie osobie uprawnionej do dostępu do informacji niejawnych o określonej klauzuli tajności;

2) muszą być wytwarzane, przetwarzane, przekazywane lub przechowywane w warunkach uniemożliwiających ich nieuprawnione ujawnienie, zgodnie z przepisami określającymi wymagania dotyczące kancelarii tajnych, obiegu i środków fizycznej ochrony informacji niejawnych, odpowiednich dla przyznanej im klauzuli tajności;

3) muszą być chronione, odpowiednio do przyznanej klauzuli tajności, przy zastosowaniu środków określonych w rozdziałach 9 i 10.

2. Kierownik jednostki organizacyjnej zatwierdza, opracowane przez pełnomocnika ochrony, szczegółowe wymagania w zakresie ochrony informacji niejawnych oznaczonych klauzulą "zastrzeżone" w podległych komórkach organizacyjnych.

Art. 21. 1. Klauzulę tajności przyznaje osoba, która jest upoważniona do podpisania dokumentu lub oznaczenia innego niż dokument materiału.

2. Uprawnienie do przyznawania, zmiany i znoszenia klauzuli tajności przysługuje wyłącznie w zakresie posiadanego prawa dostępu do informacji niejawnych.

3. Osoba, o której mowa w ust. 1, ponosi odpowiedzialność za przyznanie klauzuli tajności i bez jej zgody albo bez zgody jej przełożonego klauzula nie może być zmieniona lub zniesiona. Dotyczy to również osoby, która przekazała dane do dokumentu zbiorczego.

4. Zawyżanie lub zaniżanie klauzuli tajności jest niedopuszczalne.

5. Odbiorca materiału zgłasza osobie, o której mowa w ust. 1, albo jej przełożonemu fakt wyraźnego zawyżenia lub zaniżenia klauzuli tajności. W przypadku gdy osoba ta lub jej przełożony zdecyduje o zmianie klauzuli, powinna poinformować o tym odbiorców tego materiału. Odbiorcy materiału, którzy przekazali go kolejnym odbiorcom, są odpowiedzialni za poinformowanie ich o zmianie klauzuli.

Art. 22. Kierownicy jednostek organizacyjnych zapewniają przeszkolenie podległych im pracowników w zakresie klasyfikowania informacji niejawnych oraz stosowania właściwych klauzul tajności, a także procedur ich zmiany i znoszenia.

Art. 23. 1. Informacje niejawne zaklasyfikowane jako stanowiące tajemnicę państwową oznacza się klauzulą:

1) "ściśle tajne" - zgodnie z wykazem stanowiącym załącznik nr 1 do ustawy (część I);

2) "tajne" - zgodnie z wykazem stanowiącym załącznik nr 1 do ustawy (część II).

2. Informacje niejawne zaklasyfikowane jako stanowiące tajemnicę służbową oznacza się klauzulą:

1) "poufne" - w przypadku gdy ich nieuprawnione ujawnienie powodowałoby szkodę dla interesów państwa, interesu publicznego lub prawnie chronionego interesu obywateli;

2) "zastrzeżone" - w przypadku gdy ich nieuprawnione ujawnienie mogłoby spowodować szkodę dla prawnie chronionych interesów obywateli albo jednostki organizacyjnej.

3. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, sposób oznaczania materiałów, umieszczania na nich klauzul tajności, a także sposób zmiany nadanej klauzuli, uwzględniając, że materiały powinny być oznaczone w sposób zapewniający ich odróżnienie od materiałów jawnych oraz mając na uwadze rodzaje klauzul tajności i materiałów.

4. Prezes Rady Ministrów może określić, w drodze rozporządzenia, dodatkowe oznaczenia materiałów, które:

1) mogą poprzedzać klauzule wymienione w ust. 1 i 2, oraz wynikający z tych oznaczeń szczególny sposób postępowania z tak oznaczonymi materiałami; rozporządzenie powinno określać w szczególności: rodzaje oznaczeń, sposób ich nanoszenia na materiały oraz tryb wytwarzania, przetwarzania, przekazywania, udostępniania i przechowywania tak oznaczonych informacji niejawnych, a także krąg upoważnionych adresatów ze względu na wymóg wyższego stopnia ochrony tych materiałów,

2) mogą poprzedzać lub następować bezpośrednio po klauzulach wymienionych w ust. 1 i 2 lub ich zagranicznych odpowiednikach, oraz wynikający z umów międzynarodowych, których Rzeczpospolita Polska jest stroną, szczególny sposób postępowania z tak oznaczonymi materiałami; rozporządzenie powinno określać w szczególności: rodzaje oznaczeń, sposób ich nanoszenia na materiały oraz tryb wytwarzania, przetwarzania, przekazywania, udostępniania i przechowywania tak oznaczonych informacji niejawnych, a także sposób oceny spełnienia warunków dostępu do tych informacji przez osoby fizyczne, przedsiębiorców, jednostki naukowe i badawczo-rozwojowe.

Art. 24. Materiały otrzymywane z zagranicy oraz wysyłane za granicę, w celu wykonania umów międzynarodowych, oznacza się odpowiednią do ich treści klauzulą tajności określoną w ustawie oraz jej zagranicznym odpowiednikiem.

Art. 25. 1. Informacje niejawne stanowiące tajemnicę państwową podlegają ochronie, w sposób określony ustawą, przez okres 50 lat od daty ich wytworzenia.

...